Okurken avuclarimin ici terledi amk

Tez aldım

sürekli beyin fırtınası yapmak zorunda olmaktan nefret ediyordum anasını gibeyim.. üzerindeki pikeyi kaldırdım. bacaklarına elledim, ayaklarına elledim, acaba diyordum felç mi geçirdi.. insanın aklına herşey geliyor beyler, yeter ki karşınızdaki aşık olduğunuz insan olsun. ayaklarını oynattı.

- gelebilir bak iyi kalkabilir bende yorgunum, bende üzgünüm, benimde canım acıyor bu zamana kadar hep birbirimizi taşıdık. beraber ağladık beraber güldük, ben onu bırakamam oda beni bırakamaz. evlenicez lan biz, ev alıcaz, cocuğumuz olucak. size ne ? girmeyin ulan artık araya, gidin lan hayatımızdan derken salya sümük ağlamaya başlamıştım.

seçil huursu yutkundu, yutkundu, gözlerinin dolduğunu görebiliyordum, begüm zaten ağlıyordu. bir kaç dakika sonra seçilde koyverdi kendini. ağlıyordu hemde nasıl. bugüne kadar ona huur demiştim hep, huur olduğu için değil hazetmediğim için. ama en az benim kadar begüm kadar acı içinde ağlıyordu. seviyordu demek ki begümü. onada üzüldüm. nasıl bir duygu karmaşası içindeysek odada ki herkes ağlıyordu ama kimse çıkıp "bunlar bunlar oldu" diyemiyordu. ben sadece acıyla karışık yapacaklarımızdan bahsediyordum. "ev alacağız, yatak odasını begüm ayarlayacak, oturma odasını ben, kocaman bir lcd televizyon alıp derbileri izleyeceğiz, o mısır patlatacak, bir zaman sonra ufak bir bebeye baba olacağım, ona anne bana baba diyecek. daha çok şey yapacağız, ama öncelikle ölmemem gerek, onun benimle gelmesi tekrar elimi tutması gerek" falan diyordum. mala mı bağlamıştım, son çırpınışlarım mıydı bilmiyorum.

Rezerve.

Rez heycanlı

Güzel panpa

rezzzzzzzzzzzzzzzz

bunu duyunca ilk önce başımı odadan içeriye sokuverdim. sonra destek aldığım sol elimi. yataktaydı beyler. rengi bembeyazdı. gözlerinin altı mosmor, gözleri şiş. ölüyor sandım. bir an yıkılmakla yıkılmamak daha doğrusu yıkılamamak arasında gidip geldim. etejer gibi bir zımbırtıya zor tutundum. seçil beni öyle görünce yanına yatağa oturttu. begüm o ara kolumu görmüş olacak ki tekrar ağlamaya başladı. sürekli "ne yaptın sen"diyordu. koluma bakmaya çalışıyordu. ter içindeydim, gözlerimi açmak için inanılmaz bir çaba gösteriyordum. ölmeye niyetim yoktu fakat yaşamak içinde pek fazla bir sebebim kalmamıştı.

- annem dimi, o yaptı dimi, özür dilerim onun adına, kendi adıma, herşey için ne olur kalk hadi
+ hastaneye gitmen gerek
- tamam kalk gidelim hadi, sende iyi değilsin güzelim hadi bebeğim
+ reklam, hastaneye git

seçil girdi araya ;

- reklam gerçekten kötüsün gitmen gerek
+ sen sus lan anasını gibtiğimin karısı onu almadan şurdan şuraya gitmem
- o gelemez
+ nasıl gelemez lan ?

Seri pmp

Okuyacam sonunda ağlstırsan giberim

bir an duraksadım beyler. hala gözlerim yaşarıyor. o korku nasıl birşey biliyor musunuz ? ne olduğu hakkında tek bir fikrim bile yoktu. begüm yatmayı sevmezdi, hep enerjikti hep neşe saçardı sağa sola. benim yüzümden kılına zarar gelmiş olsa ölürdüm beyler. ölmek istemiyordum, daha ev alacaktık, evlenecektik, çocuğumuz olacaktı. herkese ve herşeye inat çabalayarak yapmıştık herşeyimizi. o modda devam etmeliydik. odaya girdiğimde göreceğim manzaraları hayal etmeye başladım, dizlerim titredi. ona gittiğim ilk günden bin daha kötüydüm. duvara tutundum yavaş yavaş yatak odamıza adımlamaya başladım. kapıya geldiğimde sadece başımı içeri uzatıp bakmak kalmıştı. ne kadar bir süre bakamadım bilmiyorum ama seçil ;

- seninki geldi heralde, topla kendini dedi sessiz bir şekilde fısıltıyla beraber
- çaktırma dedi...

kolumun acısını bile unuttum beyler. sadece ona doğru koşmak istiyordum. üzerimde mavi çizgili beyaz bir gömlek vardı. gerçi artık beyaz yada mavi değil kan kırmızısıydı. ama yemin ediyorum acısını hissetmiyordum. var gücümle eve doğru koşmaya başladım. sanırım kan kaybından ki gerçekten çok müthiş kanıyordu gözlerim kararmaya başladı. hani o filmlerde çoğu zaman acıyarak baktığımız o sahneler gibi. duvarlara, demirlere tutuna tutuna koşmaya çalıştım. düştüm, kalktım devam ettim. geç kalabileceğim kaygısı beni delirtiyordu. çekip gitse asla bulamayacaktım. hiç tanımadığınız güzel bir kızın önüne üstünüz kan revan düştünüz mü beyler ? tam yaşıtımdı, aslında önceden olsa tam benim kalemim bir hatundu. kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda anladım. kolumu görünce korktu. utandım beyler kendimden, hayatımdan. yerin dibine girmek yerine bocalayarak kalkmaya çalıştım. devam ettim yoluma. kapının önüne geldiğimde gözlerim hafif kapalı bir şekilde gülümsediğimi hatırlıyorum. sanki biri damarlarımdan huzur aşılamıştı bünyeme. biraz daha reklam çok az kaldı dedim kendi kendime. merdivenleri sürüne sürüne çıktım resmen, allahtan 1. kattı aq. sol elimle kapıyı açmaya çalışıyordum. o ara kapı açıldı, karşımda oğlu vardı.

- sezgin naber koçum
+ reklam abi ne oldu ?
- boşver annen nerde ?
+ içerde abi yeni geldiler seçil abla var

kendimi toparlamam gerekiyordu. üstümü başımı düzeltebildiğim kadarıyla düzelttim. derin bir nefes alıp içeriye girdim. oturma odasına doğru yöneldim, sezgin seslendi ;

- abi yatak odasındalar.

bir kere daha vuruldum beyler. anladım birşey vardı..

rezerved

1 saate geliyorum beyler beynim kulaklarımdan akacak, çok zorluyorum kendimi bir hava alayım...

Rezzzzz

Rezrezrezrez

annem "gel" diyerek seslendikten sonra içeri girdi. ayakkabıları çıkarıp içeri girdim, pişmanlık değildi ama büyüdüğüm evi özlemiştim. derin bir nefes çektim ciğerlerime, sonrada sigaradan. ilerledi oturma odasına doğru. daha içeriye girmeme 1-2 adım kala ;

- begüme ne dedin anne ?
+ gerçekleri söyledim, uyanacağın yoktu
- ne gerçeği ? tek bir gerçek var biz beraber mutluyduk, ne dedin ?
+ dul olduğunu, çocuğunun olduğunu, senden büyük olduğunu, senin başlarda öylesine takıldığını sonra bağlandığını, erkekler için yatağın önemli olduğunu bu yüzdende sevdiğini sandığını falan söyledim

beynim alev alıyordu. ellerim titremeye başladı. söylediği ilk 3 madde hariç diğerleriyle uzaktan yakından alakam yoktu. yutkunamadım, hazmedemedi demek ki dedim. terlemeye başladım, hayatımda hiç bir zaman asla kendimi böyle kötü hissedemem diye düşündüm.

- bunlar asla doğru değil, ben onu sevdiğim için gibtir olup gittim bu evden. bu hiç bir zaman heves, zevk meselesi olmadı, ellerimizle tırnaklarımızla bir yuva kurduk biz kendimize, neden yaptın, neden böyle birşeye gerek duydun ? evlenecektik biz.
+ boşver o huuryu

bi an gözlerim karardı beyler huur lafını işitince. yumruklarımı öyle bir sıkıyordum ki parmaklarımın avuç içlerime saplanması an meselesiydi. ayağa kalkıp anneme uzun uzun baktım, dayanamadım beyler. karşımdaki annemdi hakaret edip onun ağlattığı, beni terketmesini sağladığı insanda aşık olduğum kadındı. normal şartlarda kafasını duvarlara vurmam gerekiyordu, annemdi. deli gibi ağlamaya başladım, önce odanın cdıbına bir yumruk attım sağ kolum boydan boya kesilmişti. annem ağlamaya başladı bu sefer.

- ağlama sakın ağlama, yaptığım fedakarlığı cümle alem gördü, tırmalayışlarımı, acılarımı herkes gördü, sen annemsin. nasılsın görmezsin ? nasıl böyle birşey yaparsın. (bana söylemesede daha fazla hakaret ettiğini biliyordum)
+ ama...
- aması yok. biz ayrıldık, şimdi yine gidiyorum ama birdaha asla bu eve gelmeyeceğim.

arkamı dönüp çıkıyordum "dur şunu al" dedi annem. ne olduğunu merak ettiğim tülbent tarzı birşeydi kolumu sarmam için vermişti. alıp koluma doladım. bu arada begümle kavgamızın üzerinden hemen hemen 2 gün geçmişti..

Rez ulan okuyun ders çıkarın

Okicamamam

Seri panpa