Yaz mübarek yaz...

2 sene önce yine bir Ramazan günü açılmıştı bu başlık.

Zaman nasıl da geçiyor vakit hiç geçmezken..

Elizataylorunsevgilisi kim bilmem ama yazmaya devam et.

Buradakiler ne hikayeler gördü bir bilsen...

Hani benim gençliğim dememe gerek yok artık, baksana adam genç halim...

"Sevdiği ne varsa, elinden alıyorlardı" demiş Franz Kafka...

Nolur zaman makinesi bulunsun ben eskileri çok özledim...

Bu başlığa daha önce hiç yazmamıştım çünkü burda vefat eden bir arkadaşımızın entrysi duruyor hala. Ne zaman onu okusam gözlerim dolar çıkardım sözlükten. Zaten sözlük kullanmayı da uzun süredir bıraktım bu hesabı sırf eskilerin hatrına açmıştım. Belki yine eğlenir mutlu oluruz diye. Ama yok eski tadımız yok. inci Sözlük gibi bir yere bile oturdum dertlerimi yazıyorum.
Velhasıl hayat çok saçma be

Bir de dün şöyle bir defter gördüm çok hoşma gitti

http://c12.incisozluk.com...11508/9/2979659_oa4b2.jpg

Bu ailem olmadan geçirdiğim 7. Ramazan.
O kadar özledim ki ailemle iftar sofrasına oturmayı.

“Seni birden hatırlarım akşamlar içinde 
fevkalade tatlı bir sesin söylediği 
şöyle kolay dokunaklı aydınlık ve temiz 
gittikçe yakınlaşan bir melodi gibi 
kalbim artık ürperen bir mandoline benzer 
ne güzel şeydir seni hatırlamak

saçların örülmüş örülmüş olsun 
ve beyaz ellerin geceye karşı çıplak 
porselen tabakta yıkanmış kayısılar 
yere düşmüş bir kitap bir şiir kitabı 
içinde hürriyetten bahseden mısralar

insan bir düşünse ne çok şey bulabilir 
hatırlamak gülmek ve ağlamak için 
arzularımız nereye sürüklüyor bizi 
neredeydik hangi rüzgara karıştık 
ve şimdi ne tür manzaralar çekiyor 
karanlık içinde açılmış gözlerimizi

saçların mutlaka örülmüş olmalı 
mektepli bir kıza benzemelisin 
aklında kim bilir kimden bir mısra 
gözlerin nur gibi parlasın saadetten”

Kör olasan suzan Suzi

yazık oldu, yazık şu genç ömrüme
bilmem şu feleğin bana cevri ne?

Ben hep arkadaşım olması hayalini kurdum, böyle dizilerdeki gibi... Birbirini kardeşi gibi gören, onunla her sırrını paylaâan, ne olursa olsun bırakıp gitmeyen, birbirini destekleyen, birbirini yargılamayan, hep beraber olan...
Bu hayalle zaman geçti, lise bitti, üniversite bitecek ama hala sadece bir hayal olarak kaldi. 
Gerçekten var mı böyle arkadaşlıklar? Yoksa tvdeki her şey gibi bir hayal ürünü mü? 
Dertleşmeye o kadar hasret kaldim ki, sıkılmadan, yargılamadan beni dinleyebilecek birisine...

Yazmayı oldum olası çok sevdim. ilkokuldan liseye kadar çok düzenli olmasa da günlük tuttum hep. Sonra büyüdüm, ajandaların yerini bilgisayarlar aldı ama yine yazdım.
Yeri geldi kendimi sakinleştirmek için yazdım, yeri geldi mutluluklarımı yazdım, hislerimi; kimi zaman söylemek isteyip de söyleyemediklerimi, haykırmak isteyip de haykıramadıklarımı ...
Edemediğim küfürleri ettim yeri geldi ama hep yazacak bir şeyler buldum. Hep yazdım - yazabildim.

Sonra bir an geldi, bitti cümlelerim. yazacak bir şey bulamaz oldum. Kendi kendimle bile konuşamaz, kendime bile içimi dökemez oldum. Buna ihtiyaç duymaz oldum. 

oruc aruoba şöyle diyordu bir kitabında;*

***

Yaşadığını, yaşadığın biçimiyle, yazıya dökemezsin –

dökülür

gider…

Yaşadığını yazamazsın.
Yazdığın da, yaşadığın değildir.

Yaşarsın belki; ama yazamazsın ki:
Yazarsın belki; ama yaşamamışsındır ki… 

Yazdığın, yaşamadığındır –

yaşadığın, yazılmadan kalır;
yazılmadan geçer.

• **

ilk okuduğumda anlayamamıştım ne demek istediğini. 
Şimdi anlıyorum. 

Ben bugüne kadar hep yaşamadıklarımı yazdım. Gerçekten yaşadıklarımsa; yazılmadan kaldı, yazılmadan geçti. Yaşadıklarımı yaşadığım biçimiyle yazıya dökebilmem mümkün değil.

Ulan sigara öyle önümde dumuş bana bakıyorsun ama içmem seni oruçluyum boşa uğraşma.

@eliza başlık aç trend ol bari len. Üşenmiyorsan tabii ki. Gerçi kopyala yapıştır yap ilk defa birinin başlığını uplarım sanırım.

Yosun tuttu gözlerim

Eğer bi insanı daha önce en yakın arkadaş seçmediyseniz mutlaka bir sebebi oluyor ve aynı kişiyle tekrar yakınlaşınca neden seçmediğinizi kere daha anlamış oluyorsunuz ama ayni zamanda ikinci kez kırılmış oluyorsunuz. Şu an büyütülecek bir şey değil elbetteki bu sorun ama benim asla yapmayacağım bir şey ya o yüzden çok rahatsiz etti. Sıkıldım artık insanlardan ve şımarıklıklarından. Başa dönüp durmaktan da yıldım. Değer veriyosun veriyosun yine aynı sonuç. dıbınakodumunun yerinde değer vermiceksin yemin ediyorum vermiceksin. Derdini anlatacaği zaman onu gectim her zaman yanında ol. Sen ondan ufacık ufacıcık bir şey isteyince çok gelsin. Çok gelmek ne demek lan? Kanka kanka diye koşarken öyle olmuyo ya. Hepiniz benden uzak olsanız keske. Tiksiniyorum ya allah kahretsin.

Ekgib olan bir şeyler var bir yerde.
Ve hala olmayan anlamsız gözükse de sana.
Benim canımı çok acıtan.

Her gün içececeğim 
ve sana 
pis pis güleceğim

En son 11. sınıfta bu hisleri yaşamıştım. 
Liseye giriş sınavında istediğim sonucu alamamam beni okuldan tümüyle soğutmuştu. Bu yüzden okula pek gitmedim, gittiysem de derslerle hiç ilgim yoktu. Arkadaşlarım ve ailem benim gerizekalı ve işe yaramaz bi çocuk olduğumu düşünmeye başladılar. O kadar çok laf işittim ki sonunda "siz bi durun bakıyım dedim. Sonrasında Ygs'ye çalışarak bütün sınıf arkadaşlarımdan daha yüksek bir puan aldım ama sonrasında yine saldım dersleri.Lys'ye hiç çalışmadan girdim. Ama yine de kimsenin benden beklemediği bir bölümü kazandim hem de yüksek bir puanla. Hem aileme hem de o insanlara kafamın derslere bastığını ancak içimde heves olmadığı için bu yola baş koymadığımı göstermiş oldum. Bana o şevki onlar verdiler.

Yıl 2018...
Lisans eğitimi aldığım şu zamanlarda yine başımdan enteresan olaylar geçti ve okulla irtibatım koptu. Bölümümüzün en önemli dersine bile gitmez oldum. Durum böyle olunca yıllar önce yaşadığım o duygu tekerrür etti. insanlar o dersten geçip geçemeyeceklerini beni referans alarak belirlemeye çalışır oldular. Akabinde işittiğim bir kaç cümle , gözlemlediğim bir kaç olay beni yıllar öncesine zütürdü ve yine o azmi kazandırdı. Netice itibariyle yine iyi bir sonuç elde ettim.

Lisedeyken bu durumu çok olgunlukla karşılayıp hiç öyle kimseye atar gider yapmamıştım ama şuan yapmak istiyorum.

gibtimin dingilleri sizin yüzünüzden 2 ay boyunca yemeden içmeden çalıştım gibiyim sizi emi. zütüm çıktı lan ! Millet manitasıyla parklarda bahçelerde gezerken ben leş gibi odamda sabahtan akşama kadar ezber yaptım ! Bi daha hırslandırmayın beni sakın kendi hayatımın içine ediyorum sizin yüzünüzden.

Şimdi gibtirin gidin !