nasıl süper kahraman oldum

hemen kaldırıma oturdum çıkartım bir sigara yaktım o kadar altını orda bırakacağıma keşke kendimi ordan aşşağı atsaydım diye aklımdan geçirmedim değil...
ama jane geldi aklıma benim için yaptıkları, yapacakları...
sonra cebime koyduğum altınları farkettim neyse dedim bunlar beni bir süre idare eder(gerçekten birsürü altını cebime atmıştım beyler bu kadar koyduğumu ben bile farketmemiştim)
hemen döviz bürosu gibi bir yere gittim malum orda türkiyedeki gibi kuyumcu yok...
tam kapıdan içeri giriyordum ki birden bire aklıma birşey geldi.

bu kadar altını bu adamın önüne koyarsam ters giden birşeyler olduğunu anlardı.
altını nerden bulduğumu açıklayamazdım mümkün değildi inanmazlardı...
ayrıca üstüm başım perişan haldeydi çaldığımı düşünmesi için bir sürü sebep vardı, beyler orada bozduramazdım altınları.
oradan çıktım ve caddenin karşısındaki müzeyi gördüm (orada her müze kendi başına tarihi kaynakları koruma bakanlığıdır beyler)
gittim "bu altınları buldum alın bunları" dedim "banada 3-5 bişeyler verirsiniz artık" dedim
adamlar ilk önce şok oldular daha sonra normal karşılayıp altınların kaydını tuttular 5 dakika falan sonra bana 1000 dolar verip yolladılar
bende hazır gelmişken şu telefonu da satayım dedim zaten kullanamıyorum maksat para biriksin.

beyler telefon türkiyede 1 milyarın üzerinde satılırken
orada 30 dolara okutabildim. kazıklanmadım,telefonun 0 modeli 200 dolar gibi bir fiyata sahipti
30 dolarım daha vardı artık.o güne kadar düzenli sigara içmeyen ben bir paket sigara aldım ve taksiye bindim
gidimde madene merak etmişlerdir diye
madene geldiğimizde esas şoku yaşadım beyler...

madene geldiğimde madenin kapısında bir sürü eyalet polisi olduğunu gördüm arabalar sıra sıra dizilmişti
itfaiyeler, polisler,televizyon canlı yayın araçları...
ne olduğuna anlam veremedim içeri girmeye çalışırken polisler durdurdu
burda çalışıyorum dedim bıraktılar içeri girdim
girdiğimiz madenin önüne doğru gidiyordum
gözlerimi kısarak şöyle bir bakış attım sam amca televizyon muhabirine ağlayarak röportaj veriyordu
biraz daha göz gezdirince yerde oturmuş birisini gördüm çığlıklar atarak ağlıyordu.
evet beyler bu jane'di yanına doğru ilerledim

"jane? ne oluyor burda neden ağlıyorsun?" dedim
birden kafasını kaldırdı ağlama sesi kesildi derin bir nefes alıp ayağa kalktı ve arkasını döndü
göz göze geldik
jane'in attığı çığlık hala kulaklarımda çınlar aman tanrım dağlar taşlar uyanmıştı resmen.
tekrar ağlayarak boynuma sarıldı bağırarak "ölmedi, ölmediii" diye seslendi

sam amca röportajdan fırladı geldi yanımıza
"şükürler olsun tanrım" dedi sarıldı bana
ne olduğunu anlamıştım artık beyler ben delikten aşşağı düştüğümde maden çökmüş ve kapanmış
orada çalışan işçiler ve sam amca da beni madende kalıp öldüğümü düşünmüşler ekipler falan madenin girişini bile geçememiş millet umudu kesmiş, eyaletin tv kanalları yaklaşık 1 saat canlı yayın yaparak hayatımı kaybettiğimi söylemişler.
ve evet beyler büyük patron dahi (madenin sahibi) gelip bana "nasılsın evlat? nasıl çıktın ordan? neyse iyisin ya şükürler olsun" demişti.
sam amca bile büyük patronu ilk defa görmüş, benim sayemde...
eğer ordan onlarla birlikte yemek yemek için çıksaydım bu kadar büyük olaylar olmayacaktı.
orda madenlere belirli bir bütce verir patronlar belki bilrsiniz, bu olaydan sonra madenin bütcesine %200 zam yapacağını söyledi tv muhabirleri karşısında.
tekrardan madeni açacaktık ayrıca zam alacaktık bu iyi birşeydi beyler...
sam amca herkesin maaşına %100 zam yapacağını geri kalan bütce ile de yeni aletler alınacağını söyledi.
ve bana da 1 hafta tatil verdiler evet beyler bu gerçekten çok iyi gelecekti...

daha sonra polisle beraber eyalet karakoluna gittik ifademi verdim
"içeride başka biri var mıydı?" diye sordular "yoktu" dedim
"nerden çıktın?" dediler "bir çeşit tünel buldum kanalizasyondan çıktım" dedim tamam dediler daha fazla dürtüklemediler açıkcası
altınlardan bahsetmedim bahsetseydim orda karanlıkta pgibolojimin bozulduğunu düşüneceklerdi belkide, bu yüzden bahsedemedim.
daha sonra geri döndük konteynırdaki o tulum mu yoksa yer döşeği mi belli olmayan yatakta uzandım...
not:o şeyin hala uyku tulumu mu yoksa yer döşeği mi olduğunu anlamış değilim...

iyice yatıp uykumu aldıktan sonra ertesi gün okula gittim tekrar herkesin benim nasıl olduğumu soracağını ve eskiden arkadaşım dediğim insanların beni merak etmiş olabileceğini düşündüm...
meğer...
tv kanalları 1 saat boyunca öldüğümü ilan etmesine rağmen okula girdikten sonra kimse beni sormadı, beyler hiçkimse...
sadece jane vardı yanımda, beni kaybettiğini düşünüp o kadar üzülmüştü ki kıyamam yanımdan hiç ayrılamadı.
son derste hocalardan birisi televizyonda haberi görünce üzüldüğünü ama beni karşısında gördüğü için sevindiğini söyledi açıkcası pek inanmadım beyler...

biraz ara veriyorum beyler eskizlerimi kaybettim aramaya başlıyorum şimdi bulunca devam edicem beklemede kalın
hoş, kalmasanızda edicem ama...

evet beyler eskizlerin bir kızmını buldum devam ediyorum takip eden varsa
hoş, olmasada devam edicem ama...

öğretmenin söylediği sözler pek samimi gelmemişti daha öncede bahsettiğim gibi eski arkadaşlarımın artık umrunda bile değildim
artık yeni arkadaşlar edinme vakti gelmişti.
derste kafamı kaldırıp etrafa bakındım arka sıralarda oturan 2 burslu öğrenciyi gördüm onlarla arkadaşlık kurabilirdim çünkü zengin çocuklar artık benimle selamlaşmıyordu bile

ilk fırsatta tanıştım ve muhabbeti ilerlettim
bu benim zengin olduğum dönemde kazandığım huydu sanırım insanlarla çok rahat iletişim kurup hemen anlaşabiliyorum.
jane ile ilk tanıştığımızda da böyle olmuştu hemen tanışıp kaynaşmıştık.

o gün tekrar madene gittim tatilin tadını çıkartıyordum beyler onca atlattığım badireden sonra gerçekten dinlenmeye ihtiyacım varmış diye düşünerek yaktım bir sigara bu melete alışmaya başlamıştım zengingen kullanmıyordum ama fakirken para veriyordum.
çok ilginçti...
sigarayı söndürüp uyudum. sabah müthiş bir ses geldi.
bam !
hafif tırstım beyler ilk başta deprem olduğunu madenin iyice çöktüğünü falan düşündüm aslında çok yaklaşmışım...
dışarıda karşılaşmak istemediğim bir manzara vardı ve ben bunu bilmiyordum keşke o konteynır üzerime kilitlenseydi de o durumu görmeseydim...

üstüme gömleği giyinip konteynırın kapısını açtım aman tanrım !
sam amcanın uyuduğu konteynırın üzerine madenin girişini açmak için kullandığımız vince asılı duran gülle düşmüştü.
o vinci orda bırakan operatörü tanrı lanetlesin beyler.
konteynır resmen ezilmişti ama sam amcanın sesi geliyordu içeriden
hemen operatör vince çıkıp gülleyi kaldırdı ambulans ve itfaiye arandı geldiler detay vermek istemiyorum zaten seyredememiştim gerçekten çok içleracısıydı...
sam amca ambulans ile hastaneye kaldırıldı tabi peşinden bütün işçiler hastaneye akın ettik.
beyler o bana yardımcı olan müthiş iyi adam, karısı ve kızı ölmesine rağmen belkide hayatta tutunacak dalı olmayan adam doktorun tabiriyle hayata 4 kolla asılmıştı.

bunu jane'e haber vermeliydim ama nasıl?
hastaneden çıktım jane'in pansiyonu hastaneye yürüme mesafesindeydi yürüdüm yürürken bir yandan gözlerimdeki yaşları siliyordum bir yandan jane'e bu olayı nasıl anlatacağımı düşünüyordum.
bu şekilde pansiyonun girişine geldim pansiyonun resepsiyonundan jane'i çağırttım.
jane koşarak indi aşşağı yüzünde cennet gördüğüm kız gülümsemeler saçarak merdivenleri 2şer 5şer inerek geldi
sarıldım gözlerimin yaşlı olduğunu gördü ne olduğunu sordu
biraz yürümemiz gerektiğini söyledim ve dışarı çıkarttım bahçede oturduk.
sakin olmalısın diye telkin edip olayı anlattım beyler gülücük saçan kız birden bire çöktü...

beraber hastaneye doğru yürümeye başladık.
ben ki hayatımda hasta olan bir arkadaşıma geçmiş olsun dememiş bir insan, jane'i teselli ediyordum çok ironikti hemde çok...
hastaneye vardığımızda bekleme salonuna geçtik ameliyata alınmış sam amca bekledik, bekledik,bekledik...

anlatmak istemeyeceğim saatler geçirdim orada jane ile, anlatmak istemeyeceğim kadar sıkıntılı...
saatler içerisinde 4 paket sigara tüketmişim.
sam amcanın ameliyat sırasında bacaklarının kesildiğini öğrendiğimizde ise tam bir yıkıma uğradık.
o yağız adam artık yarım adam olacaktı en azından ileri kendine bu isimle hitap edecekti "yarım adam"...

birkaç ay hastanede kalacaktı sam amca birden kafama hastane parası dank etti.
kim ödeyecekti bu ücreti? ben ödemeliydim fiyatı öğrenmeye gittim danışmadaki görevliye borcun ne kadar olduğunu sordum beyler.
ödenmiş dedi.
"lan?" dedim "kim ödedi bu kadar parayı?"
daha sonradan öğrecektik bunu ama spoiler olsun parayı madenin sahibi ödemişti büyük patron...
(o adam tüm masraflarını karşılayacağını söyledi ayrıca maaş bağlayacağını söyledi daha sonradan bunları yaptıda beyler)
bu arada maden bir süreliğine kapanmıştı bende kalacak yerim olmadığı için okulda iyice muhabbeti ilerlettiğim çocuklara birlikte ev tutabileceğimizi kirayı ortak ödeyebileceğimizi söyledim.
beyler...
daha önceden jack ve diğer arkadaşımla da beraber ödüyordum kirayı kendimi o an bir tuhaf hissettim.

benim birikmiş biraz param vardı malum olaydan sonra sattığım altınların parası da hala cepteydi yaklaşık 150 dolar falan harcamıştım ama maden kapanınca herkese tam maaş ödendi ordan da para gelmişti artık rahatça ev tutabilirdik.
burslu arkadaşlarım da kabul ettiler ve eve çıktık...

bu arada size burslu arkadaşlarımdan bahsetmiş miydim?
tom ve lee
tom, saf amerikalıydı annesi ve babası amerikalı dedeleride...
ilkokul ve lise yaşlarında çok başarılıymış tom, ancak online oyunlardan birine kendini kaptırmıştı ve üniversite yıllarında dersleri yerlere inmişti bursu bu oyuna başlamadan önce kazanmış ancak bu oyun yüzünden bursunu tehlikeye sokmuştu (bu oyunu ona olaylardan birkaç ay sonra ben bıraktırdım)
lee ise, annesi çinli babası amerikan olan bir çocuktu ailesi orta derecedendi babası memurdu yanlış hatırlamıyorsam.
çalışkan bir çocuktu dersleri en yüksek olanlardan biriydi sınıfta.