hayatta hep arkada kalan oldum

@247 panpa okudum çok haklısın.
böyle oturmakla olmayacak mk,
çıkıp bişiler yapmak lazım.
istiklale falan mı çıksam amk.

çıkıyorum panpalar
az hava alayım belki insan falan görürüm.
gece yine bura olurum herhalde neyse
ekgib olmayın panpalar.

@266 haklısın amk haklısın da neyse.

@262 aynen panpa olan o zamnalr oldu,
hayattan koptum her yıl
ama o zamnlar farkında değildim.
hatta lisede bile.
ama lise 3e gelince dedim ki lan ben napıyorum?

iş işten geçmişti, artık istesm de elim ayağım bağlanıyordu.
son bu oldu işte.

zor amk zor.
facebook'ta profil resmi boş amk. koyamadım bişi.
öyle bi adamım işte.

@278 eyvallah panpa okudum, umarım dediklerini ypabilirim.

@280 ben de amk
gibeyim böyle hayatı,
22:OO da biraz daha yazacağım.
bakalım neler almış yazmadık...

uykum geldi gibeyim.
yarın yazarım belki, ya da yarın başka bir dünyaya uyanırım.

koşa koşa yağmur altında eve geldim.
kafam önümde apartmana girdim.
inşallah kimseyi görüp de selamlaşmak zrounda kalmam dedim kendi kendime.
çünkü çoğunuzn dediği gibi, biraz düşünmeden hareket etmek, selam falan vermek istiyor,
ama bundan da deli gibi korkuyordum.
bilmiyorum, saçma ama çekingenliği bir türlü atamadım.

koşa koşa apartmana çıktım ve alelacele anahtarı aradım,
hemen açtım, ayakkabınmı çabucak çıkardm,
arkamda kapı tıkırtısı duydum, sanırım bir komşuydu,
onu görmemek için
hemen daldım ve
kapıyı çabucak ama yavaşça kapatıp pc başına,
tek dostuma koştum...

bilmiyorum
neden böyle oldu,
neden dün düşündüğüm açılmayı beceremedim bilmiyorum
dün karar verdim özellikle sizin yazdıklarınızdan sonra ama olmadı,

olacak gibi oldu belki ufak şeyler başardım ama olmadı amk

beynim yap derken deli gibi korktum,
kafamı kaldıramadan,
belki dünkünden, öncekinden daha
taktan , yenilmiş ve berbat döndüm.

aynen öyle oldu,
yenilmiş
taktan
berbat...

okula gitmeyi koymuştum kafaya,
orada en azından 3-5 kişiyle selamlaşmak filandı aklımdan geçen,
düşün amk pici

sıradan bir iş benim için başarı oldu gözüümde.
nasıl böyle oldu bilmiyorum,
ne ara koptum böyle insanlardan

siz ciks hikayesi, film tadında okuyorsunuz da;
duygulandım üüldüm diyorsanız da

peki, peki ya ben?
yaşamak, bizzat acı tadını almak, korkmak, tiksinmek
midesi bulanmak yanlızlıktan ne demek?

evet gittim okula,
uzun süredir erken kalkmamıştım.

zaten 3-4 gibi yatmaya alıştığımdan
dünyam gibilmiş haldeydi,
sabah-akşam karışmış, adeta yaşlı ayyaşlar gibiydim.
abartmıyorum.
sabah kalkmam 2-3 oluyr
gece de bazen sabah ezanına kadar ,
olmayan hayatımı olmayan sanal alemde yaşamaya çalışıyorum.

bu asosyal hayatımın ve insanlarla ilişkiye girmekten çekinmemein sebebi,
çocukluğuma , ilk çocukklu yıllarıma dayanıyor belki de.

evet amk kimse okumuyor,
bu saatte. emin olun daha mutlu oluyorum,
anlatırken rahatlıyorum ama sizin acıyarak bakan mesajlarınız benim iflahımı gibilmiş hale getiriyor.

15-16 yaşındaki bebe, ki bunu aşağılamak için söylemiyorum
bana gel senle dolaşalım diyor,
işte bu hale geldim.
kendime acıyorum, bu hayata avıyorum amk.
taku takuna bir ömür.

neyse zar zor kalktım, hatta ders saatini bilmiyordum,
soracak telefon nosu da yok.
önce okulu aramayı düşündüm, ama neden bilmiyorum ondan da çekindim.
aklıma şu düştü
"kadın demesin sen kaçıncı sınıfsın daha ders saatini bilmiyorsun"

belki demezdi ama ya derse, ya terslerse?
gibtiğimin 19 yılı, belki 20 hep bu soruyu sormakla mahvoldu.
ya azarlarsa, ya gülerse.
hani okuda sorulan sorulöarı bilen ama
korkusundan cevapları veremeyenler vardır ya o bendim işte.
hani kimseyle şakalaşmayan, biri kafasına vurdumu karşılık vermek yerine kafasını eğen mal
o bendim amk,

karşılık vermezdim, ya bir daha vurursa yok gülerse, o gibim bu gibim.

neyse amk kalktım, 10 buçukta olan derse, 8 bçukta gittim.
2saat mal gibi erken gittim.
eskiden de ödevleri soramazdım,
hoca da kızmasın diye 10 sayfalk ödevi, 30 sayfa yapardım
ödev yaparken çektiğim acı, soru sorarken çektiğim acıdan daha azdı.
daha doğrusu sorun, iletişim kurmak değil,

kurmadan önce 45 kere düşünmemdi,
önce kafamda onlarca cümle kurardım,
hocanın yanlız olmasını beklerdim,
durmasını beklerdim,
boş olmasını beklerdim.
beklerdim
beklerdim.

o sırada biri koşar, hocam şöyle böyle,
araaya da girmezdim,
hep önüne kaynanan olurdum ama.

ben 465 kere düşünüp sorana kadar, elin gözüaçığı her haltı yapardı.

ne mal adammışım diyorum sekiden ama,
şimdi de farkım yok.

şimdi he top oynayan şakalaşan,
mahallede tur atan kızlı erkekli grupları görüyorum,
yakan top oynamadım mesela,
bu oyunu kızlar faan da oynardı,
bir şekilde futbol falan onamışlığım var önceden de söylediğim gibi,

kızlardan ölesiye çekindiğim için hep oynamak istedim ama oynamadım.

çelkinirdim kızlardan ama öyle çok isterdim ki onlarla konuşmak oyun oynamak vs.

şimdi öylelerini görünce içim cız ediyor,
deyim olarak değil gerçekten içimden şöyle bi sızının geçtiğini hissediyorum.
küfür ediyorum arada hayata ama suç onda değil...

ve okula gitmek de derdime çözüm olmadı.
sessizce döndüm yine...

okula gidişim zaten bir facia oldu, herkes öyle yabancı, öyle uzak geldi ki; bu dönem kayıt yenilemek için bir kere
2 kere de derslere baktım çıktım o kadar.
o kalabalığın içinde yanlızlığımı daha çok hissettiğim için 2 gidişim de bir süre soğumama sebep oldu hayattan.
o kadar insan, hepsi mutlu, gülüşmeler falan filan.
yanlarına yaklaşamadım bilr o günler, sanki görülmeyen bir ses uzak dur diyordu,

gidemedim, uzaktan en arka sırada oturdum ama, yine de ilk günler olduğu için kalabalık anfide
yanımda insanlar oturdu,
onları hiç görmemiştim, ya da görmüştü ama hatırımda yoktu.

bu sene öyle kötü geçmişti ki,
okulu kökten bırakmayı falan düşündüm ama ilk dönem bir şekilde geçince
2 haftalık tatilde
yeniden düşündüm.
kendi kendime dün akşam oldğu gibi gaz verdim.
yine olmadı,
ve şimdi yine olmadı...

eskileri pek açmak istemiyorum bu saaatten sonra ama şu ufak birşey anlatmak istiyorum.
ben saç kestirmeyi hiç sevmem.
sakal da öyle sebebi biraz eskilere dayanıyor,
hayatımdaki çoğu korkum gibi eskilere...

ailemle ilgili eski anlılara...

eskiden saçımı kısa kestirmeyi pek sevmezdim.
o yüzden pek sık gitmeyi sevmezdim.
ilk başlarda babamla giderdik berbere,
5-6 yaşlarında yani,
babam da genelde yaşlı bir berberin tek başına işlettiği, ufak dükkana zütürürdü,
sırf ucuza kesiyor diye, saçıma başıma pek önem vermezdi.

o amk berberi de bir gibimden anlamaz,
kafamı kel edene kadar keserdi.
zaten bir taktan anlamazdı,
adı berber yannanım, bulsam diri zütünü gibeceğim, o derece nefretim var.
o yaşta o kadar nefret düşünün.