Okuyanlara teşekkürler gençler yarın çok erken kalkıcam, geldiğimde devam ederiz.

Bıraktık. Yine kalp atışı hızlı, çavuş hazır ola geçmiş. Bahsettiğim bu değildi tam olarak dedi. Bahsettiğine göre sen öpecektin zaten ben değil dedim. O öptü bu sefer. Evet tam olmasa da ilk french kiss i atmıştık orda. Sonra tabi deneme yanılma yöntemiyle geliştirdik onu orada, resmen yetmiyordu ikimize de. Bir kere öpünce daha çok sarılıp öpesin geliyordu öyle bir durum.

Kalktık bi zaman sonra, Yavaştan saatimiz geliyordu arkadaki çocuklara baktık su savaşı yapıyorlar. Görünce bizi geldi bunlar hepsi belli iyi aile çocukları sokakla falan da pek araları yok.(Sokakla arası olan çocuk kötüdür demiyorum yanlış anlaşılma olmasın bütün günüm sokakta geçtiği oluyordu. Tamam kötü müyüm, evet ama öyle demiyorum işte asdlfkasdf )

Düşünüyordum aslında iptal etsem bileti, burda sabahlasam o gelse falan görürüm yine öyle giderim diye ama içimdeki o anlamsız inat olmaz, yapamazsın diyordu öyle kötü sıkışıyordu ki içim daha çok ağlıyordum. Sonu gelmicekmiş gibi. Sadece onunla konuşmak istiyorum orada saatlerce. Öyle de oldu 3 saat konuştuk. Yarım saat kala kapadım telefonu. Hala ağlıyordu ama gitme nolur diye. Genel olarak tatlıya bağlamıştık konuyu ama yine de gidiyordum işte..

Ondan sonra o 2 ayımız yine inişli çıkışlı güzel, tıkırında gitti. Birbirimize daha çok bağlandık. Utanmıyorduk birbirimizden hiçbir şekilde artık. Dedim ki tatilin sonuna doğru bir daha gelicem yanına. Ama bu sefer Bursa'ya Emre ile gidecektik. Bu binle bir yer tutacaktık. Her şeyi planladık, ben kalacağımız yeri seçtim. Önceden görüştüm telefonla. Yaşları söyledim problem olmaz denildi. Ve gittik. Sırt çantam ve bavulum vardı. Bu sefer ikisi toplam 40 kiloydu. Ben alışığım dedim bu bana koymaz ama otobüsü beklerken ebem gibildi bu muallak şahittir. Sırt çantamda laptop ve tavla vardı beyler siz düşünün artık. Laptop çelik kasa lenovo bilen varsa aranızda zaten o tek başına 7-8 kilo.

Bu işin sonu iyi degil :D

Konuştuk biraz o gece orada. Whatsapp'a kadar geçti durum ki o söyledi zaten telefonunun sorununu bahane ederek. Yaşlı amcalar aramayacaksa vereyim numaramı dedim yazarsın. Güldü falan peki dedi.

Sonra biraz daha yakınlaşınca anladı ve hayatımda şu an yeri bulunan hiçbir zaman unutamayacağım gülümsemelerden biri eklendi. Öyle bir gülümseyiş tarzı yoktu. Omzuma geliyordu, küçücüktü resmen. Zaten benden 6 ay küçüktü. Ama görünüş olarak abisiydim. Sübyancı sanmasalar bari diyordum içimden. Elimde annemin içine, giymediklerimizi yanlarında kalacağım aileye zütürmem için doldurduğu baliz vardı. Durumları kötüydü beyler hayır diyemedim her ne kadar 35 kilo da olsa. Evet hakkaten 35 kiloydu. Bir yandan elimde o varken sarılıyorum o kadar kilit kaldım. Nasılsın falan muhabbetinden ileri gitmedi o an için. Direk gittik Bursa'ya gitmiş olanınız var mı bilmiyorum otogarın yanında bir yer var sinemasız küçük bir avm.

Gittik oraya geziniyoruz içerisinde. ilk 15 dakika askerlik arkadaşı gibiydik zaten. O utangaç ben çekingen ikimiz de birbirimizden beter. Ve dikkatim o kadar çok dağılmıştı heyecanlıydım ki, o kadar güzeldi ki o durmadan bir sakarlık yapıyodum. Ortamı ısıtıyor muydu evet o yüzden pek yakınamam o sakarlıklar için. Çok gülüyordu o güldükçe hayran hayran bakıyordum. Evet insan önceden konuştuğu birini ilk kez gördüğünde hayranlıkla bakabilirmiş. Yürüyen merdivenlerden çıkarken az kalsın düşüyordum elimdeki bavul yüzünden. Yürüyen merdivene çocuk arabası sokmasınlar diye konulmuş bir direk vardır ya ortasında binerken. Oraya sıkıştı aq bavulu ben merdivenden geri geri yürüyorum bir yandan onu çıkarırken. Bu nasıl gülüyor. Başardım beraber güldük sonra.

--- Bitiş kısmı ---

Asosyallikten tutun, binliğin zirvelerine çıkabilmiş biri olarak şunu demek istiyorum son olarak. Beyler gibiş her şey değil. Birini çok sevmek de ona deli gibi kör kütük aşık olmak değil. Kalbinin tamdıbını ona verip kalbimi ezmez ki o güveniyorum ben ona da demeyin sakın. Yapmayın bunu çünkü o da insan. Hataları olacaktır. Onu kendinizden değerli görebilirsiniz. Ama onu kendinizden değerli görmeniz için kendiniz size lazımsınız bunu unutmayın. Sizi bitirmesine izin vermeyin. Sadece sevin. Karşılık alamıyorsanız ve bunu umursamıyorsanız ne mutlu size. Mutlu kalabildiğiniz şekilde yaşayın. Bu konuda başkalarını düşünmeyin. Mutlu olun. Okuyanlara teşekkürler :')

Otobüsün kalkmasına yarım saat vardı. Melisa'yla biz konuştuk falan babası biraz uzakta duruyordu bekliyordu öyle. Otobüse binmeye gittim. Beni uğurlarlarken babası cebime bi şey sıkıştırmaya kalktı dedim hayır karının numarasını bana veremezsin olmaz.

Yarım saate yakın konuştuk kapatıyım ben artık dedi. Sonra mesajlaşmadık da saat 11 e kadar. Gece mesaj attı geçtim yatağıma ( ki düzgün saatlerde uyuyan bir adam değilimdir genelde oldum olası ) konuşuyoruz. iyice yakınlaştık artık çıkıyorduk belliydi. Ama içimde hiçbir his yok aq odun gibiyim. Bir yandan diyorum olm niye yapıyosun falan daha kızı görmedin bile doğru düzgün derken aklıma geldi başka profil fotosu yok mu diye sordum.

O 2 hafta arayı anlatmama gerek yok geçti işte bir şekilde. O gelmeden 2 gün önce kafama dank etti lan o kadar yolu geliyor ilk kez görücem bari bir hediye tarzı bir şey ayarlıyım. Tipik klişedir çikolata kutusu ama durumu kurtarır diye düşündüm hallettim o gün. Ertesi gün de çikolataları almıştım. Geldi beyler pazar günü akşdıbına doğru forum istanbul'a. Buluşmaya gidiyordum ilk defa biriyle.

Bugün yazdıklarımı tek part şeklinde bir yorumda atsam n'olur beyler? Hikaye bitti gibi zaten bugün. Çok uzun gözükmesin gözünüze diye part part atıyorum ama tek seferde atsam daha mantıklı değil mi paragraflar halinde?

Hafta sonu aramıştım onu. Açmıştı ve alo demiyordu. 3 saniye sessizlikten sonra alo dedim. Bir daha dememi beklediğini anladım bir daha alo dedim ve cevap verdi. Beynimi mi öyle programlamıştım yoksa gerçekten doğru muydu bilmiyorum ama hayatımda duyduğu en tatlı sesti beyler. Pikachu gibiydi resmen. Anladım ufak tefek bir şey olduğunu direk sesinden o derece.

Vardı başka fotoğrafı, anında değiştirmişti. Kız o kadar çirkin değildi beyler. O zamanlar kendime bakarak benim için gayet iyiydi bile diyebilirim. Ama bir şey hissedemiyordum tam anlamıyla. Sadece kendimle olan inadım ağır basıyordu bu kızı yola getirirsin o özenti kafadan çıkarabilirsin diyordum kendime resmen.

Neyse geçti iyi kötü yolculuk hikayemiz de. Melisayla baya baya iyiyiz artık. Çok seviyorum falan nasıl bağlıyım ama. Kaybedeni gibsinler diyorum. Ve şöyle bir huyu vardır hep barışırız bu yüzden. Kavga ederiz, ben çok sinirlenirim çünkü sinirlendiriyor. Anlamsız şeyler söylüyor sırf beni üzmek için. Ben sorunun odağına inmeye çalışırken o benle sidik yarıştırıyor ben de çekip gidiyorum. Ama hiçbir zaman bırakıp gitmiyordu hep koşardı peşimden öyle zamanlarda gel buraya falan derdi. Konuşmaya devam ederdik.

Köpek gibiydim peşinden. Gurur falan dinlemedim resmen. Önce kızdım baya kızdım. Ama sonra yalvardım resmen. Bunun bir huyu vardı, damarına bastığında hemen içindekileri su yüzüne çıkarırdı tutamazdı kendini. Geçti iki hafta falan. Doğum günü geldi gelecek. Ekimin sonlarındayız 7 Kasım bunun doğum günü.

Bir kitabı çok istiyordu bu fakat bulamıyordu yayından kalkmıştı kitap. Cidden bulması çok zordu belki de bulamazdık yani. Haftasonum vardı aramak için. Ben istanbul'u bilen bir adam değildim dediğim gibi. Hala da bilmem pek öyle. En az 300 kitapçı gezdim gençler hasta hasta. 38-39 derece ateşle, yağmur çamur dinlemeden en az 300 kitapçı gezdim o 2 günde.

1 hafta oldu, ben bizim tayfaya söyledim böyle böyle bir olay oldu falan çıkıyorum falan ama durumlar bu vaziyette işte. Asosyal tayfa zaten e iyi kardeş hayırlı olsun falan muhabbeti döndü sadece 1 dakika. Adem vardır bizim o tayfadan harbi çocuktur. Görünüşü biraz garip diye hor görürlerdi başta harbi zeki adamdır. Kenardan muallakye bak grupta ilk atağı yaptı falan diyor.

Emre'nin yanına giderken oturma şansım oldu. 1 saat kadar süren yolda az da olsa kendime gelmiştim. Sonra pek etkilemedi zaten. Gittik Kültürpark'ta takıldık yemek yedik Emre ile. Sonrasında evin yolunu tuttuk. 2.5 saat süren yoldan sonra akşam saat 8 falandı. Girdik bir internet kafeye oyun attık. Ne attığımızı ben hatırlamıyorum da o hatırlayosa yazsın. 1 saat sonra çıktık evimiz yürüyerek yakındı oraya. Giderken aldık biralarımızı. Gittik eve laptop'u boşuna mı getirdik dıbına koyim içinde dizi de vardı derken dizi izliyorduk Emre'yle zaten. Açtık yine izleye izleye yedik içtik.

Sonra Emre uyudu ben 3 saat daha Melisayla konuştum. Uyuduk, uyandık. Emre dedi ben buralarda takılcam bugün sen git. Eyv dedim gittim hazırlanıp. Kültürpark civarlarında dolandık yeniden. Eski gelişimdeki olayların yerlerinden geçtik falan. Ahmet amcayı yad ettik öyle geçti o gün de. Sonrası öyleydi beyler işte geldi ayrılık günümüze.

Fazla foto çekilmeyen bi ibiş olduğumdan ( şu an bile bunu diyorum eskiden 3-4 kat daha az foto çekilirdim ) whatsapp fotom kısa saçlıydı. Söylemiştim ona tabi saçım şu an uzun, kıvırcık diye falan ama hiç beklemediği şekildeymiş demek ki. Annem aramıştı o sırada tam ona tamam anne kapatmam lazım derken gördüm bunu. Hala saf saf perona bakıyordu tanıyamadı beni. Üstümde koyu kırmızı kareli bir gömlek, altımda kapri, saçlar bonus, sırt çantası var. Yolda yanımda oturan dayı üniversite kaçıncı sınıf diye sormuştu Melisa'nın tanıyamamasını gerçekten normal karşıladım.

Cuma günüydü yine sanırım. Melisa'yla görüşemeyecektik zaten. Emre'yle çıktık yola. Beyler 500 liramız vardı demiştim hatırlarsınız. 400 ile gidecektik demiştik ki 500 alalım olm rahaaaat rahaaaat yeter de yanımızda bulunsun. Zaten gelince kenara atarız geri. Anasını gibeyim minibüse 2 lira verdik allahtan öğrenci alıyorlardı yazın da. Ki vermesek de zütürürlerdi çok insancıl oranın minibüs şoförleri. Neyse verdik 2 lirayı. Emre'nin akbilindeki para duruyordu allahtan, bende de az vardı. Otobüse tam yetti. Bindik. Gidiyoruz. Biletleri önceden aldığımız için sorun yok. Gittik otogara. Otobüs kalkış saatine 3 saat var biz açız. Duruyoruz öyle uykumuz da var. Bankta oturduk az saçma sapan makara kukara geçti.

Cepte var 25 kuruş. Diyoruz ki otobüs kalksa da artık gitmeye başlasak. Hani aklımızda eve gidelim de yemek yeriz bari yok he. Nerde oraya kadar dayanabilecek güç. Çok açız. Otobüs kalksa da ikram verseler ikişer tane alırız kekleri idare eder. Anasını gibtimin otobüsünde ikram vermediler.

Feribota bindi otobüs. Yukarı çıktık Emre'yle. Benim uykum var çok feci üşürüm uykuluyken. Dedim ben iniyorum sen in ben burdayım dedi. indim oturdum koltuğuma ayağımın altında bi şey var. Aldım açılmamış eti cin paketi. Allah affetsin dedim indirdim cebe. Emre'ye mesaj çaktım böyle böyle eti cin buldum gel yarısını vereyim. Bırak lan bana da dedi birazdan incem. Şimdi in yoksa yerim dayanamıyom dedim. Bırak lan işte birazdan incem dedi. Gömdüm beyler benden survivor falan olmaz o gün anladım.

Forum istanbul sinemasının önünde buluştuk. Elim ayağım titriyor ama belli etmemeye çalışıyorum. Arkadaşınla veya akrabanla falan yanaktan yanağa öpüşür tokalaşırsın ya hani öyle bir selam verildi, yürünmeye başlandı. Kafamda bir ton şey dönüyor ama. Ne konuşucağımı niye düşünmedim ki, nereye yürüyoruz amk nereye zütürüyon kızı falan diye kendime kızıyorum.