kinyas ve kayra

“Tamam bana sen bakacaksın. Altımı temizleyeceksin. Üç günde bir üç öğün yemek yedireceksin. Haftada bir vücudumu sabunlu bezle sileceksin. Ve en önemlisi, varlığımdan kimseyi haberdar etmeyeceksin. Senin dışında, kimse benim yaşadığımı bilmeyecek. Kabul ediyor musun?” diye sorarak bitirdim. işin özellikle zor bölümlerini söylemiştim, kendi ciddiyet seviyesini ölçebilsin diye. Ama diretiyordu.
“He... psini kabul ediyorum.”
“Peki!” dedim. “Bu işi sadece para için yaptığını söyle ve konuyu kapatalım. Duymak istediğim bu çünkü.”
“hiçbir saman öğrenemeyeceksin gerçek nedenini ama sen para için yaptığımı düşünebilirsin istersen…” dedi tekrar başını göğsüme dayamadan önce. Şimdi düşünme sırası bana gelmişti. Ne demek hiçbir zaman nedenini öğrenememek? Neden? Sadece para için yapmıyorsa böyle bir işten ne çıkarı olabilirdi ki? Paranoyaklar rallisine katılmıştım. Bütün arabaların yanından ses hızıyla geçiyordum. Yoksa gerçekten de gizli servislerden birinin ayarladığı bir kadın mıydı? Olamaz! Çoktan başıma bir iş gelmiş olurdu. Belki de , hep duyduğumuz ama hiç görmediğimiz kara büyü tarikatlarından birinin mürididir. Bedenimle ilkel deneyler yapmak istiyorlardır belki de. En önde gidiyordum rallide neredeyse kazanacağım! Son bir soru daha, bitiş çizgisine birinci varabilmek için. Acaba bedenimi iğrenç ciks oyunlarına alet etmek için erkeklere, kadınlara pazarlamak üzere mi giriyordu bu işe? Evet. Kazandım! Benden daha şüpheci ve yoktan var eden bir beyin olamaz. Bravo!.. Ama bıraktım bütün şüphelerin peşini. Eğer söylemek istemiyorsa, kendine göre mantıklı bir nedeni vardır diye düşündüm…

ben geldim binler hangisi lazım size ? kinyas olup mu gibeyim yksa kayra olup mu gibeyim?

Bilemezlerdi benim geleceğimi. Onlar bir çocuk istediler ama ben geldim. Dünyaya en az değeri veren insan. Onlar normal bir çocuk istediler, eğitim görüp, meslek sahibi olacak, gururlanacakları. Ama ben geldim. Bilemezlerdi bir canavarı büyüttüklerini. Onların suçu değil. Ve benim onlara acı çektirmem vicdanen yasal değil. işte bu yüzden sadece onları düşündüm. Başka kimseyi değil. Ölmelerini arzuladım. Benim dönüştüğüm adamı görüp üzülmemeleri için. Ailemin evindeki yatak uyuyabildiğim nadir yerlerden biriydi. Ama ben kan kustum oraya. Bilemezlerdi..

Annem bilemezdi dünyanın sonunu doğurduğunu..

kibar derdin ne pazar pazar kinyasla kayra gibsin zütünü

ama güzel kitap, sezarın hakkı sezara

ben sana başlık açamazsın demedim tanım yapma zütveren dedim