-Bölüm 9 -

Kumral Kız

Abi iyi misinnn ? diye tekrarladı, pek ısınmadığım sakallı değişik bir tipti. Aslında yüzünede bakmamıştım, hatta hiç bir şey söylememiş olabilir, hiçbir şey duymuyordum, tek gözüm açıktı, o da kumral kıza bakıyordu zaten.

Arada uyumuş olmalıyım, gözlerimi açtığımda ortam karanlıktı. Odada kimse yoktu, ayağa kalktım, elimi kapalı olan gözüme zütürdüğümde baya şişmiş olduğunu anladım. Susamıştım, su içmek için mutfağı bulmaya çalıştım, kimin evindeydim, ne tak yemeye beni evlerine aldığına dair bir fikrim yok, bunu onlardan istemediğim için işim bittiğinde teşekkür bile etmeyecektim. Mutfakta sigara içen birisi vardı ışık yanıyordu. Görür görmez onun kumral kız olduğunu anlamıştım.

Up up up up, beklediğim gibi oldu, troll başlıkların yarısı kadar giblenmeyen bu hikaye , bittiğinde okuyanlar çok üzülmüş olacak, ama geçecek. Çünkü hayat onları bekliyor .

Yaptigi saka her ne kadar komik olmasa da yanımda kahkahalar atıyor olması uzun zamandir bana iyi gelen tek şey olmuştu. Barmenle tartistiniz, bir elin bardagi o kadar gibmisti ki bardak kirilip paramparca oldu, obur elinle barmenin bogazini gibiyordun, yumruk atmasaydi oldurecektin onu. bizim cok takildigimiz bir mekandir gibayetci olmamasini istedik. burasi bizim evimiz 6 kisi kaliyorduk eskiden simdi 5 kisiyiz, ben selin alper can ezgi burada kaliyoruz 2 yildir dedi. Sahi Alper kimdi ? merak etmistim iyice. Sevgilisi olmasindi da ne olursa olsundu, Deniz yillar sonra aradigim mutluluk hayat enerjim olmustu bir anda. Sahi alper kim dedim. Erkek arkadasim dedi. Sanssizdim, bu kadar olmamaliydi, birileri benimle alay ediyordu artik. Sabrim tasmisti, sevgilin mi erkek arkadasin mi ? dedim. sesim sert ve sinirli cikmisti. Sigarasindan bir duman alip, karigib demekle yetindi. pek mutlu degildi bu durumdan farketmistim.

Şimdilik bu kadar beyler, geldiğimde sizleri daha kalabalık görmek istiyorum. iyi geceler, iyi yorumlarınız için herbirinize teşekkürler, dediğim gibi daha fazla uyumam lazım .

Aşırı nazik bir ses tonuyla bakar mısın ? dedim. Ne vardı ? dedi, aşırı giblemeyen bir ses tonuyla. Anlam veremedim, önceden hiç gelmediğim bir yerdi burası, neden böyle bir tepki aldığımı çözemedim. Sinirlenmiştim. Fazlasıyla.

''Bana bak gerizekalı, şu anda aşırı hassasım, ağzından çıkan tek yanlış harf ( bu sırada elimde tuttuğum bardağı sıkmış olmalıyımki birden paramparça oldu. ) bu bardak gibi paramparça olmana neden olabilir, ya şu gibtiğimin votka'sını getir, yada o rafta duran J&B şişesini zütüne sokarım.''

Sokarım dememe kalmadan ilk yumruk barmenden gelmişti. Aslında korkutucu olmaya çalışmıştım ama işinin verdiği tecrübeden dolayı her gün benim gibi yüzlerce insanla uğraşmış olmalı ki, tek yumrukta Knock Out.

BüfBüf Büfeyi bundan bir 6 yıl önce Betülün sevgilisi olan en yakın arkadaşım Selo' ile donumuzu satarak kurmuştuk. Çok para harcamıştık ama değmişti, sonra Betüle işletmesi için hediye edip, ikimizde ayrı ayrı isteklerde bulunmuştuk. Selo büfbüf isminin ölsek bile deişmeyeceğine söz aldı Betülden. Bende ne zaman istersem para vermeden sigara alabileceğim yönünde bir söz aldım, aslında isteğim biraz bencilce gözükebilir, ama BüfBüf için harcadığım parayla 7-8 yıllık sigara stoğu yapabilirdim, yapmadım.

Betül yetiştirme yurdunda büyümüş bir kızdı, hiç kimsesi yoktu, devletin verdiği burslardan bu günün parasıyla 23 yılda biriktirdiği 2-3 milyar parası vardı. Selo aşık, bunda sorun yok selo donuna kadar satıp sevdiği kıza bir büfe hediye edebilir. Bunu ben neden yaptım hala anlamıyorum, bir anlık gaza gelmelik bir durum da değil, neyimiz var neyimiz yok koymuştuk ortaya. Herneyse yıllar geçti, Betül ve Selo evlendi, Selo bir şirkette satış müdürü oldu, Betül Büfeyi işletmeye devam etti.

- Bölüm 7 -

Evde çok önceden alındığı belli olan, ve tahminimce benim almadığım bir kitap vardı. Hatta o kitabı ilk defa görüyordum. Sayfaları sararmış ve kağıdın içerdiği selüloz bozulmaya başlayıp kötü bir koku yaymaya başlamıştı. Kinyas ve Kayra

ilk sayfayı açtım, tek bir cümle yazıyordu koca sayfada, öyle bir cümleydi ki sayfa küçük bile gelmişti.

Omnes vulnerant, ultima necat.

Birilerinin canı oyun istiyordu anlaşılan ve buna karşı çıkacak değildim. Henüz yenilmemiştim. Devam ettim okumaya, durmadan, dinlenmeden. Kitap bitmişti. Karakterlerin adını unutmaya başladığım ilk yarım saat içerisindeydik. Yalnız geriye hatırlamak için fazlasıyla iyi bir şey bırakmıştım :

(Kayra bir gün bana, “Mutsuzluğuna hiç bir çare aramıyorsun.” demişti. “Ve en büyük acının kendininkinin olduğunu düşünüyorsun. Dünyadan haberdar olmayan bütün gerizekalılar gibi. Ölmesine çeyrek kalmış, herkesi yaşadığına pişman etmeye çalışan, sağlıklı oldukları için suçluluk duymalarını isteyen hastalıklı, yaşlı bir kadın gibisin.” )

Bu bendim, ve doğru söylüyordu mutsuzluğuma hiç bir çare aramıyordum.

Burada mısınız beyler ?

Eve girene kadar sabretmiştim günlerdir özlemini duyduğum nikotini ciğerlerime göndermek için. Kartonu açtığımda içinde sigara olmadığına emin olduğum şeyler vardı, önce tedirgin oldum, Betül uyuşturucu satmayacak, çevresinde bulundurmayacak kadar terbiyeli bir kızdı. Halıya döktüm kartonun içinden çıkan şeyleri, Beyaz bir zarf. ve 2-3 deste para. Anlamamıştım mektubu okuyana kadar. Sonra yine bir şeyler oldu, bir acı girdi birden. Ben anlamamıştım ama o anlamıştı.

Hep ben yazıyorum ama, sizde yorumlarınızı yazın ki burada yaptığımız iş okunuyor diye düşünelim dimi ama ?

Gözümü açtığımda, bara girdiğimde 4-5 kişilik yeni üniversite bitmiş gibi bir halleri olan grup tepemdeydi. Abi iyi misin ? diye sordu bir tanesi, yani duymamıştım ama bence öyle demiştir, Hacı baba naber muhabbeti çevirecek bir halde değildik çünkü. içlerinden dikkatimi o kumral olan çekmişti, çok masum bir güzelliği vardı, tek gözümle ona bakıyordum, öbürü ya kör olmuştu, yada pansumandan dolayı karanlık'ti, her ikiside eşdeğerdi, kör olmuş olsam da üzülmeyecektim, bir gözüm kumral kıza bakarken diğergözüm hiçbir şey görmese de sorun değildi. Aşık oluyordum, rezil bir şekilde, çok yanlış zamanda, çok yanlış insana. Yapmamalıydım. Belki uyanırdım ? Uyanmayı beklemeliydim. Çocukluğumdan beri yapardım bunu, hiç işe yaramadı, kötü giden bir şeyler olduğunda, öylece durup uyanmayı beklerdim, hiç uyanamadım biliyo musunuz ? Hepsi gerçekti. Ve olmuştum. Kumral kız hayatımın geri kalanını gibmek için yeterli olacaktı.

Okuyan yok mu ?

7 Numaralı dairenin önüne gelince duraksadım, burası benim dairem değildi. Kadın haklıydı 7 Numarada kimse oturuyor gibi değildi, sahiden benim kapı numaram neydi ? Yabancılaşmak, bu kadar olmamalıydı, bu kadar kopmamalıydım hayattan. En üst kattan başlayarak benim kapıma en çok benzeyen kapıyı aramaya koyuldum, 11 Numaralı dairenin önüne 13-14 yaşlarında bir genç oturmuş sanki beni bekliyordu, ayrıca 11 Numara benim dairem gibi duruyodu, denedim açıldı.

Alper dedi. icini cekerek. Cocukluk arkadasim, urladan tanisiyoruz buraya kadar beraber geldik, yillarimiz beraber gecti, beni sevdigini anlamistim ama, bir gun amfide beraber ders calisirken beni opecegi hic aklima gelmemisti. Basta sevmiyordum onu, napiyosun sen de desem, karsilik verip bende opsem hicbirsey degismeyecekti. aslinda cok sey degisti ama verdigim tepkiler herseyin degisecegi gercegini degistirmeyecekti. eve geldigimde deniz artik hicbirsey eskisi gibi olmayacak degil mi dedi, suclu hissediyordu, abartilacak bir olay yoktu ortada, cocukluk arkadasimi beni sevdigi icin uzemezdim dedi. Daha fazla devam etmesine izin veremezdim anlattikca canim aciyacakti cunku, Deniz dedim sadece. Ne var anlaminda yüzüme baktı o da, öpmek istiyordum, daha fazla uzatmanın manası yoktu, yapismistim dudaklarina. bekledigim tepki Denizin imdaaaat diye bagirmasi, alperin uyanip diger gozumu morartmasi ve gecenin bir yarisi sokakta kalacak olmamdi. Olmadı, devam etti, elleriyle yüzümü sıkıca tutmuş bırakma beni dercesine öpüyordu, ellerim belindeydi, sıkıca kavrayıp bırakmak için öpmüyorum dercesine tutmuştum onu. Dudaklarının yumusaklıgi, teninin kokusu, nefesinin sıcaklıgı, hepsi benimleydi, sabah birisi lavaboya gitmek icin uyanana kadar o sekilde devam ettik. uyanan Alper'di. O mutfaga girmeden coktan kalkip masaya iki medeni insan gibi oturmustuk.

Eskiden çok mutluydum, bunu nasıl yapıyordum, nasıl başarıyordum o kadar mutlu olmayı, bunu hatırlamam gerekiyordu. Hiçliklerin en derinini tatmış bir insan yeniden mutlu olmak istiyordu, bunu nasıl yapmalıydı. Mutsuzluğumun temel sebebi günün birinde ölecek olmamız ve tak vardı o kadar güldük, bak hepimiz öldük sonunda, pek te eğlenceli bir yer değilmiş dünya diyecek olmamıza dayanıyor. Bu algıdan kurtulmam gerekiyordu en azından, tamam sevgi pıtırcığı saçan bir kelebek olamazdım ama en azından bu gibik idea'dan uzaklaşmalıydım.

ve ben şiirlerimede tarih atmam dostum.
zaman denen zımbırtının içinde başsız ve sonsuz şekilde kaybolmuş durumdayım

Yürürken bankta sonra gelen okusun diye bırakılmış bir Hürriyet gazetesi gördüm, sahiden, ne kadar uzun zamandır gazete okumuyordum ben diye düsündüm, sayfaları çevirdikçe yaklaşıyordum, yaklaştıkça korkuyordum, istemiyordum ama geliyordu. BORSA FiNANS yazıyordu, en üstte, hiç bahsetmediğim bahsetmekten korktugum hobimdi bu. Hisse senetleri, kazanmak ve batmak, borsa'da hiç bir zaman bir gecede milyoner olamazdınız ama bir gece de batmanız pek mümkündü. En yakın internet kafeye doğru koşuyordum, korktuğum başıma geliyordu, Hesap Bakiyesi: 530.000 $ bu dünyada sahibi olduğum 531. şey Deniz'di. Geriye kalanlarsa dolar bazında maddiyattı. 300.000 $ lık ilk açılışımı yapmıştım 3 saat boyunca ekrana gömülmüş vaziyette bir yandanda kapalı çarşidan telefonla gelecek verileri analiz ediyordum, saat 16.39 da hepsini sattım. 312.000 dolara. Zamanın kavrdıbını bu yüzden sevmiyordum, eğer 16.40 ta satmış olsam 113.000 $ edecekti. Yeniden başlamak istemiyorum diyip. Parayı içe aktarıp, masamın parasını ödeyerek uzaklaştım. Başlamak istemiyordum ama yeniden bağımlısı olmuştum bile.

hele gardaş ne anlatıyon sen ya amk gece gece bir anda böğrüme öküz oturttun bu arada aslı ne beşyıl öncemi gitti ne zaman gitti zarfın sabahı hangi sabah içinde ne vardı amk herşeyi kopuk kopuk anlatmışın

abi devam

rezerved