nasıl piç oldum anlatıyorum

o an içimden, "ulan tam şimdi sıra sende işte, çıkar yüzüğü vur masaya!" diye geçiriyordum ki, yüzüğü evde, pantolonun cebinde bıraktığımı fark ettim..

hay kafama sıçayım.. daha da gelmez böyle ortam.. böyle bir an... artık anca sevgililer gününe..pff... yüzük işi yalan oldu şimdilik anlayacağınız..
ha, "ne var bir akşam çıkar ver işte olm? ne büyütüyorsun aq?" diyor olabilirsiniz, ama büyütürüm ben abi.. ebru bu..büyütürüm ben.. özel bir an olması lazım.. özel bir gece olması lazım.. öyle sıradan bir gün de heba edemem.. büyülü bir an olması lazım.. anlatabiliyor muyum bilemiyorum... bu duyguları yaşamış olanlar anlayabilir belki beni...

"dün gece, duygudan mesaj geldi" dedim.. sıkkın bir şekilde..

"duygu mu?..kafede tartıştığımız kız mı?"

"he..evet.. özür diliyor senden benden.. yeni yılımızı kutlamış bir de.."

"dün gece mi geldi bu mesaj?"

"evet.. yemekteyken.."

"ve şimdi söylüyorsun?"

"ya..o an için söylemeye değer bulmadım..hem tadımız bozulmasın istedim.."

"göster bakayım bi mesajı.. numaranı nerden bulmuş o senin? sen vermedin ya?"

"manyak mısın ben niye vereyim.. ilkay vermiş, hıyar ağası.. sildim kızım mesajı, cevap bile atmadım.. onunla mı uğraşıcam?.."

"sildin mi?..cevap da atmadın?"

"evet? bulaşmasın hayatıma.. uzak olsun.."

"iyi ama sen şimdi bu şekilde yaparak olayı daha da uzattın bence.. inadına dahil ettin hayatına farkında değilsin.."

"neden? umursamadım bile işte?"

"sen öyle sanıyorsun..ama o, senin onunla tripleştiğini filan sanıyor şu an..halbuki sen de, "sağ ol,sana da" gibi soğuk bir cevap atsaydın hem özrünü kabul etmiş hem de işi kısa kesmiş olurdun.. daha fazla ilerletemezdi..ama şimdi böyle olunca... gör bak... seni yüz yüze gördüğü ilk an gelip kendi çapında ajitasyon yapacak sana, hesap filan soracak... ah tsigalko ah... niye bana söylemiyorsun bunları zamanında?"

"yaaaa saçmalama ebru yaa.. kızı resmen gib * * lemedim... bu saatten sonra hangi yüzle ne diyebilir? ben erkek halimde o derece özgüveni bulamam kendimde, öyle bir yüzsüzlük yapacağını sanmıyorum.."

"görürsün bak.. demedi deme... sizinkileri dinlemeye ilk gittiğin gün masana tüneyecek.."

"gitmeyiveririm ben de.."

"allah allahh.. niye gitmeyeceksin? niye gitmeyeceğiz? o paçoz yüzünden adım da mı atamayalım?... ama ben bu sefer yapacağımı biliyorum..yo yo..kötü bir şey değil.. gelirse, açık açık konuşacağım.. sakince..daha fazla uzatamayacak.."

"neyse ne işte ebru... sonra başkasından duyma, yanlış anlama diye söyledim işte.. senden bir şey gizlemiyorum gördüğün gibi (acaba?).."

"gizlemiyorsun da, hep jetonların sonradan düşüyor senin de..paraşütlü müdür nedir.. zamanında söyleyeceksin olm zamanında.. sonradan vicdan yapınca dökülmeyeceksin.. allah bilir fener formasının oluşturduğu duygusallık gaza getirmiştir seni.. yoksa belki şimdi de söylemeyecektin.."

"ebru.. aşk olsun ama ya..söylesem kabahat, söylemesem kabahat..bak ne diyorum, o gece söylemedim çünkü ufak da olsa, moral bozmaya değmez diye düşündüm.. sinek de küçük ama mide bulandırıyor malum... ben gene seni, bizi düşünüyorum, ince düşünümeye çalışıyorum.. senin yaptığına bak.. valla aşk olsun.."

"tamam tamam duygu sömürüsü yapma bana (: ince düşüncelim (:"

"duygu derken? x)"

"x) hahaha..oof of..dayaklık (:"

"lütfen..ben şiddete karşı bir insanım yapmayalım böyle (:"

"hee tabi.. şiddete karşı olan adam, o yüzden dövdün ozanla serhatı zaten demi? bir hafta okula gelemedi çocuklar x)"

"ne dövücem bee..iki itiştik işte.. onlar bebeyse ben ne yapayım..(:"

"iyi.. inşallah beni de iteklemezsin ilerde..:p"

"şimdi itekliycem biraz daha böyle konuşursan haberin olsun :p"

gülüştük..

ebru ile öyle ya da böyle, hemen her şeyi konuşabiliyordum..ve hemen her meseleyi de çözüme kavuşturuyorduk... tatlıya bağlayabiliyorduk..
yalnız bazı şeyler vardı ki, onları nedense, içten gelen esrarengiz bir dürtüyle, kendime saklamayı, çözümünü kendime ayırmayı tercih ediyordum..
o sahipsiz, isimsiz, hafiften tehditkar mesaj gibi mesela..
kimdi o?..
önce ben bulacağım... sonra da bulduğum cevaba göre, ebruyu ya dahil edeceğim, ya da uzak tutacağım..

aklınıza yanlış bir şeyler gelmesin..

hepsi bizim, ikimizin iyiliği için... bilhassa ebrunun iyiliği için..

ha bir de,
şu gibtiğimin üniversitesinden mezun olur olmaz ilk işim hattımı değiştirmek olacak.. koduğumun hattı, lanetli midir nedir.. iyice huur oldu zaten.. rehberi full..ne işi var bu adamların hala benim listemde?...

değiştiricem... kesin..

http://fizy.com/#s/17nd5m

..dönemin sonu ve finaller yaklaşırken..yani, yaklaşırken dediğim, iki gün filan kaldı aq..bildiğin kapıya dayandılar işte..
neyse, necatinin dönem ortasında evden ayrılacağı kesinleşti.

2+1 bulmuş bir tane, hemen hemen anlaşmışlar gibi adamla, hıyar tek başına kalacağını söylemiş ama nilayla kalacaklarını söylese de adam evi vermemezlik etmezdi bence, bizim çocuk utandığı için söyleyememiş, yoksa kimin elinin kimin zütünde olduğu belli olmayan bir şehir burası..seviyorum yani..ellerin zütlerde olması iyidir..memelerde olması daha da iyidir..ne yani, zütte, memede olması da, duvar spreyinde, pankartta, molotof kokteylinde, taş da sopada mı olsun? anarşik mi olalım anasını satayım? savaşalım mı?

hayır!..savaşmayalım..sevişelim..kötünün, kötülüğün kol gezi şu üç günlük dünyada, kendimizi geçici, kaotik heveslere kaptırmayalım..dalgamıza bakalım..savaştan, dövüşten kimseye fayda yok..oysa sevmek güzel..sevilmek güzel..sevişmek güzel...

zaten insan dediğin, teknik olarak "kötü" bir varlık yani..hani, "iyi insan" dedikleri şey, aslında yok..sadece "kötü insanlar" ve "daha az kötü olan insanlar" var..madem öyle ya da böyle, en iyi ihtimalle "daha az kötü" olabiliyoruz, o zaman sevelim biz de..inadına sevişelim..bari bunu düzgün becerelim..hakkını verelim..

necati evden çıkınca, evin oturum düzeni değişecekti ki bu esasında alper ve nurişin de bir sonraki yıla hazırlık planının bir parçasıydı aslında..ee tolgayla ben de gidince, bu ikisi kalacaklar sadece..

o yüzden, şimdiden, yani devre arası, bunları yukarıya, 1+1 lik kısma taşıyacağız..biz alt katta tolga,ben ve berkay üçümüz kalıcaz..

berkay berkay diyorum..az biraz bahsettim sizlere de..ama çocuğu, burada size bahsettiğimden daha fazla tanıyorum..ev arkadaşı olabilitesi olan bir çocuktu, zaten haftada bir iki kere geliyordu tolgaya, bilhassa bu dönem..iyi çocuk ya..zaten ne kadar kötü bile olsa da, sonuçta bir arada kalıp kalacağımız zaman da yarım dönem anasını satayım..

o değil de..okul bitiyor lan... haydaaa... dinine yandığımın okulu bitiyor??..lan... ne ara?..ne ara 3.5 sene oldu be?..ha?..ne ara olm söylesenize?..

resmen üniversite hayatım bitiyor... kaldı şurada 6 ay..

finallere ebruyla el ele, dirsek dirseğe hazırlandık..

sınav haftalarının stresi ve mezun olabilme kaygısıyla kendimi derslere kaptırdığımdan (ki bu mucizevi bir olay benim için) diğer bütün mevzular aklımdan çıktı..mesajdı, yüzüktü, sınıf için dengelerdi, evden ayrılacaklardı, eve geleceklerdi, arkadaşlardı, dostlardı filan yalan oldu yani..
sadece ebru, ben,defterler ve kalemler kaldı..
biz, günlerimizi 2 saat çalışıp bir saat dinlenerek * geçiredururken, sınavlar da geldi geçti... dönem bitti...

bir sonraki dönem öncesi, üç haftalık tatil için evlerimize dağılmadan önce, ev işlerini düzenlemek adına 3-4 gün gelmekte karar kılıp sözleştik..

vay be... muhteşem beşli dağılıyordu öyle mi?..

dağılmıyordu da..eksiliyordu diyelim işte..ulan neco... ulan nilay...
önce biraz kızdım içimden ama... sonra hak verdim biraz da..

hem necati, hem nilay..çok acı çektiler..

necati, yıllar yılı platonik aşkı ve onun pgibolojik imkansızlıkları içinde kıvrandı durdu..
nilay desen..full of melancholy..melancholy woman anasını satayım..

ve nihayet, sonunda..birbirlerini buldular... mutlular..
onlara kızamıyorum..kızmamalıyım..
aşk işte..böyle bir şey..

sana yapmam dediğin şeyleri yaptırır... yaparım, yapıyorum dediğin şeyleri unutturur..

ebru ile, otogar vedalaşmamızda sessiz gözyaşlarımız sel oldu..
3 hafta... "alt tarafı üç hafta işte"... deyip geçmemek lazım..

onu görmeden geçecek 20 küsür gün..
kokusunu duyamadan..yüzüne, ellerine dokunamadan..

uzun zaman... üç hafta dediğin, ben ve ebru için çok uzun zaman...

ne oldu..ne yaptık biz birbirimize de, böyle bağımlısı, müptelası olduk tenlerimizin bilemiyorum ama..bildiğim bir şey var..emin olduğum bir şey..

masalları kıskandıracak bir aşk yaşıyoruz..
yoksa biz de masaldan fazlası değil miyiz?..gerçek olamayacak kadar naif miyiz?..
bu yüzden mi hep "daha kötü olan" insanlara karşı sürekli savaşmak zorunda kalışımız..
sonunda,
"sonsuza dek mutlu" yaşayabilmek için mi?..

bu masal hiç bitmemeli..bütün gece uyanık kalabilirim; yatağının baş ucunda, elinde masal kitabıyla oturan babasını hevesle dinleyen küçük bir çocuk gibi..
ve bütün bir ömür uyuyabilirim..hatırladığım son şeyin o masalın sonu olabilmesi için...