nasıl piç oldum anlatıyorum

inanın, onu bir an bile kırmıyorum…ilgimle bunalttığım söylenemez, öyle kelebekler gibi, narin çiçekler gibi üzerine titrememe ihtiyacı yok ebrunun…o da benim gibi dikenli, iğneli.. belki zehirli..ama işte biz, birbirimizin hakkından geliyoruz…birbirimizin hakkını veriyoruz.. (:

Staj bittikten sonra, iki hafta daha kaldım şehirde, sonunda babamın “yattın be orda eşek sıpası hadi gel artık hiç mi özlemedin evini” ayarıyla bursaya döndüm.

Çokça zaman geçirip, her anlamda epeyce şey paylaştığımız, yılların, yazık olan yıllarımızın açığını kapatmaya çabaladığımız o iki aylık süreç boyunca, bir kez bile tartışmadık ebruyla..

Aslında ufak tartışmamız oldu..onu da, benim, aramızı iyi tutabilmek için azami dikkat ve gereğinden fazla çaba sarf ettiğimi fark eden ebru ateşlemişti zaten,

“ya, sanki en ufak bir sallantıda yıkılacak, kırılacak bir şey muamelesi yapmaktan vazgeç aramızdakilere” demişti..”eğer kendini bu kadar kasarsan, yorulursun bir süre sonra.. sıkılırsın hatta.. onun için, rahat ol artık yanımda..ben.. güveniyorum sana.. güvenmesem döner miydim bir kez daha?”

Her zaman olduğu gibi, yine haklıydı.. çünkü gerçekten abartmıştım şu kendini kanıtlama olayını.. öyle ya, ebrunun, artık değiştiğime ikna olması gerekiyordu..ben de bu amaçla her daim yılın performansını oynamaya kalkıyordum..

Onun bu uyarısıyla kendime geldim sonunda.. aslında yine beni, benim iyiliğimi düşünüyordu zaten.. doğru..rahat olmalıydım yanında.. kasmamalıydım…

Kasmadım ben de..yavaş yavaş, kendiliğinden şekillendi aramızdaki bağlar, doğal yollarla, tamamen organik olarak yetişti, büyüdü sevgimiz.. tensel çekime, kara kaşımıza, kara gözlerimize olan hayranlıklarımıza, bir de güzel huylarımıza ve düşünsel uyumumuza olanı eklendi.. zaten manevi olarak birbirine aşık ve hayran varlıklarımız, bir de mantıksal senkronizasyon ile taçlandı..

Onlarca ortak ilgi alanı…onlarca geçmiş, güzel anı…onlarca fikir birlikteliği, bir o kadar da, bize karşılıklı fayda sağlayan ve yeni bir şeyler öğreten, keşfettiren fikir çatışması…

Aşkımızın duygusal ve mantıksal kıvılcımları..

Bir insanı, güzel yüzü hatırına bir gün seversiniz..bir ay seversiniz..bir yıl seversiniz…on yıl seversiniz…

Ama güzel huyu, bir ömür seversiniz..hem de ilk günkü aşkla ve heyecanla..

Çok saçmalamıştım, çok debelenmiştim çamurun içinde, burnumun ucuna kadar taka batmış, burnumun ucunu göremediğim karanlıklarda kalmıştım ama, sonunda aydınlığa varmıştım be..

“Hah” demiştim…”işte bu..”…”benim kadınım bu..”….