incinin en ciddi hikayesi

marketçide kaycak kıza beyler

buyrun beyler yeni capsler,evden çıkmadan sabah çektiydim bu saate kaldı.
http://img451.yukle.tc/images/6999Fotograf0335.jpg
http://img467.yukle.tc/images/639Fotograf0332.jpg
http://img453.yukle.tc/images/3576Fotograf0339.jpg ( sözlerin sahibine baktım 1979'da çıkan bir kitaptanmış)

"menüyü getirdi garson çocuk,bir şeyler içmek istiyordum, çay,kahve, nescafe,sıcak çikolata, cappuçino... cappuçino neydi ki ? denemem lazımdı. telafuzundan korktuğum için parmağımla işaret ederek anlattımd erdimi garsona, böyle daha da rezil oldum sanırım ama önemi yok ne de olsa yüzüme karşı hep gülümsüyor. normal insaların yaptığı gibi arkama yaslanıp tüzgarı hissederlen "bugün güzel bir gün" diye geçirdim içimden. cappuçino acıydı ama güzel sayılabilirdi. değişik ne varsa denemeliydim bu hayatta. yeni gelmiştim dünyaya ben.

vay huur cocugu helal olsun lan mal gibi okuduk bizde gerçi anlamıştım anasının intaharında ve 1 yıl ölüyle yaşamasında ama neyse gibtir et güzeldi.

"kegib kegib hatırlıyorum olanları, sadece uyandığım anlar var zihnimde ve her uyanışımda farklı bir yatakta olduğum.her uyanışımda kayışların kalınlaştığı,her uyanışımda annemin gözyaşlarının arttığı,her uyanışımda doktorların sayısının çoğaldığı var aklımda. ağlayamıyorum artık ben günlükçük, ağlayacak gücüm yok, sallanan arabada son gücümü sana harcıyorum.son kez bakıyorum belkide ışığa özgürce, yolun sonu karanlığa çıkıyor, orada görüşmek üzere."

panpa kusura bakma ama, nasıl diyim, bu hikaye gerçek olamayacak kadar kusursuz gibi. fakat iyi yazıyorsun hakkını yemiyim.

"benim bölmem diğerleirne göre daha büyük daha rahat, dikdörtgen şeklinde,bir ahşap masa, masanın üzerinde birkaç kalem ve sen duruyorsun, güzel de bir sandalyem var, yatağımda yumuşacık, bembeyaz çarşaflar var üzerinde, birde pencerem var ama demirlerle örtülü, yağmur yağdığı zaman sadece bir kaç parmağımı dokundurabiliyorum küçük damlalara, öyle özgür hissettiriyo ki bu durum, karanlığın içinde yanan bir mum gibi, alevi dalgalanıyor sönmek üzere...

yazar olacaksan eger kitap adını söyle bana alıcam kitabını soluksuz okyacagım

panpa ciddi ciddi ilk kez incide ağladım lan. diyecek lafım yok.

harika hikaye panpa devam et. böyle devam ederse ağlarım amk

Beğendim lan aferim. Eğer 17 yaşındaysan ayrıca tebrik ediyorum. 35 yaşına geldim daha bir fıkra yazabilmiş değilim.

"annem yazmıştı bu kağıdı, çıkıcağımı biliyordu ve benim için hazırlık yapmıştı. adres bir bankanındı. sokaklar boyunca yürüdüm. yolu uzattım bilerek. insanlar beni umursamıyorlardı,bu o kadar huzur vericiydiki. beni yargılamıyorlardı bana acımıyorlardı artık. bankanın kapısından içeri girdim ve elimdeki notu gösterdim.bir odaya aldılar beni. kasayı açıp içinden bir zarfı ve dosyayı elime tutuşturdular. ardından kampanyalarından bahsetmeye koyuldular. sıkılmadan dinledim tek tek hepsini.ben kızıl saçlarımı yolarken acaba bu kadın bunları mı anlatıyordu bir başkasına diye düşündüm. kampayanlarıyla sonra ilgileneceğimi söyleyip çıktım kapıdan. kapıya kadar yolcu ettiler gülümseyerek. belki de biliyorlardı durumu. cebimde param vardı. hastanedeki beyaz önlüklü melekler düşünmüşlerdi beni. elimdekileri incelemek için bir cafeye geçtim

kendimi oyuna getirilip gibilmiş ne yapacağını bilemeyen bir kezban gibi hissediyorum

senin ananın dıbına koyayim ben, iyiydi

tekrar tekrar eyvallah özellikle @929

aferin bin.iyi gibtin bizi amk.

güzeldi panpa

vay amk dağılmış herkes

Boyle bi hikayeyi dogaclama yazip bu gibik sozlukteki gibik beyinsizlere anlatip tebrik yerine kufur yemis olman cok kotu. kaybetme bu yazilarini ve bi kitapta topla onun acik.

dıbına koyayım senin ben isim ver lan şu hikayeye adam gibi

hikaye süperdi bin eline sağlık. yalnız hakkaten sen yazdıysan durum sıkıntılı, normal kafada biri yazmaz bunları.