kimsesiz kaldım

@173 rakisiz yasiyorum ben burda sigaramda son dal kaldi, bana gore sansli gordum seni suan *

@173 sen bilirsin *

bakalım neler dökülecek

size kısa bir parça yazacağım

edit:bir zamanlar defterim alındıktan sonra dışarıda bir şeyler yazıp içimi dökmeye çalıştım ama gel gör ki pek beceremedim

@176 dumansiz hava sahasi bunlar,you smoke like a turca diyolaa

@177 disarida derken?

gece her zaman ki gibi karanlık ve soğukla kaplanmıştı. yıldızların gök yüzündeki dansı şehrin sarı ışıklarına rağmen hala açıkça görülüyordu ve kahramanımız her zaman olduğu ve alıştığı üzere koca caddede bir başına yürüyordu.

bakın ne kadar rezil başlangıç değil mi? eskiden böyle olmazdı.

devamı=
resmen yazamamaktayım. benim sessizliğe ve saygıya ihtiyacım var. etrafım binlerle çevrilmiş ama konuşacak kimsem yok. dinleyecek, anlayacak, beni biraz olsun sevebilecek kimseler yok.
şimdilerde bir cafedeyim. arkabahçe... insanların uğrak yeri. etrafımda çiftler ve arkadaş grupları var ama benim önümdeki sandalye kendisine yakışır bir şekilde boş.Bu iğrenç kahkahaları ve kuru gürültüyü bastırabilmek için, onları hayatımdan uzaklaştırabilmek için kendimi müziğin kollarına atmış durumdayım.

devam edeceğim

havanın kasveti yetmez gibi birde şu panjurlar iniyor, bir kaç saat kaldı. arkadaşlarımı uzun bir aradan sonra gene göreceğim ve tüm bu söylediklerimi unutup bir kaç saatliğine gülüp eğlenceğim ya da ben öyle zannedeceğim.

buraya geldiğimden bu yana yaptığım en güzel şey bulvarın karanlığında müziğin ahengiyle yürümek oldu.

.
.
.
.

aradan zaman geçmiş belli ki biraz daha var

beni yanlış anlamayın gitmek bir çözüm demiyorum ama benim doğam bu, kaçmak, yalnız kalmak, her şeyi sıfırlamak ve kalbimde ıstırabın ateşini hissetmek bana daha onurlu geliyor. sahte ve kolay kazanılmış bir saadete bu ıstırabı tercih edebilirim zannedersem.

birde uzaklastiktan sonra bence bir seyleri en bastan kurmak yeni duzen kurmak beni mutlu eder vaktimi alir

devam...

buraya yazmak başlı başına bir işkence.

son günlerde dinlediğim müziklerde yaşamım kadar kuru ve histen yoksun yaşıyorum.
kitaplar, müzikler, filmler ve hayatımın değerli dakikaları bir bir geçmekte ve hepsi benim için yapraklarını dökmüş, eğilmiş ağaç gibi. soğuklar bitmezse ölmeye yüz tutmuş bu ağaç benim her şeyim.
elimin soğukluğu beraberinde iğrenç bir yazı getirmiş, bu salak defter ve soğuk değişmeli

defter eskiden bahsettiğim defter değil ve çok kısa yazılmış her şey adeta yazmamışım ama bir kısmı böyleydi düşüncelerimin. tabi bir kaç hafta oldu

@182 sadace vakit geçiyoruz am bu bizim gençliğimizi günden güne çalıyor.

hikaye kaçırdı mı sizi? o kadar mı berbat aslında hikaye değil bu günlük yazmayı bir kez daha denedim kalablık içinde olmadı

ama neredeyse herseye bu bizim gencligimzden caliyor diyebiliriz eger istersek ? bunun sabit sinirlari oldugu dusunmuyorum, eger varsa da( neden olmasin ki )o zaman buyuk bir yanlis yapiyorum demektir. yanlis yaptigim dusuncesini de sevmiyorum pek :(

hikaye kacirmadi ama sadece okuyorum hikayeyi icine girmiyorum pek hikayenin , cunku dusunmeye sevk ediyo ve bunu gostere gostere yapiyo ama uyumam lazim *

@186 yanlış her alanımızda var ne yazık ki, biz istesek de istemek de.
şimdi ben sana desem şu üstte yazılanlarların arası hep yalan dolu gerçekler arasında yalan ya da yalanlar arasında gerçekler var desem ne hissedersin

@187 valla bende uyuyacağım heralde sonra laf yiyorum evde, en iyi gitmek harbiden.

belki bir hafta sonra daha özgür olurum

@188 ne mi hissederim? edebiyatin gucunu tabiki * ama onsuz da olmaz biliyorum

panpa iyi geceler o zaman musait bi yerde bayiliyorum hemen

@190 iyi geceler baylar

diğer arkadaş çıkmış zaten, başlıkta gene tek kaldım galiba

cidden iyi geceler bende bencil rüyalarıma dönüyorum

Ayıp ettin şimdi Panpa, biz ne güne duruyoruz. Anlat derdini elimizden geldiğince yardimci olalım.