hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

tamam hikaye bitince çocuğu linç etmeyin diye dedim.

devam et hadi gibik

ilaçlarını almayı reddettiği için annem bir türlü iyileşemiyordu.

onu sık sık kendisiyle konuşurken yakalıyordum.

o dönemler ben aşkın kendi üzerimdeki iyileştirici etkisini fark ettiğim için " acaba hayatında birisi olsa bu kadar acı çekmez miydi." diye ilk defa düşünmeye başlamıştım.

hala aklımda bir soru işaretidir beyler. annemi başkasıyla görmeyi kendime yediremeyecek olsam da arada sırada düşünürüm.
"acaba hayatında biri olsa, annem iyileşir mi?" diye..

o dönemler bir ara babamdan yardım almayı düşündüm. hem özlemiştim mailleşmeyi falan, bir bahane olurdu işte amk.

ancak daha sonra annemin o durumda olduğunu bilmesini istemedim. gurur yaptım beyler.

çünkü babam annemle gerçekten ilgilense, onu merak etse kendisi arar durumunun öğrenirdi. çok iyi olmadığını biliyordu sonuçta.
birazcık olsun umrunda olsa bir şeyler yapardı.

en azından arada bir istanbul'a bizi görmeye gelirdi.

fenalaştığı gecenin ardından "bakırköy parkına" yaptığımız bi ziyaret sonrası annemin pgiboloğuyla konuştum.

annemin son bir kaç ayki tavırlarını onun tamamen hayal dünyasında kaybolma isteğine bağlamıştı.

yani annem onun deyimiyle bir nevi "bilişsel bir intihar" deniyordu.

ya ananızı gibiyim ya amk zaman geçirmek için bi tutuluyorum hikayeye devamı geliyor gibicem alayınızı lan kısa yazın lan

güzel gidiyo bin

http://galeri.uludagsozlu...k-m%C4%B1-kanka_13847.jpg

anlatımın çok iyi bin.

olum hayatımı gibtin lan durma amk anlat anlat

olm malmısın sen? ne kültürsüz bir binsin birde doktor çocuğu olucaksın. Animasyon sineması ne bana bi açıkla amın evladı
hem sen amerikada doğduna göre amerikan vatandaşısın ne gibime uçağa atlayıp gitmiyorsun yalanını gibtiğim
Pasaport göster giberim ebeni

ben annemi bir şekilde toparlamaya ona yardımcı olmaya çalışırken, kız arkadaşım beşinci ayımızı güzel bir yemekle kutlamak istiyordu.

diğer kızlarda da var mı bilmiyorum beyler, buna siz cevap verin. ama bu kız da aşırı bir özel gün düşkünlüğü vardı amk.

ben de onu kırmamak için özel günlere ben de çok önem veriyormuş gibi davranıyordum.

benim doğum günlerim küçüklükten beri pek kutlanmadığı için ben aslında özel günleri hiç sevmem.

hatta kasım ayı yaklaşırken içime bir hüzün çöker.

yine doğum günüm gelicek, tüm gün kimseye hatta kendime bile belli etmeyerek babamdan bir telefon beklicem.

sonra saat akşam 10'dan gibi de o telefonun hiç gelmeyeceğini anlayarak üstüme bir hüzün çökecek diye korkarım.

hatta bu seneki doğum günümün de tasası da bir ay önceden beni sarmaya başladı amk..

neyse, çok seviyoruz ya, kıyamıyoruz amk..

kız 5.ayımızı da en güzel şekilde kutlamak istiyor diye ben hazırlıklar yapmaya başladım beyler.

ve hayatımdaki en aptalca hatayı da o yemek hazırlığı döneminde yaptım.

bin buraya amerikan vatandaşı olduğunu kanıtlayan bir belge koymuyacaksan devam etme

kanıt isterük

olm gerçekmi lan bu değilse roman yaz huur çocuğu hayal gücün süper

hadi olm yaz

isteyene istediği belgeyi koyarım beyler, hiç merak etmeyin.

inanmayanların olması çok normal, buna şaşıracak değilim.

şimdilik sadece buraya yazdıklarımın hepsinin doğru olduğunu size sahip olduğum her şey üzerine yemin ederek garanti ediyorum beyler.

hatta eksiği var fazlası yok amk..

hikayenin akışını bozmamak için bundan sonra araya girip başka müdahale yapmadan yaşadıklarımı bitirene kadar anlatmaya devam edicem.

bittiğinde söylicek bi kaç şeyim var.

hadi bakalım devam..

nerede kalmıştık.

bir solukta okudum be panpa hüzünlendim aq rizörve

adam ağır yalancı beyler

rezerved. bin işten gelince takip edicem amk kemalettin tuğcu romanı gibi ilk sayfayı okudum anlıcaz atıp atmadığını

size böyle rahat rahat anlattığıma bakmayın beyler.

ben en yakın arkadaşıma bile bu kadar detayı anlatmadım.

onlara "babamla annem ben küçük yaştayken ayrılmışlar, babam amerika'da, biz istanbul'da yaşıyoruz. annem de zamanında yaşadıklarının etkisiyle biraz fazla duygusal bir kadın." diyerek özet geçerim.

ilk başlarda o kıza da öyle anlattım. onun tadını kaçırmak istemedim bi de işte anlatamadım beyler.

onun bu olaylar etkisiyle beni daha az sevmesinden hatta en sonunda onu kaybetmekten korktum.

ancak ona deli gibi aşıktım ve ben bu konularda biraz fazla sahiplenici biriyim galiba.

ve işte nasıl olduysa oldu ve madem özel gün, o günü çok önemsiyor diye düşünerek, ona o yemekte evlenme teklifi etmeye karar verdim beyler..

hepsini okudum üzüldüm buna benzer bir olayı yakın arkadaşım yaşamıştı

dübürünü gibertirtme bin çabuk anlat

üzüldüm bin.