Birkaç kelime mi? Şu yazdıkların hakkında o kadar çok şey söylenir ki...

Öncelikle, kendisini bu kadar sevmemin nedeni, onu okumadan önce benim de -tabii bu kadar derin olmasa da- dil ile ilgili benzer fikirlerim vardı, en azından dili ayrı bir yere koyardım.

Neyse, yazabileceğim en kısa şekilde yazmaya çalışacağım.

Öncelikle ilk sözüne kesinlikle katılıyorum, ayrıca demokrasinin dejenere olduğunu ve modasının geçtiğini düşünüyorum. Sıkı bir meritokrasi -biraz ütopik de olsa- taraftarıyım. Platon'un şu ünlü sözlerini de hatırlatayım:

"Demokrasinin esas prensibi, halkın egemenliğidir. Ama milletin kendini yönetecekleri iyi seçebilmesi için, yetişkin ve iyi eğitim görmüş olması şarttır. Eğer bu sağlanamazsa demokrasi, otokrasiye geçebilir."

(Bu arada Whitehead'i de seviyormuşsun galiba, o da çok büyük bir Platon hayranıdır.)

ikinci cümle ise felsefi anlamda oldukça zorlu bir ifade. Buraya yazabileceklerimden fazlasını barındırıyor. Ama yine de kısaca bir şeyler yazayım, yanlışım olursa düzelt:

Wittgenstein felsefenin veya düşüncenin sınırlarını belirleme konusunda takıntılıydı, bunun da ancak dil ile olabileceğini düşünüyordu. Çünkü insan, salt düşüncenin sınırını ancak yine düşünerek belirleyebilirdi, bu da ona göre imkansızdı. Bu yüzden felsefeyi ancak dili anlayarak bir kalıba sokabileceğini düşündü denilebilir.

Hatta daha da ileri giderek felsefi sorunların yalnızca dilin yanlış anlaşılmasından kaynaklandığını belirtmiştir. Buna paralel olarak: "Söylenebilen her şey açıkça söylenir, üzerine konuşulamayan hakkında ise susulmalıdır." gibi sıradışı bir cümle kurmuştur.

Söylemezsem olmaz; bu yazdığın sözde solipsizm havasını da koklayabilirsin. "Benim dünyam" kavramı çokça görülür Wittgenstein'ın ifadelerinde, sloganıma da bir bak istersen *