muhafazid'in hayatının son günlerinde, hastalığı iyice ağırlaştığı bir sırada, muhafazid’ın hanımları veya ashabından bazısının tavsiyesiyle, sancılanan kimselere verilen acı bir ilacı, ağzına döküyorlar. uyandığında ağzının acılığını hissedince, yemin ederek orada bulunan herkesin ağzına aynı ilaçtan dökülmesini emrediyor; amcası Abbas hariç (çünkü o bu işe müdahale etmemişti). Meclistekiler bu işte bir art niyetlerinin olmadığını beyan ediyorlarsa da nafile; bir kere Resulullah bu işin yapılması gerektiğine dair and içmiştir. Böylece oradakilerin hepsinin ağzına birer birer ilaçtan dökülüyor! Hatta Resulullah’ın hanımlarından birisi ısrarla oruç olduğunu söylüyor; fakat muhafazid and içmiştir diye onun da sözünü dinlemeyerek ağzına ilaç dökülüyor..!

Bazı islami kaynaklarda ölüme ve allahına kavuşmaya hazırlanan bir peygamber gibi anlatılır fakat yukarıda anlatılanlara göre muhafazid allahına kavuşmayı bekleyen peygamber değilde ölüm korkusu çeken ve ailem dediği inanlara güvenmeyen biri gibi davranıyor.

Ölümden korkan bir peygamber size mantıklı geliyor mu?