hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

insan kendinken tiksinio lan benim hiç böle dertlerim olmadı aq param her zaman idare eder kıvamdaydı kız arkadasıma evlenme teklif etmemiştim ama yüzük takmıştık aşıkken ki gümüştü onlar da anam babam çok şükür sağlar sağlıklılar keyfim yerinde bölüm iyi gidio falan var aq ne güzel hayatım varmış lan

beyler şu çaylaklıktan kurtuliim bi size bi hikaye anlatcam içiniz gibilcek ama bizim de farklı dertlerimiz oldu amk

ben dinlycem bunu

anlat kanka dinliyom ben.

beyler annemle babam 1985 yılında iSTANBUL'DA TANIŞmışlar amk.. daha ilk bakışta aralarında büyük bir aşk doğmuş .

babam amerika'da yaşayan türk bi doktor, annem de orta halli bi ailenin kızıymış.

2 ay içinde babam anneme evlenme teklifi edince, annem de bu teklifi kabul edip new york'a taşınmayı kabul etmiş amk.

--spoiler--
O zamanlar 20 yaşlarındayım. Karşı dairede genç bir cocuk vardı. Sürekli beni izliyordu sonunda benden hoşladığını söyledi ve reddettim. Çocuk depresyondaymış. Aradan kısa bir zaman geçtikten sonra kısa bir notla hayata veda etti. beni kimse sevmiyor beni kimse istemiyor diye :((

Bir müddet bu olaydan kendimi sorumlu tutum ve suçluluk duygusunu üzerimden atmamda epeyce zor oldu...

Gerçekten anna güzel bir noktaya değinmişsin. Eğer bir tanıdığınız intihar etme sinyalleri veriyorsa onunla ilgilenmeliyiz. Daha duyarlı davranmamız gerekiyor...

--spoiler--

özet geç bin

lan amık sarah nobeti nedir lan? musa krizine mi girmiş?

@21 verdim şukunu bin güldürdün.

ben sonradan duydum, babam meğerse orada bi polonya'lı kadına aşık olmuş.. onunla birlikte yaşamaya başlamışlar, ama hala arada anneme benim için para yollamayı sürdürüyomuş..

bu sırada da annemlerin mahallesinde de dedikodular almış başını gidiyormuş amk..

"doktor çocuğu yaptı, sonra kadını elinde çocukla geri postaladı falan diye herkes konuşuyomuş." amk..

annem işte o dönemler depresyona girmiş amk..

ilaçlarını almayı reddettiği için annem bir türlü iyileşemiyordu.

onu sık sık kendisiyle konuşurken yakalıyordum.

o dönemler ben aşkın kendi üzerimdeki iyileştirici etkisini fark ettiğim için " acaba hayatında birisi olsa bu kadar acı çekmez miydi." diye ilk defa düşünmeye başlamıştım.

hala aklımda bir soru işaretidir beyler. annemi başkasıyla görmeyi kendime yediremeyecek olsam da arada sırada düşünürüm.
"acaba hayatında biri olsa, annem iyileşir mi?" diye..

o dönemler bir ara babamdan yardım almayı düşündüm. hem özlemiştim mailleşmeyi falan, bir bahane olurdu işte amk.

ancak daha sonra annemin o durumda olduğunu bilmesini istemedim. gurur yaptım beyler.

çünkü babam annemle gerçekten ilgilense, onu merak etse kendisi arar durumunun öğrenirdi. çok iyi olmadığını biliyordu sonuçta.
birazcık olsun umrunda olsa bir şeyler yapardı.

en azından arada bir istanbul'a bizi görmeye gelirdi.

fenalaştığı gecenin ardından "bakırköy parkına" yaptığımız bi ziyaret sonrası annemin pgiboloğuyla konuştum.

annemin son bir kaç ayki tavırlarını onun tamamen hayal dünyasında kaybolma isteğine bağlamıştı.

yani annem onun deyimiyle bir nevi "bilişsel bir intihar" deniyordu.

@440 seni nefretle eksiye boğdum lan dallama

4. nesil fakir bin, buruk bıraktın bizi, özür dileyip geri gel, kollarımız, baba şefkati gibi açık sana. Umarım hayatta herseyin bundan sonra düzende gider , kendine iyi bak...

ondan sonra hayatımda öyle bir dönem yaşadığım için hala her gece şükrettiğim bir dönem başladı.

aşkımdan yanıp tutuşuyordum beyler. nereye gitsem, ne yapsam sanki onun yanındaydım.

yolda, otobüste gördüğüm o yaşlardaki her kızın yüzünü ilk bakışta ona benzetiyordum.

kalbim hızlı hızlı çarpmaya başlıyordu. sonra o olmadığını anlayınca hemen telefona sarılır, "seni çok özledim." görüşelim. diyordum.

ne zaman güzel bir şey yesem, onsuz boğazımdan geçmiyordu.

güllü lokumu çok severdi beyler. her fırsatta beyazıt'taki koska'dan 300-400 gram kadar güllü lokum alır, çemberlitaş, sultanahmet'i konuşa konuşa geçer ve gülhane parkında oturur yerdik.

ben hala onun yanında zamanın nasıl olup da o kadar hızlı geçtiğine bir anlam veremem.

o zamanlar devlet bursu alıyordum ve dayımın işleri oldukça yolunda olduğu için bana "sen üniversiteye gidiyorsun, delikasın ihtiyacın olur." diyerek para veriyordu.

ben onunla görüşmediğimiz günler tasarruf yapar, onunla olduğumuz vakitleri daha güzel geçirmeye çalışırdım.

bir yandan içim kıpırdı, hayatımdaki şu ana kadar yaşadığım en güzel dönemi yaşıyordum.

bir yandan da annemin o dönemler depresyon belirtilerinin artmasıyla da kahroluyordum.

bi gece annem çok fenalaştı.

@141 liseli detected

vay amk :/ affedelim bu pekekenti gitmesin aq :(

@468 çocuk gitti çoktan bin..

bi daha da dönmicek amk..

msn'i var ben de.. hesabını sildirmiş..

yani istese de dönemez artık

aklımı fikrimi gibtin , küfür bile edemiyorum sana bin , bundan sonra her kavgana girerim .

ben inci, burasi inci sözlük, burda herkesin birbirini rahatça aşağılayabileceği bir ortam kuruyoruz,%90'ı liselilerden oluşacak, içinde ülkenin en ağır sapıkları olacak.
hep hayal ederdim kendi keyfime göre birini sözlükten uçurabilirmiyim diye, uçurdum oldu çünkü bu sözlükte beni desteklemeyen herkes uçurulmayı hakediyor. burada mal adam
olacak bir numaralı yalakam. burda sadisti var, muallaksi var, orosbu çocuğu var, burda hersey var burda bir ipnelik var. burda yazar olan herkes sapık değilse de sapık olacak.4.nesil alımlarına
başladık bile... ahahahahahha...

@1 okumaya yeni başladım amk new york dedin ya ben orda boşaldım mnskym

aferin lan bin. benden de gider aldın. gece burdayız amk.

yazdıgın her entryını sukuladm bin ama yatmam lazm

sakın anlatımı kesme

evlenme teklifi nasıl edilir beyler??

filmlerde falan görüyoruz, şık bir yerde mum ışığı eşliğinde romantik bir yemek yenir, arkada bir kemancı olur.

o sırada erkek kadına tek taş yüzüğünü çıkararak onu çok sevdiğini söyler ve "benimle evlenir misin?" der dimi amk..

ulan aptal, sen hiç mi onlardan bir ders almadın? hadi bunların hepsini bir arada yapamıyorsun, bari bir kaç tanesini tanesi yap, dimi!!

o gün saat 5 gibi buluştuk. üstüm başım idare ederdi işte.

incirli caddesi üzerindeki bir restaurant'tan rezarvasyon yaptırmıştım. geldiğinde çok neşeliydi. üstünde siyah bir elbise vardı ve biraz abartılı bir kırmız ruj sürmüştü. ama yine de ona çok yakışmıştı. o günü çok önemsediği her halinde belli oluyordu.

karışık ızgarasını yerken, bana hediye olarak aldığı gömleği çıkarıp verdi. mavi kısa kollu güzel bir gömlek almıştı.

giyim kuşam konusunda çok zevkliydi.

ben evlenme teklifi yapacağım için "hediyen sonra" dedim.

ve beyler! işte o cümleden sonra kurduğum her cümle ilişkinin sonuna doğru atılan geri dönülmez bir adım oldu.