inci itiraf

Probis ve süt ikilisinin tadını hiçbir şeyden alamıyorum.

Probis sevmeyenleri sevmiyorum

Yazarların bugünde eski başlıklara girdiği entryleri okuyup onlar hakkında düşüncelere dalıyorum
Bunu yaparken kendimi ajan gibi hissediyorum

Gerçek aşkı satın alabilirsiniz beyler.

Aşk ne ki zaten?
Karşılıklı birbirini seven insan mı?

Sevdiğiniz kız sizi sevmiyorsa yapacağınız şey çok basit. Satın almak. Şimdi biri çıkıp "poro doygoloro soton olomoz yooo" derse ağzına madenci kazmasıyla vururum. Alır güzel kardeşim onu da alır. Her insanın duyguları kabul etmeseniz de satılıktır. Önemli olan bedelini bilip onu ödemektir.

Gelelim bedellere.

Güzel sexi ya da yakışıklı kaslı olmak mı?

-Para ile mümkün.

Sosyal statü sahibi olmak mı?

-Para ile mümkün.

Çok karakterli biri olmak mı? (Düzgün insan denilen olay)

-Para ile mümkün.

Güç sahibi biri olmak mı?

-Bu zaten Allahın emri para olmadan olmaz.

ideal damat/gelin adayı olmak mı?

- %100 para ile mümkün.

Egitimli bir birey olması mı?

-Para.

Çok zeki olması mı?

-Paranız olsun zekanın bir önemi yok merak etmeyin.

Her insanın aşk adı altında istediği belli bedeller vardır.

Örnek; bir kızı sevdiniz. Kız da sizi sevdi. Ilk başlangıç şaşkınlığı kıza bedelleri düşündürmez. O ilk evre için zaten "Aşkın gözü kördür" diyerek açıklama yapmışlar zamanında. Bedel istemeden sevmistir. Ta ki olay bireysellikten toplumsal bir hal alana kadar.

Çevre (bu aile yada arkadaş olabilir) bir "olmaz" lafiyla ilişkinin duygusal değil mantık kısmına geçişi olan evrede kız kendine şunu sorar. "Seni sevmemin sende ki bedeli ne?"

Yani aslında denmek istenen şu dur; Aslen seni sevmiyorum. Duygularımın senin olması için ne vaad ediyorsun?

Ailem için; iş güç..
Arkadaşlarım için; Statü..
Toplum için; Belli bir kabul görülme..
Çocuklarım için; Gelecek..
Benim için; Mutluluk..

Görüldüğü gibi bu bedellerin hepsinin ortak yanı "Para" ile sağlanabilen şeyler olmasıdır.

Bunun tabi erkek versiyonu da şu.

"Namuslu olsun"

Sonuç olarak yine de bir bedel beklenir.

Kimse karşılıksız sevmez.

Karşılığını ödediğiniz de

"Gerçek aşkı satın almışsınız demektir"

Para var huzur var. Emin olun.

kendimi dinlenme tesisi gibi hissediyorum

Bir ah etsem..!

içimdeki burukluğu, huzursuzluğu, can sıkkınlığı tarif edilemez..
her yer de kaybedileni arıyorum.. bir ses, bir koku, sanki ipucu bulmuş gibi arıyorum onu..
nerde bulabilirim, nasıl ulaşabilirim, ne yapabilirim sadece ve sadece onun için..
gölgeleri dahi ona benzetiyorum..
kalbimde, aklımda, hayalimde, sesi, gözleri, bakışları, herşeyi bilirim hala da ararım ancak bugün net olarak kaybettiğimi anladım..
çünkü kayboldu ne dokunabiliyor ne de duyabiliyorum.
herşey için çok üzgünüm B.

bazen kıçıma vibratör sokup alete hiç dokunmadan boşalıyorum, giderek de ustalaşıyorum... ama onun dışında gay falan değilim. zevk almayı biliyorum sadece

kudur gibtimin kahpesi ahahahahaha

Konuşmak isteyip susmak, ağlamak isteyip gülmek, ölmek isteyip yaşamak...

Eskileri hatırlıyınca gözlerim doluyor...

Regl oldum..

Mehmet elinden geleni yapmasaydı. Vazgeçseydi. Alır mıydı hiç bu kutlu şehri?

Kadın dediğin istanbul dur.

Fatihi olmaya bakın. Vazgeçmeyin.

"Sonuna kadar ulan!" diyin.

Hadi eyvallah.

Batıyorum be. yalnız başıma toparlanmaya çalışıyorum bir yandan. Bir şarkıda diyordu "yok hiçkimsenin, hiçkimsesi." Çok haklı amk. Neyse, bunu atlatırım ama istediğim şey olmayacak gibi. Zaten olsa ben, yine batmaya başlarım. Bu sefer çıkamam herhalde.

Benim bi güzellik anlayışım yok onu farkettim. Hiçbir kıza onla konuşmadan önce güzel ya da çirkin diyemiyorum. Galiba zeka fetişistliğim var. Konuşmadan önce insanlar bende 0 lan nötr bildiğin. Ego mu la yoksa bu ?

Okumadım

insanlığın en kötü ve en acı sonu.

Kavuşamamak

Uzun zamandır uğramadım la buraya. Eeeee nbr.s

Ve sonunda evlendik..

Biz çok severdik. Sonunda "mutlu" denilen sona geldik.

Çocukları çok severdik. Bir kızımız oldu.
Senin ki başka adamdan
Benim ki başka kadından..

Hadi eyvallah.

Ağlayabilmek için babam ve oğlumu izledim.

Bu aralar her şey çok kötü. Ben küçükken de böyleydi. Hatta ekmek alacak paramızın olamadığı ve aç kaldığım zamanları hatılarım. Öyle her istediğimiz alınmazdı, düzgün aile ilişkileri de yoktu, kavgalar, gürültüler hiç durmazdı. Evde ayrı kavgalar olurdu, anneannemlere gidedik orada da kavgalar olurdu... Ben mi kendimi yalnızlığa mı itiyorum acaba? 2 3 tane arkadaşım var, sadece biriyle konuşuyorum, onunla da bugün bir şeyler oldu. Belki okur bunu bilmiyorum. Neyse işte baştan kaybettim ben ve bu düzelmiyor...