--ara bilgi--

o zamanlar çok utangaçtım.

hiç unutmam merve, kuzey, beste, beste'nin bir arkadaşı ve ben bir kafeye oturmuştuk ve bir kelime dahi konuşamamıştım. beste'nin yüzüne dahi bakamıyordum. bu olay taaaaa beste'yle ilk yazışmamızdan önce gerçekleşti bu arada.

hikayenin başında da demiştim. ilkokulda biz görmedik böyle şeyler yani. iki defa bir kıza açılacak cesareti buldum ki biri 6. sınıfta biri 7. sınıfta, ikisinde de gibtir yememle mükemmel bir istikrar yakalamıştım. 1. sınıfta bir sevgilim vardı sena, kızın boyu 1. sınıflara göre bile kısaydı, el ele tutuşup koşardık(vay lan ne masum duygular... ). sanırım o dönemler boyum 1.30 falanken kızınki 1.15'ti. hey gidi.

o yüzden bu konuda cesaret bulmam inanılmaz zor geliyordu. beste olayı beni biraz motive etse de ben hala beste'ye açılsam bile reddedileceğimi düşünüyordum hani o derece, o seviyede bir özgüvenim vardı düşünün artık.

eliz'le bu konulara girmeyi gerçekten istiyorum. ama bir türlü ideal ortamı yakalayamıyordum(bahane, ortamdan kaçıyordum zaten amk). halbuki yakalasam konuşacaktım.

bu arada sınıfımızda sevgilisi olan 1 kişi var. o kız da okul dışından biriyle sevgili. en son sevgililerdi hala, bir 8 ay önce gördüm zaten kızı en son. allah tamdıbına erdirsin.

okulun da en asosyal sınıfındaydım. sosyal olan sadece eliz vardı, bir de merve tabii, kendisi okuldaki herkesi tanımakla yükümlü.

çok efendi bir çocuktum bu arada liseden önce, bayağı parmakla gösterilen, milletin çocuğuna kıyas olan komşu çocuğu, akrabaydım. hala öyleyim gerçi ki insanlar neler yaptığımı, neler yaşadıklarımı bilmiyorlar.

--ara bilgi--

o dönemler yanlış hatırlamıyorsam connected2me yeni çıkmıştı. herkes paylaşıyordu. cesaret seviyem yerlerde olduğundan sanırım sitenin mucidi beni düşünmüş. o sitenin ekmeğini yiyebileceğimi düşünüyorum.

eliz'i gerçekten sevdiğim için sadece eğlenmek, belki özgüven bulmak için yazıyordum insanlara. ilk yazdığım kişi nuran.

nuran kısa boylu koca zütlü burhan'cığımın üzerinde tepinmek istediği(zütü yüzünden. tööövbe tövbeee) bir kız. buna yazmaya karar verdim, çünkü kendisinin sosyal çevresi geniş sayılır. örümcek misali okula ağ örme niyetindeydim.

normal havadan sudan konuşurken çat diye ya ben seni beğeniyorum açıkcası dedim kıza. gayet anlayışla karşıladı sağolsun. ciddiye aldı yani, takdir ettim.

artık kız her gün connected2me'de. ben yazıyorum diye sırf. bu yeni biriyle tanışma heyecanı vardır. böyle sürekli kızla yazışırken sırıtırsın falan.

--hafif spoiler--

en son eylül 2013'te yaşadım o duyguyu.

--hafif spoiler--

işte nuran'la yazışırken öyle hissetmiştim ve sebebi tamamıyla yeni birini tanıyor olmamdı. lisede sınıfım, beste ve futboldan dolayı tanıdıklarım hariç tanıdığım yoktu. yavaş yavaş açılacaktım okyanusa, hadi bakalım.

nuran'la yazıştıkça kimliğimle ilgili minik bilgiler veriyordum kasıtlı. o da az çok tahmin ediyordu kim olduğumu, bunu 29 ekim 2011 tarihinde kanıtladı kendisi.

sabahtan okula gittiğim bir gün, okulda tören falan vardı. tabii ki biz arkadaşlarla takılacaktık. okul dağıldı falan biz okulda duruyoruz. nuran ve arkadaş grubu da duruyor. sonra küçük çocuklar sahada oynarken bana maç yapak mı abi la dediler. biz de arkadaşlarla girdik bunlarla oynuyoruz falan. sonra nuran'lar geldiler bize biz de oynayabilir miyiz? diye sordular. başımla onayladım. bu sefer utangaç çocuğu oynuyorum iyice çaksın kim olduğumu diye. utandığımdan değil yani(valla lan). işte onlar iki topa vurdular falan, öyle maç bitti. biz tam arkadaşlarla ayrılacaktık ki nuran baknickime sen de bizle gelsene dedi. bizim arkadaşlar çakmadan kaynadım. güzel ektim ama amk asosyallerini(sövmeyin). işte nurhan ve okulda sosyal olan diğer arkadaşlarıyla beraber bir yere gidip oturduk. ben de o gün arkadaşlarla fotoğraf çekinmek için ben fotoğraf makinesi getirmiştim. telefonum servisteydi.

bu arada lise hediyesi olarak w995 almışlardı. onun servisine de ayrı sövmek istiyorum. amk telefonun kulaklığı bozuldu, telefonu da servise gönderiyoruz. bir de 30 gündü galiba o zamanlar servis süresi, 29. günde gelirdi telefon hep. kulaklık 3 defa bozuldu oradan biliyorum. bu 3. gidişi servise, neyse. o yüzden makine zütürdüm yani.

orada fotoğraflar falan çektik. nuran'la biraz sohbet ettik tabii ben hiç çaktırmıyorum bu sefer kim olduğumu. o gün bir kaç fotoğraf da onlarla çekindik. ben akşama facebook'a koyabileceğimi söyledim fotoğrafları.(facebook yerine cool görünmek için sosyal medya diyişimi hatırlıyorum, he çok cool amk. çenemi gibeyim)

nuran'la hala yazışıyoruz. kim olduğum konusunda iyice emin olduğunu düşünüyorum. ama biraz daha öyle dursun o.

galatasaraylıyım. sağlam galatasaraylıyım. o yüzden facebook'ta maçlarla ilgili durumlar paylaşırdım. o dönemlerden birinde selin diye bir kız mesaj attı maçla ilgili. bildiğin iletişim başlatmaya çalışıyor. zaten yavşak bir kız afedersin. o düzenli olarak mesaj atıyor. mecbur geçiştirici cevaplar atıyorum kıza ayıp olmasın da anlasın artık diye. anlamadı. en son bana fizik çalıştırır mısın dedi, ben de çok iyi bilmiyorum fiziği zaten sana nasıl çalıştırayım dedim. 90 küsür aldığımı öğrenmiş. bir daha da yazmadı zaaaaa.

bizim sınıftan bir başka kız daha var. güzin. onunla iyice sohbet ediyoruz ki eliz'in yakın arkadaşlarından. bu bana şakacıktan sevgilisiymişim gibi yaklaşıyor. lan yavşak o benim taktiğimdi. tereciye tere satıyor anlayacağınız. neyse oyunsa oyun beybi, ben geri çekilmem sen konuşana kadar.

sınıfta elimi falan tutuyor, neyse bir şey demiyorum. tabii soruyorlar sınıftaki arkadaşlarım ne ayak diye, oğlum bir şey yok lan arkadaşım diye geçiştiriyorum. nasıl arkadaşlarım var lan benim...

--spoiler--

ahahah aklıma geçenlerde urfalı bir arkadaşımın söylediği bir laf geldi. mezuniyet balosu günü pompanın eşiğinden döndüğüm kızdan bahsediyordum da o senin neyin baba dedi. ben de yine arkadaşım la dedim. o da aksanlı bir şekilde heee gündüz pampi akşama pompi he mi dedi. o söyleyince daha komik olmuştu lan, yazınca olmadı...

--spoiler--

nihayet güzin'in konuşma vakti gelmişti ama bana direk şey dedi: bazı yanlış düşüncelere kapılmıştım. işte arkadaşlarımla ilgili, hoşlanma gibi diyelim. yanlış düşüncelerdi bunlar. ben de haklısın, bayağı yanlış düşünceler dedim. o defteri kapattım yani. kendimi bollukta hissediyorsam(nasıl bir bolluksa amk ahaha, bolluk görmemişim işte. neyse daha sonra göreceğiz) giblemeyen tavırlarımla takılıyorum. yine genç arkadaşlarıma tavsiye verecek olursam bu taktik de ölçüsünü bilirseniz işte yarar. ben 4,5 senede öğrendim ölçüsünü, umarım siz daha çabuk öğrenirsiniz. bir de bu ölçü kızdan kıza değişiyor. ona göre.

yorgunluktan geberiyorum o günlerde.

hele perşembe günleri fena. sabah 2 ders beden eğitiminde arkadaşlarla top oynuyorum. öğle arası okul takımının antremanı(futsal), saat 5 bazen 6 gibi kulüpteki antreman, saat 8'de de kick box antremanı var. bacağıma giren kramplardan uyuyamıyorum bazen perşembe geceleri. en sonunda kendi kendime hele bi soluklan yeğenim diyerek kick box'u bırakma kararı aldım.

okuldaki sınav haftaları hiçbir antremana gidemiyordum. bu da kulüpteki futbolumu etkiledi. ilk 11'den 18'e düştüm önce. sonra yavaş yavaş kadroya girememeye başladım. bir gün forvet arkası yerine box to box(mevki bilmeyenler için - orta saha göbekte hem hücum hem savunma yapan adam, modric)'a alınınca ve antremansızlıktan gidip gelip gidip gelip gidip gelemeyince zütümden solur bir haldeyken hoca beni yanına çağırdı:

-oğlum her hafta geriye gidiyorsun herkes ileri sen geri gidiyorsun lan kendine gel.
-hocam okul var biliyorsunuz, antremana gelemiyorum sınav haftaları. zaten u16'nın yarısı okumuyor. adamlar sadece antreman yapıyor. ayrıca ben okuldan 15:10'da çıkıyorum. maç saati 14:30. nasıl geleyim maçlara hocam, ben napayım?
-valla onu bunu bilmem, formayı alamazsın benden.
-kısmet değilmiş hocam o zaman.
-yazık edeceksin oğlum yeteneğine.
-şartlar böyle gerektiriyor, yapabileceğim çok da bir şey yok gördüğünüz gibi hocam, eyvallah.

ülkemizin mükemmel eğitim sistemine söve söve sahadan çıktım. ulan okul yüzünden çocukluk hayalimi terketmiştim. sahaya son kez baktım, biraz gözlerim doldu ama devam ettim ve soyunma odasında giyinip eve doğru yol aldım.

erken jübilemden sonra okul takımı kalmıştı(futsal'ı gibeyim afedersiniz, tak gibi spor). ondan da ocak ayında takım elenince ayrılacaktım. 3 ayda 1'er 1'er tüm sporları bırakmış oldum. elimde sadece arkadaşlarla beden eğitiminde oynadığımız futbol kaldı.

spor hayatımdan gündelik yaşamıma geçecek olursam, eliz'le sohbet ediyoruz ama bende hala bir ilerleme yok. aynı mallıklarıma devam ediyorum yani.

nuran'larla takıldığımız gruptan beren diye bir oğlan var. allah affetsin gördüğüm en tipsiz çocuklardan biri.(senin de ne zütün kalkıkmış gibko demeyin görseniz camiye koşup şükür namazı kılarsınız muallakler) bununla bir kaç defa sohbet ettik işte. mal bir çocuk biraz da. ya da ben ayar oldum, bilemedim.

2. geleneksel yılbaşı etkinliklerimiz çerçevesinde, sınıfta bir parti düzenlendi. o partiyle ilgili elimde çok güzel videolar var. öncelikle arkadaşlarıma konuyu açmasam da ima ettim eliz'den hoşlandığımı, o yüzden hemen hepsi biliyorlar. hatta bir video var, ben eliz'i çekiyorum, eliz beni çekiyor. arkadan serkan karşılıklı çekişiyorlar yeaa diyor. ben de liseliliğin hakkını vererek nerde o günleeer eheheheheh diyorum.

tabii ki serkan'ın çılgın dans videosu olsun, sözlü notu konusunda cimriliğiyle ünlü rahmetli kimyacımızın video'da görünmesi olsun... izlerken bir garip oluyorum her seferinde. ne anılar var lan. sanki üzerinden 1 ay geçmiş gibi gelse de tamı tdıbına 4 sene 2 ay geçmiş.

--spoiler--

Gezdin tozdun aman aman aman
Sazdın sözdün aman aman aman
Giderek üzdün bizi zaman

https://youtu.be/rkPwibJi68Y?t=1m13s

--spoiler--

hayatım güzel gibiydi. tek eksiğim vardı yani. onu da tamamladık mı geriye minik teferruatlar kalıyordu. tamamlayabileceğimden emin değilim o eksiği. yani tek yapmam gereken konuşmaktı belki, cesaret lazım bana, cesaret.

cesaret.

esaretimden kurtulmam için gereken. sefaletimden kaçarken lazım olan. rezalet hallerden kurtaracak olan.

rezalet demişken, hayatımda en züt olduğum anı yaşadığım günlere geliyoruz yavaştan.

en çok utandığım anı 2,5 sene önce yazmışım bu arada * http://www.incisozluk.com.tr/e/126259130/

kuzey'le eliz'in arası bozuktu. nedenini kimse bilmiyor. her zaman bozuk oldu. yarıyıl tatiline yakın kuzey'le konuşurken bana ya ben ya o dedi. mal amk. gibtiri yiyip oturacağın soruyu neden soruyorsun anlamıyorum. eliz bana ya ben ya galatasaray diye hiç sormadı mesela. zaten sorsa galatasaray... o daha vefalı diyip taçsız kral metin oktay'ı rahmetle anardım.

kuzey sürekli aramızı açma derdinde. ''o kız, o, baknickime'yi haketmiyor.''

eliz'in kuzey'e bir yamuğunu görmedim açıkcası. neden nefret ediyorlar birbirlerinden gerçekten bilmiyorum. belki ileride birgün öğrenirim kim bilir ;)

--spoiler--

küfür edebildiğim için daha bir erkek olduğumu sandığım dönemlerdeyim. ulan zütoğlanı hala sövüyorsun burada derseniz, artık kendimi iyi ifade etmek için kullanıyorum olm.

iletişim önemlidir. iletiişm kurabilmek de güzel bir özelliktir.

bir kızla konuşurken bak bak ben nasıl erkeğim, sövüyorum, kaslarım var diye çiftleşme dansı yapmak sizi ileriye değil geriye zütürür. önemli olan kıza erkek olduğunu hissettirebilmektir. onun anlayabileceği, ama kendi keşfettiğini düşündüğü bir hazine olduğunuzu hissettirmeniz lazım. çözülmüş bulmaca ilgi görmez beyler.

güzel konuşmak çok önemlidir. ben size formal bir türkçe(formal, evet.) konuşun demiyorum. o da yapmacık durur genelde çünkü. en azından tatlı konuşmaya özen gösterin. tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır lafındaki kinayeyi keşfeden ilk insan ben olamam herhalde ;)

--spoiler--

--alıntı--

Mağaza vitrinlerindeki mankenleri bilirsiniz. Hepsi güler yüzlüdür, içlerinde pek de güzelleri vardır. Ama dilleri olmadıkları için soğukturlar. Onlar her ne kadar insan taklidi iseler de sahici insanları güzel yapan, sıcak yapan dildir. Ama her dil değil. Dilin de tatlısı olmalı. Allah bir adama her şeyin tatlısını, yalnız dilin acısını verdi mi, ne yapsan kar etmez. Öylesine sevimli, cana yakın olmasına imkan yoktur. Çünkü o dil ağzın içinde her dönüşünde can yakar, kalp kırar, gönül devirir. "Dil yarası yaraların en derinidir." derler. Doğru sözdür. Bıçağın açtığı yara zamanla kapanır; dil yarası, ruhun en gizli tarafına doğru devamlı işler, bir türlü kapanmak nedir bilmez.

--alıntı--

hikayeye dön artık züt oğlanı dediğinizi duyar gibiyim. büyük ihtimal yarın kulaklarım çınlayacak zaten, neyse.

kampta olduğum birgünde bir kızla tanıştım. akşam ay ışığında kol kola yürüdüğüm ilk kız olarak tarihe geçmiştir kendisi. tabii arkadaşçayım yine. bu sefer harbiden. iyi kızdı zaten bir daha da görmedim.

okulun kapanacağı hafta konuşacaktım eliz'le, kafaya koymuştum. o hafta okula geldiği bir gün konuşacaktım. ve yanlış hatırlamıyorsam salı günü geldi.

- eliz, son teneffüs kantine inelim mi ya.
- yok ya geçen teneffüs indim daha.
- gel ya bana eşlik edersin.
- valla inanılmaz yorgunum baknickime, başkasıyla insen olmaz mı?

he oldu, başkasına ilan-ı aşk eyleyeyim. yorgunmuş bi de, kardiyovasküler sistemine sokayım o zaman afedersin. noolacak yani böyle iyi mi olacak?

olmayacak...

okullar kapandı.

o zamanlar bildiğiniz üzere asosyallikten geberiyorum. buğra'yla takılıyoruz işte. evlerimiz arasında 100metre yok zaten.

bu arada connected2me'nin ekmeğini yerim demiştim ya, bana yazan birileri de oldu. bunlardan en yakın olduğum kızın adı bensu. onunla arkadaş oluyoruz. çok kafa kız hakikaten. iyi de anlaşıyoruz.

bir sabah facebook kontrolü yaparken bizim tipsiz beren'in ilişkisi var yazıyor. ben de ergenliğin verdiği o gibko gazla ooo yeni elin hayırlı olsun kanka yazdım. bu da siz görürsünüz oğlum bu seferki kız başka falan diyor. dedim: hayırlısı be gülüm *

evde durduk yere dertlendim lan. bu gibkonun bile sevgilisi vardı da bizim yoktu. bir vay beeeh çektim kendi kendime.

neyse o gün başka atraksiyon olmadı. etresi gün yine facebook'tayım akşam saatlerinde. dur şu beren naapmış diye baktım.

o kız eliz'miş. yemin ediyorum kafamdan aşağı kaynar sular boşaldı. dünyam yıkıldı lan 10 saniye içerisinde. nasıl? dedim. herhalde yanlış görüyorum lan diye düşünürken artık daha fazla kendimi kandıramayacağıma inandım. hakikaten nasıl?

hava -7 dereceydi. evde boxer-t shirt oturuyordum. balkona çıktım hemen. oda boğdu beni. nefes alamadım.

orada tam 4 saat oturdum öyle. soğuktan hatıra olarak vücudumda morarmalar olmuştu. ama ruhsal acı, fiziksel acı tarafından bastırılamayacak kadar güçlüydü. hayatımda ilk defa intihar edenlere hak verdiğim andır. acı hiçbir türlü geçmiyordu çünkü.

o gibik yorumlarımı sildim tabii önce. oğlum, bundan büyük rezalet olamaz ya. başıma gelemez yani. gelmedi de zaten. keşke gelse de o gün 2.lerin kaderi olan unutulmaya yüz tutsa.

belki 70-80 yaşıma kadar yaşarım. ama o olayı hiçbir zaman unutmayacağım. o an hissettiğim çaresizliği hayatımda hiç hissetmedim. hani o zamanlar küçüğüm de o tarihten sonraki 5 sene içerisinde de hiç hissetmedim.

olayın oluş şeklini ise eliz tam 3 yıl sonra anlatacaktı bana. çünkü bu kızın bu oğlanla sevgili olmasının mantıklı bir açıklaması yok.

dış görünüş bazında değerlendirmiyorum sadece yanlı anlamayın ama çocuk bildiğiniz mal yani. gerçi eliz de mal biraz ama ben ona her şeyi yakıştırıyorum. benim için her şeyi farklı onun. hani sneijder ilk geldiğinde adam taç atışı bile farklı lan diyen biri vardı ya, işte benim durumum da tam olarak o.

yapabileceğim çok bir şey kalmamıştı artık...

her ne kadar yapabileceğim çok bir şey olmasa da...

bu ilişki çok uzun sürmezdi. ben biliyorum, eliz'i tanıyorum az çok. bu ilişki yakında biterdi. sonra ben konuşurdum ve sonsuza kadar mutlu mesut yaşardık.

yaşar mıydık?

--spoiler--

o olaydan bir gün önce buğra'yla konuşurken eheheh bi de eliz çıkıyormuş lan ahahahah dediğim an aklıma geldi.

ben bunu gündüz görmüştüm. akşdıbına eliz'de kabul etmiş onaylamışlar yani. ben arkadaşları bu durumdan haberdar ederken eliz olduğunu bilmediğimden haberleri yokmuş.
bensu'yla yazışmalarımızı üşenmedim, buldum.

http://i.hizliresim.com/BPMnNG.png

biliyorsunuz özgüvenim düşünce komple düşüyor. her konuda yetersiz hissediyorum. üşenmedim sezgin'le tam da o günden kalan yazışmalarımızı buldum. pgibolojik durumumu özetliyor.

http://i.hizliresim.com/21gdqO.png

--spoiler--

hakikaten de yaşama sevincim kalmamıştı. pazartesi okul açılınca eliz'in neşeli günaydınına soğuk bir bakış attım. anlasın artık naapayım.

hayatımın en kötü 3 haftasından sonra ayrıldılar. o 3 hafta kabus gibi geçmişti. artık konuşacaktım. hazırlıklarımı yaptım.

bazen düşünüyorum da eliz konusundaki şanssızlığım hayatımın başka bir yerinde olmadı hiç. çünkü benim planlarıma göre pazar günü eliz'i bir kafeye zütürecektim ve orada konuşacaktım. ama 1 hafta sonra üst dönemden bir adet at kafası(gerçekten çocuğun yüzü ata benziyor) yazınca eliz'e planlarım suya düştü.(diyeceksiniz ki ulan bu kız hep mi çirkinlerle takılıyor? yok lan serhat yakışıklı çocuk, benim kadar tipi var xd) sadece teneffüsleri at kafasıyla onu izliyordum bu çocuğun adı... adı falan yok amk. at kafası işte...

bizim dönemin bana göre en güzel kızları günerim ve kedi'ydi. kedi o kadar tatlıydı ki kendisine kedi canını senin dediğim ilk kız olduğu için adı kedi kaldı. kedi'yi uzaktan kesiyorum düzenli olarak. kız hakikaten bebek yaa. zaten eliz'le at kafası 2 haftadır sevgililer. kendi rotamı kendim belirlememin vakti gelmedi mi?

olmuyor. kimseyi yerine koyamıyorum eliz'in. nur sağolsun desteklerini esirgemiyor. sezgin de aynı şekilde.

okulumuzdan amerika'da bir sene okuyacak kişiler belli oluyor. içlerinde eliz'in adı da çıkıyor. eliz'den uzaklaşmak için bir senem olacak. önümüzdeki yıl bambaşka olacak. şurada 3 ay kaldı 9. sınıfın bitmesine. sonra baknickime'nin yılı gelecek.

gelecek...