manitanın ayrılırken söyledği unutlmayan söz

ilk gördüğüme verecem dedi. kapıyı vurdu çıktı. camdan atladım (ev 1. katta) ayağım biraz burkulmuştu ama olsundu. sokak kapısını açtı karşısında beni görünce.

şok olmuştu. sanki donmuş gibiydi. bense hala sızlayan ayağımda kalmıştım. gözümden hafif bir damla süzüldü. ama o görmedi.

var mı lan binler lütfen söyleyin kızı laf üstünde gibmem gerek

evet gidemezdim. çünkü turgut değildim. kendine gel turgut sesiyle irkildim. cam hala açıktı. daldın yine herzamanki gibi en sıkışık anlarındaki gibi dalıp gittin yine. yine herşeyi unutup hayallere daldın. ama biliyorum artık senin hayallerini. en azından o hayallerin başrolünü biliyorum dedi.

hem sen daha don kişşotu bile okumadın. ne işin var trende. herşeyi bırakıp nereye gidebilirsinki.

salona geçtik tektrar. açık olan cama doğru bir bakış attı. sanki az önce kavga eden biz değilmişiz gibi yavaş yavaş masaya yöneldi ve hala sıcak olan bardağından yudumlamaya devam etti çayını.

dilsizdi panpa

@10 başkasının başlığına hikaye yazıyor çılgın şey seni

ah turgut dedim kendi kendime. şimdi trene binip gitmek vardı onun gibi. ama sende o züt yokki.

unutulanlar unutanları asla unutmazlar...

parmaklarımı şıklatınca ses çıkıyo.

anlat o zaman dedim. ne anlatayım dedi. aslında sen biliyorsun herşeyi. nasıl yani dedim. bir karar ver. neyi seçeceğine karar ver dedi. hep turgut olmak istemedinmi. benim adım zaten turgut. ondan bahsetmiyorum. turgut olamk için evlendin. ve onun için 2 çocuk yapmadınmı. işte şimdi zamanı 2 kişilik aldın tren biletini bir sana bir bana bak kalkacak birazdan. acele et.

benimki zırvalamıştı beni hiç takmıyosun falan filan, ayrılmak istiyorum dedi sonunda işte.
bende "ben bitti demeden bitmez" dedim ardından vurdum tokatı sertçe, yere düştü ve "bitti" dedim. yerde gözleri doldu.

apapapapapa

oysa benim hayallerim çok daha farklıydı. gerçek hayatla hayaller arasında tutunmaya çalışmaktan başka birşey değildi. duvardaki resme baktım. daha önce farketmemiştim ama ama o ayrıntı. evet yakalamıştım. hiç gerçekçi değildi gülüşler. ne kadar yalanmış herşey değilmi dedim. ne. dedi. duvardaki fotoğraf dedim. ve gülüşlerimiz. sanada yalan gelmiyormu. bırak dedi resimleri yatıyorum ben. sen bu gece burada yat. tamam esin dedim. allahım sonunda evindeydim. bütün gece içip sohbet etmiştik. ve karşımda eskisi gibi bana bakıyordu.

tamam dedim bir tane daha içerim derken mutlumusun diye sordu. evet dedim. abarta abarta anlattım hatta. işimden, çocuklarımdan ve beni çok seven karımdan bahsederken sanki neleri kaçırdığını görür gibi bakıyordu. ama ben sadece neleri kaçırdığını değil sadece evet sadece iyi olduğunu görsün istiyordum. yıllar önce perişan ve bitik bir halde hatırladığı o insan olmadığımı görsün istiyordum ama o pişman pişman dinliyor gibiydi.

hayır böyle olmasını istemiyordum. hayranlıkla bakmamalıydı bana. hayır. hayır.

benimki biraz taktandı.. 1 senedir elimden geleni yaptım.. hiç değer vermemişti bana.. hep verdiğini söylüyordu ama laftaydı.. telefonda dedim ki ya hep ya hiç.. eğer fikrin değişirse ara dedim. aramadı 1 hafta bile.. sonra gittim evine yangın merdivenine oturdum.. Konustum sadece ben..

Unutmak kelimesi un dan gelirmiş. Bildiğimiz un.. Hamurişi.. birini unutmak için unufak etmek gerekirmiş. öyle birden löp diye unutamazmışsın.. yavaş yavaş.. önce gözleri sonra saçı sonra kulağı, burnu ve sesi... unuttuğun zamanda o kişi olmazmış. sonra unuttuğunu unuturmuşsun.. ben hergun soruyorum kendime ne zaman unutacağım diye.. her sorduğumda da daha fazla hatırlıyorum herşeyi daha net.. Ben seni unutmak istiyorum.. ama unutamıyorum.. ondan sonrada ardıma bakmadan gittim..

Bizim hayatlarımız farklı ben avukat sen öğrenci sen benim yerimde olsaydın olurdu ama benim evlenmem lazım seviyorum seni ama falan dedi iyi dedim gibtir git

@3 manitası ibrahim erkal amk