liseli tazeyi nasıl siktim anlatıyorum beyler

sene 2009. o zamanlar ticaretle yolumu buluyorum. ticaret dediysek öyle dükkan falan gibi basit iş değil.. biraz da illegal tarafı var. çok detaya girmeyeyim. yalnız yaşıyorum. ortaköyde 3+1 bi evim var. param da var çok şükür. ama yalnızlık koyuyor. arada bir arabamla çıkıyorum dışarıya. boş boş dolanıp geri geliyorum. neyse bir zaman sonra canıma tak etti. bu böyle olmaz. kendime bir arkadaş bulmalıydım. ama nasıl..

sorumdan sonra kıpkırmızı dudakları hafifçe titredi. gerek yok sağolasın dedi. ama ısrar ettim. ya gel işte yürüme boşu boşuna. zaten yolumun üzeri dedim. bu sözleri söylerken gülmedim ve biraz ürkmesini ve beni reddetmemesini sağlamak için sert görünmeye çalıştım. bir an yüzüme baktı endişeli bir şekilde. sonra tekrar gülümsedim. çaresiz bindi arabaya.

bir iki defa bununla yolda karşılaşmıştık. ben çok ürkmesin diye her defasında gülerek hafif bir kafa selamı verir yoluma devam ederdim. bu da ne olduğunu anlayamaz, bu adam neden bana selam veriyor tavırlarıyla masum bir yüz ifadesine bürünür ve yoluna devam ederdi. neyse.. biraz hızlandırdım arabayı. bu seri hareketlerle yürüyor. yanına kadar geldim. pencereyi açtım. bu durup içeriye baktı. beni görünce şaşırdı. ben de ürkmesin diye gülümseyerek, gideceğin yere kadar bırakmamı ister misin diye sordum.

çabuk anlat pizza yicem

liseli teyze diye okudum , tövbe dedim amk

sene 2009u okudum bıraktım. o zamandan beri kimseyi gibemedin demi

he çok komik gerizekalı ergen hadi gülelim buna. sırf burda 2-3 adamı güldürecem diye ortaya annesini atacak kadar insanlıktan nasibini alamamış pekekent. ulan hadi seni bugüne kadar ne emeklerle büyütmüş, sana helal süt emzirtmiş, babandan yediği azara, senin verdiğin zorluğa rağmen yılmamış çehresiyle bu fedakar kadını sevmiyorsun veya her ne kadar bunu ancak bir şerefsiz yapabilecek olsa da annene olmayan saygını bari burda belli etme ulan yüzsüz herif bu rezilliğini burda bile açıklama da insanlar ayıplamasın seni. dininde mi yoktur be adam dinin yoksa gururun da mı yok? insan demekten haya ediyorum sana, eminim o burda elin adamlarına malzeme ettiğin kadının karşısına geçsen sana yine kalbinin derinliklerindeki şefkati sunacak, melek yüzüyle sana gülümseyecektir. çünkü annedir o anne. bu insan olmayan mahlukata bu şereften nasibini almamış ucubeye itibar eden, sırıtan gülen varsa ona da yazıklar olsun ne diyeyim.

oldum olası severim zaten liselileri. onlar farklıdır. lisede herşey daha bir saf, daha bir doğaldır. liseden sonra bozulur herşey. neyse. o gün arabamla gezerken yine o gözüme çarptı. gri kumaş pantolonu ve beyaz gömleğiyle okuldan eve dönüyordu. gömleğinin kollarını dirseklerine kadar katlamış. kitapları elinde sallana sallana yürüyordu. hiç ürkütmedim. arabayla yavaşça takip ettim.

Hayal gücünü gibeyim diyecem de klagib liseli uydurmaları

anlat oç

devam hızlı yaz panpa

kuş kafese girmişti. biraz konuşup muhbabbet etmek ve gerginliğini almak istedim. o kadar gerilmişti ki daha yeni yeni çıkmaya başlamış bıyıkları terliyordu hafif hafif. arabaya biner binmez o çok sevdiğim ağır ergen kokusu doldurmuştu içeriyi. bu koku beni cezbetti. düşünemez hale gelmiştim. ama kendimi kontrol ettim. istikameti değiştirip tenha bir yere yöneldim.