harbi adam gibi adam varmı derdimi dinleyecek

o halde uyumuştum, kalktım işe gittim.
kafam hâlâ yerinde degildi, her dakika telefona bakıyordum arayacak mı? diye.
usta dedi bundan sonra servisleri başka biri yapacak,sen mutfakta çalış uyarsa dedi
tamam dedim, mutfaktaki ufak işleri ben yapacaktım, halimden anlamıştı artık
hayatımdan bezmiştim telefon elimde bekliyordum sadece arasın diye , aramıyordu
bişey mi oldu, nasıl iyimi diye düşünmekten kafayı yiyecektim
her konuşmamızda git diyordu artık sadece git, gidemezdim onu bu kadar çok seviyorken
bırakamazdım.
dayanamayıp ben aradım, her zamanki gibi ablası çıktı.
ablası yine ağlıyordu bişey olduğunu anlamıştım
ağlamaklı
- noldu dedim?
- bi daha arama, seni görmek yada sesini duymak istemiyor her defasında dahada kötü oluyor dedi
- nolur dedim sonkez sonkez konuşayım onla, sonra yine giderim dedim
- sonu yok dedi artık bitti, onu arama bir daha dedi istemiyor seni hayatında.
kapattı, ağlıyordum yine kötü bişey vardı ama gidemezdim, belkide unutmam gerek diyordum içimden
ama unutmak hiç düşünemediğim bişeydi onun o hali, ağlaması aklımdaydı
dışardayken hep onunla elele dolaştığımız yerler hep gözümün önüne geliyordu
ustayla konuştum 1 hafta yokum yerime başkasını alırsanda canın sağolsun usta dedim.
1 hafta sonra sabah işbaşı yapacaksın bekliyorum dedi, sağolsun işimizden olmadık.

amk ya burda yazarken ağlıyorum adamlar daha uyduruyo
gibtir git özet geç diyolar, okumayan okumasın amk.

onunla dolaştığımız yerlerde dolaşıyordum ilk defa boş dolaşıyordum.
hep buluştuğumuz yerdeki ağacın oraya gittim biri oturuyordu orda,
saçları, boyu filan ona benziyordu? nasıl olurdu ki?
koştum oraya doğru, ayağa kalktı o degildi tabiki benzetmiştim
- bişey mi dicektin dedi?
- yok birine benzettim dedim ağlamaya başladım.
- kız şaşırdı, noldu? konuşmak istermisin demeye başladı
- yok dedim ben burda yalnız bırak, tek hatırası bu dedim.
- tamam buralardayım eğer konuşmak istersen dedi,
- gerek yok dedim.
oturdum saatlerce ağladım.
arıyorum telefona cıkmıyor, ablası ağlıyor
bilmediğim kötü bişey vardı belkide bu yüzden beni unut demişti .

neyse uyudunuz heralde, sonra devam ederim.
yada etmem bilmiyorum 3 sene önce yaşadığım şeylerin bazıları.

kalktım dolaştığımız yerler hâlâ aklımdaydı
sanki her bi yanda hayali vardı
aklımdan hiç çıkmıyordu, bi terslik vardı
ablasını arıyordum telefon kapalıydı
tekrar ablasının evine gitmeye karar verdim.
ertesi güne bilet aldım bekliyorum
delirmek üzereydim aklımdaki sorulardan
neden telefon kapalıydı ?
neden ablası ağlıyordu ?
o kadar yalvarmıştım, neden sadece git dedi?
uyuyamıyordum artık sadece ağlıyordum
bi an bile aklımdan çıkmıyordu
neyse otobüse bindim tekrar mersine gittim

bi an önce görmek iyi olduğunu bilmek istiyordum
yollar çekilmiyordu silifkeye varır varmaz onun yanına gidecektim
görecektim yine onu bu kez daha sıkı sarılacaktım, gitmeyecektim
onun yanında kalmayı planlıyordum bi kaç gün belkide düzelirdi herşey
belkide hayaldeki gibi olmasada, evlenirdik.
ufak bi ihtimal için canımı verirdim
silifkeye gelmiştim otobüs durduğu gibi koşmaya başladım
evlerine kadar koştum, soluk soluğaydım
birazda heyecanlıydım kalbim duracak gibiydi
zile bastım kapıyı kimse açmıyordu
kapının önünde öylece bekliyordum
en sonunda dayanamadım komşularına sordum
hastanedeler dedi
bişeyler ters gidiyordu, yine gözlerim doldu.
hastaneyi sordum bilmiyorum dedi.
nereye gideceğimi bilmiyordum
silifke devlet hastanesine gittim
tam memura soracaktım
bankta oturan, ablasıydı ağlıyordu.
koştum yanına gittim nerde dedim? o nerde
cevap veremiyordu, ağlamaya başladım
yoğun bakımdaydı uyuyordu meleğim
neden dedim? nesi var?
kazada dedi, kazada iç organları zedelenmiş
o yüzden sana git dedi, iyileşince sana gelecekti dedi.
ağlamaya başladım kafayı yiyecektim herşey ters gidiyordu
onu izledim uyurken sabaha kadar izledim.
acı cekmesin diye uyutuyorlardı.
yoğun bakım odasına girdim, yanına gittim
elini tuttum ağlıyordum,
gözlerini açtı meleğim , gülümsedi gözlerimin içine baktı
ağlama dedi, elini kıpırdatmaya çalıştı, yapamadı
elini tuttum, bişeyler olduğunun farkındaydım, sanki hiç bişey duymuyordum
elimden tutup dışarı cıkarttı biri,bu onu son görüşümdü
ağlama demişti bana, ağlama

20. yaşın kutlu olsun meleğim 3 yıl oldu benden gideli
biliyorum hayata küsmemi istemezdin ..

kızma, ağlıyorum işte ne yapıym, ağlıyorum..

bi süre yokum beyler, derdimi dinleyen dinlemeyen herkes sağolsun.
bu son entrym belkide.

vay amk 2 gün girmedik öldürmüşler lan.