işten atıldım ve şimdi sizi deşifre ediyorum

reserved

reserved

sonunda aslında hepimiz robotuz demesin bu transformeslarda yedi göbek akrabamız çıkıyomuş

cibili cibili cibili şak şak şak

part 11

ormanın içinden hızla ilerlerken ileride bir kalabalık gördüm...

ben: bunlar da kim?
helena: bunlar heiwa'lar
ben: heiwa'lar da kim?
helena: sakin ol...

heiwa'lılardan biri önümüzü kesti ve...

adam: それを停止！
helena: 何が問題なの？
ben: ne konuşuyorsunuz?
helena: şşş, sessiz ol
adam: 彼は何を言ったの？
helena: それは関係ありません。

sonra heiwa'lı adam çok sinirlendi, arkasındaki onlarca adama yüksek sesle birşeyler söyledi

adam: 殺す！

çalıntı başlık

partını gibtiğim bize ne lan bunlardan kapçuk

ne diyor lan bu

başlık ve adam uçarsa şaşırmam

part 10

ben: na..nasıl yani? helena?
helena: evet... gördüklerin seni şaşırtmasın ve sakın korkma...

o sırada orta yaşlı bir adam geldi ve helena'yla ispanyolca birşeyler konuştular, anlamadım

ben: ne dedi?
helena: boşver, şimdi senin bir gezintiye çıkalım, dostlarımızı tanıştırayım...
ben: hey, hey dur biraz... seni ilk gördüğümde yunanca konuşmaları tercüme etmiştin, şimdi de ispanyolca konuştunuz. türkçe'yi de gayet iyi biliyorsun?!

helena yine gülümsedi...

helena: mardolan'lar 122 dili bilir ve konuşabilir.
ben: mardolan mı?
helena: evet, sen de artık bir mardolan'sın... hadi gel benimle...

artık bir mardolan'dım dediğine göre ama bir mardolan ne yapar nasıl bir ırktır henüz bilmiyordum.

helena: ata binmeyi bilir misin?
ben: hayır, hiç binmedim daha önce

helena kısa bir süre duraksadı ve dönüp bana dedi ki

helena: bu iyi birşey...
ben: ata binmeyi bilmemek mi iyi birşey?
helena: hayır... 1 saat önce kendi dünyanda kitapların arasındayken şimdi bambaşka bir yerdesin ve ben tanıdığından çok daha küçüğüm ama buna hiç şaşırmadın... bu iyi bir şey...

evet, gerçekten de bu normal birşey gibiydi... hatta helena neden böyle bir açıklama yaptı anlamamıştım bile... çok fazla enteresan şey çok normal geliyordu. helena'nın matarasındaki sudan bir yudum alarak ata binmeye çalıştım...

helena: dur... atın sol tarafından bineceksin, sağdan binilmez...
ben: tamam...

ata bindiğimde kendimi bir süvari gibi hissetmiştim, çok hazırdım. sanki ilk kez değil yüzyıllardır ata biniyor gibiydim. helena bu halimi görünce sevindi ve yola koyulduk...

yolda başıma gelenleri duysanız buna inanmanızı bekleyemem ama anlatmak zorunda hissediyorum...

ah lordum ne diyo la bu gibtiğim gibtir git lan ekşiye

rezzzzzzzzz

rezerved belli olmaz

part 9

... gözlerimi tedirgin bakışlarla helena'dan ayırıp dışarı doğru çıkmaya başladım. gördüklerim anlatılabilir cinsten değildi!

çünkü insanın bir anda bambaşka bir dünyada bambaşka bir zaman diliminde olması çok da açıklanabilir bir durum değildi

şaşkınlığımı gizleyememişken etrafı incelemeye başlamıştım.

hayır, hayır uçan arabalar yoktu, uzay kostümü gibi elbiseler de yoktu... güzel ve normal bir yerdi burası. hatta oldukça yeşildi, tertemiz bir havası vardı, ıssızdı.

insanlar elbiseye benzer birşeyler giymişlerdi ve oldukça sağlıklı görünüyorlardı, mutlulardı...

çok uzaklardan bir denizin dalgalarının kıyıya vurma sesi geliyordu. oldukça huzurluydu, kendimi çok güvende hissediyordum.

güneş çok yakıcı değildi, hafif çok hafif serin bir rüzgar esiyordu. insanlar henüz beni fark etmemişti...

o sırada omzuma bir el dokundu, arkamı döndüm... masum bir tebessümle sahaflar çarşısında gördüğüm esrarengiz kız, tam karşımda bana gülümsüyordu

kız: hoşgeldin
ben: merhaba... burası mükemmel bir yer. helena nerede?

kız gülümsedi...

kız: tam karşında duruyor...

gibtir git.

Çok değerlenir buralar eğer sıçmazsa rizorvıd

part 8

ben: hoşgeldin...
helena: artık vakti geldi
ben: neyin vakti?

o sırada yan komşu içeri girdi ve

komşu: cam sileceğini alabilir miyim cenk?
ben: tabi

helena adama doğru yöneldi, yüzünde memnuniyetsiz bir tavır vardı, gözlerini devirdi ve...

komşu: ben sonra da gelirim cenk, sonra görüşürüz
ben: görüşürüz...

şaşırmıştım...

ben: neden böyle yaptın?
helena: yaklaş...

korkmaya başlamıştım ama ona 1 adım bile yakın olmak oldukça heyecan vericiydi, biraz düşündükten sonra ağır adımlarla yaklaşmaya başladım

helena: gözlerimin içine bak...

onun gözlerinin içine baktığımda geleceği gördüm, binlerce ölü insan gördüm, harap olmuş şehirler, binalar gördüm. savaşları ve kuraklığı... cehennemi yaşadım kısa bir süreliğine... yüzümden terler akıyordu... o sırada elimi tuttu

helena: sen artık bizimle çalışacaksın cenk, başka bir dünyada kutsal bir hizmet için...
cenk: n..ne işi bu? bu gördüklerim de neydi?
helena: gelecekteki dünyayı gördün cenk ve sana ihtiyacımız var.
cenk: ben, ben anlamıyorum...
helena: dışarı çık ve etrafına bir bak...

gözlerimi tedirgin bakışlarla helena'dan ayırıp dışarı doğru çıkmaya başladım. gördüklerim anlatılabilir cinsten değildi!

reserved

up up up

devam

part 7

sabahları daha dinç uyanır olmuştum, günde 1-2 saatlik uyku fazlasıyla yeter olmuştu. neredeyse hiç yemek yemiyor ancak enerjimden en ufak bir şey kaybetmiyordum. tüm dükkanı her gün baştan aşağı temizliyor, kitapları alfabetik sıraya göre diziyor ve kendimi yormaya çalışıyordum.

ancak hiçbir şey beni yormadığı gibi enerjim her geçen gün daha da artıyordu. artık alarmı kurmama da gerek kalmıyordu çünkü son 1 haftadır da hiç uyumuyordum.

yalnız yaşadığım için bendeki bu değişikliği henüz fark edenler olmamıştı. sadece esnaf arkadaşlarım bu kadar enerjik olmamı aşık olmama bağlamışlardı.

son 2 haftada tam 92 kitabı bitirmiştim. çok hızlı okuyordum, bütün işlerimi çok hızlı bir şekilde halledebiliyordum. hayat çok kolaylaşmıştı.

hatırı sayılır uzunluktaki 6 kitabı gözümü kırpmadan 1 gün içinde bitirip, yeni gün ışıklarıyla bir başka seriye başlıyordum. o kadar çok şey öğreniyordum ki ayaklı bir kütüphane gibi olmuştum neredeyse...

bir gün elime helena'nın istediği sein und zeit kitabı elime geçiverdi. hızlıca okumaya başladım. hatırlıyorum, dükkandaydım ve bir yandan da çayımı yudumluyordum.

kapı açıldı...

helena: dur!

kitabı elimden hızlıca masaya bırakıp bir anda helena'nın yanına hızlıca gidiverdim.

ne anlatıyorlan bu değişik