Begümle ayrıydık. O istanbuldaydı ben Düzcedeydim. Arada fazla mesafe olmamasına rağmen gidemiyordum. Telefondan konuşabiliyorduk. Ilkten her şey cok guzeldi. Canlı gibi yaşıyor gibi aynıydı yani. Sonralardan şu telefon ortdıbına alışınca görüldü muhabbeti tripler falan. Onun istanbulda ortam yapması erkeklere buluşması benim buna kızmam. Onun ne var kankalarım ya falan demesiyle aramız bozuldu bi ara sonra yeniden düzeldi derken geçen gunlerde onun kıymetini , onunla olmanın kıymetini (her ne kadar arada mesafeler de olsa) bilemedim. Ve sacma bir nedenden dolayı aramız açıldı ama cok degil. Derken bunun telefonunun ekranı kırıldı Iphone 6 bide. Babası almış kızmış sonra biryere gidince çok masraflı oldugunu ogrenmis birdaha telefon yok demiş. Şuan begümle ayrıldık. Böylesi daha iyiymiş. Olmuyormuş öyle uzaktan. Meleğim dediğim kızın eski haline susadım ben. Mesafeler aşka engel olmasa da kalpler arasındaki mesafenin uzakligi elbet oluyor. Sanırım bize de oldu. Canlı olarak aşk yaşamak gibi haz vermiyor sonraları bu mesafeli aşk. Şuan onu hala çok çok seviyorum. Yaşadığımız günler aklımdan çıkmıyor. Bana sevgililer gününde yolladığı kutuya parfümünü sıkmış hala icinde kokusu var. Bana kazak almış bir de. Bir gece uyumuş onunla ya. Giymiş onu abi. Giymeye kıyamıyorum kutuda duruyor öyle. Ve parfumunden ufak bir şişeye sıkıp onu da yollamış kutunun içinde. Bir defter var icine kendi yazisiyla 30 a sayfaya yakın şey yazmış anılarımızı yaşadıklarımızı. En son da ruj sürüp öpmüş o defterin dışını. Bir suru dudak izi var defterin kapağında. Elleyince elime boyası geliyor hala. Arasıra o izleri opuyorum dudagım ruj oluyor amk. En çok koyanı da ne biliyor musunuz? Içine yanlışlıkla saçını düşürmüş. Kahverenegi upuzun. Alıyordum öpüyordum. Az önce kutuyu açtım ve kokusu geldi burnuma. Nasıl dokundu yüreğime amk anlatamam. Şuan yazarken kendimi zor tutuyorum ağlayacağım ya. Ve biz şuan ayriyiz AYRI. Bitti. Öylece. Bitti.
Aşka inanmiyorum artık.
Ama onu hala çok seviyorum. Hem de nasıl.
Böyle hayatı gibeyim ya. Millet ne hayatlar yaşıyor ben neden böyle bir hayat yaşıyorum.
En değerlim dediğim en sevdiğim kişiyi de kaybettim. Zaten ailemden hayır yok ne yapacağım ben dıbına koyayım?

Şuan ciddi ciddi intiharı düşünüyorum. En acısız yolu ne acaba? Bilen var mı söylesin.

Gözyaşlarımla sevişmekten sıkıldım dünden beri YETER.

"'Müsaitmisin'" dedim
"'Biraz işim var ne diyecektin?'" dedi.
"'Bir yere gitmem lazım da zütürebilir misin diyecektim.'"
"'zütürürüm de Riseofevilcim seninle takılamam bugüne bitirmem gereken şeyler var'" dedi.
"'Tamam bekliyorum'" dedim.
"'Nerdesin?'"dedi.
"'Kent park a yakınız gelirsen görürüm'" dedim
"'Tamam geliyorum 10 dakikaya'" dedi ve kapattı.
Derken bi ses geldi telefondan geliyordu. Telefonu kulağıma tekrar dayadım meğerse kapatmamıştı;
"'Efendim kapattın sandım'" dedim.
"'Şey diyorum misafirin var sanırım yakınız dedin de'"
Ulan gelince doğaçlama yapmayı planlıyordum ağzımdan kaçırmışım yanlışlıkla. Kısa süreli bi koydu bu bana.

"'Evet var'" dedim.
"'Oo kimmiş misafirimiz?'" dedi.
"'Kız arkadaşım'" dedim
"'Selam söyle neyse zaten geliyorum tanışırız'" dedi. Hayret birşey dememişti aldatma mevzusunu açmamıştı. Şaşırdım biraz ama bir o kadar da övündüm amcamla. Kendisi halden çok anlayan birisiydi belki de ondan birşey dememişti. Yanımda kız arkadaşım varken ezilip büzülmeyeyim diye sormamıştı kesin. Onu neden bu kadar sevdiğimi tekrar kanıtladı.

"'Gidiyoruz yani şimdi?'" dedi begüm.
"'Evet geliyor amcam'" dedim.
"'Zahmet olucak ama'" dedi benim düşünceli meleğim.
"'Yok be kankam gibi o'" dedim sırıtarak.
O da karşılık verdi ve güldü.

Bir ağacın altında oturduk. Her an amcam gelebilir düşüncesiyle bu sefer klagib pozisyonumuzu alamadık. Daha doğrusu ben başlatıyordum kolumu omzuna atarak. Onu da yapamadığım için pozisyon yalan olmuştu. Biraz sonra o yaklaştı bana kolumu kaldırdı ve altına girdi. Ne diyeceğimi bilemedim. Sol yanım hızlı hızlı atmıştı o bunu yaparken. Sanırım biraz kızarmıştım. Ona her geçen süre daha çok aşık oluyordum.

---

Ve amcam geldi. Tabi bizi de o halde gördü, sırıtmaya başladı. El işareti yaptı atlayın gibisinden bana göz kırparak. Normalde öne binerdim ama şuan için yapmam gerekeni yaptım ve arka koltuğa geçtim Begüm yalnız kalmasın diye.
"'Nasılsınız bakalım napıyorsunuz?'" dedi.
Tabi o durumda biraz çekindim.
"'Ne yapalım öyle oturuyorduk'" dedim.
"'Tanıştırmıyıcak mısın bakalım beni kız arkadaşınla'" dedi. Aynadan begüme bakarak gözünü kapatıp gülümsedi ve aynı anda başını öne doğru eğdi selam verircesine. Sonra önüne bakmaya devam etti.
"'Begüm-Murat , Murat-Begüm'" dedim.
"'Memnun oldum Murat amca'" dedi begüm gülerek, benim amcam olduğu için. Maşallah benden daha rahattı.
"'Memnun oldum ben de Begüm abla'" dedi amcam da gülerek.
"'Abla mı? Aa'" dedi hemen begüm çıkışır gibi.
"'E sen amca diyorsun o zaman ben de abla derim'".
"'Murat abi'" dedi begüm.
"'Evet begümcüm'" dedi amcam da heh şimdi oldu dercesine kafasını hızlıca indirerek.

"'Ben sağda ineyim ya siz baya muhabbeti kurdunuz'" dedim.
ikisi aynı anda kahkaha attı.

"'Ee nereye yolculuk'" dedi amcam.
"'Hanfendi biliyor'" dedim ve begümü hafifçe sarstım.
Begüm nerede olduğunu söyledi.
Amcam bana baktı aynadan ve;

"'Oğlum ne yapacaksınız orada çok uzak orası. Nasıl döneceksiniz?'" dedi. Hasgibtir doğru amcam hemen döneceğini söylemişti. Takılamam demesi bu anlama da geliyordu aslında.

"'Bilmiyorum ki sen gelemezmisin?'" dedim.

"'Ne gelmesi zütüremem bile. Okadar vaktim yok'" dedi ve sağa çekti arabayı.
"'Hadi inin zütüremem vallahi kusura bakmayın'"

Amcam :
http://imgim.com/r24xglts9
(Sevgilisi bir tatlıcıda çekmiş)