kimsesiz kaldım

destan mı yazılıyor ne yapılıyor

anladim ne az ne cok , 8 saatten fazlasini ben kaldiramiyorum :/

normalde yazmam ben , ama basligi takipteysem ve hala burdaysam , basligin adi en buyuk cevaptir burda durmama sebep.
yazmam derken gecmiste de ne buraya nede diger bir iki incimsi sozluge yazmamisimdir fazla bu konulari.

ama madem oyle soz verdin biraz bahsediyim.

@114 hayir da ev arkadasimla konusuyorum bi yandan kusura bakma

ev demisken evden basliyim mesela, 5 kisiyiz burda ben dahil, guzel guzel yasiyoruz eylulden beri hicbiriyle bi gibintim olmadi daha ama olmazda zaten cunku 4 kiz ve ben varim . yani simdi bu entry i okurlar yalanina sokiyim diye atlarlar ama mevzu bu , durumum bu. bende oyle medeni zart zurt biri degilim cok fazla

@116 ne kusuru canım meraklandım gene.

daha önce buraya yazıyordum evet sonra bozuldu her şey insanlar yargıladı tanıdıkça

yani medeni derken boyle cok rahat degilim, eger bu kizlardan herhangi birine bisey hissetmiyorsam onu evin ortasinda ic camasiriyla gormeyide istemem. ayrica geri kafalilik da var bende , yani boyle fazla rahat , ya iste kizlarla yasiyorum ama bakmadim bile tarzinda adam degilim, cok avrupali degilim, avrupalilarin da oyle oldugu kocaman bir yalan zaten

@106 okumanı tavsiye derim sonu gayet ... neyse ağzımı açmam ama benden bir parça resmen

burada zorla konuştuluyorum aslında ben istemiyorum ama üzerime geliyor ve hatta bazen beni kendi üzerlerine çekiyorlar.

geldiğim ilk gün resmen şoktaydım, kendimi odama kapatıp sanki kimseler yokmuş gibi davranmak istiyordum hata ertesi günü kahvaltı yapmaya dışarı çıktığımda bir yandan üzgün ve umutsuz bir yandan mutlu ve ışık doluydum.
onu gördüm kahvaltıda bir süre muhabbet ettim ve sonrası gene boş şeyler, artık kafa takmamaya kendime söz verdim. zamanın ilaç olacağını düşündüm ama rüyaların ve hayallerin beni bırakacağı yok gibi.

haftalar geçti buraya geleli ne baştaki heyecan kaldı ne de en küçük bir ateş parçası şimdi duygusuz ve isteksizim.
neden kimsesizim çünkü hiç bir yere ait değilim ve hiç bir yerde bir dostum yok.

ikinci kitabi okumayi istedim firsatim olmadi ama daha :(

tam yazacaktım sözlük gitti aq

@89 bizde çok oluyor o galiba ne yapacağğım bilmiyorum bu konuda aslında pekte yapılacak bir şey yok gibi bu şehirde. sen de var mı bir iki tane düzgün kafa dengi bir arkadaş?

vay arkadaş ne hata verdi sözlük bir yazı yazacağım, iki muhabbet edeceğim bir sürü hata. gözünü seveyim halledein şunu yav!

sanırım bu sefer cidden başlık bana kaldı.

yok mu kimsecikler?

gene yazacak başlık bulamadım buraya döndüm amk

gerçi insan belli süre sonra kendisini tekrar ediyor aslında, aynı şeyler dönüyor. diğer entrylerde bir çok şey söyledim mesela ama gene de içimde bir anlatma tutkusu var.
ahahahha

diğer tarafım salak yazacak bir şeyin yok diyor.

bak aklıma gelmişken söylemeliyim diyorum;

bir kaç gün cidden düşündüm keşke meleklere sözgü bir gücüm olsaydı, etrafımda o kadar çok hasta var ki yo yo pgibolojik değil, fiziksel hem de ciddi hastalar(aslında pgibolojileri de bozuk mama neyse) her birini tek tek iyileştirirdim sanırsam.

zaman geçiyor, hem benim için hem onlar için.

belki babam ve arkadaşım hayatını kararttı, şimdilik şüpheliyim bundan hatta dayımda dahil buna. endişem hat safada diyecektim ama yalan olur sanırsam, bir gün düşünceler beni alıp zütürüyor bir gün daha sessiz ve daha vurdumduymazım

cidden fiziksel olarak da tamamiyle yalnız olsam neler olurdu diye,

hem çok özgür hem de bir o kadar hayatta dibe batmış biri. rüyalar görüyorum tanıştığım insanlarla bir daha tanışıyorum * beyaz bir sayfa yeni başlangıç bu olsa gerek. bu sefer yalanlar yerini doğrulara bırakıyor ama endişe bu sefer cidden benimle.

onlar benim gibi değil desem ne dersiniz bilmem, çabuk yargılıyor aslında belki ben de öyleyim, şunu söylerken bile yargılıyorum aslında

okuyorum yazdiklarini , dusunuyorum

sanırsam yok dinleyen neyse biraz daha devam edebilirim demek ki

edit:züt oldum *