keny arkana

keny arkana - "victoria"

( arjantin'de yaşayan victoria adlı bir kızın hayatından.. )

adım victoria
14 mevsim önce doğdum
eskiden oturduğumuz salta diye bir köyde
babam ve annemle
abilerim ve ablalarımla
tarlalarımızı terk ettik
merkez girişinde bir kulübede yığıldık
babam yaptı ama henüz bitirmedi
köyün belirsiz hatıraları var bende
annem köyü konuştuğu zaman hep ağlıyor
buradaki hayatı sevmiyor
yabancılar topraklarımızı almak için evlerimizi yaktılar
babam sinirleniyor, ben anlamıyorum
tarım, beslenmeden bahsediyorlar
diyor ki "siyasetçiler korku saçan avcılar!"
ve "yürek yerine mideleri var!" diyor.
burda iş yok, hiçbir dua kabul olmuyor!
okul çıkışı ablamlarla iki pesosa bileklik satıyoruz
bütün bu çabalara rağmen yemeksiz günlerimiz oluyor.
gece annem ağlıyor, gece annem uyumuyor.

ağlama kızım
ben umudumu kaybetmedim
diktatör çeteler
kayıplarını unutmayan
halkların mücadelelerini asla yıkamazlar

"diktatörlük zamanında daha zordu!"
dedi bir komşumuz bana
burada gelecek olmasa da şikayet etmeyeceğim
okulu seviyorum
bana "iyi ama faydasız!" dediler.
burada yazmayı öğrenmeden terk edenler var..
gizli bahçemde, doktor olma hayalini topluyorum..
doyasıya yemek yemeyen
bütün hasta çocukları tedavi etmek
anlamıyorum şehirde dilenen bu çocukları
hor gören "iyi insanları" görüyorum
ve kendimi sorguluyorum
sefaleti görmüyorlar mı !!!
bizi eziyorlar !!
başka bir yarımküreden gelen insana rahmet okumak için !
babam "köpek muamelesi görüyoruz!" diyor !
ama şükrediyorum ailem yanımda
daha uzakta çöplüklerde yaşayan kimsesizler var.
bazen gizli gizli ağlıyorum !
ama fazla değil ;çünkü makinalı tüfeklerin sesiyle
büyüyen büyüklerimi düşünüyorum
üstelik büyük annem hep derdi :
"hayat umuttur.. umut biterse ölü olursun..
..onun için yaşamak bir marifettir!"

ağlama kızım
ben umudumu kaybetmedim
diktatör çeteler
kayıplarını unutmayan
halkların mücadelelerini asla yıkamazlar

babam dipte
bir sabah bankanın birikimlerimizi çaldığını duyunca
deli oldu
herkes güçsüz, paniğe kapılmıştı, sadece o değil.
bütün millet soyulmuştu!
o günden beri bir sürü insan
ekonomiyi durdurmak için yolları kapatıyor.
seslerini duyurmak için tek çare
gittikleri zaman ben korkuyorum; geri dönmeyenler var!
polisler şiddetli!
onlara piqueteros diyorlar
gazeteler yalan söylüyor!
"eşkiya" diyorlar, sonra insanlar korkuyor.
babam diyor ki "insan öldürülebilir ama hafızayı asla!..
kayıp anneleri unutulmamak için hep şarkı söylüyor"
zengin bir ülkenin başarısız demokrasisinin
meyvelerini yaşıyoruz
çocukların midelerinde sadece bir tas yerba mate var.
çünkü cinayet mafyası tarafından yönetiliyoruz.
ben anlamıyorum ve "neden?" diye sorduğumda
her zaman bana "çünkü arjantindeyiz !!" diyorlar.

fakirlik bir utanç değil
onurla yaşanıyorsa
piqueteros, cartoneros ve halkların mücadeleleri
(che) guevera ve (emiliano) zapata'nın anısına..

zafere kadar hep birlikte !
zafere kadar hep birlikte !
zafere kadar hep birlikte !
zafere kadar hep birlikte !

"diktatörlükte ölen ve kaybolanların anısına
arjantin ve mücadele veren tüm halklara.."

"mücadele devam ediyor"
keny arkana