inciciler itiraf saati vol5

@in bahsettıgı pamukovaya da deginicem ama @7 yuzunden gozlerım dolmusken bı ıtırafta da ben bulunayım.

liseye hazırlanıyoruz , deli caglarımız falan sanırım 7 yada 8. sınıftayım. ailemın durumu deprem zamanına kadar çok çok iyiydi. hanı oturdum şehrin sayılı ailelerindendik o kadar söyleyeyim size. Babamla bizim bir adetimiz vardır , bayram günleri namazdan sonra oturulur aile büyükleriyle yemek yenır , erkekler iş konuşur , kadınlar hizmet eder çok ta haşır neşir olmazlar o gün. değişik bi adettir. dedem artık yaşlandıgı için amcam babam dedem oturur dedeme işleri anlatırlar. yani dominant bi durum yok yanı ortada oyle pala bıyıklı bı dede gelmesin aklınıza. neyse ondan sornada babamla biz istanbula dolaşmaya kaçarız cok gelen giden oluyor diye. ( sakaryalıyım ) . neyse depremden 3-4 sene sonraya kadar durumun güzelligi devam etti. yanı halımız vaktımız yerındeydi , fakat babam bir gün kalktıgında yanında yetiştirdigi okuttugu buyuttugu cocuk tarafından dolandırılmıstı ve 6-7 milyon dolarlık borçları olmuştu. sadece bir gecede ! Bunun yanında calısan , benim öz abim babamın öz oğlu gibi sevdigi eleman babama vekalet ımzalatmıs bellı etmeden ve , bir evi 3-4 kişiye satmış. böyle 200 bin dolardan onlarca ev satmıs. Sonrada kaçtı nerede oldugunu hala bilmiyoruz ama ögrenırlerse bızımkıler yeminli öldürecekler. Şaka değil yani bildigin öldürecekler. Neyse o günden sonra ben yıllarca o varlık içinde büyümüş çocuk , bir anda boşluğa düştüm tabi.. Kolay degil yanı yıllarca yedigim önümde yemedigim arkamda , babamla beraber son model arabalarla ıstanbulda alısverısmerkezlerınde en pahalı kıyafetlerı denemeden , en güzel parfümleri sıkmadan almalar falan , evin dekorasyonu için kıçı kırık bi tavlaya 4-5 milyar para vermeler ( vakko nun tavlasıydı cokta guzeldı aq ) falan böyle bi zengin yaşantısı var anlayacagınız. Aslında babam fakir büyümüş , dedemle elma satarak hayvan bakarak buralara gelmişler. Ve tabi zamanında degerlı olmayan araziler sonradan para edince üstünede siteler falan olunca iyice dıbına koymuslar. Neyse işte konuma yavaş yavaş gireyim. biz bu duruma düştükten sonra 2004 senesinde altında 2004 bmw 2004 mercedes olan adam kendıne 2004 corsa aldı bitane 1.3 dizel. Hala durur o araba satmayız. Anımız vardır onda kötü günleri beraber yaşamışızdır . O durumda bıle bız bayram sabahları alışveriş yapmasakta en azından bı yemek için istanbula gidip eski gunlerı , şimdi ne yapacagımızı konusuruz . ufagım ama aklım erıyor o aralar herseye. Aile sırları , kötü durumları cocuklardan saklanır ya hanı , benden saklanmaz işte. bizim evde kadınlara söylenmez öyle şeyler. Kafaya takmasınlar diye. O günlerde okudugum okul yine özel okul , okulumu degıstırmedim. Ama pahalı bır okul degıl yanı onu karsılayacak kadar paramız var. bı sene ıkı sene sonrada olsa ödenıyor okul paraları. Okulun sahıbıde babamın eskı arkadasıydı zaten problem olmuyordu. O aralar okulda bi ayakkabu furyası var . Herkeste adidasın o jordan mı lebronmu bılmıyorum artık bi ayakkabısı var. süperstarda olabılır hafızam pek tutmaz kötü anıları. Herkeste onlardan var bende iste cok pahalı dıye ısteyemedıgımden babamdan , eski ayakkabılar var. neyse ben artık cok bunaldım okulda herkeste var bende yok en sonunda gittim babama söyledim. Cocuk aklı işte. Babamında tabı alacak gücü yok adam bazen sıgara parasını eskı arkadaslarından borç alıyor , bunalıma girmiş , sinir ilaçları kullanıyor , hala da kullanır. neyse ben dedım boyle boyle , babamın bir gözleri doldu , sonra sen rahat ol hallederız güzel oglum dedı. Hele bi haftasonu olsun bakarız dedi , bende cocugum olum 13 - 14 yasındayım ıste ergenlık zamanları falan ( asi bi ergen degıldım ) sevındım tabı haftasonunu beklıyorum. O sırada annemde benden gazı alıp işte yenı bulasık makınası lazım bu 10 senelık falan bik bik bik konuşuyo orda oda ısteklerını sıralıyo falan. Annemede hallederız dedı ama adamın gözleri doldu. Dokunsak aglayacak o koskoca adam. insanların eskıden önünde düğmelerini ilikledigi adam sımdı bunalım yuzunden evden cıkmaz oldu. Dısarı adımını atmıyor sigarayı gazeteyı almaya benı yolluyor , borç para istemek icin anneme git ondan borç al falan diyor. Haftasonu oldu babam cıktı sabah 1.3 corsamızla , aksam geldi eve. Camdan bakıyorum. Yavasca yanastı arabayla. Arkadan bir de kamyonet geldı. Arkasından yenı bı televızyon beyaz esyalar koltuk falan indirdiler eve yerlestırdıler , sonra adamın bırıyle el sıkıştı , adam bindi bizim corsaya gitti . O yıllarca benım bır dedıgımı ıkı etmeyen adam , yine bir dedigimi iki etmeyip almıştı ayakkabımı. Almıştı annemın bulasık makınesını , babanemın koltugunu , televizyonunu. Geldi eve herkesle teker teker sarıldı , banada ayakkabımı verdı yenı pantalon gomlek falan almıs , zevklide adam ne giyecegimi bilir , verdı herseyı geçti odasına. ilk defa orda hıçkırarak aglarken gördum babamı. içimden bi parça gitmişti. O koskoca adam , cocugu karısı mutlu olsun diye 1.3 corsasını satmış , eşyaları almış , kalan parasınıda zor günlerde kullanmak için bankaya koymuş . 1 sene boyunca o altından bmw sı mercedesı eksık olmayan adam yaya gezdi ama bir kere olsun cocugunun , karısının yüzünü düşürmedi. Ne dersek yaptı. ne istersek aldı.

Yıllar geçti panpalar , düşünüyorum da ne kadar salakmışım . Yaptıgım şeylerın farkındayım artık. O olaydan sonra artık lısedeyken iyice farkına varmıştım olayların. Yenı yenı çakıyordu herşey.

Yıllar geçti işte. Şimdi o günlere dogru geri dönüyoruz. Zor gunumuzde kımın yanımızda oldugunu kımın sırtımızdan vurdugunu , en iyi arkadasların nasıl hacizler yolladıgını hatırlıyoruz. Herseyın farkındayız artık. Yıllar geçti biz yavas yavas eski günlerimize dönüyoruz. Bayram sabahları artık cok daha kısır. Amcam kanser hastası oldu stresten. Dedem vefaat etti . Babam hala sinir ilaçları kullanıyor. Artık bayram namazından sonra annem babam ben yiyoruz yemegimizi. Artık ben zütürüyorum babamı 1.3 corsamızla ( corsayı durumumuz duzelınce geri aldık anı olarak ) istanbullara. O ne isterse alıyoruz yine abartmadan tabi. En güzel restoranlarda yemegımızıde yiyoruz.

Az erkek kaldı bizim sülaleden artık. Amcam hasta , dedem vefat etti. Babam la ben kaldık. Ugrasıyoruz. Cok seneler geçti , görerek büyüdüm ben , o günden sonra ne babam bana bir kere sesini yükseltti , ne ben ona bir kere sesimi yükselttim, nede öyle bir duruma geldık. Hep el eleyiz , herseyın ustunden gelebılecegımızı ogrendık biz. Eskisi gibi insanlar dugmelerını ılıklemeden konusamıyor artık.

uzun bir yazı oldu panpalar ama içimdeydı yıllardır yazmak ıstedım.

" bir iki adım geri gitmeyen , büyük sıçrayamaz " unutmayın bunu. Ve sakın ailenızı ısteklerınız yuzunden uzmeyın. Ben babamın bir damla göz yaşı için canımı veririm. Tıpkı onun yapacagı gibi.
Şimdi pamukovada 130 dönüm arazı , güzel bir restoran , Proje aşamasında olan 5 yıldızlı oteller ve 1.3 corsamız var. Ama herşeyin farkındayız..