--- Kalbim yerinden çıkacak gibiydi tepenin ardından bayır aşağıya atlaya zıplaya inmeye çalışıyordum. Ama artık o korkuya dizlerim daha fazla dayanamayıp tökezledim. Taşlara çarpa çarpa yuvarlanmaya başladım. Vücudumdaki her kemik kırılacakmış gibi hissediyordum. Bir an kendimi düzelttim kaya kaya inmeye devam ettim. Aşağıda hangar girişi gibi önü aydınlık hayvan gibi bir kapı girişi gördüm. isterse cehennemin girişi olsun ama oraya girecektim çünkü tek saklanabileceğim yer orasıydı ve dışarda yaratık mıdır uzaylı mıdır her ne taksa o şeyden kurtulmam gerekiyordu. Otobüs bile devrildi lan kim bilir şenol kaptana neler olmuştu. Kendimi attım bu dev kapıdan içeri...

Panpa anlat kiza uyuycam dedim cevap vermedim senin icin. Kisa kessende olur.

Arkadaşlar bu olay yüzünden hala yardım alıyorum çok hassas bi konu arada troller görüyorum az daha anlayışlı olalım lütfen. isteyen inanır isteyen inanmaz ama azıcık inanan varsa bile onlara anlatmak benim vazifem ve devam ediyorum sabaha kadar bitirmeye çalışacam. bir anda hepsini yazıp hevesinizi kırmak yerine parça parça sıkmadan anlatmayı tercih ettim. teşekkür ederim ilginiz için.

gözler patladı daha bekliyoz heycanlı yerinde kesiyo pezemenk

--- Gibtiğimin sesi yüzünden saçlarım bile diken diken olmuştu. ne elektronik bir şeye ne de bir canlıya ait gibiydi. Biraz eski telefon hatlarındaki dial-up sesine benziyordu ama hafiften bi baykuş sesi de gibiydi. bunu şuan betimleyebiliyorum ama o anki kafayla ne olduğu hiç umrumda değildi. o an tepenin ardından kedi köpek sesi bile duysam olduğum yere bırakabilirdim. zaten hava buz gibiydi üstüne elim ayağım da buz kesti. bi beş dakika ayakta öyle taş kesildim. bilinçsizce ölü taklidi yapıyordum...

--- ilk başta batarya gelecek diye beklerken farklı bi cisime dokununca korkup çektim elimi. Böyle pütürlü yumuşak bir şeydi çünkü. sonra bi hışımla aldım elime bir baktım bayan spor ayakkabısı. Karanlıkta pek seçemiyordum ama tanıdık geldi. Az önceki ses yüzünden zaten kafa hala bulanıktı zar zor kafayı kurcalarken hasgibtir çektim içimden. Bu büşranın ayakkabısıydı. Tanıdık gelmesinin sebebi kız otururken bacak bacak üzerine atıyordu normalde insanların üzerindekilere pek dikkat etmem ilgi çekici bir şey olmadıkça ama kız kahvedeki ramazan abi gibi oturunca bir an dikkat etmişim demekki. (Kızın adını sadece yazışmalarından yola çıkarak biliyordum belki adı büşra bile değildi ama ben büşra diye varsayarak devam edecem. Zaten önemli olan da bu değildi önemli olan büşranın ayakkabısının tekini bulmuş olmamdı.) Amk nasıl bir şeye bulaştım ben diye düşündüm ter dökmeye başladım buz gibi havada. Ağustosdaydık ama bulunduğum yer buz gibiydi. işin ilginç yanı ayakkabı ne bi zarar görmüş ne de üzerinde kan lekesi kir benzeri bir şey var bağcıkları açılmış ve çıkarılmış gibiydi. Kafam o kadar bulanıktı ki bu kadar varsayım ve bilinmezlik beni deli etmek üzereydi. Bir yandan da zütüm atıyor çünkü git gide olanların ne mantıklı bir açıklaması ne de şakaya benzer bir yanı vardı. Sakin olmaya çalıştım kalbim de küt küt atıyor hafif panik atak geçiriyorum. Bir yanım biraz etrafı araştır şu gibtiğimin telefonunu da birleştir bir şeyler yap diyor bir yanım olduğum yerde kalmamı istiyordu. Çünkü daha nelerle karşılaşacağımı bilmiyordum. düşünsenize amk telefondaki o beyininizi hoşaf eden ses ve kızın ayakkabısının tekini buluyorsunuz. Otobüs neden boş niye yolun kenarında park etmiş hiç bir kaza belirtisi de yok. Sanki şöför sağa çekmiş herkes bir anda inmiş ve beni otobüste bırakıp başka otobüsle gitmiş gibiydi. Böyle bir şey bile olsa ben nasıl uykumdan uyanıp bu durumu farketmedim. en azından otobüsün o fısssst sesiyle bile insan bi irkilir uyanırdı ama yok her şey çok ani olmuştu o kadar derin bir uykuya da dalmamıştım...

Bonzai mi kardes?

Beyler troll sanıyorsunuz ama sonrası da var. Olaydan birkaç ay sonra şenol kaptan diye birinin gerçekte olup olmadığını araştırmak için bir sürü otobüs firmasını dolaştım ve sonunda buldum. Gerçekten böyle biri vardı. Yalvar yakar adresini falan öğrenip evine gittim. Gittiğimde kapıyı yaşlı bi kadın açtı. Şenol kaptanın annesiymiş. içeri davet etti. Duvarda şenol kaptanın fotoğrafı vardı beynimden vurulmuşa döndüm. Annesi ağustosun başlarında istanbul- ordu seferini yapmak için evden çıktığını bir daha da onu gören olmadığını söyledi. O an yaşadıklarımın bir rüya olmadığını farkettim. O gün bu gündür köye hep uçakla gittim. Beğenen pampalarım varsa rez durumuna göre korkunçlu şeyler yaşamak için köye uçakla gidişimi de anlatabilirim.

dinliyoruz panpa seri gir be gözünü seveyim :( korkunçlu büşra nerde acaba

Duruma göre devam edecem beyler az çay sigora molası verecem yaşadığım olay tekrar aklıma gelince elim ayağım titredi yeniden. geliyorum bekleyin.

panpa ben olsam orda yığılıp kalırdım soğukkanlılığına hayran kaldım

panpa en korkunç yerini okurken bizim bin tekir enseme atladı (tekir dediğimde kedi ama leopar kadar)
bende tokatlarcasına bin tekire vurdum o korkuyla kediyi camdan aşşaya füzeliyecektim az daha.ama kedi perdeye tutundu cok şukur.az önceki yalandıda şimdi gerçek diyom taku bırakıyordum.iyi anlattın panpa. şuku boşalcam biraz sonra

Kusura bakmayın gençler bugün çok yoğundum geliyo birazdan devamı. Rezler için teşekkürler.

--- yere yığıldım kaldım başım dönüyordu bi kaç saniye sonra kendimi toparladım. Telefonun dağılan parçalarını birleştirmek için emekleyerek asfaltı yoklamaya başladım. Bir şey de görünmüyor amk karanlıkta başım hala ufaktan dönüyor. Sanki 70 liği bi dikişte içmiş gibiydim. En son bataryayı bulmak için yeri yokladım. Elimi otobüsün altın doğru uzattım ve değişik bi cisim elime geldi...

--- Girişe gelince aşağıya doğru inen bi rampa çat çat sırayla aydınlanmaya başladı. Bir arkama baktım bir aşağıya baktım seçim yapmak zorundaydım. evveliyatını gibeyim diyerek bildiğim bütün küfürleri saya saya aşağıya inmeye başladım. Sanki yer altı otoparkına iniyordum tesise benzer bir yanı da vardı. Otomatik bir kapı gördüm içeri girdim. Belki beni kurtaracak birileri vardı bilmiyordum girdim işte. Daldım amkdum bilinmezliğine. Arkamdan otomatik kapı kapandı. içerisi geniş ve karanlıktı ama etrafta yer yer kırmızı ledli ışıklar vardı. Etrafı portallı şekerli bi kokular sardı.. Pat diye ışıklar yandı. Flash patlamıştı sanki gözümde. Elimle ışığı engellemeye çalışıyordum parmaklarımın arasından görüntü yavaş yavaş netleşti. Ortada sedye gibi bir şey vardı. hışırtı sesleri duyuyordum. Sedyedeki yatan kişinin üzerinde örtü vardı ayakları dışarıdaydı. Tek ayağı çıplaktı. Diğer ayağındaki ayakkabıyı görünce sedyede yatanın Büşra olduğunu anladım. Başında birileri vardı üzerinde aletlerle bir şeyler yapıyorlardı. Görüntü iyice netleşti. O an öyle bir şok geçirdim ki korkudan yere yığılacaktım. Büşranın başındakiler Yeti Cin'lerdi. O iğrenç gülücükleriyle bana bakıyorlardı. Sonrası karanlık... Bir anda gözlerimi açtım nefes nefeseydim. Karşımda suratıma doğru Yeti cin tutan bir muavin ve şaşkın gözlerle bakan bir sürü yolcu vardı. Otobüsü durdurdular ambulans geldi. Ambulansın içinde battaniyeyle oturdum kahve getirdiler. Yanıma takım elbiseli adamlar geldi ve sorular sordu. Her şeyi anlattım. O günden sonra bir daha asla ikram servisini aç gibi beklemedim panpalarım. Hala profesyonel yardım alıyorum. Karım beni terketti bir dağ evinden bu entryi giriyorum... ---SON---

inanan inanmayan tüm panpalarıma teşekkür ederim dinlediğiniz için. Siz siz olun bir daha korkunçlu bir olay yaşamak için köye gitmeyin.

şimdi yatıyorum beyler yarın merak eden olursa duruma göre devam edecem. siz rezleri hazırlayın şimdiden.

rez panpa

Eyvallah kardeşim güzel hikaye

Aq uyuyom ben bin. Yarin sabah ilk is bakicam guzelse sukular selale sana. Bitmezse sabaha kadar cuku yağmuruna tutucam seni

panpa ruhlar köyü diye okudum amk tırstım bin