hastanedeki görevimden kovuldum beyler

hasta bakıcıyım ben. gül gibi işimi yapan biriydim. ta ki şu morga merak salana kadar.
nasıl bir aurası varsa artık oranın, o katta bir işim vardı, geçerken merak ettim bi bakayım dedim.
girdim içeri ulan garip oldum yahu. sanki oraya aitmişim gibi hissettim. hemen gidip bir bedeni açtım.
dondurucudan et çıkarır gibi bir şey korkmuyor insan orada olduğu zaman.

biraz bakıp kurcalayıp geri koydum yerine. sonra alışkanlık haline getirdim bu olayı. her gün uğrar oldum. bazılarını defnetmeye zütürüyorlardı, koca adamım oturup ağlıyordum arkasından kuran çarpsın. hamit amca ile dertleşiyorduk son zamanlar. hamit amcam diye söylemiyorum bir dalga var rahmetlide düşmanımın zütüne. rahmetli olması karısı açısından iyi olmuş diyebilirim artık siz düşünün.

çok şey anlattı bana ölüler. çok zekilerdir haa sakın küçümsemeyin. sizi dinlerler hiç konuşmadan, gece siz uyuduktan sonra kulağınıza fısıldarlar fikirlerini. bazen öyle şeyler söylerler ki bunun nasıl bir zekanın ürünü olduğunu düşünmekten uyuyamazsınız.

neyse kovulduğum olaya gelelim. yine bir gün morgdayım. kemal abi bi de feride teyze oturduk laflıyoruz. yani ben oturdum onlar rahatına düşkün biraz sürekli yatıyorlar. sonra kemal abi, hamit amcanın dalga boyu ile espri yaptı. biraz fazla kaçırdı dozu, feride teyze rahatsız oldu. zaten kadın çıplak yeteri kadar stresli, üzerine kemal abinin bu düzeysizce esprisi olunca yüzü bembeyaz oldu kadının. ben kendimi kaybetmişim, bir girdim bu kemal itine. tek yumrukta bayılttım zaten, seri yumrukluyorum. feride teyze de dondu kaldı bir şey diyemiyor. ben baya bi dövdüm bu kemal'i. sonra kovdular yaka paça. allah aşkına kim haklı lan?