nasıl piç oldum anlatıyorum

http://fizy.com/#s/1ai68v

Ertesi akşam önce bölüm temsilcileri olarak bir araya geldik. Toplamda on kişi..neyse ki ikinci öğretimlerden hoşlaşmadığım bir karakter yok grupta..ben kesin mine olur diye düşünmüştüm, aksilik bu ya..

Ama yoktu..iyi..

Nilayın zütünden ayrılmıyorum tabi..o da tanıdıkların arasındayız diye mecburen bana katlanmak zorunda kalıyor..bir kaç kere kayboldu gözümün önünden ama buldum her seferinde..öyle kolay atlayamazsın beni nilay hanım..

Salonda heyecan dorukta..yeni rektörümüz, dekanlar, proflar, aileler, öğrenciler doluşmuş durumda..

Bizimkilerle zaten öğleden sonra buluşmuştuk, şimdi tekrar yanlarına gidip merhaba diyeceğim, o kalabalığın arasından onları bulup, yanlarına ulaşmak kolay olmayacaktı ama deneyeceğiz artık..

“seninkiler geldi mi?” dedim nilaya..

“hayır..ekimdekine gelecekler..”

“ekimde miymiş diğeri?”

“bilmem..sürekli değiştiriyorlar” dedi soğuk soğuk..

“gel seni annemlerle tanıştırayım..”

“yok..gelmiyim..” dedi şaşkın ve tereddütlü bir şekilde..

“nilay..bak..ben hata yaptım..çok büyük hata…çok büyük ayıp…ama sen de aynı şekilde karşılık verme bana..söyledim onlara, “sizi meşhur nilayla tanıştıracağım” diye o kadar..(: mahcup etme beni onlara karşı..hadi nolur..bu kadar ketum olma…dostluğumuzun hatrına..”

Sinirle, tripli tripli sağa sola bakındı..sonra da pes ederek,

“iyi..bir merhaba derim sadece işte onlara ayıp olmasın diye..yoksa senin için değil..”

Sarılıp öptüm hemen neşeyle..

Kızgın bir bakışla uzaklaştırdı beni..saçının perçemini agresif bir şekilde geriye attı..

Üzerimizde cübbeler, Harry potter gibi dolanıyoruz..

Babamları tribünde buldum, önde ben, arkamda da eline yapışıp sürüklediğim nilay, yanlarına vardık.

“napıyonuz (:”

“iyi oğlum..” dedi babam sırıtarak..

“güzel yer bulmuşsunuz hadi” dedim..”kimi getirdim size bilin bakalım” diyerek sırıttım,

Nilay yanımda karmaşık duygularla, gülümsemeye çalışarak dikiliyor..

Annem tanıdı hemen,

“aay nilay mı yoksa?” dedi neşeyle,

Nilay onaylar şekilde kafa sallayıp gülümsedi,

“merhaba teyzecim..” deyip yanına yaklaştı, elini öptü annemin, babamın, kız kardeşimle de sarılıp öpüştüler..

Anneannemi bilerek yorulmasın diye getirmediler, asıl fakülte mezuniyetine gelecek o da.

Herkesin ağzı kulaklarında... bilhassa kardeşim ve babam çok komik bakıyorlar, gece sonunda bazı esprilere maruz kalacağım orası kesin.

Beş-on dakika klagib, kibar bir sohbetten sonra, bizimkilerden müsaade isteyip aşağıya indik tekrar. Nilayı gene kolundan yakaladım bırakmadım, hem düşmesin, hem de kaçmasın diye (:

http://fizy.com/#s/3y6315

Zemine ulaşınca bizim çocuklara yakın bir yere ilerledik..kolunu kurtarmaya çalıştı belli belirsiz ama bırakmadım yine..

“teşekkür ederim geldiğin için, çok mutlu oldular” dedim içten bir şekilde..

“önemli değil..” dedi…hala ve hala tavırlı bir şekilde..”ne kadar iyi insanlar ailen..”

Güldüm..”hiç onlara çekmemişim öyle mi?”

imalı bir gülümseme geldi yüzüne..ama yine anında soğutmayı başardı onu da..

Bölüm adı okunup sahneye çıkana kadar sabırsızlıkla bekledik..konuşmalar, konuşmalarrr, konuşmalar…

Alkışlar, bağırışlar çığırışlar, tezahüratlar..marşlar..

Sahnede ilk kez rektörümüzü görme hatta elini sıkma şerefine nail oldum. Gerçi, daha bir aylık rektör bile değilmiş bu, yeni yani..olsun eskisini de görmediydim zaten. Hatta basketbol maçımıza seyirci olarak geldikten sonra birkaç tesadüfü karşılaşma haricinde dekanı bile görmüşlüğüm yok..idari yönetimle pek samimi olduğum söylenemez (:

Tören sonunda balonlar, konfetiler, kepler havada uçuştu. Herkes coşku ve hüzün karışımı duygularla birbirine sarıldı..kendi bölümümdekilerle, inşaattan ve endüstriden orada olan dostlarımla sarıldım.

Nilay ısrarla kaçıyordu benden..en sonunda karşı karşıya gelmeyi başardım..yapmacık bir şekilde sarıldı, ben onu tüm içtenliğimle kucaklamıştım oysa..hemen bıraktı kollarını..hatta neredeyse dönüp gidecekti bile, ama yine engelledim..artık burama kadar gelmişti..yeter ya..düşmanın mıyım ben senin? Bu kayıtsızlık niye peki?..

“nilay…böyle mi sarılıyorsun bana…böyle mi ayrılacağız?”

Bir şey söylemedi..

“inanmıyorum sana ya..ya..nedir yani…düşman mıyız artık..ha..kusura bakma ama sen benden daha vicdansızsın..ve abartıyorsun artık..kızım…bitti işte..gidiyoruz…bir daha ayda yılda, o da ancak plan yaparak görebileceğiz birbirimizi…ayıp değil mi ya…bu mudur yani..son sarılman bu mu? son vedalaşman bu mu?..söyleyeceğin son sözler yok mu?..”

Sesim titredi..gözlerim dolmuştu…artık iyice bozulmuştu sinirlerim..nilayın da yüzü allak bullak oldu…sağa sola kaçırdı yüzünü..gözlerini..bir bakış attı bana..ağlamak üzereydi şimdi..nemlenen gözlerini elinin tersiyle sildikten sonra..yavaşça arkasını
dönüp ağır adımlarla soyunma odalarına doğru ilerlemeye başladı..

Peşinden gittim..