hukuk fakültesinden barlara ve özgürlük

beyler burdamıyız,az sonra anlatacaklarım sonuna kadar doğrudur,o pgibolojimi anlatmakta yetersiz kalabilirim ama emin olun yıkılmıştım. bazen bir şeyi duymak tahmin ettiğinizden çok daha fazla acı verir."asla pes etmem" diyen yüreğiniz bir anda kaybeder kendini...

ben burdayım güzel panpam

fena sardı uykum da geldi kendimi zor tutuyorum amk bitir artık şunu

reserve

hızlan panpa

sus amk delisi hala deli olamazdım diyo bi de beynini gibtiminin bin kurusu mübarek günde günaha boğdu beni

evet beyler telefondan bakarak aktardığım için serilikte sorun oldu,ama şimdi hikayeme devam ediyorum.bu tatil süresince bir kaç kez selinle konuşmuştuk, hiç biri uzun sürmedi konuşmaların. tersliyordum kızı her defasında.ve ondan habersiz tatile gitmemin üzerine onu terslemelerimde eklenince iyice delirmiş olmalıydı. tekrar hatırlatıyorum ben onun "ilkiydim".

daşşak vakitlerim bitecekti çünkü selin bilinç altımı giben bir oyun oynayacaktı bana ve bu oyunda bu tatile ondan habersiz çıkmamın rolü büyüktü

bulduğum ilk yere oturup ağlamaya başladım ama beceremiyordum, kalbim,gözlerim patlıyordu sanki yaşlarla ama atamıyordum dışarı onları, benim gibi hayalleri olan, kendini zeki ve sisteme köle olmamış sayan biri için çekilemeyecek derecede ağır bir acıydı bu.aklıma beautiful mind(akıl oyunları) filmi geldi.o an vücudum kas katı kesildi. belki de gerçek zannettiğim çoğu şey hiç yaşanmamıştı, hepsi aklımın benimle dalga geçmesiydi belki de... ecem, evet ecem hayal ürünümüydü yoksa? yok,yok hayır ecem gerçekti sonuçta selin de görmüştü onu hem barda çıkıyordu,o bulmuştu bana bardaki işi, aynı lisede okumuştuk.ama antalyada karşılaşmamız ilginçti, ecem hayaldi, hayır hayır doğum gününü kutladık onun sınıfta kaç kez o olamaz. peki kim, birileri hayaldi hissediyordum bunu, şizofreniydim ben, birileri hayaldi, yakınımdan birileri, hiç olmamıştı.

feneryoluna dönmüş, evimdeyde takılıyordum.bir ara cemler geldi muhabbet ettik, bişeler yedik sonra ve gittiler. öyle böyle derken zaman geçmişti, bugün iznimin son günüydü ve ben saat 3 te balkonda bira yudumluyordum. telefon çaldı, selin arıyordu, sesinde çok güzel bir ton vardı, buluşmak istiyordu,eve gelebileceiğini söyledim ve kapattım.

ne kadar zaman evden çıkmadım,ne zaman yattım,ne zaman kalktım hatırlamıyorum o günleri tam olarak. dardanelin sandviçlerini hatırlıyorum ve o bir şişe şarabı. telefonuma da bakmamıştım uzun bir süre, iştende atılmış olobilirdim. geceleri kapımın çalındığını hatırlıyorum. korkumdan açamıyordum.her türlü sonu dehşetti.ya kapının ardında biri vardı ya da yoktu.

beyler belkide abartıyordum durumu sırf sigara ve alkoldende uyuyamıyor olabilirdim,hem hala daha yaparım o konuşmaları,her zaman içimi rahatlatmıştır.

okurum
inci sözlük hatası: entry metni girilmelidir.

@209 donu açınca kızın aletini görmüş panpa bu yazan benim arkadaşım ordan biliyorum. kız strapon takmış zorla gibti bunu

%70 şizofreni tanısı koymuşlardı bana ve hastaneye tekrar gitmemi, pgibiyatırımla görüşmemi istiyolardı.

üslübun başta iyiyidi, gittikçe daha da bukowski özentisi olmaya başladın. bilmiyorum belki de bana öyle geldi.
hikaye iyi ama. devam edeceğim sonra.

panpa bende tam anlamıyla kişilik bölünmesi ve şizofreni olduğunu düşünüyorum doktora gitmekten zütüm zütüm korkuyorum çünkü biliyorum amk deliyim olsun ama biz çok farklı adamlarız

çığlıklar ardı ardına geldi, hukuk mezunu falan değildim ben, ailem evet ailem, eğer hukuk mezunu olsaydım izin verirmiydi böyle yaşamama, bırakırmıydı amcam beni bu halde, ısrarla aldırırdı yanına. sınavdan sonra hukuğu kazandığımı söylediğimde babamın gözyaşlarının sebebi buydu, sevinçten değildi. hayır hayır hayır,ben hukuk okudum,4 yıl boyunca hayal kurmuş olamam, hayır imkansız. ailemi arayamıyordumda , korkuyordum.ya gerçekse, asla yüzleşemezdim bu gerçekle. peki ya gerçek değilse ,öğrenirsem rahatlayacaktım ama o zaman ailem garipliği sezicekti. arayıpta "anne ben hukuk okudum mu doğruyu söyleyin diyemezdim".peki ne hayal olabilirdi?

hasgibtir o zaman ben de şizofrenim

susamıştım, tekrar açtım dolabı elimi biraya uzattım, alamadım,korktum, zihnim canlandı hatırladım olanları, zaten farkındaydım ama yoğunlaşamıyordum, birileri olanları fısıldıyordu kulağıma ama duyamıyordum.ta ki biraya elimi atana dek. içmeye korkuyordum, deliydim ben, dengesiz,akılsız, mantıksız bir deli.ama hukuk mezunuydum belkide hayalgücüm çok genişti sadece.