"tamam gidelim o zaman" deyip gülümsedim,
elimi omzuna attım, o da yine belime dolandı, minibüslere doğru yöneldik.
bir an ebru buralarda mı diye baktım ama etrafta ebru mebru gözükmüyordu..
eh..şikayet ediyor da değilim..bizi görmesi iyi bile oldu..ee ne demişler, bir musibet, bin nasihattan
yeğdir..
benim onca, kendimi ondan uzaklaştırma çabamdan çok daha etkili olmuştur, bizim mine'yle olan
aşk-sevgi dolu sahnemiz..
nihayet biraz olsun kendime gelmiş,içime huzur akmaya başlamış bir halde, mine ile dertleşmeye
gidiyordum,
kim bilir, belki de içerdi benimle *
...
arkadaşlar, bu gecelik burada bitirelim,
hepinize iyi geceler, görüşmek üzere *
ha bir de şu şarkıyı tekrar vermek istiyorum,
gece yatağınıza uzanıp ışıklar söndüğünde, eğer hikayeme ortak olduysanız ve değer
verdiyseniz,
dinleyin,
ve uygulamaya geçirin..varsa bir ihtimaliniz..çünkü şimdi tam zamanı beyler..dün geride
kaldı..yarın ise hiç olmayabilir,
bugün, tam zamanı..
http://fizy.com/tr#s/1agyo2
selamlar arkadaşlar,
on dakikaya başlıyorum, bu gece erken başlayıp erken bitirelim, değişiklik olsun ;)
belli ki, hayat bana gül bahçesi vaat etmemiş.

peki tahmin edin karşı takımda, tam da bu özelliklerine kıl olunabilecek kim var?? kim var? bildiniz
tebriklerr *
ilk devre bir tane basket atabildik, onu da tunaya ben attırdım bauns pasla rahat bir pota altı
sağlayarak. bu gibiklerde 1 tanesi hariç hepsini serhat lavuğu attı. şutla attı, turnikeyle attı..iki
kişiyi çarşılayıp attı..ama bildiğin zütü yırtılmış durumda,
herif eski kulüp sporcusu, kondisyon filan eyvallah da, e tabi öyle 4 e 1 gibi oynayınca da bir
şekilde motor hararetleniyor.
baktım bu molada nefes nefese..ben de aşırı sinir olmuşum o artist hallerine, bir de kenarda 5-10
kişi toplaşmış ooo mooo çekiyorlar. "dur hele" bakalım dedim.. biraz biz de kendimizi zorlayalım,
paslanmış mıyız..
o ara çocuklar bana biraz sitem ettiler "aga sen kullan şut filan işte rahatken, paso pasa çalışma"
gibisinden, ben de "tamam, ben serhatı birebir savunacağım siz diğerleriyle bir şekilde yan yana
takılsanız yeter" dedim.
ikinci yarıya başladık, top elimde, azıcık sürüp direkt cepheden salladım potaya orta mesafeden,
soktum.
pota altından bir daha başladık, gene biraz daha sürdüm, bu sefer sağ çaprazdan * biraz daha
uzak bir mesafeden salladım, o da içerde

yok mu aq okuyan

işte o suçluluk duygusuyla da sana mesaj attım zaten biliyon.. bence serhat sana o kadar nefretle
dolmuş ki, seni yalnız bırakmak için yaptı bunları, sanırım başardı da, bir süreliğine.."
yüzüm gerçekten korkunç hallere bürünmüş olmalı..
"bak tsigalko.. bunları sana kavga et, olay çıksın diye söylemiyorum.. yalvarırım..sadece, bil
istiyorum ve beni de o zamanki saçmalamalarım için affet istiyorum.. lütfen bak.. benim de başımı
belaya sokma..hı?"
vay anasını serhat ya neler dönmüş..
bu laf tam da gediğine oturuyor olsa gerek..
sen, huur çocuğu serhat efendi..
bana kin güt,
beni gizlice takip et, sinsice, yılan gibi komplo kur,
en yakın arkadaşıma şantaj ve duygusal baskı yap..
beni yalnız bırakmak için sınıfı ve kızlar tayfasını kendi yanına çek..
arkamdan kuyular kaz...
kıs kıs gül..
hem den ben kendimi duvarlardan duvarlara vururken..
ve tüm bunlara karşılık tsigalko sakin olsun he?
ananı gibtim çocuk...
sonra gün boyunca anlattıklarının tek kelimesini duymadım.. hatırlamıyorum da..hatırladığım tek
şey, saç telimin ucundan, ayak tırnağıma varıncaya değin, tüm vücudumu, daha önce
hissetmediğim ve tarif edilemez tarzda bir nefret kapladığıydı..

bilinmezlikler..belki kötü şeyler..
sanıyorum hayatım boyunca asla tek bir duyguda stabil kalamayacak, hep en az 2-3 duyguyu bir
arada yaşamak zorunda kalacaktım..bu ise devamlı ama devamlı beynimi ve bedenimi, kayalara
vuran dalgalar gibi aşındıra aşındıra yontacak..nihayetinde, beni aslında hiç olmadığım bir şey
haline getirecekti..kaya, kum olup gidecekti..
alkolün verdiği umursamazlığın ve çakırkeyifliğin bile baskılayamadığı bu karmaşık hisler
arasında,
cuma için mine yi
pazar için de okan ı beklemeye başlamıştım..
o gece uzun bir aradan sonra dua ettim..allahım..lütfen..biraz olsun mutlu olmama, sadece
"mutluluk" dene o ulaşılması güç duyguyu yaşamama izin ver..yalvarırım izin ver..
arkadaşlar,
epey şey paylaştık gene bu gece, baktım, 5 saat ve 6,5 kutu bira olmuş..
takip eden kardeşlerime iyi geceler,
yarın gece görüşmek üzere
iyi geceler arkadaşlar,
00.00 gibi başlarız gene
şarkımız gelsin önce,
http://fizy.com/tr#s/1aiv6s
günlerden cuma,
mine ile birbirimize açılmamızın ardından ilk buluşmamız,
birbirlerine kalplerinin en kuytu köşesinden gelen sözlerle mühürlenmiş, iki müzmin yalnızın ilk
buluşması..

öbür kaltak hemen atıldı, "yok yaa gerek yok valla" diye, ulan sana mı sorduk? yolda muhabbet
sırasında bunla da tanıştım ama pek giblemedim tabi, benim gözüm dünyayı görmüyor zaten..bu
da aklı sıra gıcıklık mı yapıyordu ne tak yiyordu anlamadım.
bu öyle diyip kız da nezaketen "cidden gerek yok beklemene" filan deyince, ne yapayım bende,
yavşak değilim ya..zaten züt soruyla gelmişim bin bir bahaneyle tanışmışım, ben de üsteleyecek
yürek nerde?
içimden söve söve bindim minibüse, o gece gene tavanı seyrettim sabaha kadar..
hafta sonu bizim tayfadaki çocuklardan en yakın olduğuma bahsettim konudan,
abi ben anlamıştım zaten, paso o tarafa bakıyordum dedi, güldü.
dedim la ne yapayım, biraz taktik ver, bir şeyler paylaş, ben harbiden kaptırdım galiba kendimi,
kız sınıf arkadaşın, muhabbeti de bir şekilde kurmuşsun, artık işin zor kısmı geride kaldı, her
şekilde bahane bulursun, dışarı filan da çıkardan mı 1-2 kere, zaten olacağı varsa olur kanka,
dedi.
doğru, ama ben şehirde yabancıyım bir tak bildiğim yok ki?..
neyse hafta sonu bunla çıktık dışarı, adam şehrin yerlisi.. öğretti bana 2-3 mekan, aklıma yazdım.
ne var yani ayıp mı aq, bir arkadaş olarak onu dışarı davet edeceğim, bu kadar basit.. bunda ne
ayıp var ne de günah, seviyorum beyler, duyguların en saf ı, en asili..
bu ara bizim tayfadaki binlerden biri de msn den bizim sınıfta olan ama ilk hafta gelmeyen bir
hatunla tanışmış, diyor onu da alırız gruba filan, o ara tabi facebook macebook yok, yonja diye
gibik bir şey var, bilirsiniz..
her neyse, tabi ben ayşenden hoşlanıyorum filan ama o ara da mecbur gruba uyacaz diye yine o
4 e 4 grupla takılıyorum, gruba alırız dediği de o grup işte..
hafta sonu geçmek bilmedi, yahu insan okul başlasın, sabah erken kalkayım, okula gideyim ister
mi? istermiş.. yemin ediyorum sabahın altısında kalkıyordum saçımı başımı düzelteceğim diye..

işte, tsigalko.. fırsat bu fırsattı.. altı pasta kaleciyle karşı karşıya kalmışsın, yanında da en
güvendiğin takım arkadaşın var, vur, gol olsun..
şarkılara devam,
http://fizy.com/tr#s/1qukrm
bu sefer dedim ki, "benim bildiğim güzel bir kafe var, (okan öğretti tabi) orayı görmek ister
misiniz?"
aa olur tabi filan dedi o şirin sesiyle gülümseyerek..ben o ara uçuyorum..oldu bu iş lan, olacak, ilk
defa sevdiğin biriyle birlikte olacaksın..ne gaza gelmişim ama..doğmamış çocuğa takım elbise
biçmişim resmen..
neyse arkadaşı geldi bunun, hoş bir kız, iyi dedim okanın da canı sıkılmaz, öbür tipsiz kancık da
gib gibi oturur..rövanşı almış olurum..
kafeye gittik, biz okanla it gibi ıslanmışız ama..ben hemen kapşonluyu çıkardım üzerimden, ayşen
elimden aldı, masanın yan tarafındaki kaloriferin üzerine koydu.."hasta olacaksın yaa neden
şemsiye filan almadın?" diye muzip muzip azarlıyor beni..beni düşünüyor beyler! benim için
endişeleniyor?!
o masada bir muhabbet döndü ki..anlatamam, şehirlerimizden, lise hayatımızdan, üniversiteyi
nasıl bulduğumuzdan, sınıftan, ondan, benden bizden, havaların bozukluğundan* , her şeyden
ama her şeyden konuştuk..3 saat mi oturduk, 4 mü? bilemiyorum..ama sevdiği kitapları, izlediği
filmleri, yediği yemekleri, hoşuna giden rengi, evcil hayvanının ismini..pek çok şeyi öğrendim,
o da beni öğrendi..
o gün o masada benim için sadece o vardı beyler, gerisi teferruattı, ve inanın havadaki aklımın
tek dileği, bu durumun onun için de öyle olmasıydı..
telefon numarasını aldım, yurduna bıraktım, bırakırken sarıldım, gündeki teyzeler gibi
yanaklarımızı tokuşturarak öptüm (arkadaşça tabi malum)..bilemiyorum ki daha iyisi olabilir
miydi? kendi yurduma kadar adeta havada yüzerek geldim diyebilirim, ayaklarımın yere değdiğini
hissetmedim bile..
o ara biz kafedeyken ebrunun attığı 3 mesajın da farkına ancak gece vardım tabi..

neyse açtım konuştuk filan, nerdesin diyor, dedim merkezdeyim, geziyoruz arkadaşlarla..
ama sesim öyle bir çıkmış ki, müsamere çocuğu gibi coşkulu-mutlu, bizim kurt hemen soruyu
patlattı,
"haa nasıl arkadaşlarmış acaba bunlar?"
"sınıftan arkadaşlar ya anne, öyle takılıyoruz bakalım"
"iyi iyi, tamam oğlum, çok geçe kalma sen de tamam mı?"
"tamam annem, hadi öpüyorum"
"hadi ben de öptüm, selam söyle arkadaşına"
ulan annem bile taşşağa alıyor beni görüyor musunuz? "arkadaşına".. bu kadar mı belli acaba
aşk zevzekliğinin üzerimdeki etkisi? yoksa oltayı boş attı da dolu mu gelsin diye bekledi diğer tüm
annelerin yaptığı gibi?
fazla düşünmedim,
kızları yurda doğru zütürmeye başladım, bu gene koluma girdi beyler, benim de adımlarım yine
havada yüzmeye başladı haliyle..
gözde ye de gecedeki katkılarında ötürü adam akıllı selam verip yalandan da olsa sarılarak veda
ettim,
ayşenle ise her zamankinden biraz daha fazla sarılı kalmıştık birbirimize, ipek gibi saçlarının
çilekli kokusunu alabilecek kadar fazla..

beni çok eziyorsun tsigalko farkında değilim sanma ama sandığından fazlasıyım emin ol. yanlış
anlama sana kızdığım filan yok, sadece gereksiz insanlarla gereksiz samimiyetten kaçınmaya
çalışıyorum. yalnız sana kendimi yakın hissediyorum ve bunun bazen seni bunalttığının da
farkındayım. benimle takılmak zorunda değilsin, sonuçta senin birlikte olmaktan keyif aldığın daha
fazla insan var.
madem konu buralara geldi, ben artık seni daha fazla engellemek ya da kısmetini filan kapatmak
istemem. bir daha selamlaşmasak bile olur, en fazla yalnız kalırım, canı sıkılır bir süre, sonra da
bir şekilde alışırım işte.
yarınki quizde başarılar, iyi geceler"
bu mesaj hala sim de kayıtlı durur.
ilk okuduğumda bariz bana ayar veriyor sandım, sinirim tepeme çıktı..aq biz iyi davrandıkça
kabahat işlemişiz yani..
ama sonradan baktım ki kız aslında inceden inceden kendini acındırmaya çalışıyor, sübliminal
mesaj mı ne var ya hani öyle bir tak gibi işte.. ironi yaparak anlatmaya çalıştığını tersten
söylemek ister gibi,
ama yine de mesajı fazlasıyla sert bulduğum için biraz oynamaya karar verdim..az önceki acıyan
halim yerini "haa. demek öyle!" diyen kızgın ergen moduna bırakmıştı,
ben de buna güzel bir iyi geceler mesajı döşeyeyim de içimde kalmasın dedim..
son şarkımızı ve son iki partımızı paylaşıp gidicem..

sonradan "hadi ben seni yormayayım canım tekrar geçmiş olsun" falan filan gene böyle içinde
sosyal mesaj ve espirik* barındıran son bir mesaj daha atıp okan a döndüm. mesajları ona da
okumuştum. dedim abi bu kız neden hala böyle yapıyor? acaba ben mi pasif kalıyorum yoksa o
mu fazla nazlı.. anlayamadım.
o da "valla evet aslında hala fazla kasıyor gibi, ama sen de çok belli ettin be abi aşık olduğunu,
kız biliyor her türlü elinde olduğunu, e azıcık nazını yapacak tabi, onun da keyfi o"
-"haklısın kanka ama elimde değil ki be, o duyguları gizlemek kolay mı aq? mızrak çuvala sığar
mı? rol yap desen, onu hiç beceremem zaten..oof of..çekeceğim var galiba benim."
-"olsun sen kendini böyle koyverme olm, bu iş her türlü olacak zaten, bırak o da kızlığını biraz
yaşasın işte.. sonradan bunları hatırladığınız gülersiniz halinize, dalga malzemeniz olur ;)"
lan ben bu adamı da harbiden seviyordum ha, yani insanın arkadaşı, dostu olacaksa böyle olmalı
aq..senin derdine ortak olmakla yetinmemeli, üstüne bir de moral motivasyon vermeli. bir kez
daha o masada onunla oturduğum için kendimi şanslı hissettim, aslan kardeşim benim..
neyse biz epey 50 lik devirip yarım kilo da işedikten sonra yurda doğru yola koyulduk,
birazdan duyacaklarımı ve dönecek muhabbetleri tahmin bile edemezdim, yarı sarsak adımlarla
yürürken..
yurda geldik,
ben odaya yöneldim, okan "aga ben bi su çarpiyim yüzüme aq kafam döndü" dedi.
neyse, geldim odaya baktım bir muhabbet dönüyor

"kim lan o?" diyebildim, tıkanmış dişlerimin arasından..
"ya şey.. hani bizim sınıfta ozan var ya? * benim balıkesirden arkadaşım, o işte.. bugün daha ilk
konuşmasında söylemiş, demin de beni arada dert yanıyor aq..mal herif"
ben şöyle bir silkindim, bugün nasıl konuşmuş olabilirdi ki lan?
"olum" dedim, "ayşen bugün okula bile gelmedi ki? ne ara konuşmuş aq!"
necati bir duraksadı, "ne ayşen i abi, ebrudan bahsediyorum ben ya?"
oufffsss... o anı anlatmak için "üzerimden yük kalktı" lafı hafif olur herhalde.. yani o yükün
ağırlığını gelin de siz düşünün beyler..
tabi bir de o ara sadece tolga, diğer oda arkadaşım* ve okan ın bildiği ayşen meselesini de açık
etmiştim farkında olmadan.. neyse,
"haa..ee tamam anlat sen, ne oldu sonra?"
-"ya abi işte bu aradı, diyor ebruya teklif ettim ama resmen posta koydu, sizin yurttan bi çocuk
var, galiba o da hoşlanıyormuş ebrudan, o yüzden olmadı herhalde, dedi bana"
yok ebesinin amı..al şimdi de kızdan hoşlanan biz olduk..ne alakası var ya?
ama gerçi insanlar da haklılar, zira dışardan bakınca bir kız ile bir erkek paso züt züte
dolaşıyorsa, kesin erkek yazıyor demektir.. gibeyim şu bağnazlaşmış toplumsal kalıplarımızı da
algılarımızı da..

bakın burada ne bir şey demek istiyorum,
hayatta iyi ve kötü şeyler her zaman ama her zaman hep ardarda gelir.. sırayla hatta.. önce
peşpeşe iyi şeyler, sonra da peşpeşe kötü şeyler.
kaç tane olay olduğu duruma göre değişir ama genel prensip budur yani. ve bu ikisinin arasındaki
fark ise;
iyi şeylerle fazlaca mutlu olduğumuz için, onların ardarda geldiğini fark etmez ve nasıl geçip
gittiklerini anlamaaz- olanlar için tanrıya şükretmeyiz, kötü şeyler ise ise bizi fazlaca mutsuz ettiği
için sanki bitmek bilmezler ve bu kez tanrıya sitem etmekten geri durmayız..
o nedenledir ki, insanların ağzından hiç bir zaman "ohh çok şükür, her işim rast gidiyor" cümlesini
duymaz, tam tersine hep "allahım bütün kötülükler beni mi buluyor?" u işitiriz..
aslında çoğu zaman iki durumunda yaşanma süresi ve sıklığı birbiriyle aynıdır..
herr neyse,
sanırım tipik erkek pgibolojisiyle olaya yaklaşabiliyor olsaydım bu olanlar benim için harika şeyler
anldıbına gelirdi.. zira başka zaman beni yolda görse dönüp bir daha bakmayacak hatunlar * şimdi
kırk yılın başı birine aşık olduk ya, inadına bana saracakları tutuyordu..
zaten hep öyle olmaz mı? manita yaparsınız, etrafınız cicişten geçilmez, bira ara sap kalırsınız,
bu sefer de etrafınızda kimse olmaz..ya hep, ya hiç yani..

bu kızlar konusunda bu şekilde "bana yazılıyorlar" diye emin konuşmamın haklı dayanaklarını da
buraya sırası geldikçe yazacağım, zira daha öndceki entrylerde de dediğim gibi, her taku üstüne
alınan andavallardan değilim.. ayran gönüllü hiç değilim..
gibko bir cevap yazdım bu hatuna,
ama susturmaya yetmedi, ulan maç izliyorum be maç..
2-3 mesaj sonra ağzındaki baklayı çıkardı,
"ya baksana, okula başlayalı 2 ay oldu ama ben yurttan dışarı pek çıkamadım, hala yabancıyım
şehre, sen kesin gezmişsindir şimdi her yerini, bir ara bana da öğretir misin? * )"
böyler bu mesajların emoca versiyonda yazıldığını hayal edin, yukardaki entrylerde taklit etmeye
çalıştım yazış şeklini ama mümkün değil aq, beynimi gibti resmen. normal insan yazısına çevirip
yazıcam mecbur.
ben de "yok ben de gezemedim ya pek, vaktim olmuyor, yurtta takılıyoruz genelde" yazdım
savuşturayım diye, bu sefer demesin mi,
"hadi ya, o zaman daha iyi, beraber öğreniriz işte"
o ara gol mol oldu, 10 dakika filan dönmedim buna, acayip kafam kızmıştı..
sonra bu gene yazdı,
"canım orda mısın?"
canını giberim senin..ne canı? canım ne?

biraz kafamı toplayayım, diyalogları anımsamak istiyorum zira önemli.. biraz sallamak zorunda
kalabilirim, şimdiden anılarımdan ve sizden özür diliyorum..
gece yerleşip, yurttaki tiplerle lak lak ettikten sonra boş odama çekilmiştim tekrar..
tolga yoktu zaten.. öbür hıyar da nerde bilmem..
yatağa uzandım..ama uykum yok, ben öyle karanlıkta tek başına yatıp tavanı izlemeyi, o sırada
da hayaller kurmayı severim.. gerçi, kim sevmez ki?
ne kadar zaman geçti bilmiyorum, mesaj geldi,
mine yazmış, "sınavında başarılar tsigalkocum"
ekrana baktım bir süre boş boş.. nilay ın "bu işler yavaş davranmaya gelmez" diyen sesi
kulaklarımda çınladı..
haklıydı, bu daha fazla uzatmanın alemi yoktu..
muhabbete nasıl girdim hatırlamıyorum,
ama asıl olayın koptuğu kısımlar az çok aklımda,
buna kızmıştım..bir nevi trip de denebilir.. açık olmamakla suçlamış, üzerine gitmiştim.. arada
birbirimize böyle yaptığımız oluyordu, tatlı tatlı kışkırtmalar ve karşı tarafa, aslında ikimizinde
bildiği gerçeği söyletme çabaları..
ama bu gece epey ileri gitmiş, resmen kıza çemkirmiştim.. kendimi de acılı, bahtsız ve "zaten
kimse beni sevmiyor aq, ölsem daha iyi" moduna getirmiştim.

tabi böyle yazamadım oraya... ahh ah..şimdiki aklım olsa..ama diyorum ya, çok toyuz be beyler..
fazla iyiyiz.. fazla safız, aman kimse kırılmasın, üzülmesincilerdeniz..
neler yazdım hatırlamıyorum ama mesajlaşmanın sonunda mutsuz değildi diye hatırlıyorum..
muhtemelen tutamayacağım bazı sözler vermiştim küçük huurya..
gecenin son iki partı olsun,
http://fizy.com/tr#s/3e3b3h
az önce söylediğim gibi, vizeler geldi, o ara ayşenle filan hiç çıkamadık ama epey mesajlaşıyoruz,
aq doğru düzgün görüşememek beni çıldırtıyor resmen, yanağım yanağına değmeyeli, kolu
koluma girmeyeli günler geçmiş..adam gibi gözlerinin içine baka baka konuşamamışım bile kaç
gündür..
bir gün iki sınavımız vardı, biri saat 1 de biri ta 5 te..
ilkine girdik, ikincisini bekleyeceğiz tabi, lan o ara benim aklımda bir şimşek çakmasın mı? dedim
oğlum işte al sana görüşme fırsatı, git sınav saatine kadar ders çalışma ayağına kızla takıl??
tam aklıma gelen müthiş planımı * uygulamak adına bu yönde harekete geçmişti ki, okan geldi
"abi acıktım ben, gel bir şeyler yiyelim he?" dedi.
tabi yeterince samimi olduğumuz için, kırılmayacağını bildiğimden, aga dedim ben böyle böyle,
kızın yanına gideyim de biraz zaman geçirelim, kaç gündür doğru dürüst konuşamadık dedim.
o da bu sefer, "tamam ya, iki dakka da yeriz ordan da geçersin işte, daha 2-3 saat vakit var
sınava" deyince, üsteleyemedim daha fazla, "iyi aq dedim..gene hangi kızı gösterecen bana
doğru söyle? * "

anaa.. resmen karşımızda kolları molları çaprazladı böyle, çocuk gibi somurtuyor, ebru,
"ne oldu ozan gene ya, sen neden böyle yapıyorsun? ben da anlamadım valla" gibisinden yarı
giblemez yarı çocuk gönlü alırcasına cümleler filan kuruyor.
ahaha, masada panayır var resmen.. kocaaa eşşek kadar adam, bebek taklidi ve çocuk
somurtkanlığıyla kendini acındırmaya ilgi çekmeye çalışıyor. yemin ediyorum o an içten içe de
utandım yani bir erkek olarak.. adam dediğin kendini o durumlara düşürmemeli abi, insanda biraz
yüz olmalı, onur olmalı.. kızdan postayı yemişsin işte, hala daha zütünden ayrılmıyor, bir de
bebeklik yapıyorsun yanında.
bu böyle "banane banane" tarzı hareketlere devam edince,
"aman tamam ya, ben anlayamadım seni zaten bir türlü" deyip "deli midir nedir?" dercesine güldü
ebru.. acayip mimiklere girdi.
o ara biz okanla masa altından birbirimizi tekmeliyoruz paso , zütümüzle gülecez, gülemiyoruz,
ağzımız zaten tavuk dolu, gözlerimden yaş gelecekti nerdeyse.. o ortamın ve masadaki
atmosferin reziliğini görmeniz lazımdı beyler.. vallahi utandım ya..
sonradan tabi inanılmaz makarası döndü bu olayın yurtta, hatta necatiyle okan tekrardan temsilini
filan yaptılar odada, hayır ben de neden bu kadar sevindim adamın gibilmesine anlamadım yani,
sonuçta hiç bir türlü beni ilgilendiren bir mevzu değil..ama maksat zütlük olsun işte..
sınavlar bitti,
bayram için evlere dağılıyoruz artık, o ara ayşen le mesajlaşmalara devam, o gün gidemedim tabi
yanına, masadaki olaylar yüzünden aklım birbirine girmiş.
şeker bayramıydı herhalde.. öyle olması lazım çünkü bana,

sınıfa girdim, duvar kenarındaki klagib yerlerimden birine oturdum, normalde çantayı filan koyar
derse 1-2 dakika kala gelirdim ama bugün canım dışarı çıkmak istemedi, midem bulanır gibiydi,
soluk borumdan yukarıya doğru anlam veremediğim bir basınç, bir üşüme.. ellerim buz gibi
olmuştu ama yüzüm filan yanıyor.. arada ürperiyorum..lan böyle bir duygu yok aq beyler.. aşk-
neredeyse elle tutulabilir, gözle görülebilir bir şekilde etkisine almıştı beni. böyle sanki aldığım
nefes yetmiyor, daha fazla alasım var, boynum ensem ateş gibi, ciğerlerim gıdıklanıyor resmen..
dayanılır gibi değil.
tabi bunlara ek olarak da sebepsiz bir mutluluk, gülümseme hissi, hani sanki ayağa kalksam
ayaklarım havada yüzecek o derece bir his, ha uçtum ha uçacağım.
ben böyle heyecandan geberedururken, sınıf da dolmaya başladı. bizim tayfa filan geldiler,
onlardan bir süre sonra ebruyla okan geldi, hafif garipsedim bu durumu ama hoşuma da gitti, lan
dedim okan şu hatunu ayartsa da başımdan alsa, hem yakışırlar birbirlerine ne güzel, ikisi de
güzel tipler sonuçta.
ben bizimkine gel yanıma gibisinden işaret ediyordum ki ebru geldi çat diye oturdu bile yanıma
aq..benim el havada kaldı o an..neyse dedim içimden,
"okan mı gelcekti?" dedi ebru,
"yo ya tamam önemli değil" diye geçiştirdim..
o ara ayşen de geldi, sırasına oturana kadar bunu izledim, baktığımı görünce gülümseyip el
salladı, ben de göz kırptım. ebru önce ondan tarafa sonra bana tip tip bakıp "allah allah??"
dercesine ağız büktü. "ne var?" dedim. "hiiç, bu kızla mı şeysin sen?"
-"seni ilgilendirmez" diye postayı koydum anında. kaşını gözünü oynattı sustu kaldı ondan sonra
da..

ben kızın yanına gideyim mi gitmeyeyim mi diye düşünürken, tam gitmeye yeltenmiştim ki hoca
hazretleri teşrif etti.. kaldım sıramda.
öyle gider gibi yapıp züt gibi kalınca, ebrunun ince ince güldüğünü gördüm göz ucuyla..dur
dedim.. dıbına koyucam ben şimdi senin..
o ara sınıf hala uğultulu, hoca bayram mayram mevzusunu açtı.. hafif bir kargaşa var, her yerden
biri atlıyor filan.
ben de hem biraz makara yapayım, keyfim yerine gelsin, hem de az önceki kıllıklarının acısını
çıkarayım diye,
ebruya doğru hafifce eğilip,
"sahi ozan nerde ya bugün? yanına oturamamış?" deyip gevrek gevrek sırıttım. kız böyle 2-3
saniye yüzüme baktıktan sonra, yine ifadesiz moduna girip,
"bak bugün orda" diye cam kenarını işaret etti.
anaaa, lan hiç görmemişim, ozi bugün de gitmiş ayşen in arkasına oturmuş.. biraz izledim o tarafı,
sınıfta zaten bayram muhabbetine epey kaynaşık, bu salak da bir şey söyleyip duruyor,
etrafındakileri filan güldürmeye çabalıyor işte, bilirsiniz tipik durumlar bunlar işte.
bir baktık orada harbiden bir kaynaşma, muhabbet var, ayşen le filan da gülüşüyorlar, bu omzuna
dokunup bir şey dedi bir ara, benimki koptu..
herhalde 5 dakika izledim onları robot gibi..ama inanın etrafımda başka ne oluyor farkında
değilim, o ara beni izleyen bir başkası varsa "oha lan çocuğa inme indi galiba" filan demiş olabilir
-ki yanıbaşımda bir adet izleyici mevcuttu zaten

sonra hoca dedi, tamam çocuklar derse geçiyoruz, ebru da bana "hadi bak hoca tahtaya yazıyo"
deyip dürttü hafifçe..
ben gene sinirlendim buna, sanane amk? ama bir şey demeden önüme döndüm, bu sefer de
deftere kaleme bakarken dalıp gitmişim... ne oluyordu lan orda öyle? benim hatunla 2 aydır
olayım var, ben bu kadar samimiyet gösteri yapmıyorum.. ozan bini sen ne ayaksın lan?
ders arası oldu,
ben benim kızın yanına doğru gittim direkt, etrafta kim var, kim dinliyor diye hiç umursamadan,
"nabersin, nasıldı bayram? şekerlerimi göremiyorum?" falan gibisinden muhabbete girdim..ne
utanıcam aq, kim ne diyebilir?
bu sefer bu da, "iyi ya işte, bildiğin gibi" deyip sırıttı. "yaa ben şekerleri unuttum bugün yalnız, dün
yerleşme telaşıydı filan derken yorgunluktan uyuya kalmışım kusura bakmaa" deyip dudak
büzdü..
ben bu şirinlikler karşısında erirken, beynimin ücra köşelerinden bir ses "oğlum bu kız bir gün
erken gelmemiş miydi? (cumartesiden)" diye bir soru yönetti bana, hatta soru da tam benim
ağzıma geldi ama vazgeçtim sormaktan.
dedim, "olsun, ya ben seninkileri getirdim, ama bugün işin yoksa bir yerlere gideriz diyecektim,
sen de o ara yurda uğrar alırsın madem" diyip göz kırptım. güya kibarca buluşma bahanesi filan
yaratmaya çalışıyorum hala,
bu demesin mi, "tsigalko ben bugün gelemicem ya, biraz yatıp dinlenmem lazım, sen şimdi de
verebilirsin istersen, ben yarın getiririm"

haydaa... ee hani bütün kurduğum planlar? yazdığım senaryolar? gelemeyeceğim diyor? kutuyu
da istediğim gibi veremeyeceğim? hey anasını satayım yaa...
boşuna dememişler, "insan plan yapar, tanrı gülermiş" diye..
epey moralim bozuldu tabi, bu farketti,
"ya ertesi gün buluşuruz söz, cidden bugün gelirsem beni yurda kucağında zütürmek zorunda
kalabilirsin" diyip yine sevimli sevimli dudak büzdü..lan tam bir pokemon, tam bir pikaçu yemin
ediyorum..bu kadar masumiyet, sevimlilik.. aynı zamanda da böyle bir ciksapalite.. nasıl bir
arada olabilir aklım almıyor aq..yanaklarını mıncırasım, burnunu ısırasım geliyor böyle benle
gözlerini büyüte büyüte, heyecanlı ses tonuyla cıvıldayarak konuşunca..
"tamam madem ya, aslında kucağında taşıma mevzusu iyiymiş ama, seni yormayalım" diyip
sırıttım. bu da güldü, "alemsin" gibisinden hafiften utandırdım da..*
"sen getirdiysen şimdi verebilirsin" dedi tekrar... farkında olmadan, benim planımı iyice tak
etmeye, güzel bir buluşma ve teklif bahanemi elimden almaya çalışıyor gibiydi.
"şey, burda değil de, servislere binerken vereyim madem" dedim o kadar ısrarcı olunca, "yok
sonra buluşunca vercem" diyemedim aq.
"tamam olur", dedi gene cıvıldayarak. "biz dışarı çıkıcaz gelir misin sen de?" dedi.
"yok" dedim "ben de yorgunum bugün biraz" deyip anlamlı anlamlı güldüm.. ısrar edecek, ya da
imaya ortak olacak diye beklerken