nasıl orozbu oldum

okuyanın amk direk eksi

okumadan bastım eksiyi , fakir üçüküncü

sonradan edir:bir tane kıyamam bu bine

sonra ortaokula da aynı yerde devam ettim. notlarım falan hepten kötü oldu. zaten her zaman sınıfta öğretmenin sopa atığı aptal kızdım ben. lisede de 1-2 kere dayak yedim ama artık kırıcı olmaktan çıkmıştı benim için bu durum. zaten karakolluk bi kız kavgasından sonrada tastiknamemi aldım.

orta okulda ki en yakın arkadaşım ümit okulun 2 sokakta arkasında oturuyordu. kapıcı çocuğuydu. evde gidip babasının sağda solda bıraktığı ferreları izliyorduk. babası annesiyle yatarken ümit ve küçük ardeşinin duymasından pek çekinmezmiş, hatta pis pis küfür ettiriyomuş kadına da. içeride çocuklar duyuyo ümit ortaokulda kardeşi daha 3. sınıfta.

orta sona doğru ergenlikde başladı ve mahallede ki veya okuldaki herkesin bana baktığını hissetmeye başladım. ümitin babası eve gitğimde falan bana çok aşırı iyilerdi. bi kere nöbetçilik yaparken hademe gelip bel altı şakalar falan yapmıştı. heralde yaşananlar duyulduğundan dolayı millet öyle davranıyordu. ilkokulun yoktur ama ortaokulun kaşarı vardır dimi. lisede zaten herkes kaşar geçinmeye çalışır. işte lisede ben onun allahı olmuştum. atılana kadarda okulun şenliği idik 4-5 kız. (:

atılmadan 2-3 ay öncede bi çocuğu sıkıştırıp duruyolardı. en sonunda canına tak dedi. elemanlar solcu çocuk sağcı * kız arkadaşının yanında falan laf atıyolar. sonra çocuk ocaktan gaz almış bi ttanede hap yutturuyolar. 8-9 kişiyi delik deşik etmişti. ara ara oluyodu böyle şeyler. allahtan ölen mölen olmadı. okul şen şakraktı yani.

hele musanın zaten hiç şansı yoktu. babam liseye bile göndermedi. sitlerde bi süre çalıştı dışardan gitmeye çalıştı falan ama olmadı. babam musaya o kadar çok işkence etmiştir ki. ama musa da tam zırtapozdu. apartmanın park yerine sarı çizgi çekmişler boyada orda duruyo gidip boyalı bezi havaya atıyo e200 mersedesin üstüne düşüyo. musada oturmuş arabanın tamaını sarıya boyamış. yani siz olsanız naparsınız. fakat babamda işkence ederek delirti onu. zaten hemen bali sevdasına düştü musa.

annem öldükten sonra babam bi ara bize düştü. ama çok uzun sürmedi. zaten her konuda son derece başarısızdı ailemiz.

reseeved

kaldığımız apartmanda ismet diye bi kadın vardı. hayatı boyunca hiç evlenmemiş evi atölyeydi bi nevi, ressamdı kadın. sık sık onun yanına giderdim. onun yanında resim çizerdim ve aramızda annemlerden daha kuvvetli bi bağ hisstmiştim onunla. bana bazen yemek bile ısmarladı. tüm telefon numaraları çoktan yedi haneli olmuştu, ama gittiğimiz kebap salonun tabelasında hala 6 haneli bi numara yazılıydı. ismi de ful * yanık iskende ekşimiz ezme falan olurdu genelde yediğimiz şeyler ama süperdi genede. arada eve söylerdik üstüne kağıt örtülmüş bi tepside normal tabaklarda getiridi çocuk. bardağın içine konulmuş yağı hiç temizlemeyen kağıtlarla silerdin azınıda.

yalı boya bi resim bile yapmıştım bi keresinde. kuruyana kadar ismet teyzede kaldı sonra alıp yatığım odanın baş ucuna koymuştum resmi. daha sonraları benim resmimi de çizdi bi kaç sefer hatta birini bana hediye etti. babamlarla oradan oraya sürüklenirken 2-3 sene muhafaza etmeyi başarmıştım. beni yuvada temelli bıraksalardı belki ismet gibi birinin evlatlığı olurdum. (:

anne tarafında daha fazla kalıyoduk bu yüzden oraya en yakın okula yazıldım. okulda sınıflar 40-50 kiiydi herkes 3 kişi oturuyodu. ve deli gibi sopa atılıyodu. ne yaparsan yap dayak yiyoduk. daha önce antalyada beni yuvaya vermişlerdi bi ara yemin ederim orada kaldığım 1 sene bile o kadar dayak yemedim. bizim sınıfın yarısı kapıcı çocuğuydu, ilk gün ne gibe derman oluyosa herkese babasının anansının ne işyaptığını sorular. bebelerin çok azı söylüyodu. yada işsiz olabilir dimi ısrarla soruyolardı çocuğum serbest meslek ne demek, ne iş yapıyo ailen diye.

ama çok cazgır öğretmenlere dikkat edin kesin çocuklarından çekerler. öyle çok inançlı biri değilim şahsen ama gerçekten böyledir.

ve kuzenlerimin hiç birinin hayatı umdukları gibi gitmedi. anne tarafında ki herkes dul kaldı yada öldü. çocuklar ya uyuşturucuya bulaştı yada başlarına hep felaketler geldi. biri birinin ahını çok kötü almış resmen. bütün anne tarafı allah yoluna verdi kendini yaşananlar neticesinde. hiç biri yuva kuramadı şu ana kadar. allah bundan sonra işlerini rast getirsin. serçe inancım tama ama. o bizim kadar tranvalar yaşamadı.

kuzenlerde de film çıkacak hayatlar var bi ara yazarım burada gene.

ilkokul 3'e kadar antalyada okudum. babam şöförlük yapıyodu sonra ankaraya gdöndük. antalyada ki çocukuğumu hayal meyal hatırlıyorum. ilk dönüşümüzde babaannemde, yada annemle biz anneannemlerde kalıyorduk. ve anneanneme eniştemin kumar sevdasında illahlah eden teyzemde kuzanimle beraber yerleşmişti. ev düdük kadardı, 2. bi evin eşyasıda hacizden kaçırılıp dağ gibi yığılmıştı evin içine herkes yanyana yatıyodu. baba tarafına geçince kısmen daha rahat ediyoduk ama orada da babam kan kusturuyordu. sonra zaten sadece eve taşındığımızda umutluyduk. yeni başlangıçlar her zaman öyle değil midir. kafanın bi yerlerinde hep bu sefer işe yarayacak dersin ama değişen sadece evler ve işler, malesef biz değiliz. yontulmamız için daha uzun zamanlar gerekli.

okudum amk diplomayı nerden alıcaz ?

baba tarafından bi akrabamızın yanında kalmaya gitmiştik ben 12-13 yaşlarındaydım. babamın dayısı onun eşi oğlu gelini ve onunda çocuğu abidin paşada bi evleri var. çetin dayı'nın şarküterisi vardı gene abidin paşada. gece rıfatla babam rakı içtiler. rıfatın ufağı amerikadaydı. bi ara babamda gitti hatta denver'a ama sonra yapamadı geldi. rıfatın küçüğü raufda orada kuru temizlemecide çalışıyo amerikalı bi kadınla evli ve 2 çocuğu vardı. yanında ailecek kaçak çalışan türklerin 18 yaşından ufak kızıyla, kızın da rızasıyla beraber olmuş. o yüzden orada ceza evinde yatıyordu. kız saonrada şantajmı yapmış bi şeyler, neyse ama hatırlıyorum 5-6 sene yattı orada sonra geri geldi ankaraya. karısı çocuğu baya bi laf söz döndü ama onlara ne oldu anımsayamıyorum. yazık ama.

neyse gece annem babam ben üçümüz aynı odada uyuyacaktık ama ben de annem de olacakları biliyoruz. babam şarhoş olduğunda uyumazdı ve yanında ki kimseyide uyutmazdı. sabah o bayılana kadar işkence sürerdi. tüm hayatı boyunca bunu yaptığını red etti düşünebiliyor musunuz. o gece de gece ne dediği anlaşılmıyo annemi beni bi öpüyo bi sarılıyo, bi kavga ediyo alakasız konular açılıyo. ve bu kepazeliğimiz sadece burayla sınırlı değildi. birinin dandirik yazlığa gittiğimizde de ev sahiplerine rezil oluyorduk zaten genelde yol veriyolardı. bizim evde hafatnın 4-5 günü böyleydik. hele annemi kaybettikten sonra, musada içeriye girince uğraşacağı tek kişi ben kalmıştım. neyse oradan sabah ayrılırken çetin dayı biraz pastırma peynir sucuk fındık fıstık falan verdi. eve gittik ben eh hayatımda kaç kere yemişim ak bütün fıstıkları çinemeden yutuyorum.

sonra hazım edemedim tabi ve bütün gece kustum, aynen fıstıklar en fazla 2-3 parçaya bölünmüşlerdi (: küçücük çocuğa orroosspuuuu ooorsspuuu diye bağıra bağıra dayak attılar.

yarısına kadar okudum sonra gibtir ettim

çok uzun ya

hatunun hikaye fena sardı takipteyiz moruk

hikayeyi millet görmesin diye uplamak istemiyorum aslında

birden soktuma aşık oldum beyler

neden bu kadar yavaş ilerliyo :'(

okusammm

reserved

2 dakika arayla yazıyo beyler, 10 kişi birlikte klavyeye abanıyorlar.

okuyanın yurdunu gibiyim

reserved 14