kimsesiz kaldım

bir hafta böyle geçmişti, en huzursuz ve yalnız haftamdı ama düşüncelerimle hayallerimle dolu dolu geçmişti ve şimdi bile lanet haftaya tekrar dönmek için çabalarım.

bu hafta içerisinde bir tane daha büyük bir şişlik olmuştu ve durum beni de endişelendirmeye başladı, durduk yere oluşan bu şeyler milleti meşgul edip, ben hakkında bir şey öğrenmesine sebep olabilir ve bu öğrenilen kısmi gerçekler beni sorgulamalarına sebebiyet verebilirdi.

tabi çözümü basit bir telefon görüşmesinde bulmaya çalıştım.

tıp okuyana danışayım demiştim ama o da git doktora bir görün demekten öteye geçmedi, sanki ben bi halt bilmiyorum. neyse gel zaman git zaman günler birbirini kovaladı ve bir sabahta kurtulmuştum zannedersem ama şimdi neden kafam şiş inanın bir fikrim yok. doktora gidecek kadar umursamıyor ve milleti meraka düşürmek istemiyorum.

kim meraklanacaksa gerçi, en fazla ne olabilir yani.

bunu anlatmam çok yersiz olur, neyse demem o ki bu da böyle bir anımdı *

ahaha bir anda birinin konuşmaya geldiğini zannettim ama kimse yok.

diğerleride offline zaten.

kimseyi bulamadım, iyi geceler

işin garibi hala kimse yok, bu kadar uyumayın arkadaşlar tamam bende bir 10 saat uyudum az önce ama yani ara sıra uğramayı unutmayın buralara

bak hep böyle oluyor,

ne zaman zevkli bir iş yapsam ya da başka bir iş kendimi vermiş olsam anılarımda dolaşmaya çıkıyorum.

az önce aklıma geldi bak;
gene tanışalı heralde 3 sene falan olmuştu, adamla uzun süre beraber takıldık falan yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi belli bir süre sonra gitti bir tane sevgili buldu, kardeşim dediği adamı unuttu.
ne aradı ne sordu, nasılsın demekten bile aciz kaldı.bir süre düşündüm acaba ben mi kötü bir şey yaptım diye ama sanırsam suç bende değil. bu sefer ben bir şey yapmadım hatta belli bir süre aramaya devam ettim, hoşgörü gösterdim ama yok.

nedense aklıma geldi gene, eskiden bir telefon açardım:
-lan züt hala yatıyon mu?
-yok kanka takılıyom bilgisayar başında pederle atıştım gene.
-gibtiret hadi dışarı çıkıyoz kardeşim.
-napcaz
-mal mal sorular sorma toparlan saat 5 kanatlı önü.
-tamam kanka görüşürüz.
-görüşürüz.

işte bu kadardı eskiden, birini görmek konuşmak dertleşmek isteyince bu kadardı, belki derin düşünmüyordu belki daha eğlence olsun diye bakıyor her şeyi içinde saklıyordu ama sonuçta beni dinliyor önem veriyordu.

işte yüzüstü bırakılmışlığın bir parçası daha

kimsesiz...

diğeri olur olmadık mesajlar atıyor

bu iğrenç şişliğin tarihi bir kaç ay öncesine dayanıyor aslında, tabi o zaman fiziksel yalnızlığım ruhsal bütünlemekte ve ben her günü sabahları uyuyarak akşamları ise kitap ve inciyle geçirmekle meşgulüm.
tabi o sıralar şimdi olduğu kadar kuru bir anlatıma ve duygusuz hayallere sahip değilim, aradığım cevaplara bütünüyle bağlı biriydim, sorularla yatıyor sorularla kalkıyordum ve kabuslar gündüzleri bana eşlik ediyordu.

size biraz kafamdaki şişliği anlatayım mı?

tamam hadi anlatıyorum

ben geldim siz mi gittiniz?

yazık oldu belki konuşmamız geceye kalır.

şu nicke bak abi ben bunu nasıl aldım arkadaş, yazacak bir tak bulamıyorum ki şu lanet şeye, keşke diğer hesapta daha akıllı davransaydım.
malum çok açılınca millet çabuk yargılayabiliyor, hatta belki de hakaret ama edebiyatın derin etkisiyle, zeka ile beraber veriyor bunu en azından. Tabi her şey de olduğu gibi bu da bir süre sonra ben denizi sıkıyor.

harbiden yok kimse amk.

hep öyleyiz de neyse

yetti bu ağrılar artık,

@206 panpa iyi anlıyorum seni üstüne pekte bir şey ekleyemiyorum belli ki okumuşsun yazdıklarımın bir kısmını. ben artık tavsiye falan de istemiyorum tek ihtiyacım olan bir arkadaş ama onuda anonim istiyorum heralde, yüz yüze samimiyet bitiyor.

sözde gitmek çözümdü... sadece başlangıç şimdilik

@210 iç güveysşnden hallice

sen nasılsın?

geldim burdayim beyler iyi aksamlar

@212 iyi akşamlar efendim

nasılsınız acaba?