nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/tr#s/1dl8ed

ebrudan da onayı alınca, gidip nilaya çıkışta konuşabileceğimi söyledim, gözleri parladı,

"iyi olur ya, yazın zor sabrettim zaten * "

haydaa..ne diyon kızın sen?

bozuntuya vermedim, hatta içten içe, malum mevzular olmadığına da emin, bilhassa öyle düşüneyim, aklım bulansın diye böyle imalar yapıyor, maksat gıcıklık olsun.

öğleyi biraz geçe, yeni hocamız yeterince geyik yaptığını ve bizlerle tanıştığını düşünmüş olmalı ki bizleri bu seferlik azat etti.

ha bir de biraz sınıftan bahsedeyim ayak üstü,

ozan-ayşen çıkmaya devam ediyorlar, ama artık onlara duyduğum tek duygu acıma ve tiksinti çok da umrumda değil gibiler,

yavşak serhat ve kankaları hala sınıfı ele geçirmenin peşindeler anlaşılan, amk necatisi de onlarla beraber,(toplam dört kişiler) ah be birader, bence sen kendine yazık ediyorsun orda..

yüzünü bile doğru düzgün görmediğim, dışarda görsem bizim sınıftan olduğunu neredeyse anlamayacak olduğum kızlarla filan selamlaştım,

güler yüzlüyüm, mavi boncuk dağıtıyorum herkese, daha düne (geçen senenin sonuna) kadar beni hoyrat, soğuk, tuhaf bulanlar artık normal bir insan olduğumu görebilecekler diye umuyorum..normal bir insanın kaldıramayacağı şeyleri yaşayan ve neredeyse altında ezilmek üzere olan normal bir insan..

pokemonlar biraz daha oturaklılar bu sene, elbette yine de bana katacakları bir renk yok hiçbirinin, onlar da zaten kendi dünyalarında mutlular..

ceren kaltağıyla da selamlaştık..

abi demek ki her şey ruh haliyle filan alakalı yani, ne diyim, ben geçen sene neredeyse yalnızlıktan geberir, kendimi kapkara bir koyuluğa hapsederken, pgibolojim sıçıkken, herkes sanki bana düşmanmış gibi geliyordu,

oysa şimdi, sanki herkes bana gülümsüyor gibi,
çünkü ben gülümsüyorum..değil mi?

olay yine benden bitiyor..kendimi, bütün arabaların neden üzerine geldiğini sorgulayıp üzen biriyken, aslında ters yola girenin kendim olduğunu fark etmiş bir şöför gibi hissediyordum..şu aralar otobanda hız yapmakla meşgul bir şöför.

.
.

ebruyu minibüsüne bindirmeye zütürdüm, o ara nilay da yanımda tabi,bunlar adettendir diye öylesine bir selamlaştılar, ama araları soğuk, farkındayım.

bense bu savaşın tamamen dışında, sadece, o yolu boylu boyunca iki güzel kızla yürüyor olmanın keyfini çıkardım,dışardan bakanlar, bilhassa yeni gelen toy bebeler filan varsa kim bilir neler düşündüler *

vay aq lan sapık mıyım neyim, dikkat ettiğim şeylere bak *

ebruyu, nilayın yanında bilerek vedalaşmayı abartarak, yolcu ettim (abartmadan kastımı anladınız).

sonra da gözlerime gayet pişkin ve ukala bir bakış yerleştirip (yani en azından öyle yapmaya çalıştım diyelim) tepkisini ölçme amaçlı nilaya dönüp dik dik baktım,

"eee nilay hanım, bayram değil, seyran değil ama bakalım dilinizin altında ne baklalar var? * "

sıkılgan hali artmış ama benim az önceki ateşli şovumdan pek etkilenmemiş görünerek,

"anlatıcam ya..anlatmalıyım..bilmen lazım bunları" dedi.

amk meraktan gebericem, ama cool uz ya, çaktırmıyorum hesapta..

benim her zaman takıldığım kafeye (bizim mekan ;) ) gitmeyi önerdim, onun için de tanıdık bir yerdi, "farketmez" dedi.

yola koyulduk, bakalım bu akşam duyacaklarım, yepyeni bir sayfa açmayı başardığım hayatımı nasıl etkileyecekti?