Beyler henüz sıcak bir anı bugün başıma geldi. Okuldan çıkıp eve gidiyordum Güngörende oturuyorum ve Bakırköy'den Atışalan minibüsüne bindim. Minibüs boştu o sevinçle kendimi hemen bir koltuğa attım. ilerledikçe araba doluyordu ve bu sırada iki tane teyze minibüse bindi. Teyze dediğime bakmayın yaşları 35-40 anca neyse bu teyzelerden birisi bana baktı ve diğer arkadaşını göstererek "bu ayakta duramıyor bı yer versen?" dedi bende içimden " O kadar öğrenci var beni mı buldun yer isteyecek?" diyerek sinirle kalktım yer verdim. Bu sırada benden yer vermemi isteyen teyzenin önüne geçtim gidiyoruz. Sonra bişey hissettim teyze çantamla uğraşıyordu tam uğraştığı yerde ise bir Atatürk imzası rozeti ve fermuar var. ilk başta herhalde fermuarim açık onu kapatıyor falan dedim ne kadar iyi niyetliyim aq. Sonra elimi arkama bı attım rozet yok. Lan nerde düşürdüm falan diye düşünürken bi baktım rozetin arka parçası ayağımın dibinde. O anda beynimde şimşekler çaktı teyze çantamdaki rozeti söküp yere atmıştı. Hemen diğer parçayı aramak için işe koyuldum ve buldum da. Teyzeye dönüp T: Teyze B:Ben
B: Teyze az önce sen benim çantama ne yaptın?
T:Bişey yapmadım.
B:Ben hissettim teyze uğraştın çantamla şimdi rozeti yerden topladım, niye söktün?
T:Takma o rozeti sende
dedi ve benim beynime kan sıçradı başladım teyzeye saydırmaya bu ülkenin Atatürk'ün olduğundan başladım burda yaşamasının Atatürk sayesinde olduğuna kadar baya yardırdım. Herkes şaha kalktı elleri kırılırcasına alkışlamaya başladılar sonra teyzeyi izmir Marşı eşliğinde minibüsten attık. Bu da böyle bı anım oldu.