hayatta hep arkada kalan oldum

neyse amk kalktım, 10 buçukta olan derse, 8 bçukta gittim.
2saat mal gibi erken gittim.
eskiden de ödevleri soramazdım,
hoca da kızmasın diye 10 sayfalk ödevi, 30 sayfa yapardım
ödev yaparken çektiğim acı, soru sorarken çektiğim acıdan daha azdı.
daha doğrusu sorun, iletişim kurmak değil,

kurmadan önce 45 kere düşünmemdi,
önce kafamda onlarca cümle kurardım,
hocanın yanlız olmasını beklerdim,
durmasını beklerdim,
boş olmasını beklerdim.
beklerdim
beklerdim.

o sırada biri koşar, hocam şöyle böyle,
araaya da girmezdim,
hep önüne kaynanan olurdum ama.

ben 465 kere düşünüp sorana kadar, elin gözüaçığı her haltı yapardı.

ne mal adammışım diyorum sekiden ama,
şimdi de farkım yok.

neyse zar zor kalktım, hatta ders saatini bilmiyordum,
soracak telefon nosu da yok.
önce okulu aramayı düşündüm, ama neden bilmiyorum ondan da çekindim.
aklıma şu düştü
"kadın demesin sen kaçıncı sınıfsın daha ders saatini bilmiyorsun"

belki demezdi ama ya derse, ya terslerse?
gibtiğimin 19 yılı, belki 20 hep bu soruyu sormakla mahvoldu.
ya azarlarsa, ya gülerse.
hani okuda sorulan sorulöarı bilen ama
korkusundan cevapları veremeyenler vardır ya o bendim işte.
hani kimseyle şakalaşmayan, biri kafasına vurdumu karşılık vermek yerine kafasını eğen mal
o bendim amk,

karşılık vermezdim, ya bir daha vurursa yok gülerse, o gibim bu gibim.

@1 senin ben babanı gibeyim. çocuk yapmayı biliyorlar yetiştirmeyi bilmiyorlar. ondan sonra toplumda böyle asosyal binler gelişiyor. insan çocuğuna salak, aptal yapamazsın der mi? senin sülalen komple huur çocuğuysa sen ne yapcan panpa.

evet amk kimse okumuyor,
bu saatte. emin olun daha mutlu oluyorum,
anlatırken rahatlıyorum ama sizin acıyarak bakan mesajlarınız benim iflahımı gibilmiş hale getiriyor.

15-16 yaşındaki bebe, ki bunu aşağılamak için söylemiyorum
bana gel senle dolaşalım diyor,
işte bu hale geldim.
kendime acıyorum, bu hayata avıyorum amk.
taku takuna bir ömür.

evet gittim okula,
uzun süredir erken kalkmamıştım.

zaten 3-4 gibi yatmaya alıştığımdan
dünyam gibilmiş haldeydi,
sabah-akşam karışmış, adeta yaşlı ayyaşlar gibiydim.
abartmıyorum.
sabah kalkmam 2-3 oluyr
gece de bazen sabah ezanına kadar ,
olmayan hayatımı olmayan sanal alemde yaşamaya çalışıyorum.

bu asosyal hayatımın ve insanlarla ilişkiye girmekten çekinmemein sebebi,
çocukluğuma , ilk çocukklu yıllarıma dayanıyor belki de.

okula gitmeyi koymuştum kafaya,
orada en azından 3-5 kişiyle selamlaşmak filandı aklımdan geçen,
düşün amk pici

sıradan bir iş benim için başarı oldu gözüümde.
nasıl böyle oldu bilmiyorum,
ne ara koptum böyle insanlardan

siz ciks hikayesi, film tadında okuyorsunuz da;
duygulandım üüldüm diyorsanız da

peki, peki ya ben?
yaşamak, bizzat acı tadını almak, korkmak, tiksinmek
midesi bulanmak yanlızlıktan ne demek?

aynen öyle oldu,
yenilmiş
taktan
berbat...

bilmiyorum
neden böyle oldu,
neden dün düşündüğüm açılmayı beceremedim bilmiyorum
dün karar verdim özellikle sizin yazdıklarınızdan sonra ama olmadı,

olacak gibi oldu belki ufak şeyler başardım ama olmadı amk

beynim yap derken deli gibi korktum,
kafamı kaldıramadan,
belki dünkünden, öncekinden daha
taktan , yenilmiş ve berbat döndüm.

koşa koşa yağmur altında eve geldim.
kafam önümde apartmana girdim.
inşallah kimseyi görüp de selamlaşmak zrounda kalmam dedim kendi kendime.
çünkü çoğunuzn dediği gibi, biraz düşünmeden hareket etmek, selam falan vermek istiyor,
ama bundan da deli gibi korkuyordum.
bilmiyorum, saçma ama çekingenliği bir türlü atamadım.

koşa koşa apartmana çıktım ve alelacele anahtarı aradım,
hemen açtım, ayakkabınmı çabucak çıkardm,
arkamda kapı tıkırtısı duydum, sanırım bir komşuydu,
onu görmemek için
hemen daldım ve
kapıyı çabucak ama yavaşça kapatıp pc başına,
tek dostuma koştum...

reserved

yaz panpa ellerine sağlık işlerim yoğun olmasa görüşelim derdim istanbulda

rezerved

@284 inşallah başka dünaya uyanırsın ama olmaz bence panpa

uykum geldi gibeyim.
yarın yazarım belki, ya da yarın başka bir dünyaya uyanırım.

up up up up up

@280 ben de amk
gibeyim böyle hayatı,
22:OO da biraz daha yazacağım.
bakalım neler almış yazmadık...

okudum panpa duygulandım hemen hemen bende böyleyim.. çok duygulandım lan bin

@278 eyvallah panpa okudum, umarım dediklerini ypabilirim.

rezerved.

Uykucudede ile aynı düşünüyorum. Herşey sende başlar ve sende biter. Benimde Fazla Özgüvenim yoktu ama okadar kötü durumda değilim. Bende bi zamanlar salaktım. Yani ortamda 3 kişi varsa geride kalırdım Senin gibi düşünüyordum. Sakardım salaktım. Ama ben salağım, eziğim, sakarım insanlara zarar veriyorum deyip sabahtan akşama kadar pc başında gecirmedim amk. Dedim bu sakarlıkta salaklıkta biticek elbet. Hatta bu beni güçlendirdi Yalnızlıktan korkmam mesala kimse gibimde değil. Ama Bu seviyeye ben isteyerek geldim yani ezik olmak için bi neden yok. bence bir yerden başla diyenlere ve sana tavsiye verenlere kulak ver, illegallere bulaş diyenler hariç tabiki. tabi bir anda olmayacak sabır gerekli. Ama Sorun sende unutma. Bakış açısı derler olaya nereden bakarsan onu gorursun. Bardağın yarısı boşsa yarısı da doludur amk. her zaman iyi düşün iyi olsun. bunu tüm içtenliğimle sölüyorum iyi düşün iyi olsun ama önce iyi olabileceğine inan bi silkil kendine gel am biti.