Gece bitmek bilmiyordu balkonda sabaha kadar sigara ictim. Elimde Suleymanimin tesbihi. Bak ulan halime dedim icimden bak. Sen bile bu kadar kötü degildin kalk da bir bak ulan iyi değilim. Cok severdi suleyman Neset babayi. Onun icin actim belkide Ah yalan dunyayı. Sabaha kadar ayni şarkı bosalan paketler. Uyandığımda saat aksam 11 falandi. Yine alel acele ciktim evden parka doğru. Oradaydi üzerinde kisa bir elbise. Yüzünde makyaj. Neredesin sen? Yanliz degilsin galiba bu ara ? dedi. Bir sey demeden oturdum yanima. Elime uzatti yine mereti içerken geçmişim kendimden. Bir ara sordum öylesine ne bu hal diye? Yuzume bakti. Hayatimda bir kere guzel olmak istedim ne var dedi. Bir sey diyemedim. Cidden cok güzeldi.

Saat 3 gibi gideceğini soyleyip kalkti. Bu kez ben dedim yarin da gel diye. Gulumsedi ve gitti. Sabahi park da biraktik yine. Eve varıp tekrar aksam olmasini bekledim. Aksam olmuştu oradaydım erken gelmistim yine. Bu kez söz vermisti zamaninda gelecekti. Dedem tutardi sozlerini suleyman da. O tutacak miydi acaba? O gelmeden iki üç bira alayım da beraber icelim diye düşündüm. Arka sokaktaki tekele doğru yürüdüm. Siyah bir arabanin onundeydi. Camdan biriyle konuşuyordu para aldi adamdan. Geri döndüm gozukmemek icin. Naptigini soramazdim ama merak ediyordum oturup banka bekledim.

Beyler seri yazıyoruz da burda misiniz değil mi belli değil

Geldi yanima oturdu. Hicbir sey soramadim. Uzatti yine basladik icmeye. Bu kez oyle abartmıştik ki o da gidememisti bir yere. Sabah gözümü actigimda omzumdaydi. Gökyüzünü seyredaldim. Dedemin omzunu hissetmenin verdiği güveni hatirladim. Bu da ona benziyordu. Gozlerini izledim dakikalarca. Cok güzeldi bu güzellik hayra alamet degildi. Ama bakmadan da duramiyordum. Bir an açtı gozlerine gitmem lazim dedi. Onu bir daha görememekten korktum. Tekrar gelecek misin diye sordum bir öpücük kondurdu yanagima kosarak uzaklaşti. Agib mi oluyordum yoksa. Bu aşk olamazdı bu yasak bir sevda olurdu anca. Adini bile bilmedigim ama yaninda kalmaktan vazgecemedigim bir sevda. O bir maddeydi belki de benim için. En zehirli madde.

Ertesi gün olmuştu. istemsiz suslendim o gün. Guzelce giyindim sıktım parfümü parka gitmek icin ciktim evden. Bu kez ordaydi. Uzatmadi bu kez. Şaşırmıştım canim istiyordu ama bir sey diyemedim. Hic bir sey konusmadan birbirimize baktik. Tanimaliydim onu. Adin ne senin kimsin sen dedim. Bekledi biraz gozlerime bakiyordu.
"Ben senin karanlığına careyim. Siyahina beyazim belki de. Yanlız kaldığında aradığın caddeler, gözündeki özlemim. Ben sen neyi istiyorsan oyum, ben senim" dedi. Ne oluyordu nasil icimden geçenleri soylemisti. Hakliydi o karanligi aydınlığa çeviriyordu. Içimdeki tüm ozlemler ondaydı. Kendime gelmeliydim ama zehirliydi bu madde. Zehirlemisti beni. Adin? Diye sordum tekrar.
Eylül dedi. Kulaklarımla isittigim en güzel isimdi onunkisi. Sen kimsin senin adin ne diye sormadi hic. Bekliyordum oysa. Ama sormamisti. Hic konusmadan oturduk saatlerce. Saaatine bakti bir ara gitmem lazim dedi yine. Kalkti ama bu kez öpmedi. Dokunmustu bana. Sacmaydi ama üzülmüştüm keske öpseydi.

Artık her gun buluşmaya basladik. Beraberdik hep. Sadece parkta oturmuyorduk sahile gidip bira icerdik ara ara. Ben bir denize bir ona bakardim hangisi daha güzel diye. Cevabım oydu hep.Bir gün yine sahildeyken bir adam yaklasti yanimiza. Kolundan tutup surukledi kızı peşinden kostum. Iri yarı bir adamdi. Bir yumruk atti suratıma. Yıgildim yere. Kendime geldigimde yoktular. Kimdi bu adam. Sevgilisi miydi? Eylülü alip zütürmüştü. Eylül kimdi sevgilim mi? Degildi ama yaralarimi sarandi carelerimdi. Hic gormedim uzun sure eylülü. Her gün parkta onu bekledim. Belki gelir diye. Gelmiyordu o da yoksa o da mi topragi seçmişti? Güzel olan seyler ölür müydü hep? Eğer olduyse beni neden zütürmemisti yaninda? O bendim hani. Yalan mi soylemisti? Yalanci miydi eylül?

Günler geçmişti eylül yoktu. Vazgeçmiştim maddelerden. Çünkü eylül en güzel maddenin kendisi olduğunu öğretmişti bana. Ben en guzelimi arıyordum gece gündüz. Buluncaya kadar da devam edecekti bu. Bir yıl oldu eylül yine yoktu. 18 ime girecektim o gün. Eylül ün 8 i. Caddeler boyu yuruyordum, sahil kenarında toplanmış bir kalabalik gördüm polisler ambulans. Ağır adimlarla yaklastim oraya. Yerde yatan bir bayandi. Kanlar icinde kiyafetleri cikarilmis bir halde. Kimdi bu yüzüne baktim. Eylüldü. Benim sonbaharimi almislardi. Benim sonbaharima leke surmuslerdi. Konusamadim cikmadi sesim. Aglamak istedim ama yapamadim. Simsiyah gozleriyle bana bakiyordu sanki. Ozur diliyordu kim yapmıştı bunu neden kim kiymisti ona.

Ambulansa koydular eylulumu. Beni de alin diye bagirdim. Ilk ve son kez bağırabildim. Beni de alin ben onun sevgilisiyim. Bayilmisim sonra uyandığımda hastahanedeydim. Kalkip ayaklandım hemen eylülü sordum. Yüzünü burusturdu o kahpe insanlar. Ölmüştü eylül ben sonbaharimi kaybetmiştim. Ben son parcami da kaptirmistim topraga. Kimsesi yoktu eylülün. Benden baska. Sehrin en ucunda bir mezarliga defnettiler onu. Tecavüz edip öldürmüşlerdi cicegimi. Kiymislardi baharima. Toprak böyle bir güzelliği kiskanmisti saklamıştı onu derinlere.

Gece devam edicem beyler bitircem bu gece hikayeyi rezlerinizi alın benim için en kötü sizin için okuması en güzel yerlere geldik.

Basliyoruz beyler

Mezar tasina aşık olabilir mi insan? Bu çaresizlik değil de nedir?
Hic opmemistim eylülü hep sonralara saklamistim. Hani diyor ya sarkida. Hep sonradan gelir aklım başıma hep sonradan. Oyle olmuştu. Bitmez sanmistim vakitlerimizi. Sonralara saklamistim hep. Ama zaman da kahpeydi toprak da. Her gün eylulumle bulusuyordum. Mezar tasini opuyordum gozlerinden öper gibi. Parfumu sıkıp giderdim mezarina hep olur da hisseder güzel kokayim diye. Olmayan bizi anlattim ona hep. Ve gozlerimdeki özlemi. Ne demisti eylül. Ben senin gözlerindeki özlemim. Oyleydin be eylül ben baharlarin bittiğini bilirdim de sen. bitmeseydin be eylül.

Burda olan ses versin kimler dinliyor bilelim

Eğer mezara geceleri gittiyseniz daha cok hissedersiniz ölüm denen aciyi. Gidin deneyin. Eylulumleydim gece gündüz. Yanindan ayrılınca başlıyordu kederler. Konusuyordum onunla konuştuğumu zannediyordum ya da. Gel diyordu eylül çıkar üstündeki şu yaşamı. Kavusalim diyordu yeniden. Böyle diyordu belki de. Git ve buraya ölmeden gelme diyordu belkide. Ne istiyordu? Acı cekmememi mi yoksa ölüp acilardan kurtulmami mi? Gelme demisti hissetmiştim iliklerime kadar.Bir rüzgar esti aniden kokusunu hissettirdi bana. Başını omzuma koyusunu ozlemistim. Gelecektim edebiyen onun yanina gidecektim.

Eve döndüm o gece. Evde uyuyacaktim günler sonra. Ailemi dislamistim varlığımdan haberleri yoktu ama gelmiyolardı üstüme. Babam geldi gece yarisi uyuyormus gibi yaptim. Hissetmis olsa gerek. Öptü gozlerimden kaldiramadigin acıları bana versin rabbim alsin canimdan sana versin diyordu. Belkide uyudugumu sandığı icin söyleyebiliyordu bunları. Hic soylememisti önceden. Soyleseydi beni sevdiğini bilseydim eğer hic düşmeyecektim bu hale. Sabaha kadar birakmadi elimi babam. Oyle olmus olsa gerek uyandigimda yanimdaydi elimi tutmus uyuyordu. Kafam allak bullak olmustu. Koca adam bir cocuktu sanki birakmak istemiyordu beni. Eylul bekliyordu bir taraftan. Ne yapmaliydim. Yaşam mıydı ölüm müydü. Babam mıydı eylül müydü?

Kusura bakmayin beyler internet paketi yüzünden yazamadim şu an baslicam beni dinleyen bir kac kisi olur herhalde

Aylar sonra babamın kokusunu hissedebilmek bir başkaydı. Lakin eylülün kokusu beni cagiriyordu hala. Gitmeli miydim? Gidersem üzülürdü babam. Gitmezsem darilirdi eylül. Benim icin gündüzün geceden pek bir farki yoktu artik. Güneş açmış ne yazar. O gün karar vermek icin son kez o parka gittim.

18 yasindaydim. En güzel yaşımda. Erken bu veda diyodu aklımdaki. Solumsa beni çağırıyordu hep. Usuyordu belki de. Dedem de usumustu cok, kimse ortmemisti Süleymanin üstünü. Ama eylül narindi. Kirilirdi aniden, bekletemezdim onu. Kafamdaki bu saçmalıklardan kurtulmam gerekti. Parkta saatler uzun zaman sonra bu kadar hızlı geçiyordu belki de. Önce asmak geldi kendimi icimden. Sonra eylulun saclari geldi aklima. Saclarini boynuma dolayip öldüğümü düşündüm. Ah salak kafam. Hayali bile ne güzeldi oysa. Deneyecektim herkes boyle yapiyordu nasılsa. Evet bir ip. Bir ip her seyi cozecekti belki de. Kalktım parktan plan hazirdi kendimce. Evime döndüm tekrar.

Burda olan ses versin elimden geldiği kadar hızlı yazicam bu kez. Uyumak yok.

Veda etmeliydim onlara. Bu sessiz bir veda olmalıydı ama. Eve geldigimde ışıklar sönmüş uyumustu herkes. Seslendim babama bir kac defa. Duymadı beni. Istedigimde buydu zaten. Optum herkesi usulca. Ellerinden tuttum babamın. Beni fark etmesinden korkuyordum. Affet diyebildim sadece affet. Eylül beni bekliyor.
Ağır adimlarla ciktim evden. Bodrum katına inip bir urgan aldim. Cebimde bir paket sigaram. Ölüme giden adama baska ne lazım olurdu zaten. Insaata gidecektim orasi en uygun yerdi.

Kimse yok mu harbiden boşuna mı anlatıyorum