iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

evden çıkmadım o gün adam akıllı. bir dahada öyle içmemeliydim. midem nasıl ağrıyordu.

bedenimin aptal yorgunlugu yüzünden ilaçta içemiyordum. tırsıyordum bir şey olur diye.

ve beklenen ağrı başlamıştı yine. doktorun gösterdiği gibimsonik egzersizleri yaptım ve inanır mısınız ağrım hafifledi amk. doktorların söyledikleri harbi işe yarıyo ne kadar malca olsada yapın.

moralimi hep yüksek tutmuştum bu hastalık olayında ama kendimi kanser olma yada daha kötüsüne (daha kötüsü ne var amk) hazırlayamıyodum bi türlü. bu dertle başa çıkamazdım.

her şeyi kaldırdım bu hayatta ama bu hastalığı asla kaldıramazdım.

hiçbir şey yapmadım. bir şeyler atıştırdım.

dışarı çıktım.

gitmem gereken yeri biliyordum. otobüse bindim. otobüs tuttu, kusucak gibi oldum 2 durak erken indim yürüdüm.

mezarlığa geldim.

annemin sonsuza kadar yatacağı yer.

canım annem

@310 yok böyle final yapmayacağım. şuan ne yaptığıma kadar yazacağım. ve sonda bir capsimi atmayı düşünüyorum *

teşekkür ederim hepinize. allah razı olsun.

evet beyler. eve geldim. burada olan varsa birazdan devam edeceğim.

Herkes kendine yeter dedin ya panpa aklıma os1 geldi.

hiçöbir şey yemedim.

telefonum çaldı.

açtım.

tannımadığım biriydi.

hayatım yine değişecekti o telefon ile.

arayan bir iş adamıydı.

evet, iş adamı. adı da faruk.

faruk. beni hayata döndüren adam.

konuşacak halim yoktu.

sonra konuşacağımı söyledim.

anladı zor durumda olduğumu. kapadı.

beni keşfetmek için aramıştı.

bir yerden duymuştu ismimi, site işlerinde başarılı olduğumu.

işe alacaktı.

kapattım yüzüne. kriz geliyordu ara ara.

uyuşturucu yüzünden mi, hastalığım mı bilinmez.

beş kuruşum yoktu.

https://www.facebook.com/hazallcaglarr

kötü oldum ulan. sigara içip geleyim bi. zaten 2 kişi okuyosunuz şuan. belki de 3.

biraderlerim. dışarı çıkıyorum ben biraz. hava almam gerekiyor. kötü oldum amk. ağladım durduğum yerde yazarken. özür dilerim hepinizden. akşam 11 12 gibi yazarım. burda olanlar okur.

burda olmaya çalışın ama yalnız bırakmayın ulan beni.

teşekkür ederim allah razı olsun hepinizden.

Aslıya da dua oku kızla zina etmissin ruhunu rahatlat biraz kızın

evet beyler geldim. hepinizden allah razı olsun.

===

çaresiz bir adamın günü nasıl geçebilir?

geçmez ki. geçiyordu ama.

ne yapıp edip zamanı öldürmeyi başarıyordum. ne garip değil mi? öyle.

çıkıp geziyordum, her saat başı sigara içiyordum ve geceleri 1 bira içip uyuyordum.

hayatım yalnız ve taktandı.

yalnızlıktan kusuyordum belki de arada sırada.

ve bir gün, ağrılarımı ilaçlar da azaltmamaya başladı.

hastaneye gittim koşa koşa, korktum.

ilaçların dozu arttı.

ben daha hızlı tükenmeye başladım. ilaçlar anamı belliyordu. iştahım yoktu, ateşim çıkıyordu ve ben bir gece ansızın ağlıyordum.

zor günlerimdi. tek başıma, kendi kendime yaşamaya çalışıyordum.

ateşlendiğimde bile bir bakanım, bir su getirenim; ulan hepsini geçtim bir geçmiş olsun diyenim yoktu.

çokta gibimdeydi.

televizyon karşısında ateşli bir şekilde uyuyakaldım o gece. leğen koydum yanıma ki kustuğumda hep oraya kusuyordum. kan havuzuydu nerdeyse. öksürüyordum. yerimden kalkamıyordum. gözlerimi bile adam akıllı açamıyordum. midem öyle bulanıyordu ki.

telefondan yardım isteyemedim. ulaşamadım. diğer odada kalmış olmalıydı.

kalkmaya çalıştım. kolumdaki ağrı ve başım buna müsade etmedi. öldüm dedim içimden. öldüm lan.

bir daha asla kalkamıcam.

gözlerimi kapadım.

annem karşımdaydı yine. şaka gibi. gözüm açtım hemen, hala karşımdaydı. siyah bir eşarp, beyaz bir kıyafet giymişti.

elini uzattı bana. tutmaya mecalim yoktu.

size yemin ederim elini uzattı. filmlerdeki gibi. belkide çok film izlemiş olmamdandır bilinçaltım bana oyun oynuyordur.

ama gördüm. annemi gördüm. çağırıyordu.

artık çağırıyordu.

acımıştı bana annem. belkide tanrıya yalvarıyordu, acımı dindirmek için.

sesim çıkmıyordu. kıvranıyordum. göz bebeklerimle bişeyler anlatmaya çalışıyordum. etraf tamamen aydınlandı ve beynimde bir şey çaktı.

kelime-i şehadet getirdim.

keşke aslının annesini dinleyip aslıyla kaçsaydık burdan.

param vardı. işim vardı. düzenimizi kurardık.

evlenirdik hatta.

allah benim belamı versin.

annemin altınlarını atmamdan daha büyük bir aptallıktı bu.

eski halime döndüm ve o gece ağzımdan kan geldi.

ilaçlarıma sarıldım.

iyi oldum yine ama başım öyle ağrıyordu ki.

hayatınızın evde olmayışını hayal edin.

yine yalnızlığı.

aslıyı aradım defalarca, ulaşamadım.

gidemezdim evine.

yasaktı.

ama aslı beni bulacaktı. daha sonradan.

kafayı yemek üzereydim.

yine ölmeyi düşündüm. annemin mezarına gittim gecenin bir yarısı. annemle konuştum.

o gece uzun bi süre aradan sonra rüyamda; eceyi gördüm.

akçayda sokakta yatışımı gördüm.

bitmeyecekti.

banka akrtını çıkarttım. ama kart elime ulaşmamıştı. 1 hafta içinde postalarız evinize dediler. kabul ettim.

şirketi arayıp kendime bir host ve domain aldım.

siteyi kurmaya başladım hemen. kendime ait bir blog tarzı olacaktı. ilanlar felan. güzel olacaktı.

iğne tedavisi yüzünden vucudumu inceledim aynada. delik deşiktim.

tartıldım dışarda.

52 kiloydum.

tam 19 kilo vermiştim olaylar başladığından beri. bir deri bir kemiktim. berbattım.

ve yine o gece aniden giren sancı, uyumamı engelledi. hastaneye kaldırılışım gibiydi yine bu sancı. ama ayağa kalktım. pencereye geçtim.

düzeldim. derin nefes aldım. o kadar derin aldım ki..

artık ağrının gelişini anlayabiliyordum önceden. ateşim çıkacağınıda.

önce boynum sonra ciğerlerim ağrıyordu.

hastaneye gittiğimde yeni bir şey daha öğrenecektim.

karaciğerime sıçramıştı kistler.

hayatım bir yandan iyiye, bir yandan kötüye gidiyordu.

kemoterapi yolu gözüküyordu.

eğer kemoterapi olursam öldüm anldıbına gelirdi bu. başaramazdım. zayıftım.

bedenim kaldırmazdı bunu.

sabaha doğru laptobumu açtım.

aklıma gelen php kodlarını yazdım deli gibi.

güzel bir site tasarlamaya başlamıştım.

yaptığım kadarını yaptım. yapamadığım yerler oldu sinirlendim kapadım. çıktım evden.

aklıma fikir geldi.

geri döndüm laptobumu aldım koydum çantasına çıktım.

otobüse atladım.

gittim.

indiğimyeri biliyordum. az daha yürüdüm ve bir bilgisayarcının önündeydim. bilgisayar dersleri veren bir kurstu burası.

adamın yanına çıktım.

yaptığım tasarımları gösterdim, kodlarımı açtım. hatta yanında bir kaç bişey bile yazdım.

adamın adı metindi. muhabbet muhabbeti açtı. yemek yedik bile birlikte.

iyiydik.

unutmuştum hasta olduğumu. güzeldi.

konu bana gelince tek yaşadığımı annemle babamın ayrı olduğunu, hiç görmediğimi söyledim zar zor.

yalan söyledim.

üzüldü. ulan buna bile üzüldü.

insanlar dert görmemiş ki. insanlar yaşamamış ki.

milletin eli kanasa en büyük dertleri bu oluyor. dıbına koyayım yaşamamışlar!

sinirlendi ama içimden. gülümsedim. konuyu değiştirdim.

haftada 50 tlye ders verebileceğini, beni sevdiğini felan söyledi.

kabul ettim.

ilk dersimide aldım.

saat 5'e geldiğinde çıktım hastaneye gittim. iğne tedavisi oldum.

ciğerlerime kocaman iğne soktular.

delik deşik edeceklerdi beni anlaşılan. bitireceklerdi beni.

ağrım arttı. eve gider gitmez ağrı kesici içtim. rahatladım.

uyudum. uyandım. sabaha kadar kod yazdım. uyudum uyandım. derse gittim.

ertesi gün yine iğneye.

1. haftam bitmişti.

kan az geliyordu artık. tükürük şeklindeydi.

ve asıl sorun, param bitiyordu.

aşık olmayın kızlara amk hepsi bi sureden sonra para kopegi oluyo.

okuyanda yok amk.. neyse sıkıntı yok. yazmaya devam..

Panpa senin hikayeyi okutuyorum herkese sevenin cok panpa ailecek okuyoruz seni

oturduğum yerde peş peşe 3 dal içmişimdir. öksürük geldi, tuttum. derin nefes aldım. karşıda necmi abinin bakkalının önünden geçen 2. çifti gördüm. güldüm. "mutlu olun lan."

namaz mı kılsam? iyice kafayı yedim amk. anca ihtiyacımız olduğunda dine sarılırız zaten. nasıl müslümanız?

kitap okusam? sıkıcı be o da. ayrıca 6 7 tane kitap var. cepte var 20 tl, kitap mı alıcam bir de. zaten elimdeki kitapları az çok okudum, fikir sahibiyim. giberler.

canımda zıkkımlanmak istemiyor. içerden horlama sesi geliyor hafiften. annem nefes alamadığı için garip sesler çıkartır. içeriye gittim. pencereyi açtım. kadını sırt üstü yatırdım. televizyonuda kapattım. boşa elektrik.

babam olsaydı keşke. ama yok..

aslı yoktu. gitmişti.

karakolde o ağlayan gözlerini hatırladığımda elimden bir şey gelmiyordu.

hiçbir tak olmamıştı.

adam peşimi de bırakmayacaktı.

öldürülecektim.

düşünemiyordum.

o gece bir daha ağladım.

eskisinden daha çok ağladım.

hayatımı değiştiren kadın, gitmişti. ve o taktan hayatına dönmüştü.

allahım neden? neden?

gitmeye mecbur bırakılmıştım.

defolup gidicektim bu evden.

karar vermiştim. adam değildim ben.

@136 baska carem yoktu. Umudunuzu kaybetmeyin. Asla

adım kerem benim.

21 yaşındaydım o zaman.

dayanamayacağım şeye dayandım.

annemi kaybettim.
babam küçükken terketti annemle bizi.
parasız kaldık.
çalıştım çabaladım.

annemin oyalarıyla geçimimizi sağlardık.
annemde gidince toparlanamadım.
intihara kalkıştım ben.

adım kerem.
web sitesine merak saldım, ekmeğimi kazandım.

sevdiğim kız terketti, aldattı beni. en yakın arkadaşımla.

adım kerem benim.
çok cektim ben.

sokakta yattım. 100 lirayla kafamın estiği yere gittim.
dolandırıldım.
arkadaşım tarafından soyuldum.

adım kerem benim.
kız sevdim. dayak yedim.
linç edilecektim, olmadı.

adım kerem benim.
kolumda cam izi. gönlümde iğne.
ağzımda kan tadı.

adım keremdir benim. çok çeken kerem. yılmayan kerem

sevdiğim kız intihar etti benim.

dayanamadım.

adım kerem. adım batsın.

yalnızlık bana biçilmiş bir kaftan...