hayatta hep arkada kalan oldum

işte 3-5 gün güzeldi sonra aynı terane,
önce şaka bbabında, sonra da alay ettiler, niye mi gözlüğüm, yok ceketim, yok otum yok takum.
ne bileyim pasiftim işte. yani amk pasif dediysem içine kapanık ve korkak.
cemaatçilerle takılayım dedim olmadı, diğerleri zaten elde sigara, sağa sola askıntılık, cam kırma, taş atma
ta o yaşalarda amk.

bana uymadı hiçbiri, bu alay etmeleri yok eşek şakaları, şakayla altta kalanın canı çıksın.

bir gün patladım, sınıfın en kelli fellisine. o zaman bakıyorum da gerçekten boyum da kısaymış, o zaman pek farkında değilim. yani eleman benden en aşağı 20 cm uzun,
neyse bine gibtiri çektim, o da şaşırdı ben de.
canım tak etti diye bağırım, tekmeyle, evet hayatta ilk defa birine giriştim.
sonra da sınıfımı değiştirsin diye müdüre gittim.
sııfım değişti.

artık okula falan gitmek de içimden gelmiyor, zorla gidiyor, tenefüslerde mal mal koridorlarda geziyordum
4. yıl öyle koridor gezip derlerde uyumakla geçti.

@1 cenaballah seni sınıyor din kardeşim benim.

ağlattın amk

ağlattın amk

reserved

ulan daha intihar yazmasını bilmiyosun nasıl edicen :D

reserved

reserved dinlemedeyim..

lise dedim en son,

çakal dolu yarısı cemaatçi, yarısı da serseri mallar.

şimdi o zamanki fotolarıma bakıyorum da fotograflarda bile o gözümdeki korkaklık, bastırılmışlık belli oluyor. fiziksel zayıflığım ruhuma da yansımış.
ilk günler fena geçmedi, 3 gün 5 gün, belki de yeni bir ortam, kimse kimseyi tanımıyor,
kimse daha nasıl bir insan olduğumu bilmiyor, rahatım.
yanıma bir bin oturdu, arkada bir kız, muhabbet falan da ettik biraz.
işte liseli muhabbeti. adeta eski günler olmamış gibi rahatım. geçmiş silnmiş gözümde.
çünkü onlar da geçmiş bilmiyor.

hatırlıyorum ilkolukda kızların bana acıyarak, biraz da acımanın verdiği sevgiyle baktığınu hatırlıyorum.
aptal bi sakarlığımdan kafama şaplak yediğim anları hatırlıyorum, o acıyı hatırlıyorum.
hiç birşey yapmadım bana vuran o bine, hiç birşey çok komik!

beynimde o tür bir davranış yok, haylazlık kavga nedir bilmiyorum.
sersemledim. yediğim ilk dayak buydu sanırım.
anlamadım anlam veremedim.
pek fiziksel şiddet yaşamadım ama hep alay edilen mal oldum amk.
her sınıfta ya da okulda vardır ya bir aptal,saf salak.
işte huzurlarınızda o benim.

dinliyoz panpa devam..

o lisede istismarda edildinmi panpa, ciddiyim gercekten bide asırı moralim bozuk bunları okurken ağlayabilirim amk

vay anasını kardeşim. dinliyoruz

ne zamandır mutlu olduğumu hatırlamıyorum kardeşler.
inanın acitasyon yapmıyorum. mutlu değilim ne zamandır. hayatta tek amacı şu okul bitsin olan bir adamım ben.
bunları yazıyorum, binler ibret alın çocukalrınızı iyi yetiştirin, dertlerini dinleyin, anlayın, adam yerine koyun.
ya da çevrenizdeki benim tipimdeki insanları adam yerine koyun, en azından görmezden gelin, üstüne çıkmayın, dertlerini arttımayın bari.

aynı ben lan yalnız değilsin panpa bende anlatmak istiyorum ama o utanma duygusu ve çekingenlik yüzünden tanınmadığım bu ortamda bile anlatamıyorum

duygulandım bin anlat.

reserved kardeş dinliyoz

şu gibtiğimin dünyasında mı sorun var ben de mi bilmiyorum
şu üni hayatı herkesin en manyak seneleri olur, benim hayata kahrettiğim yıllar oluyor,
elimi gibiyorum, yiyorum yatıyorum.
3 aydır okula gitmiyorum inanın, bir mesaj atıp soranım yok.
zaten ailemden ayrı okuyorum. insan yüzü görmediğim gün sayısı az değil.
şimdi dışarı çık diyeceksiniz ya, dışarı çıkacapım ama ne yapayım?
insnaın bir dostu olsa en azından, yok

dışarı çıkmıyor değilim ama tek olayı mal mal dolanıp geri dönemk

17 milyonluk şehirde yanlız adamım.

lise sınavlarında sıçmam da sırf bu yüzden oldu.
çoğu soruyu bilemme rağmen salladım. kafam iyi değildi.
pgibooloğa falan gitmedim ama sanırım ağır bir depresyondaydım.

abidik bir liseye girdim. burası belki snun başı oldu bnim için. çakal çukal dolu olu benim için kabus gibi geçti.

reserved

reserved panpa duygulanıcam gibi bi his var içimde

bir insan hayattta her alanda mı sıçar
evet ben sıçtım. insanlar arasında tutunmak için, biraz adam yerine konmak,
daha çok kendime güvenimi kaznmak için türlü işler denedim.
gitar, klavye, kick box, resim kursu, basketbol...

bi tak becersem bile bunu çıkarıp ortada gösterecek durumum yok inanırmısın
ah şu utanma duygum, şu çekingenliğim.

insanlardan tamamen uzaklaşmam, aşağı-yukarı 4-5. sınıflara denk geliyor,
sınıfça sevilmeyen adam olmuştum o yıllarda, anlamadığım şuydu neden ben?

sebep gerçekten saf bir çocuk olmamdı, kimseyi kırmak istemiyordum, yapım buydu duygusal bir bintim.
ne yapayım beni byle yetiştirdiler, hep kızdılar, başkalarıyla karşılaştırıp üzdüler,
bizzat babam hayatta benle hep dalga geçti, yapamıyorsun salaksın derdi.
düşünün 2. sınıftayım babam başıma oturur zorla ders çalıştırırdı. daha 2. sınıf amk
daha okumayı geçen sene çzömüşüm.