hayat hikayem

76 dogdum

89 am gordum ama sokmadım sadece dılledım...

91 soktum 2 dakkada bosaldım

inş ölürsün

sicak bir subat gecesi saat 4 bucuk mintika icin kaldirmislar askerdeyken, kalktim 4 gundur sicmiyodum kosarak tuvalete gittim hemen oturdum sıcar pozisyonumu aldım sicmaya basladım sonra ciktim tuvaletten baktim alt devreler falan bana bakiyo herkez guluyor sonra asagi tarafa bir baktim esofmani cıkartmadan sicmisim her tarafim tak icinde orada o halimle hemen kactim suan hindistanın mauna kea dagındayım buraya her gece yuruyerek 243 gunde geldım artık hıc bırsey yemıyorum sıcmamak ıcın

Liseli vs. diye konuşacaklar hiç gelmesin. Beyler kendimi bildim bileli hiç aşağıda arkadaşlarla oynamadım. Çünkü ailemden birinde obk var ve dolayısıyla eve ne misafir geliyor ne de biz gidiyoruz. Okuldan da bahsedeyim. Dışarı çıkamayınca ev-okul arası bir hayatım oldu. Evde boş boş duracağıma ders çalıştım. Derslerim iyiydi. Hep taktir aldım. 6. sınıf geldi ve derslere olan ilgim bayağı azaldı. Karşı cinse olan ilgim arttı. Ben de çoğu insan gibi utangaçtım. Hiç sevgilim, arkadaşım vs olmadı. 8. sınıfta dersleri iyice boşladım. Son aylarda sbs ye çalıştım. Orta halli bir puan aldım ve özel bir fen lisesi burslu olarak okula çağırdı. Ben de gittim. Sınıf 15 kişiydi. Başka bir sınıf da yoktu. Takıldığım 2 çocuk vardı ve onlar da pek samimi değildi.

Hava için değil de hep takdir aldım ve sigara alkole bulaşmadım. Kız falan yok okulda doğru düzgün. Pek arkadaşım yoktu. ilk sene 31 ve ferreyla geçti yani pek derslerle ilgilenmedim. işte bu sene de şişman kızın biri bana aşık olmuş. Ben de buna yüz vermedim ve her teneffüs de peşimdeydi. Sınıfta bir arap bir de k*rt bunu alay konusu ettiler. Ben de bir şey demedim susarlar diye. Sustum ama pgibolojim fena bozuldu. Ben de kendimi 31 e ve ferreya verdim. Şimdi unutmaya çalışıyorum. Büyük ölçüde başarılı oldum.

Okulun son günü kız meslekten servise taş gibi bir hatun geldi. Kıza adını bile soramadım. O günden sonra çok pişman oldum. Zaten yukarıda bahsettiğim olay sebebiyle kimseyle konuşamaz olmuştum. işte o günden sonra bir kitap okudum. O beni hayata bağladı. Yeniden yaşamaya başlamıştım. Ben de herkes gibi beni sevecek güzel birini arıyordum. Ama çevrem hiç olmamıştı ve bu 1 senede zor olacaktı. Ben de kendimi derslere vermeye karar verdim. Dedim zaten üniversitede kız da olur arkadaş da.

Öncelikle herkese selamın aleyküm
Üst edit : 2002 liyim sırf 2k liyım diye okumayacaklar gibirsin gitsin

Bütün önemli olayları özet geçicem umarım bitiririm hikayeyi

Yıl 2011

2011 abime kanser teşhisi konulana dek ailecek çok mutluyduk (2 kardeştik).Okullar çok güzel gidiyor du babamın işleri çok iyiydi annem mutluydu... kısacası her şey fevkaladeydi.Taa ki abimin kanser olduğunu ögrendiğimiz an.Haliyle bana gec söylemişlerdi küçüğüm diye. Bende ögrendiğimde site de oturuyorduk aynı okula gidiyodum arkadaşlarımla onlara söyledim ve ilk gözyaşım orda aktı beyler. Kolay ağlamam ve orda ağladım.
Neyse abim direk kemoterapi gördü saçları gitti o da çok üzülmüştü. Refakatçı olarak babam akşam işinden dönüp hastaneye gidiyor annem de sabahlari gidiyordu. Böyle gel zaman git zaman abim sağ dizinden ameliyat oldu ordaydı tümör (iyi huylu) protez takıldı işte sonra daha devam etti. Tabi bu sıralar kemoterapi baya insanı yipratıyor yakını böyle kanser olanlar bilir malesef dudaklar falan yaraydı yemek yiyemiyordu abim 70 kilodan 50 kiloya düşmüştü...
Neyse devam edildi kemoterapiye 2014 gibi iyileşmişti çok şükür baya iyi oldu doktorla konusunca annem biz baya sevindik.Ne güzeldi 4 kişi olabilmek tekrardan eski aileye kavuşabilmek.. Abimin sacları yavaş yavaş tekrardan çıkiyordu..

Yaklaşık 3 4 parta biter umarım begenirsiniz