ideal erkek

bir varmış, bir yokmuş çook eski bir zamanda küçük bir kasabada geppetto adında ihtiyar bir oyuncakçı yaşarmış. yaptığı tahtadan oyuncakları satarak geçimini sağlarmış. ihtiyar oyuncakçının hayatta üzüldüğü tek şey bir çocuğunun olmamasıymış. bir çocuğunun olması için neler vermezmiş ki. bir gün yeni bir oyuncak yapmak için ormana gidip kütük aramaya başlamış. derken tam aradığı gibi bir kütüğü bulmuş. – işte tam aradığım gibi bir kütük. bununla çok güzel bir kukla yapacağım, diye sevinerek kütüğü sırtladığı gibi oyuncakcı dükkanına taşımış. tezgahın üzerine koymuş. başlamış yontmaya. geppetto kütüğü yonttukça kütükten “ah ah!” diye sesler geliyormuş. geppetto usta: “nereden geliyor bu ses,, diye düşünmüş. “herhalde bana öyle geldi” diye içinden geçirmiş. derken kuklanın önce kafası sonra da vücudu daha sonra da kolları ile bacakları şekillenmeye başlamış. geppetto usta en sonunda kuklayı bitirmiş. onu sandalyenin üzerine oturtmuş. ortalığı temizlemeye başlamış. o ortalığı temizlerken, “merhaba” diye bir ses duymuş. sesin nereden geldiğini anlamak için başını çevirmiş. ortalıkta sandalyenin üzerinde oturmakta olan kukladan başka kimsecikler yokmuş. yine yanıldığını düşünerek işine devam etmiş. az sonra kukla oturduğu sandalyeden hopladığı gibi odanın içinde dansetmeye başlamış. olanları gören geppetto ustanın şaşkınlıktan ağzı bir karış açılmış. – aman allahım! bu kukla canlı. “tam da benim istediğim gibi bir çocuk” demiş. etten kemikten değilmiş ama tıpkı bir çocuk gibi gülüyor, koşuyor, oynuyormuş. kukla çocuğu kucağına alıp; – sen gerçek bir çocuk gibisin. senin adın pinokyo olsun, demiş. artık geppetto ustanın hiç canı sıkılmıyor, günlerini pinokyo ile ilgilenerek geçiriyormuş. bir süre sonra pinokyo’nun okula gitmesi gerektiğini düşünmüş. ancak pinokyo’nun ne defteri varmış ne kalemi. geppetto ustada da hiç para olmadığından paltosunu satarak, aldığı parayı pinokyo’ya vermiş. – al oğlum bu parayla kendine defter kalem al. güzelce okuluna git, demiş. pinokyo parayı avucuna almış yola koyulmuş. neşe içinde yürüyormuş. merakla etrafına bakınıp, yol üzerindeki dükkanları, pazar tezgahlarını, bağıran insanları izliyormuş. bu arada yolun başındaki kalabalık dikkatini çekmiş. kalabalığın arasına dalıp ne olduğunu öğrenmeye çalışmış. kalabalığın önünde kocaman renkli bir çadır duruyormuş. bu şehre yeni gelen sirkin çadırıymış. çadırın önündeki palyaço bağırarak müşteri topluyormuş. pinokyo çadırın içerisinde ne olduğunu merak edip, kalabalığın arasından geçip çadıra girmek istemiş. palyaço, pinokyo’ya içeri parasız girilemeyeceğini söylemiş. pinokyo içeride olanları çok merak ettiğinden, geppetto ustanın okula gitmesi için verdiği parayı uzatmış. içeriye girince çadırın ortasına kurulan sahnede oynayan kuklaları görmüş. – hey! bunlar da benim gibi tahtadan, diyerek sahneye kuklaların arasına çıkmış. kuklaları izleyen kalabalık pinokyo’ya kızmış. – çekil oradan sahneyi görmemizi engelliyorsun, diyerek azarlamışlar pinokyo’yu. ancak sahnenin yukarısında kuklalara bağlı olan ipleri tutan sirk sahibi canlı bir kukla gördüğü için çok sevinmiş. “böyle ipleri olmadan hareket edebilen bir kukla bana çok para kazandıracak” diye düşünmüş. oyun biter bitmez pinokyo’yu

panpa bu hikayenin devdıbını nerden bulabilirim. çok güzelmiş amk merak ettim devdıbını.