kinyas ve kayra

çok rezil bi kitap. varoluşçuluğunu gibiyim hakan günday. çapsız, köksüz,temelsiz varoluşçuluunuza sokıyım kayra ve kinyas

filmi çekilirse kinyas.ı nejat işler kayra.yı okan bayülgen oynasın

yannan gibi kitap, entelektüel gibi kitabı abartanları gibrim. iki tane zütü kalkmış muallak var ve bunlar kendilerini çok büyük görüyolar. hakan züt vereni de uzattıkça uzatmış zaten, araya kendini de koymuş.

ayrıca hakan günday her kitabının arkasına liseliler gibi çıktığı fotoğraflarını bastırmasın amk

edit: o kadar da kötü değilmiş lan, sonradan sarıyor amkdumun kitabı. birinin yoluna falan sapıyodun ya oradan itibaren heyecanlı oluyor

edit: olm müthiş kitap aslında bir zamanlar değer bilmez kültürsüz bir binmişim, okuyun okutun. ama hakan günday hala kitap arkasına fotoğraf bastırıyo mu bilmiyorum o huyunu hiç sevmiyorum hemşehrim olmana rağmen puh sana

https://www.youtube.com/watch?v=6mns-sqNhvc

tak gibi kitap.bu kitaba güzel diyenler gibtirsin gitsin

yavşak kinyas ne kazık attın lan kayraya

hee bi de filmi çekilirse:

kayra'yı ufuk bayraktar

kinyas'ı ise nejat işler veya rıza kocaoğlu oynamalı...

@7 haklı.

tam bir liseli kitabıdır. buram buram ergenlik kokuyor kitap.

@14 @27 @33 dıbına koduklarım niye spoiler veriyonuz? kayra'nın yolundayım henüz, ve şu anda kayra'ya bi huur çocukluğu yapılmasını bekleyerek okuyorum sizin yüzünüzden. alayınızı kinyas gibsin.

- canlıların birbirlerini öldürüp yemelerini ana hareket edinmiş ekolojik sistem ne kadar faşistse, öleni gömmek de o kadar canavarca. doğanın gereği faşistlik. güçlünün zayıfı yemesi faşizan ve doğal. ölüyü gömmek de dostluk, aşk gibi kavramları yalanlayan en büyük doğa geleneği. ki bu gelenek hayatta kalana unutmayı emrediyor. unutmak için toprağa gömmeyi. yoksa kokutuyor cesedi. çürütüyor gözlerinin önünde artık nefes almayan dostunu, sevgilini..

kinyas ve kayra'nın inandıkları tek şey aslında "zihinsel ölüm" idi. zihinsel ölümü kimin gerçekleştirdiği ise ayrı bir konu. zira 'kinyas sisteme boyun' eğdi falan filan gibi bir şey demiş birisi. kitabın çıktmasından itibaren(yaklaşık bi 10 yıl geçmiş olması lazım) okuyucular hep kinyas'ın kayra'ya ihanet etmesinden dem vurmuş, -gözlemlediğime göre öyle-. ama aslında boyun eğerek, "normal bir insan" olarak kinyas, kendi zihinsel ölümünü gerçekleştiriyor. kayra'nın sonunu ise bence okuyucuya bırakmış hakan günday. hani o en sonunda kinyas 'ben kurtuldum, ben yapabildim, bu hayatta umut var' falan filan diyordu ya... işte onu okuyucuya söylüyordu aslında...

son olarak da, "mutlu olmanın en iyi yolu taklidini yapmaktan geçer"*

incici lan bu kinyasla kayra resmen. okumayanı harbi gibsinler.

- insan, insan olmaya geliyor dünyaya. kesinlikle bir tercihi yok. hiçbir şeyi seçemeden de gömülüyor toprağa. yerin iki metre altındayken de bin bir böceğe lunapark oluyor daha önce bin bir dudağın öptüğü bedeni

burda boyle baslıklar gormek duygulandırdı.
sen bu kitabı pamuk prenses havası ile okursan tabi bi zkim anlamazsın amq @77

gündaycılar basmış ya burları

ben bu kitabı yarıda bıraktım. çok uçuk geldi. yaşananlar değil karakterlerin anlattıkları vs. ama iyi kitaptır. iyi yazmış. selam olsun gündaya

o kadar saçma ve gerçeklikten uzak ki okuyamıyorum amk

hay gibicem zihnini de ölümünü de yeter sıktı gibti attı bi tak anlattığı yok bişeyleri uzatıp durmuş. bakalım kinyas bölümüne geçtim inşallah kayra bölümü gibi değildir.

edit : kayranın ve kinyasın yolu bölümleri uzatılmış onlar olmasada olurmuş

yalan söylüyordu. hiçbir ingiliz komşularının bıyıklı bir katil ile bir fahişe olmasını istemezdi.

https://soundcloud.com/ertanarko/benim-ad-m-kinyas

Çok içtim. Hâlâ içiyorum, içki ayırmadım. Alkolü kendime yakıştırdım. Her türlü uyuşturucudan tattım.
Bağımlılık­tan nefret ettim. Gitmemi, terk etmemi engeller diye. Ne bir mad­deye, ne de bir insana bağlandım.
Sırf bunu kendime kanıtlamak için eroin kullandım, âşık oldum, ikisini de arkama bakmadan bırakıp gittim.
Geçmişe tükürüp geleceği çiğnedim. Bugünü ise uyuyarak geçirdim. Benim adım Houdini.
Dünyayı bir oyuncağa çevirdim. Ayak basmadığım yer kalmadı. Kalan varsa, onları da amuda kalkar geçerim! Duvarlara, bedenime resimler çizdim. Bir gün öyle gürledim ki önümde duran şarap kadehi çatladı.
Benim adım Hitler. Kendi ordumu kurmak için bir sürü kadına tohumla­rımı bıraktım. Şimdiyse ağlıyorum. Hepimiz için. Çünkü hiçbiri işe yaramadı... Kendimi defalarca buldum, defalarca kaybettim. Gerçek adımı hatırlamıyorum.
Kimliğimi bir çocuğa sattım. Çirkinleşmek için çok uğraştım. isteyene ruhumu kiraladım.
Vücudumdaki dikiş sa­yısını artık bilmiyorum. Hayatımı diktiler. Oysa yırtmak için çok uğraşmıştım.
Bir pgibiyatra tecavüz ettim, isminin ve unvanının üzerinde yazdığı, masasındaki mermer parçasıyla.
Hapse girdim. Çıktım. Hayat bitmedi. Piyano çaldım. Sattım. Benim adım Deacn Moriarty.
140'ı geçince direksiyonun üzerine yattım. Bagajına ce­set sığdırabileceğim arabayı seçtim.
Nargileyle sevişenleri seyrettim. Beş bin film seyrettim. Her şeyin farkına vardım.
Farkına va­rılacak bir şey kalmayınca da "sıradaki hayat gelsin!" dedim. Ne gelen var, ne de giden.
Sadece Kinyas ve ben. Kendimi tanıya­madım. Zamanım olmadı. Binlerce dilim pizza yedim.
Pepperonni ve siyah zeytinli. Benim adım Miss Piggy. Bütün hayatım bo­yunca kaçtım. Önüme okyanus çıktı.
Daha ileri gidemedim. için­de boğulmak istedim. Gözlerimi sahilde açtım...