Aysua’nun ablası öldü. Öyle dan diye öldü kadın. Hiçbi hastalığı falan da yoktu. Telefon geldi okula, taksiye atlayıp gittik evlerine ölmüş. Zaten annesi babası ayrıydı, ablasıyla kalıyodu tek kalmaya başladı. Bunun evine doluşmaya başladık biz. 11. Sınıf bitti bu arada. O yazı Aysuların evinde geçirdik resmen.

Son sene dersaneye gitmedim. Çamdibinde ‘’ belgem’’ dersanesi vardı bedava kursları falan vardı. Bide körfez dersanesinin soru sorma ne bileyim video izleme odalarında takılabiliyodum çaktırmadan. Babamdan 1700 lira dersane parası almıştım.%50 indirim kazandım falan ayağına. Hoş 5 milyar istesem yine bulur verirdi amk o derece konuyla ilgisiz ama eğitime de önem veren biriydi. Bir kuruşunu bile derslerle alakalı bişeye harcamadım. Bizim gruptakiler Kordon’da Kantar karakolunun karşısında özel bi dersaneye gittiler, etüt merkezi gibi. Fakirliğimi yine konuşturup arada notlarını falan istiyodum.

ŞArkımız da girsin inceden https://www.youtube.com/watch?v=6KKhHpYb0yU

Lise biticek artık ikinci dönem insanlar rapor falan alıyor. Bizde aldık raporları, ders mers çalıştığımız yok ama pek. Paso ot takılıyoz, bostanlı tarafından da ufaktan çevre yapmaya başladık bizim kızların sayesinde. Ben ufak ufak satış yapmaya başladım ama küçük. Harçlık çıkarıyorum bi yandan yani.

Yine bi gün aysudayız hepimiz. Aysu’yla gözde yan odada bağırışıyolar ama böyle bildiğin ciddi ciddi. Bende zütümü balkona doğru vermişim yerde yatıyom. Karşımda kanepede Burak, onun yanında tekli koltukta okan var. Neyse bunlar içeri geçti.

Aysu: Anlat çabuk dıbınakoyim.
Gözde: ‘’Ne anlatıcam, anlatamam’’ falan filan bişeyler geveledi.
Aysu: Anlat beni delirtme, tarzı bişey dedi.

Bi beş dakika sessizlik oldu en az.Ben mal mal o esnada dalga sarıyorum. Yaktım birini uzattım Okan'a, o esnada;

Gözde: Hamileyim.

Tabi biz şok olduk, daha doğrusu ben epey şaşırdım. Okan bini oooo dayı mı oluyorum ben falan diyo. Dedim kimden hamilesin sen dıbına koyyim? Baktı baktı bu böyle, dedi Burak’tan.

Ölüm sessizliği dıbına koyyim.

Burak bişeyler gevelemeye çalıştı. Okan gibiği sırıtan surat ifadesini değiştirdi.
Sessizlik oldu 5 dk. Sonra;

Ben: Tek bişey soruyorum kardeşim. Birbirinizi seviyo musunuz?

ikisi de tek kelime etmedi dıbına koyyim.

Ben kalktım evden çıktım. Yürüye yürüye çarşının başına kadar geldim. Uğur dersanesinin karşısındaki bitik çaycıya girdim bi 8-10 çay içmişimdir heralde. Diyebilirsiniz ki ‘’sende bu adamlara uyuşturucu buluyodun, kumara alıştırdın ne bileyim hırsızlık yaptın. Sen çok mu temizsin yarram ? ‘’ diyebilirsiniz. Haklısınız da ama ne bileyim işte dıbına koyyim

https://www.youtube.com/w...E3pODz28&spfreload=10 bu arada 9. sınıfta çalıştığım taka burası işte. tiplere bakın amk

Bu arada bende birikmiş para dersane parasıyla 4000 lirayı geçti. Kafam dağılsın diye Ayvalık’a gittim bi arkadaşa, param da var zaten. Üç gün kaldım kimsenin telefonunu bile açmadım. izmir’e döndüğüm gün de Annemle babam Akhisar’a teyzemlere gidiyomuş. Bizde de gibik bi lada araba vardı. Lada’yla giderken bunlar sabuncubelinde savruluyolar, taklalar falan. Buraları geçmek istiyorum dıbına koyyim. Annem arabadan fırlıyor, ölüyo. Peder’in de sol kol kopma derecesinde omuzdan ayrılıyo. iyileşti gerçi amk sonradan. Tarih 17 mayıs.

Cenaze falan işte. Üzülmedim lan ben. Niye yalan söyliyim ki şimdi. Hiç üzülmedim. Sadece boşluk oldu biraz içimde, cidden. Hani her gün gördüğün insanı görmiceksin ya o boşluk. Yoksa herkes kadar bende düşkündüm anneme. Hatta daha bile fazla. En yakın arkadaşım oydu. Babamı 98317 katı ilgiliydi benle. Konuşamayacağım bi konu yoktu. Ama üzülmedim işte. Bunu da ilk defa dile getiriyorum amk. Cenazeye gelenler ağladı çoğu kişi ağladı hatta, iyi kadındı annem, zararsızdı. Ben ağlamadım. At yannanı gibi mezarlıktaki hayvani su tankına dayanıp sigara içtim. Sonra eve döndüm. Bi süre hep evde takıldım. Bir ay civarıdır sanırım. Pederi falan gibime takmaz bi şekilde sarıp içiyodum, tekila alıp burundan çekiyodum.

Durun bi sigara içip uzaklara dalarak annemi düşünücem.. ehehe şaka la kahve koyuyom devam etcem.

Hafiften kafayı kırmıştım. Hatta bi gün dışarı çıkıp altındağ köşe’den bi dolmuşa binip Küçükpark’a gittim. Tüm gece yürüdüm, önümde giden bi adam gördüm. Biraz yaklaştım. Adam yürüyüşünü hızlandırdı, biraz daha yaklaştım. Artık kolumu uzatsam dokunacak kadar yaklaştım. Sonra adam benim iyice yaklaştığımı görünce koşmaya başladı. Bende bunu koşarak takip ettim, aramızda 3-5 adım var. Önümde bi adamla dümdüz bi yolda koşuyorum düşünün. Sonra adam koşmaya devam ederek sağa döndü, bende hızımı arttırarak sola döndüm. Şimdi düşününce komik bi olaymış bu amk. Net kafayı kırmıştım.

Annemin ölümünden yaklaşık 3 ay geçti. Lys’ye falan girdim çıktım tabi bu arada da gibimde değil. Artık planımı hızlandırmam gerekiyodu ve işe koyuldum. Yakını ölenler belki bilir beyler. Mezarı yaptırmak en erken ölümden 3 ay sonra olur.

Annemin mezarını yaptırmamız gerekiyodu. Bizim gruptakilerle son olanlardan
sonra (hamilelik) çok buluşmasak da konular annemin ölümüyle değişmişti. Gözde de çocuğu aldırmıştı zaten. Yine toplanıp takılır olmuştuk. O gün o grupta en güvendiğim adama açtım mevzuyu. Okan’a. Özetle, kardeşim annemin mezarını yaptırıcam ama param yok dedim.

Hemen, ‘’ne kadar lazım kardeşim?’’ dedi.

Normalde 200 liradan 10 milyara kadar mezar yaptırabiliyomuşsun, sonradan netten bakmıştım. O gün Okan’a 2 milyar civarı lazım kardeşim dedim. Tamam takma kafaya haftaya tamamdır dedi.

Diğerlerine de tek tek söyledim. Sakın kimseye söyleme kardeşim diğerlerinin haberi olmasını istemiyorum ayağı yapıyodum. Sadece Gözde’ye söylemedim. Bi ihtimal Burak’a söyleyebilirdi. Kafam rahattı bunlardan gelicek 6 bin tl param vardı. 4’te cepte var etti 10

2-3 gün sonra babama açtım mevzuyu. Birikmiş ne kadarın var dedim direk. Bana para lazım. Kafamı dağıtmam lazım 1-2 bin at. Gezip gelicem daralıyorum. Eyvallah dedi.

O günlerde Okan’dan ve Burak’tan 2’şer bin tl aldım. ikisine de dedim en kısa zamanda vericem kardeşim. Hatta öyle bi ayak yaptım ki mezar tapusu, belediyeye ödenen harç kağıdı falan var elimde. gibsen bunun dümen olduğunu akıllarına getirmezdi muallakler. Cebimde tamı tdıbına 10 bin para var. 2 bin de ertesi gün Aysu’dan gelicek.

Türkiyede sondan birinci günüm: Her gün aldığımızdan fazla ot aldım. Alkol zaten Okan’ların evinde vardı. Yine aynı grup saat 11 gibi içmeye başladık. Ben çok yavaş içiyodum. Ayık kalmam lazımdı. Salakta Gözde parayı verdi bana. O gece sabaha kadar içtik. Sabah oldu, herkes yavaş yavaş sızdı. Ben ayıktım. Aysu'nun da uyuduğundna iyice emin olduktan sonra harekete geçtim, diğerlerinin zütünü gibsen uyanmazdı zaten.

Ortalıkta ne kadar telefon cüzdan varsa hepsini topladım. Sabah 7 gibi Çankaya bit pazarındaki telefonculardan birinin önündeydim. Telefonların markası neydi hatırlamıyorum ama hepsi şimdinin ıphone 6 sı gibi falan şeylerdi sanırım. Hatta ıphone du zaten ama modelleri bilmiyorum. 3 tane telefon’a 1100 lira para aldım. Sırtımda bi ufak sırt çantası içinde para, bikaç kıyafet, pasaport falan filan vardı işte. Telefoncudan çıkıp direk havaalanına gittim.

O günün parasıyla 480 liraya tek gidiş , aynı akşam 17:30 uçağına Moskova Domodedovo havaalanına bilet aldım. Hayatımın en zor bekleyişiydi. Ama heyecanlıydı. Zevk aldım bundan.

Paranın tamdıbını havaalanında dolar yaptırdım. Epey bi zarar etmiş olabilirim ama olsun amk dedim. Bu kadar hata illa ki olucaktı. Sorunsuz bi şekilde Türk polisinden çıkış damgamı yedim. Uçağıma bindim, bi alay yaşlı rusla havalandım. Karadeniz'in üstünden geçerken yanımdaki yaşlı Rus teyzeyle bira bile içiyodum. Uçak düşse gibimde değildi, hiç bilmediğim bi ülkeye gitmek gibimde değildi, dünya yansa gibimde değildi, cehenneme gideceğim garantiydi ama ölmek falan da gibimde değildi.

Buydum işte dıbına koyyim, en yakın arkadaşlarını maddi olarak giben ve buna ölmüş annesinin mezarını bahane eden bi adamdım . Adam değildim hatta, ne adamı. Oturup mezarında bi dua bile etmemiştim anneme. En yakın arkadaşlarım dediğim insanlara bi kere bile adamakıllı sarılmamıştım. Babamı son kez gördüğümü bildiğim halde hiçbişey hissetmemiştim. Sevgisizdim. Şimdi ergenlerin dilinde bi laf var ya ‘’herkesten nefret ediyorum’’ diye. iliklerime kadar herkesten nefret ediyodum. Bitiktim, izmir’de o gece benden daha bitik bi adam yoktu. Bak gene adam dedim.

Neyse Moskova'ya indim. Elimde havaalanından aldığım gibik bi haritayla teatralnaya durağına gitmeye çalıştım. Anasının amı kadar kaybolduktan sonra buldum sonunda metro istasyonunu. Dışarı çıktım. Önceden adresine baktığım hostele giriş yaptım. Gece olduğu için dışarı çıkmadım sadece bi sigara içimlik yürüdüm sağda solda. Ertesi sabah bi duş alıp Kızıl meydan'a geçtim. Ohotni riyad diye okunan bi metro istasyonuna gitmem lazımdı ama huur çocukları herşeyi kiril alfabesiyle yazdığı için bulmam çok uzun sürdü. Neyse buldum meydanı. Gezdim ettim. Hostele döndüm.