hayatta hep arkada kalan oldum

bu şekilde yazmak kolay hacı,
keşke gerçek hayatta da çıkıp anlatabilsem derdimi,
insanlarla ilişki kurabilsem
olmuyor işte amk

@83 eyv panpa, yanlız değilim ama aynı zamanda yanlızım.
@84 kararı sen ver hacı, ben ne diyim ki bu saatten sonra.

@87 keşke hayal dünyamın ürünü olsa da...
keşke...

hayat ne yazık ki herkes için eşit mesafede değil,
mesaj atanlar var sağolsunlar,
sizin belki basit gördüğünüz, aklınıza bile gelmeyen şeyler için hasret duyanlar var.
bunlardan biriyim.

bilmeiyorum hayat ne getirecek bilmiyorum.
günlerin tamdıbının boş geçmesi bir insan için neyse onu hayal edin, sevindiğinizde üzüldüğünüzde yanınızda kimse yoksa,
daha kötüsü sevinecek üzülücek şeyler yaşamktanacizsnzi hayat işkence oluyor,

yanlızlık zor zanaat, ben hep arkada kaldım silik olan oldum.
şimdi üniversite okuyan bir sapım.
düşünün insalardan kaçıyorum, yanımdan insan geçerken acaba tanıdık biri mi diye tedirgin oluyorum mesela.

en basit bir örnek vereyim hayatımdan,

okulun içinde yürürken yanımdan bir kız geçerlen kafamı önüme eğip, yolun yanından geçiyorum.
apartmanı temizleyen bayana kolay gelsin demekte çekiniyorum,
derslerde en arkalara oturuyorum, çünkü biliyorum önlere otursan öndekilerin konuşmalarını, şakalaşmalarını duyacapım bu beni yerin dibine sokacak.

en kötüsü şu ki

@90 sağol panpa,
@91 önemli değil hacı, dert değil zaten, oku dedim ya zaten sadece rahatlamak için yazıyorum.
çok önce yazmak istedim benzeri birşey ama tekrar hatırlamaktan korktum.
kendimle yüzleşmek diyorlar ya bu gecenin körü kendimle yüzleştim.

okurken siz hissettiniz mi aynı duyguları bilmiyorum ama
ben bir 10 yılı,
acılı ve sıkıntılı 10 yılı baştan bir daha yaşadım.
ve şu an inanılmaz yoğun duygular içindewyim.

insanların bana yokmuşıum gibi davranması, kimseyle samimiyet kuramayan briyim,
ama neden en azından insanlar bana yaklaşmıyor? onlara da suç bulamyıorum kendime de kızmaıyorum
sanki etrafımda yıkamadığım duvarlar var gibi. biliyorum mantıken bir engel yok insanlarla konuşmama, muhabbet kurmam.

ama bi an bir şey engelliyro beni, dur diyor bana.
o an içime atıyorum, donup kalıyorum.

doğum günümü hiç hatırlayan veye kutlayan olmadı, insanlarında doğum gününe çağıran olmadı, çok şey değil, parti falan değil, bi hatırlasalar yeter.
ama yok en basitinden.

@96 bilmiyorum uzaydan mı geldim. ama taka sardığım belli biliyorum ne olacak.
bomboş gidiyorum, okulu boşladım zaten, bi amacım da kalmadı.
kısmet, yaprak gibi rüzgara kaıldım gidiyorum.

@97 sağolasn panpa.

sayfalarca yazdım, siz de ekgib olmayın birşeyler eklediniz, ben izninizle mal ve sıradan hayatıma geri döneceğim.
yarın da aklıma yeni şeyler gelirse yazacağım, okuyan olmasa bile sorun değil.
ben yine yazarım. ben böyle haltı yaşyorum
siz siz olun hayatınızın değerini bilin.
etrafınızdakileri iyi davranın.

ben hala buralarda olacağım.
yazacak olan olursa pm atsın amk.

@102 sağol ben de çok duygulandım, zor yazdım.
yaşamak daha zordu, yavaş ve acılır.

ekgib olma.

be facebook denen illetin amk
hep mutlu hep gülen insanlar,
eğlenen arkadaşlar, sevgililer, kendimi gibmemek elde değil.
bir de kendime baksam, evde ancak inci sözlük,

@108 güldürdüysem iyi olmuş amk.
eyv.
benim gibi taka sarma da ne olursan ol
selametle.

@110 izledim valla ne yalan söyleyeyim özendim bine.
keşle şu liseli kadar cesur olabilsem, cesurluğu geçtim pasif ve korkak olmasam.

@112 eyv panpa, inşllah br gün o da olacak.
ekgib olma.

yazarım yarın panpa, istanbuldayım dertleşirik panpa tabi.
çekinmezsem gelirim.

tüm yazan panpslar ekgib olmayın hacılar.

yok hacı, hesabın asıl sahibi ben değilim.

olabilir de ben geebilir miyim bilmiyorum amk.
gelirim belki.

bari bu başlıkta sıçmayın gözünü seveyim.

@126-127 sağolun ekgib olmayun amk,
@126 sen de anlat panpa?