manyağım ulan

Yine yürüyorum gecenin karanlığında. Hangi şehirde? Bilmiyorum.Ama deniz kenarı illerimizden biri olduğu fikrini beyan edebilirim,bad-ı meltem hakim havaya.

Turuncu sokak lambası boyuyordu kaldırımları,ben ise cep telefonumdan gelen kutusundaki son mesajıma bakıyordum.Ece'den. Adres vermişti, ruhu huur olan bir kızın evinin adresini fütursuzca vermesi kolaydı, mesele ne kadar güvenilir olduğuydu.

10 metre ilerideki hareketlenmeye bakılacak olursa,pek güvenilir değildi bu mekan. Tinerci midir nedir dıbına koyduğumun çocuğu, ayağa kalkıp bana yürümye başladı. Saniyenin 67'de biri kadarlık sürede ne yapacağımı düşündüm. Bıçağının olduğundan korkmasam, oğlanın kolunu o soğuktan büzülmüş zütüne sokup sürahiye çevirmek gibi bir potansiyeli haizdim. Ancak bıçak,cam parçası ne gibimse,bir aparat eklendi mi işin rengi değişirdi. Etrafıma baktım kimse yoktu, artistlik yapacağım veya rezil olacağım hiç kimse.Ece de büyük ihtimalle evin diğer tarafında, kendi odasında falandı. Zira buradan yukarı dairesinin bulunduğu yere bakınca ışık görünmüyordu.

Ulan şimdi kavgaya girişsem.. Bir sürü iş dedim sağıma dönüp apartmana girdim.(nefsimi avutmada bir dünya markasıyımdır bu arada söyleyeyim de.)
Şu sensörlü lambalardan varmış, kalçamdan zorlayarak gibiyorlarmış gibi elllerimi kollarımı manyak gibi oynatıp duvarlara tutuna tutuna çıkmaya başladım. Böylesi bir cazibe kaynağı, böylesi bir yürüyen karizma.. iyi ki kimse görmüyordu halimi,Ece görse şu sersefil halimi merdivenden geri aşağı iterdi sanırım. Daha önce hiç görmedim ama, polifonik melodiler gibi sesi vardı kızın.Çıkıp, işim bitince, geyik olsun diye Kurtlar Vadisi'nin polifonik müziklerindeki haliyle (liseliler bilmez) Oy Asiye'yi söylemesini rica edecektim. Böyle de garip takıntılarım vardı,her şey penisime pompalanmakta olan sinsi kanda değildi gayet tabii..

Dairenin bulunduğu kata geldim. Kapıyı çalmadan önce üstüme başıma çekidüzen verme gereği duymadım,her zaman mükemmel olurdum, genellikle.
Açtı kapıyı Ece. Bunca tecrübeme, bunca görmüşlüğüme rağmen böylesi bir hüsn-ü çehre, böylesi bir câzibe-i mutlaka.. internetten tanışıp, klavye vuruşlarımla gönlünü tav ettiğim kızın böylesine çekici olacağını tahmin eder miydim? inanın itimat edin ki,hayır.Ben bile edemezdim.

Saçları güneşin son bir darbe-i zer ile vurduğu vakitte, sahilden bakıldığında denizde yansıması görülen kızılın rengindeydi. Saçlarının altına doğru gradient efektiyle daha da açılıyordu. Edepsizliğimi bağışlayın ancak sapık bir manyak olarak söyleyebilirim ki,doggy'de epey motive edici bir etken olacaktı bu güzel saçtaki renk geçişleri.Bir atı yularından kavramak gibi.. Bağışlayın.Dönüyorum.

Ten rengi bembeyazdı, hani Kleopatra yaparmış ya gündelik bir iş misali, süt banyosu yapmış,ama sütler yüzünden ve vücudunun hiçbir zerresinden kopamamış gibi.Öylesi bir beyazlık.Öylesi bir tok beyaz.

Gözleri.. Ben.. Ne ben tasvir etmeye dil bulabilirdim,ne siz tahayyül edecek alem-i heyula! Öylesi bir gözdü.
Romantik mi diyorsunuz? Aşık olmaya başladığımı mı düşünüyorsunuz? Siz bu gece benim günlüğümü okumaya gelin, gelin bir bakın içtiğiniz çayı höpürdete höpürdete.Bu Ece denen yosmanın adı,bu kevaşenin şeceresi orada var mı yok mu? Ben bir kamış tatminkarıydım arkadaşlar, gerçek romantizm için uludağ sözlük'e,sahte romantizm için ekşi'ye,gibik romantizm için bu inci sözlük dehlizlerindeki zibilyonlarca hikaye başlığına bakın.Ben,o güzel parmaklarınızın muhattabı olamam o halde.. Konudan sapmayalım,Ece..

Karanlık. Yine.
Bu görüntüden nefret ediyordum, gözlerim açık olmasına rağmen göz kapaklarımdan aşağı çekilmiş perdelerden nefret ediyordum.
Bundan nefret edecek kadar sık yaşamıştım demek bunları, hiçbir şey hatırlamıyordum.
Tekrar bir seylabe-i sirişk bastıracaktı ki gözlerime,zor tuttum kendimi. Boğazım susuzluktan kavruluyordu adeta, günlerdir su içmemiş gibiydim.
Sırtım ağrıyordu omurgama sağlam bir tekme hasıl olmuş gibiydi. Nasıl olduğunu bilmiyordum ama haftalardır dayak yemiş gibi bitkin hissediyordum kendimi.
Gözümdeki perde kalkmaya başladı. Aklıma gelen ilk iş vücudumu incelemek oldu.Üstümdeki kefenden bozma şey hala duruyordu, tertemizdi.
Anılarımı düşündüm en son ne olmuştu?
Tekrar bir halüsinasyon görmüştüm, istanbul'da.Şık bir restoranda.Bu cinsel halüsinasyonlarımın önüne geçemiyor, mani olamıyordum bir türlü.
Bir canavar, uçkur düşkünü bir hayvan olduğum için böyle hülyalara mı dalıyordum yoksa bunlar gerçekten yaşadığım olayların zihnimdeki soluk bir aksi miydi?
irem'i hatırlıyordum. Kumraldı.Esperanza Gomez fiziği vardı,bal dudaklı cariye-i hülum'umun. Kalçalarına vurduğum her darbe aklımda bir bir fotoğraf netliğindeydi hala, hatırlayabiliyordum.Ela vardı, sarışın,benim ekonomik boy sultan-ı fahşâm.Ama birini seçmeliymişim gibi bir hissiyat vardı içimde, hangisine sadıktım?
Anılarım, düşüncelerim ve benliğimin en a’mâk noktaları manzur oldu, aklımda.Ben bir hastaydım. Kendi kendime manyakça bir kahkaha attım. ciks yaptığım, dudaklarında parmaklarımı gezdirdiğim, göğüslerini dudaklarımda hissettiğim her kadının düşüncesi, zinciri bırakılmış kilab sürüsü misali akın etti zihnime..
Peki o zaman şu an neredeydim? Akıl hastanesi?
Bu düşünce yeni bir anıyı çağrıştırdı, beyaz şeytanlar.
Önlükleri vardı ve biri şırınga tutuyordu.Önlüklerine dikkat etmemiştim,o anda krizimden henüz uyanmıştım ve büyük ihtimalle ağzımdan salyalar saça saça gülüyordum onlara doğru. Ereksiyon halinde, yakışıklı bir ruh hastası gibi.
Tekrar güldüm ve ilk kez gerçekten içinde bulunduğum odayı inceledim.
Lacivert duvarlar vardı, dört yanımda. Nefes almamı imkansız hale getirecek kadar sıkı olduklarından emindim,ama bir şekilde bana değer verildiğinin de farkındaydım. Harika bir koku vardı odada ve nispeten serindi de.Eski. 'hücrem'e göre..
Öyleyse ne gibime alıkonulmuştum?