--- ikimiz de hikayemizi dinleyince olayın gerçekten ne şaka ne de normal bir durum olmadığını anladık. Bir yandan da güvenemiyoduk tabi birbirimize. kendimizi koruma iç güdümüz tavan yapmıştı çünkü. Ama şenol kaptan hafif yaşlı göbekli sempatik bi adamdı eminim önüne çıkan böceği bile ezmeye korkardı çok naif bi adamdı. Bi yarım saat birbirimizi tanıma faslından sonra birbirimize güveniyoduk artık ve buradan kurtulmak istiyorduk. Kendisi otobüsün olduğu yere dönmek istedi. Abi dedim oralar zifiri karanlık bir de o sesi sen de duymuşsun. Valla yapacak bir şey yok serj en azından ceketimi falan alırım soğuktan donacam yoksa dedi sonra da otobüste ciddi bir arıza yoksa tamir eder en yakın yerleşim yerine basar gideriz dedi. Mantıklı dedim. Hem artık yalnız değildim tek başıma gibseler dönmezdim o otobüse ama şuan beni buradan kurtarabilecek tek kişi şenol kaptandı. Otobüse giderken anlattı. olay olmadan önce bolu yolu üzerindeydik şuan çallıca tepesinin oralarda olmamız lazım en yakın köy buraya 45 dk mesafedeki nuhlar köyü oraya gitmemiz lazım dedi. tabi yolda araç çıkarsa ondan da yardım alırız ama burası normalde çok işlek bir otoyol şuana kadar en azın 30 40 araç geçmiş olması lazım dedi. Ama yolda sinek dahi uçmuyordu. ben de saatlerdir bekliyorum ama gelen giden yok dedim. Otobüse doğru iyice yaklaşmıştık...

--- Otobüse geldik şenol kaptan direksiyonun başına geçti bir şeyler açtı kapadı etti falan en son kontağı çevirdi otobüste tık yok. Kaptan kontağı her çevirişinde içime doğru sıçıyordum. Gibtiğimin otobüsü çalışmıyordu. Ceketini aldı indi otobüsten çok sinirliydi ne yapabiliriz diye düşünüyordu. Abi dedim kurban olam çalıştır şunu da gidelim. Oğlum otobüse birşeyler olmuş akü bitmiş desem onun bile uyarı ışığı yanmıyor ilk defa böyle bir şey görüyorum dedi. Derken aynı sesi duyduk. o korkunç sesi. o gibtiğimin ne idüğü belirsiz sesi. bu sefer boş arazinin oradan gelmişti ve gittikçe yaklaşıyordu bir sürü çalıda hareketlilik vardı. Orada yarım yamalak bildiğim bütün duaları okudum şenol abi bildiği bütün küfürleri sayıyordu. Sesin kuş çığırtısına benzer olan tarafı çoğalmaya başlamıştı ve her yerden gelmeye başladı. şenol abi kendinden geçti o an. Ben bir hışımla tepeye doğru koşmaya başladım...

Beyler insan gibi dinleyin trollemeyin. O kadar insan ben yazdım sandı böyle yapacaksanız anlatmayım. Trolleyecek olsam işim gücüm yok mu amk bu saatte başımdan geçen bu olayı anlatıyorum.

--- Sesler iyice yaklaşıyordu. Öyle bir anda inanın hiç kimse aklınıza gelmiyor sadece kendi zütünüzü kurtarmaya odaklanıyorsunuz. Sesler daha da yaklaştı. Tökezleye mökezleye tırmandım elimi taşlar kesiyordu ama hissetmiyordum bile çıktım olabildiğince yüksek bi kısıma elektronik ses iyice hararetlendi kulaklarım çınlamaya başladı arkama bakmak için kafamı çevirdiğim anda büyük bir gümbürtüyle beraber çok şiddetli bir rüzgar suratıma çarptı. Beni savurup bir on metre falan geriye doğru fırlattı otobüs bile devrilmişti. Sonra bütün sesler kesildi. Hiç bir şey düşünemiyordum aklımdaki tek şey kaçmaktı. Kalkıp koşmaya devam ettim tepenin en üst noktasına varmıştım...

--- Kalbim yerinden çıkacak gibiydi tepenin ardından bayır aşağıya atlaya zıplaya inmeye çalışıyordum. Ama artık o korkuya dizlerim daha fazla dayanamayıp tökezledim. Taşlara çarpa çarpa yuvarlanmaya başladım. Vücudumdaki her kemik kırılacakmış gibi hissediyordum. Bir an kendimi düzelttim kaya kaya inmeye devam ettim. Aşağıda hangar girişi gibi önü aydınlık hayvan gibi bir kapı girişi gördüm. isterse cehennemin girişi olsun ama oraya girecektim çünkü tek saklanabileceğim yer orasıydı ve dışarda yaratık mıdır uzaylı mıdır her ne taksa o şeyden kurtulmam gerekiyordu. Otobüs bile devrildi lan kim bilir şenol kaptana neler olmuştu. Kendimi attım bu dev kapıdan içeri...

--- Girişe gelince aşağıya doğru inen bi rampa çat çat sırayla aydınlanmaya başladı. Bir arkama baktım bir aşağıya baktım seçim yapmak zorundaydım. evveliyatını gibeyim diyerek bildiğim bütün küfürleri saya saya aşağıya inmeye başladım. Sanki yer altı otoparkına iniyordum tesise benzer bir yanı da vardı. Otomatik bir kapı gördüm içeri girdim. Belki beni kurtaracak birileri vardı bilmiyordum girdim işte. Daldım amkdum bilinmezliğine. Arkamdan otomatik kapı kapandı. içerisi geniş ve karanlıktı ama etrafta yer yer kırmızı ledli ışıklar vardı. Etrafı portallı şekerli bi kokular sardı.. Pat diye ışıklar yandı. Flash patlamıştı sanki gözümde. Elimle ışığı engellemeye çalışıyordum parmaklarımın arasından görüntü yavaş yavaş netleşti. Ortada sedye gibi bir şey vardı. hışırtı sesleri duyuyordum. Sedyedeki yatan kişinin üzerinde örtü vardı ayakları dışarıdaydı. Tek ayağı çıplaktı. Diğer ayağındaki ayakkabıyı görünce sedyede yatanın Büşra olduğunu anladım. Başında birileri vardı üzerinde aletlerle bir şeyler yapıyorlardı. Görüntü iyice netleşti. O an öyle bir şok geçirdim ki korkudan yere yığılacaktım. Büşranın başındakiler Yeti Cin'lerdi. O iğrenç gülücükleriyle bana bakıyorlardı. Sonrası karanlık... Bir anda gözlerimi açtım nefes nefeseydim. Karşımda suratıma doğru Yeti cin tutan bir muavin ve şaşkın gözlerle bakan bir sürü yolcu vardı. Otobüsü durdurdular ambulans geldi. Ambulansın içinde battaniyeyle oturdum kahve getirdiler. Yanıma takım elbiseli adamlar geldi ve sorular sordu. Her şeyi anlattım. O günden sonra bir daha asla ikram servisini aç gibi beklemedim panpalarım. Hala profesyonel yardım alıyorum. Karım beni terketti bir dağ evinden bu entryi giriyorum... ---SON---

inanan inanmayan tüm panpalarıma teşekkür ederim dinlediğiniz için. Siz siz olun bir daha korkunçlu bir olay yaşamak için köye gitmeyin.

Beyler troll sanıyorsunuz ama sonrası da var. Olaydan birkaç ay sonra şenol kaptan diye birinin gerçekte olup olmadığını araştırmak için bir sürü otobüs firmasını dolaştım ve sonunda buldum. Gerçekten böyle biri vardı. Yalvar yakar adresini falan öğrenip evine gittim. Gittiğimde kapıyı yaşlı bi kadın açtı. Şenol kaptanın annesiymiş. içeri davet etti. Duvarda şenol kaptanın fotoğrafı vardı beynimden vurulmuşa döndüm. Annesi ağustosun başlarında istanbul- ordu seferini yapmak için evden çıktığını bir daha da onu gören olmadığını söyledi. O an yaşadıklarımın bir rüya olmadığını farkettim. O gün bu gündür köye hep uçakla gittim. Beğenen pampalarım varsa rez durumuna göre korkunçlu şeyler yaşamak için köye uçakla gidişimi de anlatabilirim.