kızın niyetini artık iyice anlamıştım, ben genelde bu tarz mevzularda üstüme alınmayı pek
sevmem, yani "abi şu kız da bana yazıyor yeeaa" cı adamlardan değilimdir, hatta tam tersine
yanlış anladığımı düşünürüm ama ebru nun bana karşı standard olmayan duygu ve düşünceler
beslediğini de az çok farkediyordum. işi kötüsü, o da benim için aynısını düşünüyor olabilirdi zira
ayşen le aramızdakilerden haberi olduğunu sanmıyordum,
muhtemelen o ders arası o bensiz dışarı çıkınca ben de onu kıskandırmak için diğer kızların
sırasına gittim diye düşünüyordu..aq bu şekilde düşündüğünü düşünmek bile mideme kramplar
sokmak için yeterliydi, gönül kırmak, o zamanlar istediğim en son şeydi zira benim gönlüm de o
ara epey yükseklerde bir yerde, tekinsizce sallanıyordu ve her an düşebileceği o boşlukta onu
kurtarabilecek her hangi bir önlem de yoktu.
okulda ilk ayı devirirken, o cuma yurtta epey azıtıp sabaha kadar içmiş ve felaket muhabbet
döndürmüştük.. sabaha kadar batak bir yandan, karı kız muhabbeti desen gırla, bir ara
smackdown benzeri birbirimize girdik, uzun eşşek filan oynamaya çalıştık.. anlayacağınız epey
zıvanadan çıktık, it gibi eğlendik, hayvanlık ettik, yurdun yarısına yakını da buna iştirak edince
(zaten 45 kişi filandık) yapmayın diyen de olmadı tabi aq.
neyse o gecenin sabahı olmadı tabi, ben bir uyandım ki o cumartesi, saat olmuş akşam 4 küsür,
hemen telefona sarıldım tabi, ayşen mesaj atmış mı diye, obaa..ben ayılmadan 5 dakika önce o
da beni hatırlamış beyler, kalbim temizmiş valla..
mesajı baktım, bu akşam nargileye gidelim mi? yazmış. yataktan bir zıplamışım ki..beni dışarı
davet ediyordu la? kendisi çağırıyordu?! vay anasını ya..ve ben mallığım yüzünden az daha bu
fırsatı kaçıracaktım.
hemen yazdım, "olur tabi, ne zaman buluşalım?

sonra baktım bu hafiften ilerliyor kapıya doğru, bir tane de samimi bir kız arkadaşı var, sıra
arkadaşı, yani samimi dediğime bakmayın işte 1 hafta içinde en yakınlaştığı diyelim.
bunlar ilerliyorlar kapıya doğru, ben de adımlarımı hızlandırdım, önce önlerine geçtim bunların,
sonra da yol verecem aq,
neyse, harbiden de kafamda kurduğum gibi oldu lan,
yol verdim, gülümsemeye çalıştım, teşekkür etti, gülümsedi, gözlerini ayırmadı..
"-selam" dedim, jest ve mimiklerimle de desteklemeye çalışarak,
"-merhaba" dedi gülerek, harika bir ses tonu.. hayal etsem o kadar güzelini, o tipe yakışanını
bulamazdım.
"- ismin ne? tsigalko ben"
"- ayşen ben de, memnun oldum, nerden?"
"-bursa, sen? (gene gülümsemeye çalışıyorum, o ara elde kitap defter yürüyoruz bir yandan)
"-istanbul benimde"
bursa ya gelmiş bir kaç kere, kapalı çarşıyı, zafer plazayı filan konuştuk, eh tabi ben de istanbul
gezilerimden bahsettim biraz.
neyse biz böyle konuşa konuşa servislere kadar geldik nerdeyse, o ara yanındaki tipsiz arkadaşı
demesin mi;
"ya ayşen ben senden fotokopi alacaktım, onu halledelim mi?"
diye, vay aq..ne güzel yan yana gidecektik, yol da merkeze kadar en az 25-30 dakika, iyice
tanırdım, tam da ideal bir başlangıç olurdu işte..
ama illa birileri hayatınıza limon sıkmak zorundadır ya beyler, bu her zaman böyledir işte, sen
plan yaparsın, birileri gelir içine sıçar
dedim ben de bekleyeyim sizi,

ha bir de o kancık arkadaşı bile bir an sevimli geldi lan gözüme masada, sanki her şey, bütün
dünya güzelleşmişti onun yanındayken..
ebrunun mesajlarına cevap vermedim, saçma sapan naber, napıyon tarzı geyik muhabbetlerini
yeterince yapmıştım zaten..
gece ayşene mesaj attım, naber gibisinden..iyi filan dedi, yurdun kaloriferleri yanmıyormuş..
üşüyorum dedi, bizim ki özel yurt olduğu için köpek gibi yakmışlardı tabi, kız devlet yurdun da
kalıyordu.
dedim "keşke senin yerine ben üşüsem"..bu da gülmüş,
-"sen zaten bugün yeterince üşüdün, inşallah hasta olmazsın"..
-"hasta olursam bir çorba yaparsın artık? * "
-"çorba içmemiz için illa hasta mı olman gerekiyor? * "
böyle gitti muhabbet, karşılıklı jestler, imalı sözler.. yemin ediyorum dudaklarım yırtılacak kendi
kendime salak salak gülümsemekten.. ağzı kulaklarına varmak diyorlar ya, hakikaten var öyle bir
şey..
epey konuştuk o gece, hafta sonu için sözleştik..
hayatımın en mutlu gecesiydi o gece, yine uyuyamadım malum olduğu üzere..ama bu sefer beni
uyutmayan ne tedirginlik, ne endişeydi.. sadede mutluydum, çok ama çok mutluydum, o kadar..
bu gece bu kadarlık yeter..
takip eden var mı bilmiyorum..ama varsa da yoksa da fark etmez bu saatten sonra, bu hikayeyi
kazıyacağım bu sözlüğe..

tabi yiğit kahramanımız olarak ben daha cümlesine noktayı koymadan şekercinin başında pamuk
helvayı alıyordum bile *
neyse biz ellerimizde şekerler, helvalar, ilkokullu çocuklar gibi şen şakrak ilerliyoruz, her şey
harika gidiyor beyler, planlasam bu kadar olmaz, ah bir de baş başa olaydık..
bu pamuk helvadan arada benim ağzıma da veriyor koparıp koparıp, ben tabi o ara heyecan ve
mutluluktan devrildim devrilecem.. yine ağzım kulaklarımda.
epey yürüdük böyle, ve hep konuştuk.. işte buydu, böyle olmalıydı, biz kesinlikle normal
arkadaştan fazlası olacaktık.. benim gözlerimin ne söylediği zaten apaçık ortadaydı da, onun
gözleri de farklı ışıldamaya başlamıştı artık..
kuru kuru gitmiyor demi?
http://fizy.com/tr#s/3pkyx4
günün sonunda biz iyice yorulup hava da kararınca bir yerlere oturmayı teklif ettim, ayşen yurda
gitmesi gerektiğini söyledi, çamaşır mamaşır işleri varmış, fazla bile durdum filan dedi. tabi çengel
burun da adeta çoşarak bu öneriyi destekledi fırsattan istifade..ben de yine fazla ısrar etmedim.
yurtlarının önüne doğru zütürdüm bunları, o ara yurt yolunda bu koluma filan girdi, zaten ılımanca
olan havanın etkisiyle benim giydiğim kazak ve bu samimi hareketleri birleşince iyice sıcak bastı
beni aq..kapının önüne geldik ben önce hemen diğer gibiğe selam verip buna döndüm, göz göze
geldik,
"tsigalkocum, çok güzel bir gündü, seni tanıdığıma çok mutlu oldum, amma çok ortak noktamız
varmış ya?" dedi gülümseyerek,

başlayacakmış gene, zaman nasıl geçmiş onunlayken, farkında değilim.. harbiden seviyorum ben
bu kızı beyler.. ciddi anlamda aşığım.. fena halde..
sıraya oturdum, ebrunun surat gene eski haline dönmüş, somurtuyor denemez, yani, ifadesiz..
neden bilmiyorum ama kız benden inanılmaz çekiniyordu beyler, o kadar üstüne gittiğim zamanlar
olmuştu, sonradan da oldu, ama 4 sene boyunca bir kere bile tersleyemedi beni, hep alttan
aldı..bu da biraz spoiler gibi oldu ama olsun.. sonuçta her şeyi anlatacağım sıra sıra.. vakit bol.
biraz sınıftan ve kendimden bahsedeyim.. bizim sınıf -tam olarak hiç bir zaman bilemedim çünkü
saymadım- 65-70 kişi kadardı, bu nüfusun 45-50 tanesi kız, açıkcası ilk zamanlar kızlara hiç ama
hiç dikkatli gözlerle bakmamıştım zira benim gözümün gerçek anlamda gördüğü tek kız, hatta tek
insan ayşen di.
ilk 2 ay ayşen, kankası ve bizim tayfa haricinde kimseyle tanışamadım desem yeridir. zaten
tanışmak da istemedim, tanıdıklarım fazlasıyla yeterdi bana, hele ki bir tanesi.. tüm dünyama
bedel olmuştu artık.
erkekler 20 kişi kadardı, bizim tayfayı çıkarınca geriye kalanlardan 5 tanesi filan bariz pokemondu
aq..sınıfın içinde güreşmeden tutun da derste birbirleriyle kağıt savaşına kadar her türlü ergen
hareketini hala bünyelerinde barındırıyorlardı..bir 5 tanesi de köylünün tekiydi, yalnız köylü
dediysem, yanlış anlaşılmasın, yani kültürsüz ve bir şey paylaşılamayacak, ortalama bir insana
bir şeyler katamayacak insan anlamında diyorum.
yoksa ben de köylüyüm aq, anam da köyden çıkma babam da..yanlış anlama olmasın.
geriye kalanlardan da bazısı inek modunda, bir tanesi aşırı sessiz, bir tane de kırık vardı eğer
sonradan yanlış gözlemlemediysem *

derken bir gece, ayşenle mesajlaşıp kıza iyi geceler dilememin ardından tam yatmaya
hazırlanırken bir mesaj geldi,
gece 1.30 filan olmalı..
baktım, ebru,
"uyudun mu?" yazmış..
acaba hiç giblemesem mi diye düşündüm, ama bu saatte mesaj atıyorsa muhakkak bir numarası
vardır diye düşündüm, 5-10 dakika cevap vereyim mi vermeyeyim mi diye düşündükten sonra,
uyuduğumu düşünüp telefonu bir yere kaldırdığını umaraktan,
"yo, hayırdır?" diye yazdım.
http://fizy.com/tr#s/1aiuck
ışıkları kapatıp yatağa da uzanmıştım ki mesaj geldi, benim oda arkadaşlarım yukarda counter
yapıyorlardı, o zamanlar inanılmaz popülerdi amk oyunu..millet bağımlısı olmuştu resmen,
neyse, mesaja baktım,
"uyku tutmadı, sen de uyumadıysan biraz konuşuruz belki diye bi yokliyim dedim. bugün pek
öğlen arasında göremedim seni?" yazmış.
göremezsin tabi, nasıl sıvıştığımı ben biliyorum..o öğle arasını ayşenle geçirmiştik..tabi kız benim
ebrudan resmen kaçarak geldiğimi filan bilmiyor aq..öbürü de ona gittiğimi bilmiyor... zaten o
zamanlar başıma ne geldiyse hep bu "aman kimse üzülmesin, kimse kırılmasın, incinmesin" diye
ince düşünmem yüzünden geldi..

olur dedi, geç bile kaldın olm, ben diyecektim artık.
neyse o akşam çıktık biz dışarı, benim gözüm paso telefonda.. hala mesaj yok. 2-3 tuborgu
devirdik bununla, o anlatıyor, ben anlatıyorum filan..
"iyi ki varsın kardeşim" dedim. "iyi bulduk birbirimizi"..
"aynen kanka aynen.. diyorum ya sen artık şu ayşen işini kafana takma, olacak o canım çok belli
yani"
"ama çok uzadı be abi?".."bir buçuk aydır iki arpa boyu yol aldık?"
"e olum burası lise mi? artık o şıpsevdiler geride, kaldı.. hatun demek ki ciddi düşünüyor seni, e
sen de zaten kör kötük aşıksın. biraz daha sabırlı olman lazım sadece"
"doğru söylüyorsun kardeşim, umarım öyledir, öyle olduğuna inanıyorum, inanmak istiyorum"
biz böyle devam ederken benim benim telefon yandı, söndü.. saatlerdir beklediğim mesaj
sonunda gelmişti, telefonu elime aldım,
kafam da hafif çakırkeyif, aslında tam da moda girmişim.. ulan dedim.. yapsam mı bir çılgınlık??
takip eden kardeşlerime iyi geceler,
yarın gece devam ederiz, kalın sağlıcaklı..
iyi geceler panpalar, güzel bir şarkı eşliğinde başlıyoruz bu geceki bölümümüze,

tabi ben rahatlamışım.. ozan dediği dallama da herhalde bugün yanına oturttuğu çocuk diye
düşündüm, hırt daha dakka bir patlamış..
bu sefer bende dedim;
"abi ebru benim hatun filan değil ya aq, öyle sağda solda da konuşmayın, yanlış anlaşılmalar filan
olmasın.. gibecem ya..benim sevdiğim hatun başından beri belli abicim, ebru filan demeyin bana"
neco,
"ha harbi ya ayşen kim abi? (sırıtarak)"
dedim ya, artık meseleyi açık ettik bir kere, o ara okan daldı odaya "napıyonuz la dıbına
koduklarım? ne bağırıyo bu gene?" dedi beni gösterip, ama tipi görmeniz lazım beyler, 5 biradan
sonra kadayıf gibi olmuş sıfat.. sırıta sırıta paytak paytak dolanıyor..
"gel aga gel" dedim.. anlaşılan gene muhabbetin dıbına koyulacaktı bu gece ve lanet olsun ki bu
sefer spot ışıklarının altında ben vardım..
o gece benim hikayeyi bizim katın tamamı öğrendi, oradan başka mevzulara filan derken, gene
sabaha ettik muallaklerle..
şarkıları sevdiniz mi bilmiyorum, ama hikayenin acılı ve aşk dolu kısımlarında olduğumuzdan
ötürü şimdilik böylesi gider,
http://fizy.com/tr#s/12a6ge
ilerde baya kopucaz allahın izniyle..
bir iki daha geçti..haftanın son gününe dayandık gene..

son gün ayşen geldi, onla sarıldık filan sınıfın ortasında, derste okan la oturuyoruz.. öbür amcık
umrumda değil zaten, ozan denen bine de iki çift laf edecektim benim masama oturup kalkmış
kıza o şekilde, beni hiç sayarak yavşadığı için ama, dedim, bana ne aq..ne gereği var?
o ara ben bu mevzuyu biraz daha düşündüm,
vay anasını ya..benim gözümün görmediği hatun, sözde benim sebebime başkalarına posta
koyuyor ha? ve asıl olay, insanlar beni ayşenle değil, ebruyla flörtte filan sanıyor.. öldür de
cennete git aq..
ama ne yalan söyleyeyim, bir yandan da iyi oldu diyorum çünkü epey egomu tatmin etti, zütümü
kaldırdı bu olay -ki o aralar buna fazlasıyla ihtiyacım var, çok ezilmişim ayşen in aşkıyla-..
haftanın son günü işte dediğim gibi.. okanın işi varmış, öyleden sonra gitti bu, ben de derse biraz
geç kaldım onla otururken, ulan bir geldim ki sınıfa, mahşer günü gibi olmuş. meğer quiz varmış
blokta, alttan üstten ne kadar alan varsa gelmiş, sınıfta yer yok *. biraz ders işleyip üstüne ara
vermeden quize giricez.. tabi bizim dünya umrumuzda olmadığından anca haberimiz oluyor bu
durumdan.
neyse resmen yer yok sınıfta, arkalara doğru ilerliyorum, o ara cam kenarından biri el etti "hişşt
gel istersen bak böyle?"
lan bi an ayşen mi dedim, kalbim duruyordu..ama onun da yanından selamlaşıp az önce geçtiğimi
hatırladım,
bir baktım daha yüzünü doğru dürüst ilk defa gördüğüm bir hatun.. bizim sınıftan, hayal meyal
biliyorum da, daha adını bile bilmiyorum işte. baktım harbiden başka yer yok, gittim oturdum
yanına..
merhaba filan dedim işte

zaten yeterince sıkıntım var, benim derdim bana yeter, bir de ortam kızlarıyla uğraşamazdım.
öyle diyorum çünkü o 5 dakikalık muhabbette ne mal olduğunu anlamıştım hemen hemen.
bu arada kollarım filan da öyle dediği gibi kalın değildi beyler, spor filan yapıyordum ama daha
çok bebeyiz yani, üni 1 de 65 kilo 175 boy filandım, evet zayıf göstermiyordum ama öyle iltifat
konusu yapılacak bir durum da yoktu yani..mal işte..
http://fizy.com/tr#s/1ahygy
okulda artık 2 ayı devirmişiz neredeyse,
vizeler başlayacak, vizelerden sonra da bayram geliyor.
buraları biraz hızlı geçeceğim çünkü bir tak hatırlamıyorum, fazla bir şey de olmadı zaten. artık
nasıl geçirdiysem vize haftasını, kafamı öyle bir gibmiş ki, belleğim o masa başındaki acı dolu
saatleri bir daha hatırlamamam için iyice karartmış o kısımları.
tam vize haftasının öncesindeki hafta sonu, fenerin önemli bir maçı var, derbi olabilir..hatta
sınavlar var aga deyip yurttaki malların çoğu gelmedi izlemeye, (topluca giderdik). ama ben
dedim ulan fener bu be fener! giberim vizesini..her zamanki gibi gittim maçımı izliyorum.
o ara mesaj geldi,
"slm cnm nbrsinn?"
bu kim aq numarayı tanımıyorum, cevap atmadım bende. dedim bizimkilerden biri taşak geçiyor
herhalde.
sonra bir mesaj daha, "kim oldqmu yzmamşm kssra bkma, nmrnı serhattan aldm, ceren ben * "
şaka mı lan bu?

inanın kutuyu valizlere bile koydurmadım, zarar görmesin diye, bütün yol kucağımda gitti.. yol
boyunca sarıldım temsili kalbime, onun sıcak hayaline..
takip eden panpalarıma iyi geceler,
sıkıntı olmazsa yarın gece gene devam ederiz,
nihayet dananın kuyruğu kopacak artık..
iyi geceler panpalar,
@30-@75 hemşom entrylere geri dönmedim diye giblemediğimi düşünme sakın, hikaye
bölünmesin diye bir şey yazamadım, bursa 1050 konutlardanım bu arada.
gecemize güzel bir parçayla açılışı verelim bakalım,
http://fizy.com/tr#s/10128y
okuduğum şehre varmıştım yine,
yurda geldim, oda boştu, valizleri yerleştiriyorum. okanla haberleşmiştik, 10 dakikaya bu da geldi,
zaten dediğim gibi çocuk şehrin yerlisi ama okulla evinin mesafesi epeyce olduğundan mecbur
yurtta kalıyor.
oturduk bununla, bir yandan eşyaları yerleştiriyoruz ufak ufak bir yandan muhabbet,
anlattım işte şöyle yaptık böyle konuştuk falan diye,
bu tabi gene moral pompalamaya devam ediyor, "abi artık bazı şeyleri aşmışsınız ya, evet bence
de yarın sen bu işi bitir, harbi kız isteme gibi olacak, çiçekle çikolatayla filan * "
o gece bilerek erken yattım,ama uyumadım, karalığın içinde tavana bakarak yarını düşündüm,

"pekii o zamann" dedi, göz kırpıp sıradan kalktı,ben de sırama doğru köskös ilerliyordum.
tam yerime ilerlerken son anda, kapıdan çıkmalarından önce, buna ve çengel burun kankasına
iştirak eden bir adet huur çocuğu daha gördüm..kim olduğunu söylememe gerek var mı
dersiniz?
şarkı vermeyi unuttum lan,
http://fizy.com/tr#s/124wmq
o an kafamı duvara vurarak patlatmak istemiştim,
niye gitmiyorsun lan işte, kız çağırmış..sen gitmezsen elin bini gider.. köpek gibi aşık olan sensin,
o olsa olsa hoşlanıyor en fazla... salak herif, sen kime trip yapıyorsun? kimle polemiğe
giriyorsun??
gittim sıraya oturdum, burnumdan soluyorum.
biraz zaman geçti, baktım sol tarafımda bir karaltı, "naaberr?" dedi, döndüm, kaşar ceren..hah bir
sen ekgibsin..
"nasıldı bayraaam?"
o an "sana ne yarrrrraaam!" diye haykırabilmek için pek çok şey verebilirdim..ama öyle olmuyor
tabi.
"iyi, gittik geldik işte" dedim en duygusuz ses tonumla.
"oturiyim mii?" dedi, kafa salladım "farketmez" gibisinden,
oturdu bu, "bana sözün var biliyorsun demi, ne zaman çıkıyoruz?"

tahmin ettiğim üzere, bazı şeyleri yanlış anlamıştı evet..ve tıpkı benim az önceki itirafım gibi, o da
küçük çaplı, ironiyle karışık bir şekilde duygularını dışa vurmuştu.
ve bunda benim de kabahatim epey fazlaydı, sen kızla 3 ay boyunca gez, buna itiraz edeme,
arada salak salak laflar et (beğeni içeren laflar, ki 1-2 örneğini de paylaştım. o söz gibi kaç tane
var kim bilir de, aklıma gelmiyor işte..), yüzüne gül..e zaten başlangıçta da bir şeyler varsa, bunlar
da üzerine bildiğin ballı kaymak olmuş olmalıydı.
pişmanlık ve utanç duyguları, az önceki güzel duyguların yerini almaya başlamıştı..ben onu
kırmayayım derken, iyice kendime yaklaştırmıştım ve ayşen le aramız olursa, ebrunun kalbini de
tamamen parçalamış olacaktım.. diyorum ya, ne geliyorsa iyi niyetten, ince düşünceden geliyor..
bu arada bu benim ayşen le olan muhabbetimi nasıl anlamamış hayret.. derste "o kızla mı
şeysin?" diye küçümser eda ile sorması ve bu gecenin başında attığı "ne o sevgilinle mi tartıştın?"
tarzı mesajı demek ki sadece beni yoklamaya yönelikti.. muhtemelen ayşen i, onu kıskandırma ve
sinir etme aracı olarak kullandığımı düşünüyordu (hele ki şu ozanla yaşadığı durumdan sonra,
ben de misilleme yapıyordum aklı sıra). durumun tam tersi olduğunu düşünememişti, ya da
düşünmek istememişti, zira dediğim gibi, bu kız kendine çok güveniyordu ve ısrarla tiki ve cool
olduğunu benimsetme çabasındaydı (başta kendi kendisine)..
neyse,
ben salak salak ne desem diye düşünürken, telefon bir kez daha titreyip nihayet beni gerçek
dünyaya, dünyama döndürdü,
dananın kuyruğu kopuyor muydu?
http://fizy.com/tr#s/3wa5xq
bu şarkıyı severim ;)

güç bela çıktım yataktan, yüzüme soğuk suyu olanca gücüyle çarptım, hatta kafamı da kısmen
musluğun altına soktum..elime ilk geçen kıyafetleri giydim, kahvaltı etmedim, çanta hazırlamadım,
parfüm sıkmadım..onun yerine deodorantı şöyle bir gezdirdim üzerime..herhalde 3 aylık okul
dönemimin en özensiz günüydü o gün, doğru dürüst uyanamamıştım bile ki kendimi okul
bahçesinde, minibüsten inerken buldum..
taka sarmaya başlıyoruz beyler..bu gece pek güzel bitmeyecek,
http://fizy.com/tr#s/1aht4w
sınıfa girdim, ama ruh gibiyim..gözlerimi bile açamıyorum. beni dinamik tutan aşk ateşim,
yalanların, hayal kırıklıklarının, ertelenmişliklerin, yanlış anlaşılmışlıkların gölgesinde, artık eskisi
kadar ayık tutamıyordu beni..sonunda o 2 saatlik uykuyla oradan oraya zıpladığım günler bitmiş,
bünyem iflas etmişti anlaşılan..
ebrunun ayırdığı sıraya, yanına çöktüm. cam kenarına göz bile atamamıştım..o derece
kendimden yoksunum.
oturur oturma bu,
"günaydın? uzun bir gece oldu galiba?" deyip gülümsedi, ama bu sefer iğnelercesine değil,
bildiğin anlayışla.
gözlerimi açmaya çalışarak,
"hiç sorma" dedim, sıraya devirdim kendimi..yattığım yerde gözlerim yarı açık öyle duruyorum,
tamamen koyverirsem biliyorumki uyuyakalacağım.

film arası gene bizim grup kaynatıyor, en arkanın en dışındayım, yanımda iç tarafta okan var,
onun yanında diğer kızlar filan, sapların büyük bölümü bizim bir önümüze oturmuşlardı.
amk bu sınıfın erkeklerini hiç bir zaman sevmemiştim zaten.. gibtiğimin köylüleri*..
neyse, o ara kaynaşma, muhabbette filan herkes, okan film boyunca yaptığı gibi yine arada
omzuma dokunuyor,
en son eğildi, "abi sakin tamam mı, konuşucaz," diyip beni teskin etmeye çalışıyor ki ben zaten
sakinim aq..sakinden de öte, resmen ölüyüm..ama sanırım o bunu fırtına öncesi sessizlik olarak
yorumlamıştı o ara,
ha bu arada, sonradan ondan öğrendim ki, adam meğer bütün o abuk subuk hareketleri ben
onları görmeyeyim diye yapmış, hani şu önüme geçmeye çalışma, görüş açımı daraltma çabaları
filan.. kardeşim benim.. düşünceli kardeşim.. aslan kardeşim..
öndeki saplar bir şeylere gülüyorlar filan,
sonra içlerinden en kıl olduğum gibiklerden bir tanesi dönüp,
"agaa gördünüz mü, ozanla ayşeni? hohahahah olm adam çakıyor yaaa, çakışlardaaa hohaha
pompala bebeğim parçala ozan" tarzı cümleler kurmaya başladı, yanındaki diğer elemanlar da
gülerek destekliyorlar bu durumu,
tabi adam benle ayşen' in arasındaki muhabbeti ne bilsin? o aklı sıra hayvanlığına bizi de ortak
etmeye çalışıyor, biz de onlara katılıp hep beraber "ooohh çakış varr, parçala yavrumm" diye
tempo tutucaz diye düşünüyor, hani erkeğiz ya biz, bin muhabbeti filan yapıcaz ya aklımız sıra..
amın oğlu.. allahın davarı..

ne olursa olsun sürprizlere gebe bir gece diye düşündüm..bir şeyler değişecek,
birileri değişecek,
ben değişeceğim..
takip eden panpalarıma iyi geceler,
doğru acısını çıkaracağız demiştik, ama zaten dolu dolu yazdım diye düşünüyorum,
bir sıkıntı olmazsa yarın gece, bu kez biraz daha erken saatlerde uğrayıp bir kaç part atıcam, bu
hafta ilk 3 gün ar-ge denememiz var, o nedenle daha erken gelip yazmaya çalışacağım,
gözlerinizden öpüyorum, yorum ve düşünceleriniz ekgib etmeyin, benim için değerliler..
@329 kimse okusun diye bir kaygım yok kardeşim, sadece yazıyorum, inci sözlük bana bir hak
vermiş ve ben de bunu kullanıyorum.
dileyen okur, dileyen okumaz, kendi bileceği iş.
bu arada iyi akşamlar herkese,
bu gece erken başlıyorum dün belirttiğim gibi. şarkımız gelsin,
http://fizy.com/tr#s/1ai0hb
mutfakta işimi bitirip içeri gittim,
hepimiz salondayız, ev 2+1 di sanırım.
salonda biri tam tv yi cepheden gören, diğeri de ona dik şekilde uzanan iki tane uzun koltuk var,
"l" şeklindeler yani, yerlerde filan da minderler, puf muf.
çift minderlerden birinde neredeyse kucak kucağa oturmuş, gülüşüyor,

neyse..ben bu karmaşık kafa halinde epey bir süre kaldım suyun altında..
dışarı çıktığımda sanki yeniden gerçek dünyaya adım atmış gibi hissettim..
boş bir oda buldum.. ve herhangi bir şeyi daha fazla düşünmeyerek gördüğüm ilk yatağın üzerine
kendimi bıraktım..
bir sonraki hafta,
finaller..
malum günün üzerinden 1 hafta geçmişti.
cerenle üç beş kısa konuşmamız oldu, ama sanki aramız bozulmuş gibiydi.. gerçi benim açımdan
bir sıkıntı yoktu ama kız bir acayip davranmaya başlamıştı.
herhalde sonradan kafa aylınca bazı şeyler için pişman oldu diye düşündüm. umrumda da değildi
açıkcası..ne kadar sarhoş olursa olsun, az önce seviştiği adama arkadaşını dürtükleten bir
insandan ne kadar hayır gelirdi ki insana?
günler geçerken, biz nilayla takılmaya devam ediyorduk,
okan a da gecenin büyük kısmını anlatmıştım (tabi o yüz kızartıcı bölüm hariç).. epey şaşırmakla
beraber, biraz da kızmıştı

lan birden bire, kucağımda bombayla kalakalmıştım, kız parlak mavi gözlerini üzerime dikip, "aa?
biliyor musun?" diye sordu.
gak guk ettim bende, evet filan dedim, tarif etmeye çalıştım ama biraz ani olduğu için hafiften
sıvamış olabilirim yani (hazırlıksız yakalandık lan..) yalnız kız harbiden de hoşmuş, biraz da
ondan heyecan yaptım galiba, ama sonradan öğreniyorum ki meğer bu beni sempatik göstermiş
(halbuki loser olmam lazımdı)..
o muhabbetlerden biraz sonra da sonlara kadar kalan 20-25 kişiyle beraber kafeden çıktık,
grupça ilerliyoruz,
benim aklımda haliyle mine hakkında duyduklarım ve kızın yüzü suratı dönüp duruyor, öyle yol
boyunca ilerlerken bunu aradım kalabalıkta, bir baktım, bu gruptan biraz daha ilerde, resmen
leylek gibi uça uça, zıplaya zıplaya yürüyor,
sokak lambalarının ışığı altında, omuzlarına dökülen parlak, düz sarı saçları heyecanlı heyecanlı
kıpırdamakta, etrafındaki hava akımıyla adeta dans etmekte.. şimdi ikimiz de ayaktayken endamı
daha da belirgin gözlerimin önünde..
biraz adımlarımı hızlandırdım.. grubun 3-5 adım ilerisinden öncü birlik misali ilerlemekte olan bu
tuhaf, uçarı kıza yaklaştım, yüzündeki sanki gülümsemek istermiş gibi, o tüm gece boyunca
masaların arasına saçılan pozitif, enerjik ifadesini gördüm..
artık yan yanaydık, geldiğimi görünce dönüp daha da parlak bir şekilde gülümsedi, gözlerinin
mavisi geceyi delmekteydi,

mesajı gönderip, heyecanla beklemeye başladım..nihayet gecelerimin zindana dönüşmesinin
önüne geçecek, biraz olsun güzel düşünmemi sağlayacak bir meşgalem olmuştu artık... oldukça
hoş bir meşgale hemde..
takip eden panpalarıma iyi geceler,
yarın gece görüşmek üzere, öptüm gözlerinizden ;)
selamlar arkadaşlar,
bu gece milli maç dolayısıyla gene ara verelim, zaten aşırı yorgun hissediyorum.
yarın arayı kapatmaya çalışırım.
takip eden panpalarıma iyi geceler, yorumlarınızı paylaşmayı esirgemeyin *
@428 olum dışardan beni de okuyunca bu kadar komik mi görünüyor lan yerlere yattım *
yarın görüşmek üzere ;)
iyi geceler arkadaşlar,
15 dkya geliyorum, 3-5 part atıcam inş.
şarkımız gelsin önce,
http://fizy.com/tr#s/1tgwjw
gecenin karanlığı, yatağımın sıcaklığı ve beni üzerimdeki yorgandan daha çok ısıtan başka bir
sebep daha,
mine nin cevabını beklerken yeniden hayatımda bir şeylerin, bir nebze de olsa yoluna
girebileceğini düşünmüştüm,

bu geceki o konuşmalarından seveceğim kadından başkası olamazdı..
ama tuhaf..
bunca güzel şeye rağmen hala tuhaf bir his içimi kemiriyor, kilitleyip üzerine yükler yüklediğim
kapalı sandıkları açmaya zorluyordu..
mine yi yurda zütürürken, içerden, tanıdık, bet bir ses sordu
"aradağın kız bu mı sahiden?"... "aradığın aşk?... bu mu sahiden?"... "emin misin,... sahiden??"...
kız yanımda olmasaydı kendime bir tokat patlatmaktan geri durmazdım herhalde..
"harcayacak olma onu?.."... "bu sen değilsin..bu aşk değil"
yurda vardık,
bu güzel gece ve sohbet için bana teşekkür etti, sarıldık.. fazladan 2-3 saniye daha. yine
kapısından girene kadar takip ettim gözlerimle ve o yine tam girerken bana doğru baktı..
göremedim ama gülümsemiş olmalıydı.
işte şimdi işin zor kısmı başlıyordu.. knor hazır çorba kıvamındaki duygularım eşliğinde yurda
doğru 20 dakikalık bir yürüyüş.
bu işin olmaya çok yakın olduğunu hissettim,
ama işte sanki, o kadar da heyacanlı değildim artık. neden? rahatlamış mıydım? ayşen le de bu
noktalara gelsek, gene mi aynı şekilde hissedecektim... bak hala ayşen diyorum... mine güzel
kız... kalbi de güzel... sahi ozan şerefsizi nasıl o kadar çabuk ayarladı onu?... nilay bu işler
beklemeye gelmez demişti... okan rahat ol abi, kendin ol demişti... sahi okan en konuşacaktı
benimle, kaynadı çocuğun mevzular... nilayla okan da yakışır aslında... lan çok mu geciktim
acaba yurda?... amaan sanki bir şey diyorlar..""aradığın aşk bu mu tsigalko?""...