incinin en ciddi hikayesi

1 saate başlarız,eve daha yeni geldim beyler

ne shutterı ıslandı amk, gerçek günlük diyoruz shutter ısland diyor.

@214 panpa 20 dk ya başlarız da millet pek giblemiyor napalım biz devam ederiz

uplayalım bakalım

beyler herkesten buseye bi selam alalım mı *

selam buse

ezgi kim la

rezervleyenler, parselleyenler,takipçiler hele bi toplanın başlayalım, uzun uzun yazalım, ilginç bi gece olsun şu gece

sevgilileriyle beraber okuyanlar hay ben sizin amk * güzel ortam oldu burada

beyler bi sigara yakiyim da başlayalım

evet geldim başlıyoruz

"18 aralık 1981
kızım neden böyle oldu bilmiyorum, hayatımızın karanlığını senin kızıl saçların aydınlatamadı ne yazıkki.6 saat, kısa bi zaman ve 1.saatimdeyim,bu günlük belki sana kalır, belki okursun bir gün. gözyaşlarını silmek için yanında olamam belki."

27 nisan 1982
annemin yazdıklarını gördüm yine günlükçük narin sayfalarında. bunları nedne yazdığını, neden aralarda sayfalar bıraktığını bilmiyorum,18 aralık diyor, sanırım sana herşeyin başladığıo gece dediğim gün bu.kafam çok karışık. benim sana anlatmak istediklerim var ama kendimi iyi hissetmiyorum"
"28 nisan 1982
sonunda sigara içebiliyorum günlükçük,şu karanlıkta onun kıvılcımı biraz olsun destek oluyor bana, nasıl bulduğumu merak ediyorsan söyliyim. burda bir bakıcı var, kıvırcık küt saçlı iri bir kadın, gözlerinde hep bir nefret seziyorum onun.bu sabah odama geldi bir kaç kişiyle beraber, önce beni kayışlarla bağladılar sonra odamı toplamaya başladı bahsettiğim kadın, kayışlardan söz ettim ya üzülme benim için günlükçük, rutin birşeymiş bu öyle diyorlar.
Sigara istedim ondan, tersledi yasak dedi ama içtiklerini biliyordum koridordan gelen tütün kokusu odamın içini kaplıyordu, ısrar ettim ne isterse yapacağımı söyledim,”bir deli benim için ne yapabilir ki” dedi bana günlükçük, nasıl dayanıcam bu duruma,ona öğlen yemeğimi verebileceğimi söyledim, hoşuna gitti ve bir dal verdi bana,her öğle yemeği için bir paket getirecekmiş bana, yüzündeki gülümse o kadar iğrençti ki,odamdan çıkmadan önce okşadı beni, güzel sözler söyledi,onu sevmiyorum günlükçük hem de hiç.
(ah şu siyah ekran!)

“29 nisan 1982
Günlükçük, efeyi ve yaşananları anlatmıştım sana, zihnimde başka olaylarda beliriyor,o günün ertesi okula gittiğimde bakışlar üzerimdeydi, bazısı acıyor bazısı gülüyordu içten içe.son haftalar durum hep böyle olduğundan şaşırdığımı söyleyemem. burak geldi yanıma, tuttu kolumdan ve bahçeye çıkardı, anlam verememiştim buna ama konuşamıyordum, sessizliğe alışmıştım artık, bugün okulun olmadığını söyledi bütün gün beraber olacağımızı konuşmamız gerektiğini söyledi, gözlerinde telaş vardı, sinirliydi.

"taksiye bindik ve bir apartmanın önünde durduk, merdivenlerden çıkardı beni, kapıyı açtı ve evine girdik. korkuyordum ama o kadar güçsüzdümki günlükçük,efe den sonra o kadar çaresiz o kadar mahvolmuştum ki.kanepeye yatırdı beni üzerime bir battaniye örttü,o zaman farkettim titrediğimi, üşüyordum hem de çok.

"hemen geleceğini söyledi, fakat ben uyuya kaldım sanırım, uyandığımda,üzerimde katlarca battaniye vardı, terliyordum,hareket edemeyecek kadar güçsüzdüm, burak başımdaydı, sehpanın üzerinde 2 bardak çay vardı ama belli ki soğumuştular. gözlerine baktım burağın, yüreğim titredi,ilk defa bana böyle bakan birini görüyordum, hayır hayır ilk defa değil babamdan sonra ilk defa, babamla ilgili hatırladığım tek şey bana olan bakışlarıydı, gözlerindeki huzurdu, sevgiydi ve bunu burakta görüyordum şimdi. sarılmak istedim fakat hareket dahi edemedim günlükçük.

@251 bence tecavüz abi,ben onu çıkardım yazdıklarından, kız kitleniyor krize giriyor efe de gibiyor kızcağızı

"herşeyi bildiğini, efenin sınıfta kahkahalarla dün bana yaptıklarını anlattığını söyledi burak, hiç bişey hissedemedim o an,ölüyordum sanki,o kadar soğuktuki bedenim, hiçbir şey tesir etmiyordu kalbime, aklıma... bir kaç gece burakta kaldım, öyle iyi baktı ki bana, baba şefkatini hissediyordum.ama ondan nefret ediyorum günlükçük, beni buraya o yolladı, annem sesini bile çıkarmadı buna ve burak beni bu karanlığa tıktı. ondan nefret ediyorum

"30 nisan 1982
burakla ilgili daha fazlasını hatırlayamıyorum günlükçük, buraya düşmemin onun suçu olduğunu biliyorum sadece, onun ve annemin.ama son 2 haftada neler yaşandığını hatırlıyamıyorum. sesler geliyor günlü...

"14 haziran 1982
günlükçüğüm, ışığım,can yoldaşım, tanrım ne olurduğunu bilemessin haykıracak gücüm yok, haftalardır hıçkırıklarla inlettim her yeri ancak kimse umursamadı genç kızın acısını, ışığın ulaşamadığı, sadece dizlerimi içime çektiğimde sığabildiğim bir yere kapattılar beni. neden yapıyorlar bana bunu, birdahakine aç susuz bırakırlarmış,ben ne yaptım ki birdahakine diyorlar bana günlükçük.