Çok uzun yazıyorsunuz amk ya yine okumadim ama yapma böyle şeyler amk degmez

Çek bi 31 kendine gel

Çocukluğum bazen güzel bazen de bana izdirap olarak geçti. Kimsenin beni sevmediğini düşünerek geçti (ailem disinda). Lise yıllarım da öyle hep ikinci plandaydim veya bana öyle geliyor. insanlar yanimdaki arkadaşlarla çok samimi olurlardı benimle o kadar olmazlardı neden hiç anlayamadim. Çok konuşkan birisi değilim, ortamlara öyle fazla takılan birisi değilim ama bunun nedeni sevilmedigimi dusunmem. En yakın arkadaşlarımi herkes severken istediklerini yaparken benim istediklerimi yapmazlardı. Kötü birisi olduğumu bu yüzden olduğunu düşünebilirsiniz ama cidden kötü birisi değilim her türlü iyiliği yaptım hep suçu kendimde aradım arami kimseyle bozmamak için. Çalıştığım işyerinde yakın arkadaşlarından ikisi mahalleden bi abim calisiyoduk, usta üçünü ayirirdi benle beraber ciragimi hep onlardan altta tutardı neden anlayamiyordum bisey olsun gelir sebepsiz bana bagirirdi onlardan birisi bi hata yapsın hiç birşey demezdi. Ne yapmalıyım sizce yardımcı olun?

saf olduğun ve kişiliğin silik olduğu için.