nasıl piç oldum anlatıyorum

herkese iyi geceler,
hemen başlayalım ;)

Son sınavımı Cuma öğleden sonrası verip çıkmıştım..

Herhalde sıçıp sıvadığımı söylememe gerek yoktur.

iki haftadır, bambaşka işlerle meşgulüm ben.. uykusuz geceler, feri kaybolan gözler, ağrıdan çatlayan başım..

Bu gece ise nihayetinde sonuç gecesi..eve gidecek, önce sıcak bir duş alıp kendime gelecek, ardından da nilayın internete bağlamasını bekleyeceğim, avını bekleyen bir kurt gibi.. sabırla..bu gece için çok çalıştım, çok şeyden vazgeçtim.. umarım emeklerim boşa çıkmayacak ve birkaç dakika içinde, nilayın bilgisayarını son formatlamasının ardından bu güne kadar yaptığı tüm Messenger görüşmelerinin sohbet günlüğü kayıtlarına ulaşacağım.

Eve gidip klagib ritüellerimi yerine getirdikten sonra bilgisayarımın başına kuruldum.. evet..artık bekliyorum.. online olduğu ilk saniye, benim için gerçekleri öğrenmeye başladığım ilk saniye olacak aynı zamanda..

Telefonum çaldı..

“alo.. buse?”

“nerdesin, napıyorsun?”

“iyi, evdeyim ya sınav sonrası işte.. yorgunluk atıyorum, sen napıyon?”

“yurttayım bende..bu gece buluşalım mı?”

Ops..bu olmadı işte..

Busenin “buluşma daveti” karşısında üzüleceğim hiç aklıma gelmezdi be..vay anasını satayım…zaman, olaylar bizi ne hale getirdi görüyor musunuz?..

“bu gece?”

“evet..”

Daha geçen hafta sonu bir buluşma teklifini geri çevirmiştim zaten sınavlara çalıştığımı bahane ederek…üst üste ikinci kez bunu yapabileceğimi sanmıyordum..hem artık sınav mınav da kalmamıştı ortada..

“sevgilim.. yorgun değil misin bu gün, yeni çıktık daha sınav haftasından? Yarın görüşsek? Hafta sonu hem ne güzel?”

“ya, buluşmak istemiyorsun yani benle.. görüşmüyoruz bile yani..” diye atarlandı..

Off.. bütün planlarım yine ertelenecekti anlaşılan.. günlerdir bu geceye hazırlanıyordum ben..

Derin bir iç çektim,

“tamam buluşalım aşkım.. buluşalım..ne zaman alayım seni yurttan?”

“yarım saate hazır olurum ben”

“peki, ben de elimden geldiğince hızlı hareket edicem, görüşürüz.. öptüm”

“görüşürüz”..

ben yatıyorum amk
zevk mi alıyorsun kral bundan
bu aralar nadir zevklerimden seni okumak
her gece bir umutla bakıyorum
yine tık yok
tık olsa da olay yok,
1.00 diosun 1.40 da başlıosun
gelicem diosun gelmiyosun
yani o kdar sıkı takip ediyoorum ki ertesi gün okumak istemiyorum
senin amk

amk 1dedi gene takmış 40 dk

Bana kızgın mı?..

Ondan kaçtığımı sanıyor belki de…artık savaşamadığımı, bu ilişkinin yarattığı gerilime daha fazla dayanamadığımı düşünüyor..

Ah be sevgilim..bir bilsen ki, ben yine bizim için uğraşıyor, savaşıyorum…asla vazgeçmedim.. kaçmıyorum, mücadeleyi bırakmıyorum..
10 dakika içinde giyinmiş, evden çıkıyordum.. kişisel bir rekor olabilirdi bu..

Tam onun da söylediği gibi, yarım saat sonra yan yana yürüyorduk kordona giden yolda,

Ne sarılmıştı, ne öpmüştü.. hatta merhaba bile demedi yanlış hatırlamıyorsam..ruh gibi yüzü, ifadesiz gözleriyle, sadece kuru bir gülümsemeyle yetinmişti beni görünce..

Normalde vücut vücuda yürüdüğümüz o yolda, bu kez birbirimizden yarım metre kadar uzak, savruk adımlarla yol alıyorduk..

Üstüne varmak istemedim hemen.. elbet bir yerlere otururuz, o zaman konuşuruz ne varsa.. belli ki yine canını sıkmış birileri..ah..ah…o ben de ümüğünü sıkmazmıydım ya işte, ama nilay…nilay çıktı karşıma.. başka herkes olabilirdi..kim olsa fark etmezdi…ama nilay?..

Kendi yediğim kazığın acısı o kadar derinden işlemişte ki içime, olayın “aşk” ıma verdiği zarar neredeyse ikinci planda kalmıştı..

Nilay, gerçek anlamda bir brütüs olmuştu benim için..

iki buçuk sene beyler..

Yan yana geçen, yediğinizin içtiğinizin ayrı gitmediği iki sene..her derde derman, her sevince ortak olmakla geçen iki buçuk sene..

Neden..

En sonunda dayanamayıp sordum,

“nereye gidiyoruz?”

“bilmiyorum.. otururuz bir yere birazdan..”

Bilinçsizce, konuşmadan yürüdük biraz daha.. içimde büyük bir kuruntu, her saniye daha da fazla kabarmaya başlamıştı..

Bir şeyler ters gidiyor..hem de fena halde..

Sonunda, han benzeri bir kafeye oturduk..

Karşıma geçti, sandalyesine yerleşti, bütün bu süre boyunca, benim yüzüne dikilmiş olan gözlerime bir an olsun karşılık vermedi..

Siparişlerimizi verdik,

Sessiz geçen, gözlerini kovaladığım bir iki dakikanın ardından yeniden konuştum,

“buse ne oluyor?”

Cevap vermedi.. yüzü titreşti..

“buse.. bebeğim?..hani paylaşıyorduk her şeyi? Ne oldu yine paylaş benimle..bak, söz verdim sana, bitireceğim bu işi..”

“buluşmaya gittin mi?” dedi aniden..

“evet.. gittim..hiç sormayacaksın sanmıştım..”

“senin bir şey söylemeni bekledim..bir sonuç alabildin mi peki? Gelen oldu mu?”

Yutkundum..ona,

“evet, kankam nilayı bastım” nasıl diyebilirdim?..

sayfayı yenilemekten f5im soldu amk

:D Amk tsi sen hala anlatıyonmu amk ünv. bitti lan benim son sınıfım

5 dk daha dururum giderim dıbını yolunu gibiyim ya

ya 1 saat oldu f5 i kırdım dıbına koyım hadi ne yazıyon be zütündeki kılın içindeki proteinini gibeyim

çok sinirli edit: adam offline amk. klavyeyi kıracam sinirden amk 1 saattir keriz gibi bekliyoruz.

rezerve geç de olsa

bak bu gece okudum tsi ama yazamıyorum arada girip yaşadığımı bildirebilirim

reserved

beni buraya baglayan ikinci hikaye olacak gibi dur bakalim bu arada bunu yeni farketmemi saglayan gozlerimi gibeyim

reserved dıbınakoyım daha ucuncu sayfadayız yannanı yedık 418 sayfa

ya sıkim seni tsigalko. hergun duzenlı bakıyordum yazdın mı dıye ama artık haftada 1 bakıcam sıkık sıkık 2 satır bısı yazıp gıdıyosun.o 2 satır yazdıgında, hikayenin en sevmedigim kısımları iç sesin.o iç sesini gibim ya.

reserved

reserved okuyacagim gercekten

dıbına kodugum edebiyat parçalıyor hala. düzgünce anlatsana pekekent 3 gündür 1 arpa boyu yol alamadık dıbına kodugum ne pgibolojik durummuş betimleye betimleye bitiremedin.hay gibeydim basacaksan bas alacaksan al msn kayıtlarını.

edebiyatını gibeyim analat gitsin meraktan merak duyan yerlerimiz gibildi