Deniz tam karşımda oturuyordu, gözlerimin içine bakıyordu. Beni istiyordu, oysa son 4 saattir sevişiyorduk. Masaya oturalı 10 dk bile olmamıştı daha, koca bir ömür vardı önümüzde bu kadar sabırsız olmamalıydı. Evde kalan herkesin mutfağa gelmiş olduğunu, sarsılınca fark ettim. Dalmıştım, o kadar güzel gözleri vardı ki, bakmamak, dalmamak imkansızdı. Deniz'e ve bana kanka siz hayırdır tarzı şakalar yapıp gülmüşlerdi. Burdan anladığım kadarıyla o da bana bakarak dalmıştı. Alper bu duruma bozulmuş olmalı ki, dostum istersen bir hastaneye gidelim artık ? hem sonra seni evine bırakabilirim dedi. Farkındaydım, diğer insanlar bu kadar aceleci davranmasının sebebini biliyordu, bilmiyormuş gibi yapmak istedim. Deniz bana kahvaltı hazırlayacaktı ama ? acelen varsa şimdi gidebiliriz dedim. Deniz bozuntuya vermedi, aynen kahvaltı yaparız beraber diye düşünmüştüm ben dedi, Alper'in ne kadar sinir olduğunu ölçebilecek bir alet geliştirilmiş olsa, o ölçek patlardı. Deniz, Alper'i hiç sevmemişti alışmıştı sadece, sevse böyle olmazdı, belki hayatları boyunca toplam 4 saat sevişmemişlerdi, belki hiç öpüşmemiş bile olabilirlerdi. Bu beni ilgilendirmiyordu, önemli olan mutfak halısında 4 saat civarı deliler gibi sevişmiş olmamızdı. O artık benimdi, ne zaman istersem onu kollarımda bulabilecektim. Evin diğer mensuplarıyla tanıştım, hepsi çok sıcak kaliteli insanlardı, yani en azından dışardan öyle duruyorlardı. Selin her öğrenci evinde olması gereken crazy girl'dü. Marla'ya benziyordu, Ezgi en küçükleriydi, Can Ezginin kuzeniydi. Hepsini dinledim, hayatlarına ait önemli detaylardan bahsetmişlerdi. Can ee abi sen anlat ne ayaksın manyak mısın değil misin biz dinleyelim, demişti, bu soru bile yeteri kadar samimiydi, yapmacık birisi siz nelerle uğraşıyorsunuz diye sorardı, samimiydi, o yüzden öyle sormaya gerek duymamıştı.

Deniz sana aşık oldum ben dedim sigaramın dumanını üflerken. Hiç şaşırmadı hergün bu sözü onlarca kez başka kişilerden duyuyor olmanın verdiği rahatlık vardı üzerinde. Sigarası bitti, bana asık olduguna gercekten inanıyor musun dedi ? Cevap vermedim. Susmuştum. Konuşmak gereksizdi. Başladı anlatmaya, yıllardır bu anı bekliyormuş gibiydi.

Eve ilk adımımı atmaya kalkmadan çocuk Melih abi. diye seslendi.
Hiç umursamadım, zaten bana seslenmemişti. Bana seslenmiş olamazdı, bu ihtimal milyonda bir bile değildi, yoktu. Eve girip kapıyı kapattım, kapı çaldı. Aynı çocuk kapıdaydı, abi ben Cenk BüfBüf'te çalışıyorum geçen gün Betül abla seni takip ettirdi, bu gün kesinlikle seni bekliyorlar, gitmessen işimden olucam, yemin etti akşam bize gelmesse kovarım seni diye, ne yap ne et ikna et onu dediler. dedi. Mükemmel bir fikir arıyordum ama yoktu, kimseye yardım edecek durumda da değildim, Ooo koçum sana kim karışabilir ya aslan gibi delikanlısın sen, ver adresi gidip biraz kızayım onlara kimi korkutuyolarmış onlar dedim. önceden yazdığı kağıdı verdi, çok sağol abi diyip sevinç çığlıkları atarak uzaklaştı, eve girince ilk iş olarak kağıdı çöpe attım. Tabi ki de gitmeyecektim. Hem benim böyle boş işlere vaktim yoktu, daha fazla uyumalıydım.

Moralim zaten bozuktu sebepsiz yere , iyice gibtin kardes. Ama olsun zevk almiyorum degil bu ruh halinden. Midem bulandi gozlerim yasardi amk. Devam

Diğer insanların gözünden anlatmam gerekiyor burayı : Hava çok güzeldi, ne sıcak ne soğuk. Güneşte tam olması açması kadar açmıştı ne az ne fazla, her yer de koşuşturan insanlar, bu güzel havanın tadını çıkarmaya gelmiş çiftler vardı, hayat yalnızca insanlara değil, kuşlar içinde güzel olacak ki, cıvıl cıvıl uçuyorlardı.

Bana göre yine taktan bir gündü, sigaram yoktu, dünya'nın güneş sisteminden bağımsızlığını ilan etmesi bile ilgimi çekmeyecekti çünkü sigaram yoktu. Kırmızı Marlboro'mı almıştım. Artık sigaram vardı, ama yine taktan bir gündü, demek ki günlerin taktan oluşu sigaramın olmasına bağlı değildi artık, insanlar gereksiz bir şekilde mutluydu, sanki üzülecek hiçbirşeyleri yokmuş gibi, cadde boyunca kahkaha atarak yürüyenler, beraber öleceklerini sanarak birbirinin gözlerinin içine bakan çiftler, içim daralmıştı yine, yine kendi kabuğuma çekilmem gerektiğini anladığım zamanlardan birindeydim. Sık sık olurdu, mutlu insan görmeye tahammül edemezdim, dünya taktan bir yer, bu kadar mutlu olmayı nasıl başarıyorlardı anlamıyordum

işte ölcez gitcez dimi lan? son acı yani? he, müdür?
mnkym bi tane de başlık melankoli ve depresyonu derinleştirme haricinde bişey uyandırıp içimde ilgimi çeksin artık yeter lan.

Dostum eline, edebiyatına sağlık çok soyut gidiyorsun böyle devam et; inşallah bozmazsın. (Buraya yazıyorum böyle devam edersen efsane olur.)

Kardeş devam et allah aşkına bu aralar tam aradığım cevapları buluyorum

üzüldüm amk niyeyse zaten 2 yıllık sevgilimden gibtir yiyeli 1 ay olmadı acı falan olmadı rakıyı koyuyorum yavaştan seher vaktide geçiyor

Yeniden yollardaydım tek başıma, yine sigaram dudaklarımın arasında, hiç bitmeyecekmiş gibi dumanını atmosfere dans ederek salıyordu. Uyanmıştım, artık eskisi kadar çok uyuyamıyordum, Deniz'in bana ne zaman ulaşmaya çalışacağını merak ediyordum. Sıcaklıği ve kokusu hala tejimdeydi, uyurken gözlerinin altından öpeli, henüz 1 saat olmamıştı.

Yürürken bankta sonra gelen okusun diye bırakılmış bir Hürriyet gazetesi gördüm, sahiden, ne kadar uzun zamandır gazete okumuyordum ben diye düsündüm, sayfaları çevirdikçe yaklaşıyordum, yaklaştıkça korkuyordum, istemiyordum ama geliyordu. BORSA FiNANS yazıyordu, en üstte, hiç bahsetmediğim bahsetmekten korktugum hobimdi bu. Hisse senetleri, kazanmak ve batmak, borsa'da hiç bir zaman bir gecede milyoner olamazdınız ama bir gece de batmanız pek mümkündü. En yakın internet kafeye doğru koşuyordum, korktuğum başıma geliyordu, Hesap Bakiyesi: 530.000 $ bu dünyada sahibi olduğum 531. şey Deniz'di. Geriye kalanlarsa dolar bazında maddiyattı. 300.000 $ lık ilk açılışımı yapmıştım 3 saat boyunca ekrana gömülmüş vaziyette bir yandanda kapalı çarşidan telefonla gelecek verileri analiz ediyordum, saat 16.39 da hepsini sattım. 312.000 dolara. Zamanın kavrdıbını bu yüzden sevmiyordum, eğer 16.40 ta satmış olsam 113.000 $ edecekti. Yeniden başlamak istemiyorum diyip. Parayı içe aktarıp, masamın parasını ödeyerek uzaklaştım. Başlamak istemiyordum ama yeniden bağımlısı olmuştum bile.

Bina'nın kapısını açan anahtarım yoktu, rastgele bir zile bastım. Cevap gecikmedi :

- Kim O ?
yaşlı bir sesti, yorgun, yaşamaktan sıkılmış olmalıydı, hemen ölmek istiyordu, biliyorum öyle değildi ama öyle düşünmek istedim.
+Benim.
-Kime geldiniz ?
+Ben 7 Numarada oturuyorum, anahtarım yok, kapıyı rica etsem açabilir misiniz ? ( bu çok nadiren yaptığım bir şeydir, genelde iletişim kurmamayı tercih ederim insanlarla, bu benim için çok fazlaydı. )
- 7 Numara boş, kimse oturmuyor orada.

Kapıyı açmayışından daha fazla sinirimi bozmamıştı elbette ama, 7 Numara boş falan değildi. Yeteri kadar boşlukta olduğumun farkındaydım ama buna başkalarını karıştırmak istemiyordum. Yine unutmuştum, çoğu ayrıntıyı unuttuğum gibi, kapının kilidi bozuktu, tamam bir anahtar gerekiyordu açmak için ama her anahtar açabiliyordu, içindeki milin dönmesini sağlayan herşey kapıyı açabiliyordu.

reserved

devam et

Telefon numaramı bırakırken hiç aklıma gelmeyen bir şey vardı. Bir hat sahibiydim ama benim telefonum yoktu ? Deniz ulaşmak istemişti belki ama onun özlemini bana taşıyacak bir telefonum yoktu. Telefoncuya girdim, en yeni telefon ne kadar dedm ? 850 lira dedi. Ahahaha telefon dedim dostum bilgisayar degil diye ekledim, o da telefon zaten dedi, Söylediği cihaz iPhone 2G idi beyler, o zamanlar sizin elinizdeki galaxy serisinin yerine samsung corby isimli gibik telefonlar üretiyordu. Aldım. Hattımı taktım 12 tane cevapsiz aramam vardi. Hepsi aynı gün yani bu gün içinde yapılmıştı.

reserved

rezzrrrrrr

Çok iyi gidiyosun edebi dilin güzel takipteyim

yaz bebekim bekliyorum

Bir gün geçmeden beni bu kadar özlemesine anlam verememiştim. Hemen aramak istediysem de uygun zamanı beklemeliydim, liseli ergenler gibi aşkım seni seviyorum, ben daha çok seviyorum, hayır ben muhabbetlerini yapabilmek için biraz büyümüştüm .